9. Bölüm

YANLIŞ ANLAŞILMA

Tam giderken arkası dönük bir şekilde Tolga abiyi gördüm. Şaşırdım. Acaba duymuş muydu? Gitse miydim peşinden? Of çok kararsız kaldım. Hem niye buradaydı ki. Kararımı verdim. Koşa koşa Tolga abinin yanına gittim.

" Tolga abi Tolga abi beklesene beni ne oluyor hepsini duydun mu?" Bir sinirle bana döndü.

" Ne oldu Lara? Niye benim yanımdasın? Gitsene sevgilinin yanına kıskanmasın şimdi." Ne saçmalıyordu bu.

" Ne sevgilisi. Ne diyorsun sen Tolga abi?"

" Diyorum ki çocuk sana bas bayağı açıldı. Hem de benim laflarımla. Sen de yani karşılık vermişsindir. Ama lütfen Lara karşılık vermedim de bana." Ne oluyordu be karşılık versem ona neydi karşılık vermesem.

" Karşılık vermedim Tolga abi için rahat etsin. Ama karşılık versem sana ne vermesem. Benim hayatım değil mi? İstediğim kişiyle sevgili olurum." Burnundan solumaya başladı. Niye bu kadar sinirlenmişti ki.

" Tamam kapat artık şu konuyu. Daha fazla sinirlerimi bozmayalım. Yoksa gidip o çocuğu döveceğim. Yani lütfen sus artık Lara." Dedi ve tam ilerlerken kolundan tuttum.

" Tolga abi lütfen abime söyleme bunu. Olur mu? Duyarsa yaşatmaz çocuğu. Zaten bir elini tuttum diye bir sürü olay çıkardı. Bir de bunu duysa kıyamet kopar. Zaten yavaş yavaş çıktı bu mafya tipinden bir daha girer hiç çekemem onu." Tolga abinin dudağında minik bir tebessüm oluştu. Acaba yine ne planlıyordu.

" Tabii ki de söylemem. Ama bir şartla." Hıh Ben de bunu bekliyordum zaten karşılıksız hiçbir şey yapmazdı. Bakalım ne isteyecekti.

" Gönder gelsin. bakalım yine ne isteyeceksin."

" Bana bir kere sarılsana. Sen sarılınca tüm dertlerim kaybolur." Bu sözleriyle afalladım. Bir dakika bir dakika. Sarılmakta sorun yok. Tüm dertlerim kaybolur mu? O bana şu an asılıyor muydu?

" Tolga Abi ne diyorsun sen ya. Dertlerin nasıl Kaybolsun Ben sarılınca."

"Sarılacak mısın? Yoksa gidip abine söyleyeyim mi? Ve bu isteğimi bir daha sakın sorgulama."

"Yok Yok. Sakın abime söyleme tamam sarılacağım." Kollarımı beline sardım. O da aynı şekilde kollarını belime sardı. Sanki hep bu anı bekliyormuş gibi derin bir nefes aldı. Kokumu içine çekti. Birkaç saniye sonra tam geri çekilecektim ki izin vermedi.

" Hey! Nereye bakalım. Ben sana bırakabilirsin dedim mi?"

"Kendi isteğime göre değil miydi?"

"Hayır tabii ki de bunu sana kim söyledi. Ben sana ne zaman ayrıl dersem o zaman ayrılacağız."

" Peki, daha ne kadar böyle duracağız."

"Bir saat falan." E yuh ama yani 1 saat ne yaa

"Neeeeee! 1 saat mi?" Gülmeye başladı.

" Şaka şaka. Birkaç dakika daha sadece." Oh iyi bari. Fark etmesemde ona sarılmak bana iyi hissettiriyordu. Bana ne oluyordu. Niye bu aralar Tolga abiye karşı farklı hissediyordum? Ona aşık değildim. Ona aşık olamazdım. O abimin arkadaşıydı. Benim de abim gibiydi bu imkansızdı. Peki o bana aşık olabilir miydi? Hayır imkanı yoktu. Ama şu sıralardaki hâl ve hareketleri tatildeki bunu gösteriyordu. Neyse bence öyle bir duygusu yoktu.

"Laraaa tamam bırakabilirsin dedim. Bu kadar sahiplenmeye gerek yoktu. Laraaaa." Beni biraz salladı. Demek çok isterdim. Ama karşımdaki Tolga abi olunca bunun imkanı yoktu. Kollarımı hemen çektim.

"Pardon dalmışım da." Dudağının kenarı kıvrıldı.

"Ne o. Beni mi düşünüyordun?" Benden bile beklenmeyecek şekilde ;

"Evet." Dedim ciddi ciddi.

"Hıhı kesin. Bir dakika NE! Beni mi düşünüyordun." Neyini anlamıyordu. İlk defa ciddi olduk şurada.

"Evet dedim ya." Yanıma bir adım yaklaştı. Sonra bir adım daha. Sonra bir adım daha... Aramıza koyduğum tüm mesafeleri kapattı.

"O zaman benim çok iyi bir fikrim var..."

"NORÜYONUZ LAN BURDA!!! NE BU YAKINLAŞMA!" Diyen abimin sesiyle sözleri bölündü.