GÖLGELER 🌩

Herkes prensin olduğu tarafa döndü. Bu kadar sır artık midemi bulandırmaya başlamıştı.

Mezar taşını hafifçe bıraktım ve ellerimdeki tozu yavaşça sirkeledim.

Sakin bir şekilde prense baktım. Dişlerimin arasından hırıltılar çıkıyordu. Sinirlerime hakim olamayan çalıştım.

Kurt 'um çıkmak için can atıyordu. Kendimi kontrol etmeye çalıyordum.

Histerik bir kahkaha attım. Ellerimi saçlarımın arasında gezdirdim .

- SEN BENIMLE DALGA MI GEÇİYORSUN? dedim

Tamam kimseye bisey olmadı . Ama birinin bunun bedelini ödemesi lazım.

Kurt ' um içimde volta atmaya devam etti . Eğer hakimiyeti ona verirsem prensin sağ çıkmak şansı yoktu . Ne olup ne bittiğini anlatana kadar sakin kalmaya çalışmalıyım.

Prens bir adım öne attı .

Prens : İzin verirseniz durumu açıklayayım. Dedi

Yanına gittim ve yakasına yapıştım.

- Konuş konuş o p*ç neden eşimin mezarını kazdı. Bizi buraya neden çağırdın. Ve en önemlisi torunun neden bize saldırdı. DERDINIZ NE LAN SIZIN ? dedim

Hersey tek seferde agizimdan çıktı. Prens biraz geriye çekildi. Herkesin gözü onun östündeydi en ufak bir yanlış hareketinde parçalarına ayrılacağı kesindi .

Prens derin bir iç çekti.

Prens: Yıllar önce oldu hersey. Ben o zamanlar İngiltere de yaşıyordum.

Çok gençtim kendimi kontrol edemiyordum . Susuzlugum her geçen saniye beni çılgına ceviriyordu . Neredeyse bir kasabayı yok etmiştim . Bir sürü insan benim yüzümden öldü.

Vicdan azabı beni deliye çeviriyordu. Hayvanlarla besleniyordum ama yetmiyordu bu yüzden

Kendime bir malikane satin almıştım. İnsanlardan uzakta sadece hayvanlarla beslenebilecegim bir yerde .

Uzun süre orda kaldım taki....dedi ve dudaklarını bastırdı.

- Ta ki ?.... dedim devam etmesi için.

Prens: Bir gün bir çığlık duydum . Malikaneme uzak olmayan bir yerden ormanın içinden .

Kan kokusu geliyordu. İnsan kanı. Uzun zaman olmuştu .kokusu beni cezbediyordu. Kendimi tutamadım ve ormana girdim .

Son hızla sesin geldiği yöne gittim. Oraya vardığımda nutkum tutulmuştu .

İki tane adam dört, beş yaşlarında bir sokak çocuğunun aralarına almışlardı.

Biraz daha yaklaşınca onun bir kız çocuğu olduğunu fark ettim. Ormanın ortasına getirmişlerdi zavallı çocuğun kimse çığlıklarını duyamasin diye .

Bir anda gözüm karardı. Pek fazla birsey hatırlamıyorum ama kendime geldiğimde. Adamlardan birisinin kafası elimde diğerinin ise bir ağaca asılıydı .

Kanlarını son damlasına kadar emdim . Vücut parçaları sağa sola sacilmişti .

Eğer zamanın da yetismeseydim . Zavallı kıza T*cav*z edeceklerdi . O gün ilk defa vicdan azabı çekmedim. Hayatımda yaptığım en doğru şeymiş gibi gelmişti.

Sonrasında elimde tutum kafayı bir kenara fırlattım. Küçük kız ne kadarını gördü bilmiyorum .

Yavaşça ayağa kalktım. Susuzlugumu o p*çlerle giderdiğim için hiç tereddüt etmeden kız a yaklaştım.

Kendini toplamış hıçkıra hıçkıra agliyordu . Bir yandan da elbisesini yırttıkları için elleriyle yırtık olan kısımları kapatmaya çalışıyordu. Titriyordu yanına geldim ve önünde diz çöktüm.

Biraz olsun sakinleşmesini bekledim ama bir anda üzerime atladı ve bana sıkıca sarıldı.

Bir yandan beceriksizce göz yaşlarını silmeye çalışıyordu bir yandan da bana sıkıca sarılıyordu. Sanki onu bırakırsam yok olacak kaybolacakmiş gibi.

O an içimi çok garip bir his sardı. Hayatim boyunca ilk defa böyle bir şey yaşamıştım. Kızı sıkıca sardım ve kucağıma alıp eve dogru yavaşça yürüdüm.

Yavaş yavaş bir birimize alışmaya başladık. Bir müddet sonra onun vaftiz babası olmaya karar verdim . Artık küçükte olsa bir ailem vardı. Ama ona asla dokunmadım asla . Kanından bir damla dahi olsa asla içmedim.

Kızım her geçen gün çok guzle bir geç kız oluyordu . Çokta meraklıydı. Bana sürekli olarak diğer insanları sorardı. Ve bende sürekli olarak geçiştiriridim.

Her ay susuzlugumu gidermek için mutlaka ormana giderdim .

Her seferinde kızımı tembih eder ve ben gelene kadar asla evden çıkmamasını söylerdim.

Ama bir gün eve dönerken ormanda bir koku aldım. Kızımın başına yine birsey gelmesinden korktum ve son hızla evimin oraya gittim .

