61. Bölüm

FİNAL

yağmur karakütük
miyorininkitaplari

Suçlu muyduk?
Değildik
Kesinlikle değildik
Ama onu da anlamamıştık belki de anlamayı denememiştik
" Düşünme artık" dedi Kaan gelip yanıma uzanırken " ne olursun yapma stres oluyorsun"
" Göremedik Kaan" dedim" Anlayamadık"
" göremezdiniz " dedi " anlayamazdınız yapamazdınız"
" Bilmiyorum" dedim " ama beceriksiz hissediyorum sanki o bize tutunmaya çalışırken onu bırakmışız gibi"
Evet öyle olmuştu
O sarılmak istemişti belki bir kere sarılsa bırakmazdı
Bizi bırakıp gitmişti
" sevgilim" dediğinde endişeyle bakan gözlerine çevirdim dolu gözlerimi " Yapma "
" düşünmeden edemiyorum" dedim
" Bitti gitti " dedi " arkasından göz yaşı dökmen senin için iyi olmayacak " dedi " sizin için"
Başımı göğsüne yasladım
Kaybolmak istedim yok olmak istedim
Olamadım
Ağlama krizimin beni bırakacağı yoktu
Zaten duygusaldım bu hiç iyi olmamıştı
.....
Sabah gözlerimi araladığım da başımda dikilen iki tane yüz vardı
" Anne " dedi saye " sen üzgünsün diye sana kahvaltı hazırladık"
Yüzümde tatlı bir tebessüm oluşurken doğruldum
" Hemde en sevdiklerinden yaptık" dedi Kaan ve beni kucakladı " bu gün senin günün"
Bir kahkaha attığım da saye önümüzden gidiyordu
" teşekkür ederim" dedim ve Kaanın yanağına minik bir öpücük bıraktım
Geldiğimizde beni sandalyeme bıraktı ve çay koymaya başladı
" Çok güzel gözüküyor " dedim gerçekten ağzım sulanmıştı
" Anne bak keki ben yaptım" dedi saye
Tek kaşım yukarı kalktı
" tabi benim yardımımla " dedi Kaan gülerek
" baba ! " dedi saye " hani hepsini benim yaptığımı söyleyecektin ! "
" ben öyle bir şey söylemedim"
Saye ofladığı sırada biz gülüyorduk
Yemeğimizi yemeye başlamışken tatlı baş belam aradı
" Leyla" dedi Gamze " ben bu gün dışarı çıkacağım miniğime kıfayet almak için " dedi " benimle gelir misin? "
" gelirim" dedim
bir şeyler daha konuştuktan sonra kapattık ve kahvaltımızı bitirdik
" Anne " dedi saye " ben pazartesi okula gitme kararı aldım"
" Nasıl oldu bu?" dedim şaşkınca
" Babam dedi ki hiç bir şey olmayacak " dedi saye " beni asla oralarda görmeyeceksin "
" evet " dedim " bunları bende söylemiştim ama etkili olamamışım"
Hepimiz gülüşmeye başladık
.............
Yazarın anlatımıyla
Başını masadan kaldırdı Melisa
Her kanıt bu cinayeti yapanın babası olduğunu gösteriyordu
Kayıtlar vardı
Yapmalarının nedeni ise sadece birer kapışmadan ibaretti
Annesi sadece şahit olmuştu o yüzden o çıkacaktı
" berrak nerede? " dedi
" burada savcım sizinle görüşmek istiyor"
" al içeri"
Berrak içeri girdi ve melisanın karşısına oturdu
" Ne zaman çıkacaklar?"
" mahkeme var " dedi melisa " baban katil ama annen çıkacaktır"
" ne demek baban katil? " dedi " benim babam kimseye dokunmaz !"
