Mucizem 🌕

Eray yanıma geldi ve beni sürüklemeye başladı. Sesizce onu takip ediyordum .

Yaklaşık bir yarim saat sonra hastanenin önündeydik. Hastaneye girdik ve arka odalardan birine doğru yöneldik.

- Nereye gidiyoruz oğlum? Dedim

- Sabret göreceksin . Dedi ve adımlarını hızlandırdı

Kapının önünde durduk. Eray bana döndü.

Eray : Sakin ol tamam mı? Dedi ve yavaşça kapıyı acti .

Erayi geçtim ve odaya adımımı attım ki meleğim tam karşimda uyuyordu.

Gözlerime inanamadım. Eraya döndüm.

Eray : Sana herseyi anlaticam kardeşim. Ama şimdi gitmem lazım . Dedi ve odanın kapısını kapatıp çıktı.

Yüzümü tekrar meleğime döndüm. Dizlerimin üzerine çöktüm ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Göz yaşlarım delicesine akıyordu.

Yere çömeldim ve yüzümü kapattım. Dizlerimin kendime çektim. Tıpkı bir çocuk gibi için için ağlıyordum.

Sonra saçlarımın arasında minik parmaklar hissedim. Başımı hafifçe kaldırınca yine o dünyalar güzeli gözlerine kaydı gözlerim.

Ona sarılmak için bir hamle yaptım ama korktum . Beni bırakıp gider diye çok korktum.

Gözleri cipil cipil olmuştu . O benden önce davrandı ve sıkı sıkıya sarıldı bana . Hayır hayır hayal değildi gerçekten yaşıyor. Dedim içimden.

Nazikçe belinden tutum ve kendime doğru çekip sıkıca sarıldım .

Saçlarını defalarca kez öptüm . İçimdeki hasreti bi nebze olsa dindirmiştim .

Biraz geriye çekildim ve duvara yasladım. Kendimi buraz olsun toparlamiştim. Göz yaşını parmak uclarimla nazikçe sildim .

- Bana neler yaşattığından haberin var mı? Dedim sesim titreyerek

Başını gögüsüme indirdi ve derince bir nefes aldı.

- Çok özür dilerim sevgilim. Oğlumuzun güvenliği için yaptık. Dedi göz yaşını silerek .

Başını kaldırdım ve gözlerinin içine baktım.

- O nerde ? Dedim

Ayağa kalktı ve elini uzattı.

- Gel . Dedi Hafifçe gülümseyerek

Usulca elini tutum . Beni yavaş adımlarla yatağın yanına götürdü . Minik parmaklar gördüm önce sonra yavaş yavaş gösterdi kendisini babasına benim canım oğlum.

Esra elimi bıraktı ve yatağın yanına gecerek bizi izlemeye başladı. Oğlum için hazırladıkları yatağın yanına gittim.

Kokusu direkt çarptı burnuma . Tarif edilemez bir kokuydu . Dünya dışı bir şeydi benim için.

Yatağın yanına eğildim. Elimde hala toprak parçaları kalmıştı . Hızlıca elimi sirkeledim ve bebeğime döndüm.

Mışıl mışıl uyuyordu . Dokunmaya kıyamadım. Yükseldim ve yanağını nazikçe öptüm. Yatağın yanına başımı koydum . Elleri benim parmak ucum kadardı. Göz yaşlarım silerek hafifçe gülümsedim .

Minik ellerini okşadım nazikçe. Birden kavradı elimi . O kadar mutlu oldum ki size anlatamam. Biraz olsun rahatlamıştım . Tanrıya şükür kimseye birsey olmamıştı. Başımı kaldırdım ki melegimde ağlayarak bizi izliyordu.

Yanına gittim ve yatağa oturdum. Başını gögüsüme yasladım ve ona sıkıca sarıldım.

Başının üzerine minik minik öpücükler kondurdum .

- Sen iyi misin bebegim ? Ağrın var mı? Dedim göz yaşlarını silerek.

Gözümün içine baktı. Yükseldi ve yanağımı nazikçe öptü.

- Arada sırada oluyor ama çok sürmüyor. Normalmiş öyle dediler . Dedi gülümseyerek

Gözlerim yere kaydı. Eray birden odaya daldı. Kafamı yavaşça ona doğru dönderdim.

Sırıtarak yüzüme bakıyordu. Melegime sıkıca sarıldım ve

- Eray bana seni öldürmem için bir neden söyle. Dedim dişlerimi sıkarak.

Eray kollarını birbirine bağladı ve

Eray : Bunun için bir değil , iki nedenim var kardeşim ve o iki neden de tam şuan yanında duruyor. Dedi gülümseyerek

Başımı geriye yaslandım ve yatağa uzandım. Tek kolumu başımın altına koydum . Melegimi de belinden tutum ve kendime çektim.

Başının üzerinden öptüm ve tekrar Eraya döndüm.

- Oglum en başından deseydin ya Esra yaşıyor diye . Ne diye bana bunları yaşattın . Dedim dişlerimi sıkarak.

Eray : Söyleseydim kardeşim bu kadar gerçekçi olmazdı. Dedi bilmiş bir şekilde.

- Eray anlat yoksa kalkıp seni çok kötü döverim. Dedim sinirlenerek.

Eray : İyi tamam tamam. Biz Esrayi hastaneye götürdüğümüz zaman yolumuza bir kaç kurt çıktı.

Onları hallettik hastaneye de vardık ama bir tuhaflık vardı. Kurtlardan bir çoğu bize saldirmiyorlardi bizi takip ediyorlardı.

