Fragman

Bölüm tam hazır değil yazmam uzun sürer - çook uzun -

ama kısa bir alıntı paylaşmak istedim bana kızmayın 😥

Sustuğumu fark edince, Korkut başını eğdi. "Neden sessizleştin, Kardelen’im?"
"Boş ver, Korkut," dedim, dudaklarımın kenarında sinirli bir gülümseme belirdi. Ama o, umursamaz bir şekilde bana bakıyordu.
"Yok, boş vermiyorum," dedi kararlı bir sesle, hiçbir tereddüt göstermedi.
Gözlerim doldu. Resmen ağlayacaktım. Bu adam odundu, odun! Beni öp dedim, hâlâ beni süzüyor, kıpırdamıyordu!
"Beni öp, Korkut!
O anda, gözlerim ona kilitlenmişken, Korkut
geri çekildi. Kaşlarını hafifçe çattı, gözlerinde bir an için şüphe belirdi. "Seni öpmemi istiyorsun?" diye sordu, sesinde bir alay vardı.
"Kesinlikle!" dedim, kendimi tutamıyordum.
- pişman olmanı istemiyorum. Geçen seferki tokattan sonra, akıllandım."
"Olmam, Korkut," içimdeki yangını bastıramıyordum. "Şimdi sus ve beni öp!" , bu sefer bir emir gibi, bir itiraf gibi.....
Ve sonra…