" kanıtlar var " dedi melisa " annenin çıkacak olması sana bakacağı anlamına gelmez " dedi melisa " muhtemelen benimle yaşayacaksın "
" saçmalıyorsun ! " dedi " annem beni bırakmaz ! "
" bende böyle demiştim" dedi ve karşısında duran çerçevedeki fotoğrafı gösterdi " ama bu kadın sahip çıktı bana "
Bu fotoğraf melisa ve leylaya aitti
" Yalan söylüyorsun " dedi " inanmıyorum sana "
" istediğine inan " dedi" ama kendini her şeye hazırla " derken kabanını giydi ve dışarı çıktı
Çıktığında telefonunu açtı ve gelen bildirimlere baktı
" işin bitince bana gel kahve içelim " yazmıştı Altay
Melisa seve seve kabul etmişti arabasına binip Altayın evine doğru yol aldı
Geldiğin de zili çaldı ve kucağında Atlasla duran bir Altay vardı
" hoşgeldin"
" hoşbuldum " dedi melisa içeri girerken Atlasla konuşuyordu " nasılsın Atlas? " dedi
" İyiyim melisa abla sen nasılsın?" dedi Atlas oldukça büyümüştü artık
" Gel kahveler hazır " dedi Altay Atlas odasına giderken ikisi karşılıklı oturmuştu
" Nasılsın? " dedi melisa
" ben iyiyim asıl sen Nasılsın? "
" inan nası olduğumu bilmiyorum" dedi melisa " sadece yaşamaya çalışıyorum"
" Hırpalanmışsın " dedi " berrak mı?"
" inanmıyor " dedi melisa " sanki annesi çıkınca ona bakacakmışm gibi " dedi sinirle " bakmayacak bırakıp gidecek sadece kendini kurtarma derdinde babası desen hapisten çıkamayacak"
" Acı olacak ama anlayacak" dedi Altay " kendi görmeden inanmaz bırak görsün " dedi " hastalığı ne durumda?"
" bir an önce hastaneye yatması lazım " dedi melisa " o ayrı bir dert "
" Hepsini atlatacaksın "dedi altay " biliyorum inanıyorum sana "
" Ben kendime inanmıyorum artık" dedi melisa
" Ama ben inanıyorum " dedi altay " bak ben boşanabileceğime inanmıyordum ama sen bana yardım ettin resmen hayatımı kurtardın"
Güldü melisa
" bu benim görevim" dedi
" bu da benim görevim" dedi Altay bocalamıştı Melisa " Bana yardım ettin bende sana edeceğim"
" Leyla " dedi melisa " sürekli beni sorup duruyor ne diyeceğimi de bilemiyorum geçiştiriyorum ama zeki tabiki yemiyor "
" Bizi o yetiştirdi " dedi Altay " en iyi de o tanıyor "
" evet " dedi melisa " sanki gerçek ablam gibi "
" öyle " dedi " Hayatı düzene giriyor çok şükür " dedi Altay " eğer hamile olmasaydı nasıl kendine gelirdi bilmiyorum bu sefer kurtaramazdık"
" Askerliği onun her şeyi "dedi melisa " bebek resmen onun kurtuluşu oldu "
Kahvelerini içmeye devam ederlerken melisa söze tekrar girdi
" O kadın " dedi " atlası rahatsız ediyor mu? "
" görüşme günleri sorun çıkarıyor bazen vermeyeceğim çocuğumu diyor " dedi " ama başaramıyor "
" Sorun çıkarmaya devam ederse söyle " dedi Melisa " bir şeyler yapmaya çalışırım"
" Alıştı artık " dedi " ama sana zarar verirler diye korkuyorum"
" bana mı? " dedi melisa
" Sonuçta senin yardımınla boşandım çoğu avukat reddetmişti beni"
" Mümkün değil" dedi melisa " sen merak etme"
Altayın koyu kahve gözleri aşk mı yoksa hoşlantımı olduğunu bilmediği bir şekilde bakıyordu Melisaya görüşüyorlardı yazışıyorlardı birbirlerine destek oluyorlardı ama anlamıyorlardı
Aralarında ki şey neydi?
" Ben kalkayım artık " dedi melisa " işler beni bekler "
" çok yorma kendini"
Melisa kabanını aldı ve vedalaşarak çıktı evden
Hava çok ürperticiydi
Arabasının önünde iki adam görünce şaşırdı melisa
onlar da kimdi?
