95.Bölüm

Kafam Dağılsın Biraz Moralim Yerine Gelsin Diye Yengem Dışarıya Çıkalım Dedi

Onu Kırmak İstemediğim İçin Kabul Ettim Herkes Gibi

Yengemin Evine Gittik Yengem Bana Kendi Kıyafetlerinden Bir Kaçını Verdi Özenle Saçlarımı Yaptı Makyajımı Yaptı Günlerdir Mosmor Göz Altları İle Ortalarda Dolaşıyordum

Hiç Bir Şey Yapasım Gelmiyordu Bıraksalar Uyucaktım Bütün Gün Hiç Bir Şey Yapmadan Uyucaktım Ama Olmuyordu Yapamıyordum Beni Seven İnsanları Üzmek İstemiyordum Özellikle Anımı

Yengemle Hazırlanınca Kendime Baktım Üstümde Beyaz Bir Elbise Ve Salık Bırakılmış Güneş Gibi Parlayan Sarı Saçlar Eskisi Gibi Hala Güzeldim Yada Öyle Hissediyordum

Aynada Kendime Bakınca Aklıma Her Hazırlandığımda Asırın Süslü Cümleleri Geliyordu Bana Hep Süslü Cümleler Söylerdi Güzel Olmuşsun Demezdi Farklı Farklı Şeyler Söylerdi

Ama Artık O Yoktu Yarın Boşanacaktık Ama Önemi Yoktu

Belkide Gerçekten Sevilmeyi Hiç Bir Zaman Haketmedim

Aynada Kendime Baktıkça İğrendim Kendimden Belkide Ben Yetersizdim Ben Güzel Değildim Ben Değer Vermiyordum

Yengem Kapıdan İçeriye Girince Kendimi Toparladım Bir Şey Belli Etmedim

Yengemin Evinden Çıktık Aşağıda Abim Ve Bora Vardı İkiside Arabanın Arkasına Yaslanmıştılar İkiside Oldukça Çekiciydi

Boranın İlk Defa Siyah Gömlek Giydiğini Görmüştüm Altınada Kumaş Pantolan Giymişti Gömleğinin Kollarını Katlamış Saatini Koluna Takmıştı Yeni Çıkan Sakallarını Kesmiş Özenle Tıraş Olmuştu Saçları Her Zamanki Gibi Bal Rengiydi

Bora Beni Görünce Sigarayı Yere Attı Ve Ayağıyla Söndürdü

Abim Yengemi Kendi Etrafında Döndürüyor Ve Güzel Olduğunu Söylüyordu

Bora Yanıma Gelmeye Çekiniyordu Bir Şeyler Söylemeye Çekiniyordu

Belkide İkimizde Korkuyorduk Bir Şeylerden

Hepimiz Arabaya Bindik

Ön Koltukta Ben Ve Bora Arka Tarafta Yengem Ve Abim Vardı

Keyifle Restoranta Doğru Yola Çıkmıştık

Biraz Sonra Gelmiştik Arabadan İnicektim Boranın Kapımı Açtığını Gördüm Bende Gülümseyerek Arabadan İndim

Yengem Ve Abim İnmiş Önden El Ele Gidiyordu Borada Onlara Baktığımı Görünce

Elini Bana Doğru Uzattı Ve Konuşmaya Başladı

Bora 

-Bugün Benim Prensesim Olurmusunuz Bana Eşlik Edermisiniz

Böyle Lafları Söylemezdi Böyle Şeyleri Sevmezdi Sırf Benim İçin Söylüyordu

Gülümseyerek Elbisemin Eteğini Tuttum Ve Tabi Dedim Buna Gülerek Kolunun Altına Girmem İçin Kolunu İşaret Etti

Sıkıca Kolunun Altına Girdim

Keyifle İçire Girdik Abim Ve Yengemin Oturduğu Masaya Oturduk Yemekler Gelene Kadar Hepimiz Sohbet Etmeye Başladık

Yemekleri Yemiş İçkilerimizi Yudumluyorduk Abim Ve Yengem Dans Ediyordu Bende Sarhoş Halimle Ayağa Kalktım Ve Bende Dans Etmek İstediğim İçin Yürümeye Çalıştım

Bora Beni Tutarak Belimi Kavradı Ve Dans Edenlerin Arasına Bizi Soktu Güzelce Sıkıca Belimi Kavradı Ve Sanki Sadece Biz Vardık Gibi Dans Etmeye Başladık

Bneden Ellerimi Saçlarına Attım Ve Ellerimi Saçlarının Arasına Yerleştirdim

Yüzünü Benim Yüzümle Yakın Hale Getirdi Konuşmaya Başladı

Bora 

-Hiç Değişmemişsin Melis Hep Aynı Kalmışsın

-Eskiden Mide Bulandırıcımıydım

Bora 

-Hayır Her Zaman Herkesin İçinde Parlardın Yıldız Gibi Sadece Seni Görürdüm Halada Seni Görüyorum Gözüm Kimseyi Görmüyor

Gözlerinin İçine Baktım Öyle Bişey Diyemedim Dans Ettik Uzun Uzun Abim Ve Yengem Nerdeydi Bilmiyorum Ama Umrumda Değil

Dansımız Bitince Restorandan Çıktık

Gerisini Hatırlamıyorum En Son Yatakta Yattığımı Ve Birinin Bir Şeyler Fısıldadığını Hatırlıyorum

Geldin Melis Yanıma Geldin Beklemekten Yorulmuştum Ama Geldin Yanıma Melis Kollarıma Geldin

Daha Sonradan Uyuya Kalmıştım