Fakat gördüklerim karşısında nutkum tutulmuştu . Olduğum yerde öylece kalakaldım.

Bir kurt adam benim kızıma sarılıyordu. Ağaçların arasindaydim beni tam göremiyorlardi. Ama kurt kokumu aldı ve kızımı arkasına aldı.

Benim kendi kızıma zarar vereceğimi sandı. İnana biliyor musunuz? Ama kızım beni fark edince kurt adamı bıraktı ve donuk bir şekilde yüzüme baktı.

Gözüm dönmüştü. Kanım kayniyordu bunu hissediyordum . Kendimi daha fazla tutamadım ve kurdun üzerine atladım. Kurt karşılık vermedi . Sadece bitirmemi bekledi .

Tam boynunu kıracakken kızımın sesini duydum . Bana hayatımı alt üst eden o iki sözcüğü söyledi.

Kız : BABA BEN HAMİLEYİM .dedi başımdan aşağıya kaynar sular döküldü.

Kurt elimden düştü öksüre öksüre ağaca yasladi . Kiz yanına koştu kurt yavaş yavaş ayağa kalktı.

Ne diyeceğimi ne yapacağımı şaşırdım. Ayaklarım beni taşimiyordu.

Kendimi eve attım. Odama kapattım. Kızım kapıya her geldiğinde hiç sesimi çıkartmadan gitmesini bekledim içim yana yana

Bir müddet sonra onu da kesti . Odamdan sadece avlanmak için çıkardım. Kızım yoktu . Gitmişti .

Kendimi zapt edemedim . Ve onarı aradım buldum da . Kızım mutluydu hemde çok mutlu. Uzaktan da olsa yüzünü görmek mutlu olduğunu bilmek bir nebze de olsa içimi rahatlatmişti .

Aralıklı olarak onları uzaktan takip ederdim. Sonra birgün o acı haberi aldım.

Kızım ölmüştü. Ne olmuş nasıl olmuş bilmiyorum. Koşarak yanlarına gittim . Kucaklarında bir bebek vardı. Kızım kanlar içinde yerde yatıyordu . Ve vücudun da pençe izleri vardı.

Gözlerim karardı. Oradaki herkesin canını aldım. Kızımın canına karşılık dokuz can .

Sonra bebeğin ağlama sesini duydum. O da kız olmuştu . Bir yanım cayır cayır yanıyor diğer yanım bahar açıyordu sanki .

Kızımı mezarına koyduktan sonra bebegi alıp evime getirdim . Ama o kızım gibi değildi çok küçüktü annesine ihtiyacı vardı.

Elimden hiç bir şey gelmiyordu . Eğer biseyler yapmazsam muhtemelen ölecekti.

Onu ısırdım. Ya ölecekti yada zehrim onu kurtaracaktı. Ne şanslıyıdım ki hayatta kalmayı başardı.

Ama onu benden aldılar. Önüme çıkan herkesi herkesi öldürdüm ama onu bir türlü bulamadım.

Ama o gün. Malikaneme saldırdıkları zaman kızımın kokusu çarptı burnuma . Kokunun peşinden gittim ve onunla karşılaştım . Tıpkı kızımı bulduğum zaman ki gibiydi ve aynı onun gibi kokuyordu .

İçim paramparça oldu . Ve o bunu fırsat bildi ve bana saldırdı. Neden böyle davrandığına dair ufacık bir fikrim yok.

Yada belki annesinin benim öldürdüğümü söylediler. Bilmiyorum ama onun adına senden çok özür dilerim oğlum.

Gerekeni bizzat ben yapicam bundan şüphen olmasın. Dedi acı içinde.

- Peki onu hiç aramadın mi ? Dedim

Prens histerik bir kahkaha attı .

Prens: İnanan bana oğlum. Önüme gelen herkesi çok acımasız bir şekilde katlettim. Sırf onu bulmak için. Ama olmadı.

Onu suçlama nin hiç bir anlamı yoktu . Arda ya döndüm.

- Bir kaç kişi burada kalicak . Çocuk eger tekrar gelirse ....dedim Prens bir anda gözlerimin içine baktı.

- Onu yakalayın ve sakın zarar vermeyin . Ne olduğunu mezarı neden kazdigini öğrenmek istiyorum. Dedim

Prens rahat bir nefes aldı. Hava giderek kararmaya başlamıştı.

- Herkes dağılsın. Arda , Erdem siz burda kalacaksınız. Dedim

Herkes başıyla onayladı. Prens tekrar ağaçların arasında kayboldu.

Eve gitmeye başladım. Esra nın ve tabi aslanimin kıyafetlere ihtiyacı vardı.

Koşar adım eve girdim ve bir çanta hazırladım. Hızlıca evden çıktım. Çantayı arabaya attım ve yavaş yavaş yola çıktım.

Esra 

Yagizin ağlama sesiyle uyandım. Yavaşça eğildim ve kucağıma aldım. Emzirmeye başladım. Doydugunu anlayınca birde altını değiştirdim. Ve tekrar yatağına koydum biraz mizmizlansa da hemen uyudu . Tam yatağıma gececegim sırada kapının altında bir gölge geçtiğini gördüm.

Dikkatli bakınca iki kişi olduklarını fark ettim . Bu koridora fazla kimse gelmezdi . Acaba Toygarın bahsettiği Korumalar mi diye düşünmeden edemedim .

Ama içimde hala garip bir his vardı. Sanki birseyler yanlış gibi tüylerim diken diken oldu. Tam Yağız in yanına gittim ki karanlık beni içine çekti.......