YAĞIZ ARSLAN SOYDAN 🐣

Esra

Ağır ağır açtım gözlerimi. Her gece rutin olarak uyanıp bebegimizi emzirirdim.

Hatta ben uyanmadan o uyandırırdı beni . Ama bu gece farklıydı. Bu gece babasının koynunda uyuyordu.

Her gece ortalığı yıkan çocuk, bu gece hiç sesini çıkartmadan uyuyordu. Onları izliyordum ki aklıma birden Toygarın yaşadıkları geldi . Daha doğrusu bizi yasattiklarımiz.

Attığı her adımdan haberin vardı. Hatta bir keresinde Erdem ve Eray abi konuşurken duymuştum.

Mezarın üzerinde uyuyormuş . Hiç bir şey yiyip içimi yormuş. Her gece rüyama giriyordu. Vicdan azabı beni mahvediyordu . Eray abiye neredeyse her gün yalvardım. Onun yanında olsun , onu yanliz bırakmasın diye . Çok korkuyordum başına bir şey getirmesinden belkide öldürmesinden.

Hatta bir keresinde hastaneden kaçmayı ve onu bulup yaşadığımızı göstermeyi istedim ama Eray abi engel oldu . Eğer böyle bir şey yaparsam Toygarın çektiği acı ve yaşanan bunca şey boşuna olmuş olur.dedi ve en önemlisi bebegi koruma şansını kaybedeceğimizi söylüyordu.

Girdiğim o krizden sonra Erdem sık sık hastaneye geldi ve beni kontrol etti . Her defasında Eray abiye kızıyor ve kavga ediyordu . Bu yaptığımızın saçmalıktan başka bir şey olmadığını söylüyordu ve tabi o da tıpkı benim gibi Toygarın kendisini öldurmesinden çok korkuyordu.

Ama beni en çok üzen şey bebegimizin çektiği acıydı. Babasının yokluğunu hissediyordu sanki . Bazı geceler ağlaya ağlaya uyuyup kalırdı. O kadar çaresiz ve o kadar güçsüzdüm ki elimden hiç bir şey gelmiyordu.

Bebeğimiz yorgunluktan uyuyup kalınca yatağı nın başlığına kafamı yaslayıp sabaha kadar hıçkıra hıçkıra sesizce ağlardım.

Kendi yatağıma da uyumak istemiyordum . Bir de Toygarın o soğuk mezarın üzerinde uyudugunu duyduktan sonra içime sinmiyordu.

Teselligi biraz olsun oglumuzda buluyordum. Ama Toygarın öyle bir şansı da yoktu. Ömrümün sonuna kadar bu vicdan azabını cekecektim bundan eminim.

Ama şimdi Tanrıya şükür ki yanımıza daydi . Yanı başımızda ve yaşadığımızı biliyordu. O kadar mutluyum ki kelimeler yetersizdi.

Yataktan yavaşça dogruldum . Yanakları nın ıslandığını fark ettim . Uykusunda bile ağlıyordu yavaşça omuzuna dokundum ama bir anda hicrayarak uyandı.

- İyi misin bebegim ? Dedim şok olmuştum .

Derin derin nefes aldı sonra bebegimize dikkat ederek beni kendine çekti ve sıkı sıkı sarıldı.

- İyiyim yavrum İyiyim senide uyandırdım özür dilerim. Dedi ve başımın üzerinden nazikçe öptü .

Baştan aşağıya titriyordu. Bana belli etmemeye çalışıyordu ama travma olmuştu resmen .

Kafası dağılsın istedim . Bebegimizi nazikçe kucağıma aldım. Toygar pür dikkat bizi izliyordu. Sol göğsümü açtım ve ufak ufak yedirmeye başladım.

Toygar yanıma yaklaştı ve başını nazikçe omuzuna koydu ve bizi izledi . Kollarını belime doladı .

- Sevgilim? Dedim

Başını hafifçe geriye verdi ve gözümün içine baktı. Yorgundu hemde çok yorgun bunu görebiliyordum.

Omuzumu nazikçe öptü.

- Efendim meleğim . Dedi boğuk bir sesle .

- Ona bir isim koymamız lazım. Dedim ve bebegimizi işaret ettim .

Yaklaştı ve parmaklarını öptü.

- Sen ne istersen o olsun meleğim. Dedi

- Olmaz öyle. Dedim dudak büzerek.

Bebegimizin başını nazikçe okşadı.

- Seni bilmem ama ben Aslan oğlum diye severim . Dedi

- Tamam o zaman Aslan olsun ama yanliz Aslan değil bisey daha koyalım. Dedim

- Tamam meleğim onu da sen bul . Dedi biraz olsun kafası dagilmişti. Gerçekten buna çok sevinmiştim.

Bir anda

- Yağız olsun mu ? Dedim gözlerimi büyüterek.

Hafif bir kahkaha attı.

- Yağız bir delikanlı olsun diyorsun? Dedi bilmiş bir gülümsemeyle.

- Evet biraz güçlü biraz akıllı birazda deli olsun tıpkı babası gibi. Dedim hafifçe gülerek

- Diyosun ? Dedi İmalı bir şekilde.

- Evet oğlumuz sana benzesin istiyorum her şeyiyle. Dedim kendimden emin bir şekilde.

Ufak bir gülücük attı ve başını omuzuma yasladi tekrar. Sonunda doymuştu bebeğimiz gazını çıkartmak için ayağa kalkacaktım ama Toygar beni tutu .

- Sen bana göster yavrum ben yaparım . Dedi

Yavaşça kucağına verdim . Başlarda biraz korksa da alıştı. Başını yavaşça omuzuna koydu . Elini tutum ve sırtına götürdüm.

