19. Bölüm

KURTARICI

Lara'nın Anlatımıyla

"Merhaba Lara. Beni özledin mi hayatım?" Bu Murat'tı. Sesinden anlayabiliyordum. Bayağıdır peşimde değildi. Ne oldu yine niye peimde ya?

"Hiç özlemedim. Şimdi aç şu kapıyı." Bir tane işik açtı. O da etrafı çok göstermiyordu ama neyse. Birbirimizi görebiliyorduk ve onun elinde iki tane halat vardı.

"Niye hemen kaçmak istiyorsun güzelim. Daha başlamadık bile. Ama önce senin şu ayağını ve ellerini bağlamam lazım. Kaba kuvvet uygulama diye." İçimi bir korku kapladı. Psikopat dayak yememek için elimi ve ayağımı bağlayacaktı.

"İzin vermezsem ne olacak?"

"Öyle bir şansın yok." kendinden çok emin konuşuyordu. Ama içimdeki bir ses yakalanacağımı söylüyordu.

"Şimdi ilk ellerinle mi başlasam ayaklarınlamı. Bence ayaklarınla."

"Sen kaçamayacağımı mı sanıyorsun."

"Yani pek bir kaçabileceğin yer yok güzelim."

"Senin o güzelim diyen ağzını..."

"Ne o devamı gelmedide. Öpecekmisin."

" Defol git başımdan." Bana yaklaşmaya başlaşladıkça uzaklaştım ondan. Tabi duvara yapışana kadar.Tam koşacakken ayağını öne attı. Çok şaşırtıcı ki bende takılıp düştüm. Ardından kafamda bir sızı hissettim.

***********************************

Gözlerimi açtığımda yerde bağlanmış şekilde yatıyordum. Ne olmuştu bana. Kafam çok ağrıyordu.

"Sonunda uyanabildin sevgilim."

"Kes sesini. Sevgilin değilim ben senin. Kafama vurdun değil mi?" Beyinsiz sırıtıyordu mal mal.

"Senin canını yakmak istemezdim ama başka yol bırakmadın."

"Ne kadar süredir baygınım."

"Daha fazla baygın kalırsın diye düşünmüştüm ama unutmuşum ki sen dayanıklıydın. 10-15 dakika geçti."

"Laraaa içerde misin?" Bu Erva'nın sesiydi. Murat bunu duyduğu gibi silahını başıma dayadı.

"Şimdi sadece işinin olduğunu birazdan geleceğini söyleyeceksin." dedi fısıltıyla.

"Buradayım Erva. Ufak bir işim var birazdan geleceğim yanınıza." İnşallah anlamıştır çünkü biz bir sıkıntı olduğunda ailelerimiz anlamasın diye ufak bir işim var derdik. Eğer o anlarsa papatya, ben anlarsam güzellik derdim.

"Anladım papatyam. Sen işini halledip gelirsin." Sonra kapının önündeki sesler kesildi gitmişti.

"İşte böyle. Beni dinlesen tüm herşey daha kolay olacak." Silahı başımdan çekip geri yerine koydu.

Yazarın Anlatımıyla

Erva kapının önünden ayrılmıştı ama bir sıkıntı vardı. Lara'nın sesinden belliydi. Birde ailelerimizin yanında birşey olursa anlamasınlar diye kullandığımız bazı kelimler vardı. Erva bir telaşla merdivenlerden indi birini bulması lazımdı. Aklına ilk Pusat gelmişti. Hem telefonunu buluponu aradı. Pusat Alkan'ın onu gönderdiğinden beri oradaydı. Lara yukarıya çıkınca belki özel bir işi vardır diye takip etmemişti. Telefonunun sesini duyunca gelen aramaya baktı. Erva'nın aramasına şaşırmıştı. Aramayı yanıtladı.

"Efendim Erva."

"Pusat ne olur hemen gel. Lara'ya birşey olmuş lütfen. Hem sen neredesin arkadan müzik sesi geliyor."

"Sen neredeysen oradayım Erva. Benim de okul arkadaşım ya hani neyse. Ne taraftasın."

"Merdivenin oradayım." Pusat bir hızla merdivenlere gitti. Konu Lara olunca gözü hiç birşeyi görmüyordu. Tabi bazen hatası olmuştu. Tabi bunun cezasını hala çekiyordu.

"Ne oldu Erva."

"Takip et beni. Çabuk ol." Beraber koşarak yukarıya çıktılar. Erva ile bir kapının önüne geldiler.

"İçeridi" dedi Erva.

Lara'nın Anlatımıyla

"Lara buradamısın." bu Pusat'ın sesiydi.

"Pusat ne olur yardım et."

"Kes sesini!!" diye bağırdı Murat.

"O kim lan. Aç olum kapıyı." Murat onu kafaya takmadan yanıma geldi.

"Güzelim keşke biraz sesiz olsan işimiz daha hızlı biter."

"Ne işinden bahsediyorsun lan sen." Pusat'ın bu söyleminden sonra bir gümbürtü koptu ve kapı yere düştü. Pusat bir hışımla Murat'ın üstüne atladı.

"Seni öldürürüm. Anladınmı."

"Bende tanışıtığıma memnun oldum. Bende Murat." Pis pis sırıtıyordu. Erva hemen yanıma geldi.

"Anlamışsın. Çok teşekkür ederim Erva." Beni çözdüğünde hemen ona sarıldım.

"Ne demek canım her zaman." Sonrası bir silah patlama sesi.