15-telefon

Siyah duvarlardaki kanlar beni korkutmak la birlikte nedensiz bir şekilde huzurda veriyordu ama korku buna kesinlikle ağır basıyordu

Adım sesleri...kulağıma dolan sert ve hızlı adım sesleri gözlerimi tam önüme siyah boşluğa dikmeme sebep oldu

Karanlığın içinden çıkan siyah siulet büyük bir vücudu andırıyordu biraz daha yaklaştığında zorlukla olsada bir yüz belirdi

Babam 

Bir adım gerilemek istedim fakat bedenim uyuşmuş gibiydi bedenimi hareket ettiremiyor bir adım bile atamıyordum

Bana yavaş yavaş yaklaştı ve tam önümde durdu sert yüzü her zamanki gibi aynıydı

Korkutucu

Eli havaya kalkınca akabinde yanağıma inen bir tokat oldu ama yüzüm acımıyordu hissizleşmiş gibiydi.yada ben öyle hissediyordum oysaki sesten bile ne kadar sert bir tokat olduğu belli oluyordu

Gözlerinden siyah bir perde geçti sanki ama bu sadece 1 saniyede oldu anlamak bile imkansızdı o an çenemi sert bir şekilde tuttu kurtarmak için ellerimi kullanmak istedim ama ellerim sanki bağlı gibiydi kullanamıyorum

Bu rüya ne zaman biticek

Ah pardon kabus

Beni kendine dahada yakınlaştırıdı.yüzümü bir o yana bir bu yana çevirdi ve sanki istediğini almiş gibi kendini geriye çekti "Onlara" dedi tek nefeste "onlara benziyorsun" bir çift kol beni dirsegimden yakalamasiyla daha olan hiçbir şeyi anlamamıştım sadece beyninde onun sesi yankılanıyordu

Onlara benziyorsun

Onlara benziyorsun

Onlara benziyorsun

"Tamam kızım geçti yeter tekme atmasana," nefes nefese bir şekilde yatakta yatıyordum Arel ellerimi kelepçe gibi tutmuş diğer elide ayaklarımı tutuyordu gözleri sanki birşeyi anlamak ister gibi gözlerimin en derinine bakıyordu

"Nefes alsana kızım" sanki onun kontrolundeymisim gibi dudaklarımı bıraktım ve soğuk bir nefes aldım gözlerim etrafta dolandı odadaydım ve babam yoktu

O sadece bir kabus du ve öyle kalacaktı

"Ne oldu" diye sordum ben çoğu zaman kabuslarim dışa yansımazdım.ömürün yanindada çoğu kez kabus görmüştüm ama böyle olduğunu hatırlamıyordum

"Birsey yok bosver geçti" dedi ellerinden biri saçlarıma gitti ve birkaç tutami kulağımın arkasına yapıştırdı dokunuşları herşey gibi soğuktu yüzünde bir mimik belirtisi yoktu

Duygusuz adam ne beklersinki

Mor menekşe gözlerini daha yakından görüyordum gerçekten bir menekşe olmalıydı içinde morun en saf ama en asil rengindeydi bir kıza çok yakisirdi ama Arel e sanki özenle verilmiş di

saçlarımda gezinen elini elimin tersiyle ittim ve yatakta oturma pozisyonu aldım ihtiyacım yoktu kimseye ihtiyacım yoktu tektim ve tek devam edecektim

kimseye güvenmemeliydim güven zayıflığın formülüydü

"birşeyim yok sadece bir kabustu ve bitti gidebilirsin" dedim saçlarımı yüzümden çekiyordum bu sırada

"ama kö-"

"git"

"Elvin"

"Arel"

arel yataktan kalktı ve odaya bir göz attı sanki oyalanmak istiyordu mor gözler yine bana döünce gitmesi için çenemle kapoıyı gösterdim basını onaylamaz bir şekilde iki yana salladı ve kapıdan dışarı çıktı kapıyı kapamadan önce ise son kez bana baktı ve kapı ardından tok bir ses bırakarak kapandı

bir adımiki adım üç adım ve silikleşen bir dördünü adım sesi beşinciyi duymamıştım bile

kendimi yatağa bıraktım ve son birkaç gün olduğu gibi düşünmeye başladım babam beni rahat bırakmıyordu ve bırakmayada niyeti yok gibiydi buraya geldiğimden beridir kabuslaroım sıklaşmaya vbaşlamıştı kapanan tozlu defterler telrar açılmaya başlamıştı ve bundan hiç memnun değildim

bugun gördüğüm rüya geldi aklıma yoine herseyi değil ama çoğu seyi unutmuştumhatırladığım tek şey ise beynimin biyerine takılmış olan o cümleydi 'onlara benziyorsun' demişti ama farzettiği seyi tam anlamamıştım acıyı hissetmememle bunun ne alakası vardı bilmiyordum ama kafayı yediğime emindim

burası benım deli olmam için birebir bir etkendi

gözlerimden akan yaşları yanaklarımda hissedince anlamoıştım kendımden geçmiş gibiydim sanki ne kadar ağlasamda geçmeyecek gibiydi

belkş bir saaat belki iki saat belkide butun o zamamn diliminde ağladım bilmiyorum ama uyku ağır bastığında cenin pozisyonu alıp yatsğoımds uyumustum

uzun zaman sonra sonunda ilk defa kabus görmeden uyumustum ve bu boşlukta kalmış hissi yaratmıştı

bundan hoşlanmıştım

lavaboda işlerimi halletmiş yatağımın üzerinde ne yapabileceğimi düşünüyordum.

