29. Bölüm

KURTULUŞ

Alkan'ın Anlatımıyla

Eve döndüğümden beri etrafta dolanıp dolanıp duruyordum. Kardeşim güçlüdür aslında. O beyinsizin pek bir şey yapabileceğini sanmıyorum. Pusat'la son konuşmamızın üzerinden bir saat geçti. Bir an önce beni aramasını bekliyordum. Adamları toplamasını ve hemen gelmesini söylerken bu kadar yavaş olabileceğini tahmin etmemiştim. Bir kapı zili duyuldu. Erva kapıyı açmaya gitti. Bende kapıya doğru yürüdüm. Gelenler adamlarım ve Pusat'tı.

"Hazırız abi." dedi Pusat. Ben onun yanına doğru ilerledim.

"O zaman ben çıkıyorum." dedim ve dışarıya çıktım. Tolga ile Erva artık itiraz etmeyi bırakmışlardı. Çünkü benim tek gideceğime dair uzun bir tartışma sonrasında ben kazanmıştım.

Aradan 15 dakika geçti. Dış cephesi siyah bir evin önünde durduk.

"Ay herkeste bana özeniyor. Anlamadım ki neden?" Pusat arkamdan gülüyordu. Evin önünde iki tane adam vardı. Yanlarına yaklaştım.

"Selam gencolar." Bana hemen silah çektiler. Ay çok korktum ben şimdi. Arkadaki adamlarımı küçük bir el hareketi yaptım ve şuan o iki adam önümde diz çöküyorlardı.

"Şimdi söyleyin bakalım. Kardeşim nerede?"

"Ben bilmiyorum abi." dedi soldaki.

"Bip yanlış cevap." adamlarıma döndüm. "Bunun ses tellerini kesin. Keserken de canlı olduğuna emin olun." sağdaki bana korku dolu gözlerle bakıyordu. "Evet sıra geldi sana." Biraz eğilerek yüzüne yaklaştım. "Ay canım kıyamam. Korkuyor musun sen?." Adamın yüzünde bir anda bir umut belirdi. Gerizekalı. Onu serbest bırakacağımı sanıyordu. "Bana ne lan korkuyorsan. Koruma olarak işe başlamasaydın." Geri ayağa kalktım. "Pusat sen bir içeriyi kontrol et. Sizde gidin onun yanında ben bunula ilgilenirim." Pusat biraz tereddüt etti. Ama sonra içeriye girdi.

"Evet şimdi sana ne yapsam acaba? Buldum. Sana ne yapacağımı Lara karar versin." Son kalan adamıma döndüm. "Götür bunu arkadaşının yanına." Ardından bende içeriye girdim. Pusat karşımdaki merdivenlerden aşağıya iniyordu.

"Abi bende senin yanına geliyordum. Yukarıda pespembe bir oda var ve yerde de burnu kanlar içinde baygın bir adam yatıyor. Ama Lara yukarıda yok."

"Adamı uyandırmaya çalışın. Ben aşağı kata bakıyorum." dedikten sonra ben aşağıya indim. Burası bildiğin mahzen gibiydi.

"Çok güzel lan burası. Bende evimin altına bundan yapacağım." diye konuştum kendi kendime.

"Çok mu beğendin Alkan. " Arkamdan bir adam konuştu. Hemen arkama döndüm. Burnunun etrafı kanlar içindeydi. Demek bu adam oydu.

"Ooooo prensesimizde uyanmış. Zahmet oldu size de ya. Ben kardeşimi alıp çıkacaktım."

"O sarı kafa senin kardeşin mi? "

"Yok ebenin kardeşi. Beni arayıp kardeşin bende diyende s*k*k kafalının biriydi zaten. Üstüne alınabilirsin." Sonra geri önüme döndüm. İlerlemeye devam ettim. Birden bir haykırış yükseldi. Sol taraftaki odadan geliyordu. Koşarak odaya girdim. Lara duvar köşesine sinmiş bir şekilde ağlıyordu. Karşısında da elinde demir bir zincir olan adam vardı. Arkasına geçip hemen elinden zinciri çekip aldım.

"İç organlarının s******* o**** evladı. Vurdun mu lan bunla ona. Nasıl vurdun?" Elimdeki zincirle bacaklarına vurdum. Adam haykırarak yere düştü. "Yoksa böyle mi vurdun?" zincirle bu seferde kafasına vurdum. En sonunda kafasından kanlar akmaya başladı. Arkamı döndüğümde Pusat ve adamlar orada duruyordu.

"Hepsi öldü mü Pusat?"

"Evet abi." Pusat hemen Lara'nın yanına gitti. Lara korkuyla Pusat'a sarıldı. Yalnız bende buradaydım. Off keşke Tolga'da burada olsaydı. Bu anı görmesi lazımdı.

"İyi misin? Gerçekten sana onunla vurdu mu?" diye sordu Pusat.

"Hayır vurmadı. Öyle bir hayali vardı. Ama abim tarafından engellendi o da." diye konuştu Lara. Adamlarıma döndüm.

"Bu sakın ölmesin." dedi yerdeki adamı göstererek. "Ben zincir tutan ellerini ve parmaklarını kendi ellerimle keseceğim. Bana canlı gerekiyor o yüzden." İki adam öne çıkıp yerdekini kollarından kaldırıp götürdüler.

"YETER!! Şovunuz bittiyse şimdi sıra bende." Elinde silahla konuştu s*k*k kafa.

"Aaaa sen bayılmamış mıydın? Bak hala burnun kanıyor. Bir gidip pansuman yaptırsaydın." Lara gülerek konuştu adama doğru. Bir anda keyfi yerine gelmişti.

"Nasıl yani?" diye sordum anlamayarak. Lara daha çok güldü. İşaret parmağıyla adamın etrafında bir yuvarlak çizdi.

"Benim eserim." bana döndü. "Nasıl iyi iş çıkarmış mıyım abi?" diye sordu bana masum masum. İçimde bir gurur oluştu.

"Aferin canım kardeşime. Dövüş dersleri işe yaramış." biz adamı umursamadan konuştukça o daha çok sinirleniyordu. Lara adama döndü.

"Çok affedersin ama s*k*k kafalı sen kimsin?"

"Çok şükür beklediğim soru yine senden geldi zeki kız." Lara'ya göz kırptı. "Ben Murat'ın pek kıymetli abisiyim."

"Offf yine mi Murat yaa. Daha ölmedi mi o?" bana döndü. "Abi lütfen eğer ölmediyse onunda, bunu da öldürür müsün?" Aaaa kardeşim benden ilk defa çok güzel bir şey istedi. Şimdi ben onu nasıl kırayım.

"Tabi bir tanem sen nasıl istersen." Adamlarıma döndüm. "Götürün şunu. Daha silah tutmayı bilmiyor. Gel onu da ben öğreteyim." Neyine bunun mafyalık. Elinden silahını aldılar ve doğrudan dışarıya çıktılar.

"Abiiiii." Lara tatlı tatlı bana sesleniyordu.

"Ne var?!"

"O gerizekalıya ne yapacaksın hiç bilmiyorum. Ama bir şey yapacağın zaman bende gelebilir miyim? Birazda ben döveyim onu." İsteğe bak ya. Adam dövmek istiyor. Burada kaldığı süre boyunca delirmiş bu kız. E haklıda. Bu kadar beyinsizin yanında tek akıllı olunca insan delirir tabi.

"Oyun mu oynuyoruz burada? İki tane pataklıyım ne? Neyse hadi eve artık. Yeter bu kadar macera. "