58. Bölüm

58. Bölüm Nasıl sevebildin?

139 15 0

Şuan her şeyi sorgular durumdaydım
Dedem ne yapmıştı ?
Neden yapmıştı ?
" Bu kişinin senin deden olduğunu biliyorum" dedi " sorguya gitmen gerekiyor Leyla "
Sorgu mu ?
Benim devletim benden şüphelenmişti
" Ne ?" dedi kaan " Albayım bu -"
" Biliyorum ama zorundayız"
İçeri iki asker girdi
Ben yaşadığım ihanetin şokunu atlatamazken bir yenisi daha geliyordu
" Komutanım" dedi askerlerden biri " lütfen zorluk çıkarmayın"
" Sorun yok " dediğim de ellerimi uzattım kelepçeleri ellerime bağladılar ve beni dışarı çıkarttılar
" dur ! " dedi kaan ve askerleri durdurdu
Elleriyle yüzümü tutup ona bakmamı sağladı
" Herkes senin hiç bir şey yapmadığını biliyor " dedi " sadece ifade vereceksin lütfen zorlaştırma "
Yüzüne bakmadım
Duygularına güvenme Leyla onlar senin düşmanın
Arabaya bindirildiğim de abimin ve diğerlerinin seslerini duyuyordum muhtemelen engel olmaya çalışıyorlardı
Ama ben kendimde değildim
Durduğumuzda arabadan indirildim ve içeri götürüldüm
Dakikalar sonra sorgu odasındaydım
" Şimdi " dedi karşımda ki asker " cevapların net olsun "
Cevap vermedim
" Rafet karahanın suç ortağı mısın ? "
" Hayır "
" O zaman neden hep baban veya deden terörist çıkıyor ? " dedi " bilgi vermiş olmalısı-"
" Vermedim ! " diye bağırdım " sizde biliyorsunuz ! "
" Nereden bilelim ?"
" O zaman onun suç ortağı olduğumu kanıtlayın " dedim " tabi kanıtlayabilirseniz "
" doğruları söyle "
" doğruları söylüyorum "
Asker odadan çıktı
Neden yaptın ki dede ? neden sende bana ihanet ettin ?
Dakikalar sonra kelepçelerim çözülmeden dışarı çıkartıldım
Bu kişiler az önceki askerler değildi
Bir dakika bir dakika
Tuzak!
Yazarın anlatımıyla
" Nasıl olur ! " diye gürledi Kaan " Sorgu odasında ki kadını naısl kaçırırlar !" dedi önünde ki kalemleri deviriken
" Komutanım durun ! " dedi Aslan
" Kaan dur ! " dedi Deniz kardeşini tutmaya çalışırken
" Efendim kayıtlara bakıyoruz ama yok " dedi içeri giren asker " silinmiş"
" Tabi silinir ! " dedi kaan sinirle
Leyla Kandemir
Gözlerimi araladığım da hafifçe başımı kaldırdım
Neredeydim ?
Bir sandalyeye bağlıydım
Vücudumda sanki bir madde geziyordu ne olduğunu bilmiyordum
Hemen karnımın altında bir bıçak izi gördüm
Buradan defalarca darbe yemiştim
" sonun da uyandın " diyen tanıdık bir sesti
Rafet karahan
" Neden yaptın ? " dedim
" Oğlumun kanını yerde bırakacağımı mı sandın ? "
" Şerefsiz " dedim " sende oğlun gibi şerefsizsin ! "
" Bağlı olduğun sandalye ardında yaklaşık on bombaya bağlı" dedi " ve nerede olduğumuzu biliyor musun ? "
Kahretsin,
" Hareket ettiğin an sivil halka veda edersin Leyla "
Muhtemelen ülke dışındaydık kendi ülkemde beni bulmaları daha kolay olurdu
" Vücudumda ne var?" dedim
" zehir " dedi tek seferde
" Güzel " dedim " en azından bir tek ben öleceğim "
" Bence çok ümitlenme "
" Ne demek istiyorsun ? "
İçeriye giren kişiyle beraber soluğum kesildi
Anne ?
İki adam annemi de tam karşım da ki sandalyeye oturttu
" Sakın " dedim " ona dokunma "
" İzin mi alacağım ? " dedi kamerayı bizi gösterecek şekilde karşımıza koyarken
.....
" Komutanım !" diye bağırdı erdem " çabuk gelin ! "
Kaan hızla oraya gitti
" Orospu çocuğu ! " diye gürledi yavuz
Tam karşısından annesi ve kız kardeşi vardı
Kaan leylayı kontrol etti
Bıçak izi dışında bir şey gözükmüyordu
O an Leylanın başı hızla önüne eğildi çünkü Kan kusuyordu !
" Ne verdin ona ! " bağırdı kaan acıyla
Leyla başını kaldırdı
Gözleri Rafetin gözlerini buldu
" Yapma " diye fısıldadı " Yapma "
" Yapacağım ! " diye bağırdı Rafet ve leylaya eğildi " şuan bizi kim izliyor biliyor musun ? " dedi " Minik Kandemir ! " dedi alayla " ne kadar tatlı değil mi ? "
Kaan hızla telefonuna gitti
Hiçbir öğretmen telefonunu açmıyordu
" Derya git ! " diye bağırdı " Kızımı al çabuk ! "
" Ne ? " diye fısıldadı Leyla " kızım mı ? "
" evet kızın "
Leylanın gözleri kan kırmızısı renklerini alırken hepsi yıkılmak üzereydi
" Kızım " dedi yeliz " seni çok sevdiği mi unutma tamam mı ? "