" bu mu o kadın? " dedi adamlardan biri
" evet o "
" siz kimsiniz? " dedi melisa
" yuvasını bozduğun kadın gönderdi bizi " dedi adamlardan biri alayla
" yuva ha? " dedi melisa bir kahkaha atarak " eğer orası yuva olsaydı bu kadar basit boşayamazdım onları "
adamlardan biri melisayı boğazından tuttuğu gibi arabaya yapıştırdı
" O kadar kolay kurtulamayacaksın bu işten" dedi " aşık mısın o adama? "
" Ne saçmalıyorsun? " dedi melisa " sen benim cumhuriyet savcısı olduğumu bilmiyorsun heralde? " dedi " tek cümlem senin hayatını karartmaya yeter "
" Konuş ! " dedi adam" aşık mısın ? "
" Aşıksam ne olacak lan ! " dedi melisa onu eğiten Leylaydı
" Aşıksın yani !
" Çek elini " dedi melisa " sıkıntı olacak yoksa "
" ne olur ? "
Melisa adama kafa attığında adam inleyerek geriye sendeledi diğeri melisanın üzerine yürümeye başladı
" Aşığım be ! " dedi en sonunda " ne yapacaksınız şimdi dingiller ! "
" sen kaşındın! "diyen adam melisaya tokat atacakken bir ses yükseldi
" sakın dokunma "
Hepsinin gözleri tek bir kişiye döndü
Altay ' a
Altay adamları pert ederken melisanın düşündüğü tek bir şey vardı
Duymuş muydu?
" Söyleyin o patronunuza bir daha bu kadına yaklaşmasın ! " dedi " yoksa kalan ufacık hayatını ona dar ederim !"
Adamlar giderken İkisi şok içinde birbirine baktı
" İyi misin ? " dedi Altay ve hızla melisaya doğru geldi
" iyiyim" dedi " sadece boğazımı sıktı"
İçi acımıştı Altayın nasıl ona dokunmaya cürret ederlerdi?
" gel benimle " dedi altay ve melisanın kolundan tutup geri evine yürüttü
İtiraz etmemişti melisa
İkisi birlikte eve girdi
" boynuna " dedi altay " bakabilir miyim ? yara olmuş olabilir "
Başını salladı melisa ve saçlarını topladı
" Çok mu sıktı? " dedi altay
" hayır " dedi melisa " biraz bastırdı sadece belki yara olmuştur "
Altay soğuk parmaklarının ucuyla dokundu melisanın boynuna melisa ürperirken altay konuştu
" yara olmuş " dedi " krem süreyim"
Kremi aldı ve yara olan kısma sürmeye başladı
Melisa uyuşurken hala tek düşündüğü şey bir anda yaptığı itirafı altayın duyup duymamasıydı
Kremi sürdükten sonra durdu altay
" duydum " dedi Altay " söylediğini duydum"
Kat katı kesildi melisa ama kendini toparladı
" neyi duydun ? " dediğinde altaya dönmüştü
" aşığım dediğini"
Artık saklaması gereken bir şey yoktu
Gözlerini ikiside birbirine kenetledi
" ne o ? " dedi melisa " sen aşık değil misin yoksa?"
Cesurcaydı
Oldukça cesurcaydı
Gözleri melisanın yüzüne bakan altay derin bir iç çekmişti
" aşığım" dedi " bende aşığım sana"
Susmuşlardı
Artık aralarında ki mesafe çok azdı
" Ben senin gibi değilim" dedi melisa ve ayağa kalktı " bunu kendine yapma"
" Saçmalıyorsun" dedi altay ve o da ayağa kalkmıştı
" Hayır "
" Bak sen yokken hayatım sadece oğlumdan ibaretti o kadından o aileden kurtulmaya çalışıyordum" dedi Altay " sonra sen geldin kurtardın beni kahramanım oldun "
" Ben mi ? " dedi melisa ve sesi daha da yükseldi " hiç bir boka yaramayan ben mi kahraman oldum ! "
" evet sen oldun ! "
" Yalan söylüyorsun !" dedi melisa " kendimi kötü hissetmeyeyim diye diyorsun ! "
" Hayır ! " dedi Altay ve istemsizce ona yaklaştı
Bocaladı melisa karşısında hatta dibinde onu görünce az önce yükselen sesi bir fısıltıya dönüşmüştü
" Yaralayım ben " dedi " seni de yaralarım"
" Bende yaralıyım" dedi altay " ve ikimizinde şifası birbirimiziz"
Dayanamadı ikisi de daha fazla dudakları birleşti
Yavaştı hareketleri sanki ikiside sankinleşmek istemişti
" bir daha " dedi altay ayrılıp " kendini bir beceriksiz gibi görme "
Melisa ilk defa bir erkeğin yanında güçsüz düşüyordu
" öyle değil miyim? " dedi melisa gözlerinin içine bakamadı altayın" annem babam sevmemiş beni neyim ben o zaman ?