buradan kaçmalıydım neden burada olduğumu bile kestiremiyordum ve elimden hiçbir şey gelmiyordu. aslında arelin artık beni neden burada tuttuğunu öğrenmeliydim

kapı kulpunu açtım ve odadan dışarı çıktım Arel in odası neredeydi bilmiyordum ama bulabileceğimi umuyordum

Bütün koridor boyu gittim ve merdivenlerin önünde bir kapı buldum ama dikkatini çeken bu değildi dikkatimi çeken de kapının üzerindeki yazıydı

Barın Yazıyordu barın arelin değer ismiydi bunu o düğün gününden beri biliyordum kapı kulpunu tutup çok düşünmeden içeri girdim artık olabileceklerin en kotu noktasındaydım bundan daha kötüsü olamazdı

Odada kimse yoktu bembeyaz oda çok sade duruyordu ben daha karanlık birşey bekliyordum

Ayriyeten odanın bir yerlerinden su sesi geliyordu biraz araştırdıktan sonra büyük ihtimal banyo olan yeri buldum ve kapının önünde dikilmeye başladım

İçeri giremezdim ama odayı biraz karistirabilirdim erken çıkacağını sanmıyordum kapiyi sonuna kadar açık bıraktım ve dikkatli bir şekilde sifonyere gittim ilk katta hiçbir şey yoktu boştu 2. Katta aynıydı ama son katda bir telefon vardı aciliyormu diye yan dugmeye bastığımda telefon açıldı

Tamam bugün buradan kaçma vakti gelmişti şimdi semiri arayacaktim her şekilde numarası burada olmalıydı yada belkide başkasını arardım bilmiyorum ama buraya polis gelemezdi orası kesindi

Telefonu cebime attım ve sessiz bir şekilde odadan çıktım geri kalanında ise koştura koştura gitmeye başladım

Odamın kapısını açtım içeri geçtim ve kapıyı kapayip bir sandalye koydum belki onu afallatirdi ve vakit kazandırdım

Telefona bastığımda kilit ekranı direk açıldı şifre yoktu hemen arama kısmına girdim ve numaralara baktım

2 kişi vardı sadece arya ve Semir şaka gibiydi adam cidden deliymiş

Telefonda direk semiri tusladim ve telfonun çalmasını bekledim

Telefon çalınca 2 kere çaldı ve telefon bir anda döndü daha sonra telefon bir anda tuzla buz oldu ve 10 parçaya ayrıldı

Ben hiçbir şey yapmamıştım sadece beklemiştim neden böyle olmuştu neyi yanlış yapmıştım

Kapı fazla sesli bir şekilde açıldı ve sandalye yeri boyladı içeri giren arelin çatık kaşları hiç iyi şeyler yaşamayacagima işaretti

"Telefonuma yazık oldu" dedi sahte bir üzüntüyle hayal kirikligimı gostermemeye calisarak yalancı bir gülücük koydum yüzüme "iyi olmuş" dedim ama Arel bana hiç iyi bakmıyordu

Ne zaman iyi baktıki elvin?

Üzerime doğru gelmeye başladığında yatağımda hareket etmedim sırtım zaten direğe yaslıydı bağırır ve giderdi artık pekte umurumda olmuyordu yinede bu sefer daha sinirliydı

"Beden telefonumu aldın" dedi ve üzerime gelirken ekledi "sana rahat batmış belliki" basını iki yana salladı beyaz saçları iki yana sallanıp yüzüne düştüğünde onu dahada sinirlendirdi

Çok kolay sinirleniyordu

"Sakin olsana hem birşey yapmadım daha" nefesimi verdim "yapamadım" Arel şizofren gibi güldü "dengelerini yok ediyorsun"

"Senin dengen varmıydı ki?"

"Sen gelmeden önce vardı!" Derin bir nefes verirken beyninde biseyleri tartıyordu "sanırım vardı" mor gözleri parladı

"Konumuz bu değil ama"yatakta ilerledi vebenim önümde dikildi biraz egildivinde artık aramızda mesafe azalmıştı "siz bu erkeklerin sıkıntısı ne her zaman birine sinirlenseniz üzerine yürüyorsunuz" dedim Arel güldü

Deli

"Çünkü elvin severiz" dahada yaklaştı ve elleri bir tutam sarı saçımı buldu geriye doğru attı "aşık oluruz ve ah" kendini geriye atarken ben ne olduğunu anlamak için çabalıyorum "gerçektende hoşlanıyorum senden"

Bana bakmadan odanın içinde neredeyse koşarak çıktı ve arkadan kapıyı kapadı o an yatağın üzerinde tekrar düşünecek onlarca vaktim olduğunu anladım

Aşk mı?gerçektenmi!

Tamamammmmmmm yeni bölüm geldi azıcık geç oldu ama geldiii

Gelmeyede bilirdiii vakın

Bence öyle dusununn

Evvettt eğer oylar ve yorumlar atilmazsa hepinizi akşam ham yapicammm

Bölüm bitiş tarihi:09.09.2025

Bababyyy