Hastaneye geldiğimizde Esrayi arkadaşıma teslim ettim. Esra doğumdayken Arda beni aradı ve senin bayildigini söyledi. Erdemi hastanede bıraktım ve hızlıca yola çıktım.

Yanına geldiğimde ağır darbe almıştın. Seni evine getirdim ve günlerce uyanmanı bekledim. Sonra hastaneye giderken takip edildiğimi fark ettim.

Senin açından çok endişeli değildim. Çünkü yaraların çok ağır değildi . Hemen iyilesecegini çok iyi biliyordum. Ama Esranin öyle bir şansı yoktu .

- Hastenenin yanındaki ormana hergun tanımadığımız bir sürü kurt geldi . İşin tuhaf tarafı. Bunlardan bazıları kurt değildi vampirdi . Dedi lafını kestim

- Evet evet hatta bana saldıranlardan birisi de küçük bir vampirdi . Dedim Esra gözlerini açarak bana baktı.

- Evet hatta benim kanamam başlamadan önce gördüm ben onu yüzüme bakıp gülümsedi ve bir anda ortadan kayboldu. Dedi

Erayla göz göze geldik.

- Hersey planlıydı yani ? Dedim

Eray başını onaylarcasina salladı. Sonra devam etti .

Eray : Muhtemelen bizim o gece orada olduğumuzu biliyorlardı. Bu yüzden saldırdılar. Bizi hazırlıksız yakalamak için. Amaçları neydi bilmiyorum ama Esranin öldüğü haberini yayinca bizi takip etmeyi bıraktılar.

- Peki kim olduğunu bulabildiniz mı? Dedim

Eray : Vapmirlerden şüpheleniyorum ama emin değilim. Dedi

- Esranin yaşadığını bizden başka kim biliyor? Dedim

Eray : Sen ben ve Erdem. Ama bizden başka kimse bilmemeli . Ögrenmemeli .dedi

- Toygar bak ne kadar zorluk çektiğinin farkındayım kardeşim. Bunun için senden ne kadar özür dilesemde bir faydası olmayacak . Ama Esra nin yaşaması için yapmak zorundaydım.

- Bunun için pişman değilim. Yine olsa yine yaparım. Sen nasıl benim kardeşimsen Esra da benim kardeşim. Ve kardeşimi korumak benim görevim .dedi

- Erdem de mi biliyordu . Demek bu yüzden benden kaçıyordu. Dedim hafifçe gülerek

Eray: Ona kızma. O söyleyelim dedi ben izin vermedim . Dedi

Masanın üzerinde duran şişeyi kafasına fırlattım.

- Bir de marifetmiş gibi söylüyor. Aklımı kaçıracaktım lan ben . Kendimi öldürmeyi bile düşündüm. Haberin var mı? Dedim

Eray: Eğer sana söylemedim bu kadar gerçekçi olmayacaktı. Hem bak benim sayemde kimseye birsey olmadı . Dedi gururla

- Eray kaybol git gözümün önünden karimla beni yalnız bırak. Dedim ve bebeğime dönüp sıkıca sarıldı.

Eray göz devirdi ve odadan çıktı. Tam kapıyı kapatacağı sırada ona seslendim .

- Eray . Dedim

Eray: Efendim kardeşim? Dedi

- Çok sağ ol kardeşim. Hersey için. Dedim

Eray: Önemli değil kardeşim. Dedi ve odadan çıkıp gitti .

Derin bir iç çektim ve bebegimi kendime çekip öpücüklere boğdum.

Kahkaha attı ve hafifçe geriye çekildi. Gözlerimin içine baktı yine sulu sulu.

- Hiç öyle bakma küçük peri . Şu aramızdaki haini bir bulalım cezalisin . Evden dışarıya adımını atmak yok . Bir yere gideceksen de benle . Ben yoksam bir kaç koruma ayarlayacağım onlarla gideceksin . Dedim

Gözümün içine şaşkın şaşkın bakıyordu. Sonra usulca yanıma sokuldu. Yanağıma minik bir öpücük kondurdu.

- Tamam . Dedi masum masum.

Aklım birden Ulaşın söyledikleri geldi.

- Bebegim ? Dedim

- Efendim bebegim? Dedi

- Yurt dışına gidelim mi? Dedim

Birden yükseldi . Yüzü düştü.

- Hayır. Ailemiz burda . Arkadaşlarımız burda gitmeyelim . Dedi dudaklarını büzerek.

Belinden tutum ve nazikçe kendime çekip. Dudaklarını doya doya öptüm. Geriye çekildim

- Sen nasıl istersen öyle olsun meleğim. Dedim

Belinden tutum onu gözlerim yine dolmaya başladı. Daha düne kadar ölmeyi düşünüyorken şu yaşadığıma bak . Dedim içimden ve hafifçe gülümsedim. Başımı boynuna yerleştirdim . Yorgunluk uyice bedenimi ele geçiriyordu .

Tam yatağa uzanacakken bebegim

- Dur . Dedi

Başımı kaldırdım ve yüzüne baktım.

- Hemen gelicem sevgilim. Dedi

Ayağa kalktı yavaşça oglumuzu aldı ve nazikçe ortamıza koydu .

- Bebegim ya ezersem ? Dedim

Hafifçe gülümsedi.

- Merak etme. Bisey olmaz böyle çok daha güzel olduk . Dedi ve ağır ağır kapattı gözlerini

Yaşadıklarımın hayalmi yoksa gerçekmi olduğunu hala ayırt edemiyordum. Eğer bu bir rüyayasa bile Tanrım ne olur uyanmama izin verme . Ben ölmeye razıyım........