" Yeteneklisin" dedi Altay " güzelsin mükemmelsin " dedi " eksik olan sen değilsin onlardı suçlu olan da sen değildin onlardı "
" öyle miyidi? " dedi melisa uyuşmuştu
" öyleydi" dedi Altay küçük bir öpücük daha bıraktı melisanın dudaklarına burdayım dermiş gibi seninleyim dermiş gibi
..........................
Leylanın anlatımıyla
" Gamze sen iyi misin ? " dedim patlamak üzereydim her kıyafeti beğendiğini söyleyip sepete atıyordu
" beğeniyorum ya ne yapayım ! "
"elimin körünü yap ! " dedim " yeter ben gidiyorum ! "
" tamam bu son" dedi ve pıtı pıtı kasaya gitti
Akşam yemeğine gidecektik burdan ve yetişmek için sadece on beş dakikamız vardı
Çıkıp hızla arabaya bindik
Geldiğimiz de içeri girdik
" sonunda gelebildiniz " dedi deniz " ne aldın bakalım? "
" her şeyi aldı" dedim " patlamak üzereyim"
ikisi gülerek kıyafetleri inceliyordu
" Nasılsın ? " dedi Kaan " çok yoruldun mu? "
" biraz " dedim
" Abim" dedi abim" nasılsın ? "
" iyiyim " dedim " sen ?"
" iyiyim " dedi
Diğerleri de geldiğinde yemeğe çağırdığım Altay ve Melisa gelmemişti
" ne oldu? " dedi Kaan
" melisayla Altay gelmedi "
" bekle gelirler gelmeyecek olsalar haber verirlerdi"
Başımı salladığım sırada benimde beklemediğim bir şey oldu
Melisa ve Altay gelmişti
Ama el ele
" Anasını satayım ! " dedim kendimi tutamadan" Ben demiştim abi ben demiştim ! " ayağa kalktığımda Melisa hızla geldi ve bana sarıldı
" Ablam" dedi içli içli " Nasılsın?"
" iyiyim" dedim" artık daha iyiyim " dediğimde gözlerim Altaya kaldı " gel len sende ! "
Gülerek o da bana sarıldı
" Hayırlı olsun " dedim kulağına " kaptın güzelim kızı"
Hepimiz yemeğe geçtik
Garipti
Çok mutluyduk
Bebeğim vardı
kızım vardı
Kaan ve sevdiklerim tam yanımdaydı
Genelde kendimi hep bir karmaşada kafa karışıklığın da bulurdum ama şuanki durumumuz farklıydı
Oradan çıktığımızda eve geçtik
.....
Kaan olduğu her gece konuşuyordu onunla
" Çocuğumla konuşuyorum"
" onun farkındayız " dedim " ama hani cevap gelmiyor ya " dedim ve bir kahkaha daha attım
" biz anlaşıyoruz annesi"
" bizde anlaşıyoruz babası"
" sabah gideceğim" dedi " haberleşelim ama "
Başımı salladım
sanırım uykuya yenik düşme vakti gelmişti
..
Sabah
Kaan tabi ki yoktu kaçta uyandığımı da bilmiyordum
Aşağıdan fatma ablanın ve sayenin sesleri geliyordu
Karnımda hafif bir sancı hissediyordum
pek sorun etmedim ve lavaboya gittim
Çıkıp üzerimi değiştirdim
" Ben kızlarla buluşmaya gidiyorum " dedim " Ver anneye bir öpücük"
Sayeyle vedalaşıp çıktım
Selinde buluşacaktık bu gün şebnem ablayı bile çağırmıştı
Bu her gün gezme işi bana göre değildi garip hissettiriyordu
iki saat sonra:
" Dimi ama? " dedi Gamze
Selin bir kahkaha daha attı
Kalkıp yukarı çıktım ve lavabonun önüne geldim
Ancak bir şey beni durdurmuştu
Sancı
Bu sancı fazlaydı
Normal değildi
Dudaklarımdan kaçan iniltilere engel olamamıştım
İşkence görmüştüm vurulmuştum ama hiç bu kadar acı çekmemiştim
Korkuyordum
Bu sefer dudaklarımdan bir inilti değilde yavrusunu kaybetmek istemeyen bir annenin korkulu çığlığı kaçmıştı
Gitme
Annem gitme yalvarırım gitme
..........