- Yavaşça ovala bebegim o gerisini halleder. Dedim gülerek.

Toygar ayağa kalktı ve yavaşça sırtını ovaladi . Babasına hiç nazlanmiyordu hemen çıkarttı gazını. Ne yalan söyleyeyim biraz kıskandım.

Toygar ayakta dolaşmaya devam etti . Bir kaç dakika sonra uyuya kaldı. Onları o halde görmek tarif edilemez bir mutluluk veriyordu.

Toygar yavaşça yatağa yaklaştı ve yatağa uzandı.

- Böyle uyusak bisey olmaz ki? Dedi gözlerini büyüterek

- Tamam . Dedim

Benide yavaşça kolumdan tutu be başımı göğüsüne yasladi . Belimi sıkıca sardı ve önce oglumuzu sonra beni öptü.

İnce battaniyeyi iyice üzerimize örttüm ve gözlerimi kapattım.

Güneş ışığı vuruyordu yüzüme. İşte bana dünyada cenneti yaşatan o iki kişinin sesi geliyordu kulağıma.

Ağır ağır açtım gözlerimi. Yağız çoktan uyanmıştı . Toygar da onunla oynuyordu.

Yataktan dogruldum. Gözlerimi ovaladım.

- Siz ne ara uyandınız? Dedim

Toygar yanıma yaklaştı ve alnımdan öptü.

- Çok olmadı meleğim ama galiba Yağız Aslan acıktı. Dedi gülümseyerek

- Efendim ? Dedim anlamayrak

- Biz dün gece konuştuk ya sevgilim bende gittim ve hemen kimliğini çıkarttım. Dedi

Şok olmuştum. O kadar mutlu görünüyordu ki engel olmak istemedim .

- İyi yapmışsın sevgilim. Dedim gülerek

Yağızı kucağıma aldım ve emzirdim. Toygar da gazını çikarttinca hemen uykuya daldı.

Toygar yatağın yanına Kahvaltı masasını çekti.

- Hemen Kahvaltını et küçük peri .dedi

Kolundan tutum ve yanima oturttum .

- Beraber. Dedim net bir tavırla.

Başını hafifçe salladı.

Ufak ufak yedirdim ona boynu eğik bir şekilde bir müddet beni izledi.

Eray abi odaya girdi . Kapıyı çok sert açmıştı . Donuk bir şekilde Eraya bakıyorduk.

Eray : Senin hala burada ne işin var? Dedi Toygara bakarak

- Kırsaydın kapıyı!! Dedi sinirle

Eray bana döndü ve üzgünüm der gibi başını salladı. Sonra tekrar Toygara döndü.

Eray: Herkes seni soruyor. Senin için endişeleniyorlar. Dedi

Toygar derin bir iç çekti.

- Ne için endişeleniyorlar ki ? Dedi kısık bir sesle

Eray: Senin kendine zarar vereceginden korkuyorlar . Dedi

Toygar geriye yaslandi ve derin bir iç çekti.

Beni kendine çekti ve saçlarımla oynamaya başladı.

- Tamam birazdan çıkarım. Bu arada ne zaman eve geçeriz? Dedi

Aklımı okuyordu sanki . Can atıyordum resmen eve gitmek için Erayın gözüne hevesle baktım .

Eray: Esra biraz daha dinlensin . Sonra bir ara arka kapıdan gizlice çıkar gidersiniz . Dedi gülümseyerek

Toygar bana sıkıca sarıldı.

- Biraz daha sık dişini güzelim. Akşam gelip seni kaçırıcam. Dedi sırıtarak

Eray bıkkın bir şekilde yüzüne baktı Toygarın sonra bana döndü.

Eray: Benim artık gitmem gerekiyor. Kendine ve tabi ki küçük adama dikkat et . Dedi gülümseyerek ve odadan çıkıp gitti.

Toygar saçlarımı geriye verdi ve alnımı öptü. Sıkıca sarıldım ona gözlerini içine baktım.

- Gitmesen olmaz mı? Dedim dudak büzerek.

Onu o kadar çok özlemiştim ki bir saniye olsun yanimdan ayrılmasını istemiyordum.

Hafifçe gülümsedi ve kafasını boynuma gömdü.

- Inan bana güzelim. Ben senden daha çok istiyorum. Dedi boğuk bir sesle.

Sonra biraz yükseldi ve burnunu bornuma degdirdi.

- Ama biraz daha tamam mı yavrum. Olabildiğince en hızlı şekilde yanınıza gelicem . Dedi

Yataktan kalktık Toygar ellerimi tutu ve uzunca öptü. Sonra kendine çekti ve sıkıca sarıldı.

- Kendine de oğlumuza da dikkat et tamam mı melegim . Dedi ve başımın üzerinden öptü.

Beline sıkıca sarıldım. Başımı hafifçe salladım. Toygar elimi tutu ve Yağızın yanına getirdi .

Yağız uyuyordu bu yüzde. Başını nazikçe okşadı ve kokusunu içine çekerek öptü .

Gözlerim dolmaya başladı. Toygar bana döndü tekrar.

- Buraya bir kaç kişi göndericem ben yokken size bisey olsun istemiyorum. Kendine çok dikkat et tamam mı küçük peri. Dedi hafifçe gülümseyerek

Basimi hafifçe salladım. Göz yaşlarımı nazikçe sildi .

- Akşama gelicem merak etme. Söz veriyorum. Dedi sıkıca sarılarak

Kendimi toparladım.

- Tamam sevgilim sen de dikkatli ol .dedim sesim titreyerek

- Tamam meleğim. Dedi ve alnımdan son bir kez daha öpüp odadan kendini zorlayarak çıkıp gitti......