7. Bölüm anne

Sabah serkanın aramasıyla uyandım benimle konuşması gereken acil bir şey olduğunu söylemişti

Bekliyordum

Söyleyeceği şeyde oldukça zorlanıyor gibiydi

- Nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum ama söylemem gerek

- Hadi hemen söyle

- Leyla annen dedi ve tekrarladı "annen yaşıyor"

Annem yaşıyor

Ne?

İstemiyorum

Hayır kesinlikle istemiyorum

Boğazıma bir yumru oturdu

- Onunla konuştum ama sadece o da değil anneannen ve teyzende onunla sizi çok özlemiş

- Özlemiş mi ? dedim

bu kadın kendine bile bunu inandıramazdı

- Leyla vallahi özlemiş !

- Sağ olasın dedim " kafamı toparlayacağım "

Nereye gittiğimi bilmiyordum

Sürükleniyordum

Canım çok acıyordu

Bu sefer sert duvara çarpmıştım

Gözlerimin önüne hayat geldi

Ben onunla ilgili her şeyi hatırlıyordum ama hayatın onu hatırlaması imkansızdı çok küçüktü

- Allah kahretsin! neden geldin ki neden ! dediğimde delirmiş gibiydim direksiyona vuruyordum

Deliriyorum

Sahil kenarında durduğumda hemen aşağı inip kumların üzerine oturdum

Anne nefes alamıyorum senin yüzünden boğuluyorum

Annem bizi terkettiğinde babam vardı ama babamdı işte bize tek faydası bazı maddi ihtiyaçlardı

Sokak ortasında dövülüp param alınmıştı

Hayat hastalanmıştı ben kendi başıma onu iyileştirmiştim

Hayata okulda zorbalık yaptıklarında ben başa çıkmıştım

Babam tarafından senin yüzünden dövüldüğümde kendimi ben iyileştirmiştim

Sen hiç bir zaman yoktun şuan da olmamalısın

Hayatın annesi babası da bendim ailesi sadece bendim

Babamı öldürürken de tektim sığınacak tek bir yerim yoktu

ellerimi saçlarıma yerleştirdim ve başımı eğdim kurtulmak istiyordum

Babamın varlığı serveti yüzünden herkes bizi tanıyordu sokak ortasında gezmek bile rahatsız edici geliyordu

Komutan Leyla Karahan

Karahan ?

Karahan olmak sırtımda bir yükten fazlası değildi

Etrafımda bir kaç kişinin beni çektiğini görsemde onlar şuan benim sorunum değildi

Bu halimi görmemeliydi Hayat

Kardeşim beni hep güçlü bilmişti hep de öyle bilecekti

Telefonuma baktığımda onlarca arama ve mesaj olduğunu gördüm

- Efendim dedim

- Neredesin sen meraktan öldüm !

- Gelirim şimdi derken bilmem kaçıncı sigaramı içiyordum

- Leyla dedi nefes nefeseydi " Nerede olduğunu söyle "

- Ben kendim gelebilirim dediğimde ayağa kalktım

Arabama doğru giderken aramayı kaanın yüzüne kapatmıştım bunu yapmam canımı yakmıştı ama en azından bu sesimi duymadığı için onun canı yanmazdı

Arabaya binip eve gittim

Geldiğimde hepsini kapıda olduğunu gördüm hepsinin gözünde tek bir duygu vardı

Korku

- Abla ! diyen hayat hemen bana sarıldı ben ise diğerlerine bakıyordum

- Abla nol- dediği sırada yüzüme baktı

Beni ilk defa böyle görüyordu

- Abla?

- Söyleyemem dediğim sırada yakamdan tuttu

- Neyi söyleyemezsin abla neyi ! abla bana cevap ver !

Karşımda artık o küçük kız çocuğu yoktu Hayat Karahan vardı

- Beni böyle gördüğün için özür dilerim alışık değilsin birda-

- Ne saçmalıyorsun sen ! abla yalvarıyorum bir sey söyle noldu !

- Annen seni görmek istiyor oldu mu ! dediğim sırada dehşetle bana bakıyordu

- Leyla o seninde annen ! seni de görmek istiyor ! diyen serkan olduğunda ona baktım

- İstemiyorum ! dediğimde selinin elinin kalbine gittiğini gördüm

- onu görmek istiyorum diyen Hayat olduğunda yutkunamıyordum

Yapma 

Ne olursun yapma

- Hayatı götür dedim serkan a " Eğer beni sorarsa beni görebileceği tek yerin mezarım olduğunu söylersin"

- Sen olmadan gidemem

- O zaman sende gitmiyorsun çünkü asla ona gitmeyeceğim dedim

- Yapma leyla yapma ! diyen sesi tanımıştım serkanın elinde tuttuğu telefondan geliyordu

Annem

Yeliz

Yerimde kat katı kesilirken sesinin bile bana korkunç geldiğini fark ettim

- Benim adımı ağzına alma adımdan tiksindiriyorsun dedim "sen sadece benim mezarımı göreceksin , şehit olduğumda vicdan azabından sende geberirsin belki "

- kızım yalvarıyorum yapma

- Hala korkutucusun sesinde korkutucu biliyor musun ? Tiksiniyorum senden

- Yapma annem yapma !

- Annem deme bana ! sen benim annem değilsin olamazsın şimdide hayatı elimden almaya çalışırsın onun anneside babasıda benim anladın mı benim ! o artık aynı çocuk değil !

- yeter bu kadar diyen kaan oldu serkanın elindeki telefonu kapattı ve bana geldi

- Gelme dedim

- Konu eğer sensen sana hep geleceğim Leyla

Kolumdan tuttuğu gibi beni içeri götürdü

Sesimi çıkartmadım

Sandalyeyi karşıma çekti

- Şimdi dedi " benden ne saklıyorsun ? "

Hemen anladı

Kendimi saklıyorum

- Bir şey saklamıyorum dedim

- Saklıyorsun

- Saklamıyorum !

- Tamam ! dedi " Ne diye benden kaçıyorsun ? "

Ben her şeyden kaçarım

- Kaçmıyorum !

- Kaçıyorsun

- Kaan dedim " bak çok yorgunum bunları konuşmak istemiyorum "

- Tamam dedi ve beklemediğim bir şey yaptı

Yüzümü elleri arasına aldı

Alnını alnıma yasladı

- Seni sen olduğun için seviyorum dedi " Senden nefret etmiyorum " dedi fısıldayarak " Seni benim olduğun için seviyorum "

Ne ?

Ne dedi o ?

Doğru mu duydum ?

Sanırım rüyadayım

Kalbimin atış hızı bilmem kaç katına çıktığını bilmiyordum

Sadece dehşet bir şekilde çarptığını anlıyordum

.......................

Ben Leyla

Babasını yeni öldürmüş onu terk eden annesinin geldiğini öğrenen Leyla

Sigaramdan bir nefes daha çektim

- Bırak artık dedi Kaan ve elimdeki sigarayı aldı " Senden bir şey isteyeceğim " dedi

- nedir ?

- İzin al Leyla dedi " bu kafayla göreve çıkma"

- Anlamadım ? dedim " ne zaman askerliğimle ilgili karar verir oldun? "

- Askerliğinle ilgili bir şey değil

- her neyse dedim ve ayağa kalktım " doğru olan neyse yaparım ben "

Bölüm sonuu