Yazarın anlatımıyla
Büyük bir korku ve hışımla daldı hastane odasına Kaan
Karşısındaki Leyla değildi
Onun leylası değildi
Dümdüz bakıyordu duvara odadan herkesi çıkarttırmıştı
Göz yaşları yanaklarından süzülüyordu
Odadan giren Kaana gözleri kaymadı bile
Sessizce gitti yanına Kaan ve yatağına oturdu
" Gül bahçem " dedi özlemle " çok korktun mu? "
Kaana döndü Leyla kıpkırmızı gözleriyle
" çok korktum " dedi dudakları bile hala titriyordu " kaybedeceğim diye çok korktum"
" Kaybetmedik" dedi Kaan ve leylanın elini tuttu " kaybetmeyeceğiz de tamam mı ? sağ salim kucağımıza alacağız "
Başını salladı Leyla
Kaan öyle bir panikler gelmişti ki üzerinde hala askeri kıyafetleri vardı
Kaan sedyeye uzandı ve leylaya sıkıca sarıldı , saçlarını öptü, çocuğuna dokundu ve kokrmuştu
O da kaybetmekten korkmuştu
Leylanın yaşadığı korkuyu tahmin edemiyordu
.............
Leylanın anlatımıyla
Evdeydik
doktor çok fazla hareket etmememi söylemiş , kontrol sıklığını arttırmıştı
" doğuracaktım az daha " dedi Gamze
İlk selin koşmuştu yanıma Beni o aşağı indirmişti o sakinleştirmişti Gamze ise doğurmamak için uğraşmıştı
" iyi ki doğurmadın vallahi" dedi deniz ve gamzeyi alkışladı " bravo"
Bu halde bile gülüyordum onlara
" Sus be " dedi gamze " sanki sen doğuracaksın"
" sessiz olun " dedi Kaan
" Abla iyisin değil mi? " dedi Hayat
" evet ablam sen git " dedim ve gözüm erdeme kaydı " yada gidin "
" bak bak hele laflara bak " dedi abim
" hala aşamadı onun için tıravmatik bir olay " dedi derya
" tabi"
Onlar gidince yine biz kalmıştık
..............
Doğum Anı
" gül bahçem şuraya gelelim demene inanamıyorum" diye söylendi Kaan
" ne olacak ?" dedim " bebeğimiz askeriyeyi görmesin mi? "
" gördü zaten"
" susacak mısın yoksa şuraya doğurayım mı? "
evet yeni tehditim buydu
" yok doğurma tamam" dedi ve koluma girip yürümeye devam etti
Her gören asker bize selam veriyordu
özlemiştim
Kocaman karnımla ve doğuma çok az kala gelmem ne kadar mantıklıydı bilmiyordum ama görmek istiyordum
" aha komutanlarım gelmiş !" dedi Aslan
" ay ! "
" kardeşim doğurdun doğuracaksın niye buraya geldin? " dedi abim
" Askeriye aşerdi canım ondan " dedim
oan bir şey oldu
su
suyum gelmişti !
" Kaan ! " dedim anında " doğuruyorum sanırım "
" doğuruyor musun ? " dedi o da panikle " ben dedim sana buraya gelmeyelim diye !
" bura ile ne alakası var! " dediğimde sancım bilmem kaç katına çıktı ve çığlık döküldü dudaklarımdan
........
" Kaan " diye fısıldadım göz yaşları içinde " oğlumuz "
" oğlumuz " dedi o da göz yaşları içinde
Çağlar olmuştu oğlumuzun adı
Çağlar Kandemir
Gücüm tükenmişti bayılmak üzereydim
................
Gözlerimi açtığım da bir yanımda Kaan , bir yanımda ise diğerleri vardı
" Açtı gözlerini açtı ! " dedi Gamze kucağında Akay Kandemir ile
Akay onların oğluydu
benim tatlış yeğenimdi
Hep yanımda onlar vardı
Ne olursa olsun yanımdalardı
Benim hikayemi onlar yazmıştı
ve ben mutluydum
Sevdiğime döndü gözlerim
Kaan vardı
iyiki de vardı
O olmasa yaşayamazdım
nefes alamazdım
Ve bitti
Kötülükler bitti Leyla artık nefes alabilirsin
Kötülük geçti
bitti
Mutlusun artık
FİNAL...
Ben yağmur
namıdeğer miyori
Karahan benim için çok değerliydi kıymet görmüş gerçekten emek vererek yazdığım kurgumdu
Bitti an itibariyle karahan bitti
siz nasıl bir son yakıştırırdınız bilmiyorum ama ben onlara kötü son yazamazdım
Ben stres olduğum da veya bir şeye üzüldüğüm de gidip leylayı yazdım onun acılarıyla kendiminkileri buluşturdum
Leyla ve Kaan benim için ayrı bir noktada
..
Özel bölüm gelecek ancak biraz durmak istiyorum biraz özleyin istiyorum belki bir ay sonra..
Yanmak ve sönmeki yazıyorum
Okumanızı istiyorum
Ayırca Karahan bölümleri düzenlecek ancak bölüm olmayacak
Gerçekten nasıl oldu bitti bilmiyorum ama bitti
Lütfen yazın yorumlara fikirlerinizi söyleyin
Hepinizi çok seviyorum bana bu duyguları yaşattığınız için teşekkür ederim
Muhtemelen bu gece Yanmak ve sönmekin ilk bölümü gelir
Resmi hesap : karahanofficial_
Yazar instagram hesabı: yagmur_karakutuk_
Tiktok hesabı: miyori614
Yazın bana konuşalım
Sağlıklı , mutlu ve güçlü kalın
GÖRÜŞMEK ÜZERE !
Miyori

Bölüm : 03.02.2025 18:29 tarihinde eklendi
Okur Yorumları Yorum Ekle
İçindekiler
yağmur karakütük / Karahan 1-2 / FİNAL
yağmur karakütük
Karahan 1-2

25.82k Okunma

2.08k Oy

0 Takip
62
Bölümlü Kitap
1. Bölüm İlk karşılaşma2. Bölüm şehit3. Bölüm vuruldum işte !4 . Bölüm bu sefer bitti5. Bölüm yıkım6. Bölüm Hedef sensin7. Bölüm anne8. Bölüm kurtarılan hayat9. Bölüm doğum günü10. Bölüm Duygular benim düşmanımdı11. Bölüm şehit oluyorum ve affetmiyorum12. Bölüm İyileşme13. davet ve ölüm14. geçmişin mahkumu15. Bölüm abimsin16. Bölüm ölüyordu17. Bölüm yeterince zarar verdin zaten !18. bölüm sevgililer günü19. bölüm fulyanın sonu20. Bölüm pis hissediyorum leyla21. bölüm " sanki günah işledik "22. bölüm küçük leyla öldü23. Bölüm Karahanlığın hakkını verecek24. bölüm yok olursan yok olurum kadın25. Bölüm hilal26. teklif27. Bölüm yüzüğüm nasıl ?28. Bölüm terör saldırısı29. bölüm Düğün30. bölüm mesaj31. Bölüm bilmiyordum !32. Kocamansın - sende çok küçüksün33. Bölüm sarılmakta mı istemiyorsun ?34. Bölüm Kapkaranlıktı35. Bölüm Oyun değil ki yaşamak36. Bölüm beynin yok37. Bölüm Bozkurt timi38. Bölüm sağ ve sol kolum39. Benim sorunum bu40. Bölüm çök kapan tutun41. bölüm yalnızlığına42. Bölüm " istiyorsan git"43.Bölüm istedim ve yaptım44. bölüm konu kapandı45. Bölüm Terörist46. Bölüm saye47. Bölüm kızımız48. Bölüm Babam gibisin49. Bölüm Bitti artık acı çekmeyeceksin50. Bölüm Son51. Bölüm dursun zaman52. Bölüm Boşluğa Düşmek53. Bölüm 17 Kasım54.Bölüm Ailem55. Bölüm Operasyon56. Bölüm Hep kurtarırım sizi57.Bölüm Leyla58. Bölüm Nasıl sevebildin?59.Bölüm Koca bir Yalan60.Bölüm MektupFİNALÖZEL BÖLÜM
Hikayeyi Paylaş
Loading...