" Anne " dedi Leyla " bir şey olmayacak "
Acıdan kıvranıyordu ama hareket ederse siviller ölürdü
" Dayan " dedi kaan " Yalvarırım dayan " dedi
Rafet silahını Yelize doğrulttu
Leyla acıyla haykırdı
" Sakın ! " diye bağırdı son gücüyle " ona dokunma ! "
Yavuzun nefesi kesilmişti
" İkiniz de oğlumun hayatını mahvettiniz ! " dedi rafet tetiği çekerken
" Yapma ! "
" Yapma " diye fısıldadı yavuz
Tek silah sesi
Ama iki can
Leylanın acı feryadı her yeri inletti
" Anne ! " diye bağırdı hareket edemiyordu " " Anne yapma beni bırakma ne olursun anne !"
Yelizin gözleri kapanırken dediği tek bir söz oldu
" Affet Leyla affet güzel kızım"
Rafet silahı kendi kafasına doğrulttu
" Anne seni affediyorum " dedi Leyla
Rafet kendini vurup kanlar içinde yere yığıldı
" Anne ! " dedi
Ama Yeliz ölmüştü
Kendini tutamadı son gücüyle acıyla haykırdı
" Anne " dedi yavuz gözleri dolarken
" Anne uyan anne ! " dedi Leyla
Kaan o an kendini kaybetmek üzereydi
Leylanın başı önüne düştü
" Yalvarırım ! " dedi " Yalvarırım beni onun ölüsüyle baş başa bırakmayın ! "
Bu tarih Leylanın yalvardığını da yazmıştı
Bu gece o ülke Leylanın acı çığlıklarıyla inlemişti Kaan Kandemir bu çığlıkların her zerresinde kendini kaybetmişti..
Kaanın gözleri doldu
Kaybetme korkusu
Her korku kötüydü ama bu en kötüsüydü kaybetmek
Kim kaybetmek isterdi ki ? kimi kaybetmek isterdi
Leylayı kaybedecek diye kendinden geçti
Ağlamıştı
Kaan Kandemir ağlamıştı Leylayı kaybedecek diye ağlamıştı
" Toparlanın ! " diye bağırdı kaan " Leylayı bulmamız lazım toparlanın ! "
" Kaan " dedi Leyla " ben yine oradan darbe aldım canım acıyor "
Kaan kat katı kesildi
Canı yandı
sanki kendi canıymış gibi cayır cayır yandı sanki
" Kurtaracağım seni sevgilim "
.....
Leyla Kandemir
Ne hissediyordum
Bilmiyordum
Her yerim uyuşmuştu
Artık nefeslerimi bile kontrol edemiyordum
Zehir vücuduma yayılmıştı
Belki de iç organlarımı zehirlemişti
Beni öldürecekti
Ama beni şuan öldüren şey zehir değil karşımda lan kişiydi
Annem
Annem ölmüştü
Yeliz ölmüştü
Annem ölmemişti şehit olmuştu
Bıçak yaram derindi ve zaten o kısım yeterince iyileşmemişti tekrar darbe almış olmam ve üstüne zehir orayı iyice deşmişti istesemde hareket edemeyecek duruma gelmiştim
Aslında yaşamak oyun değildi
Ama benim hayatım birilerinin elinde oyuncak olup durmuştu
Gözlerimi bile zor aralayabiliyordum sanırım en uca yaklaştığımı hissediyordum
Saye
Minik sayem
Ne işin var burada ?
" Anne " dedi " beni bırakıyor musun ? "
" Bırakmıyorum ama gidiyorum "
" nereye ? "
" ölüyorum kızım "
" Anne ! gitme !"
" Bomba imha ekibi gelmedi mi ! "
" gitmem lazım kızım"
" Anne "
" Biri başın sağ olsun derse ona vatan sağ olsun de olur mu ? "
" Leyla beni duyuyormusun ! "
" Leyla yalvarıyorum bana bak sevgilim bana bak ! "
" komutanım buradayız ! "
Gözlerim onları görüyordu
" Kaan " dedim
" söyle "
" Gidin" dedim " gidin öleceğim kurtaramazsınız gidin ! "
" Saçmalama kurtaracağız seni hiç bir yere gitmiyoruz ! "
O ağlamışmıydı ?
Gözleri kıpkırmızıydı
" Annem" dedim " Annem öldü kaan "
" Biliyorum sevgilim" dedi " biliyorum hepsi geçecek "
" Annemin gözlerini bile kapatamadım kaan hiç bir şey yapamadım"
...........
Bu geceden sonra Leyla tekrar Komutan Leyla olamadı
"Bu şekilde askerlik yapması mümkün değil nefes alması mucize"
Kaan duvara yaslanarak yere çöktü
" Affet sevgilim "
...........
Gözlerimi hafifçe araladım
Üzerimde ki kıyafetler ve ortam hastanede olduğumun kanıtıydı
Çok kötü hissediyordum
Kesinlikle çok kötü hissediyordum
Bir şey olduğunu hissediyordum
" Uyandı ! "
" Doktoru çağırın ! "
Kapıdan gelen çığlık sesleri onlara aitti
Yarım saat sonra :
" Saye iyi mi ? " dedim kaana
" sensiz nasıl olabiliyorsa o kadar iyi "
" Görmüş mü her şeyi ? "
" Görmüş"
Bu sessizlik hayra alamet değildi
" Leyla " dedi kaan " affet "
" Ne ? "
" Affet"
" Neyi affedeyim kaan ! "
" Organların " dedi " çok zedelenmiş" dedi nefesi kesildi
Hayır !
bu anı biliyordum
Ama ben komutan Leylaydım
Sadece leylayı bilmezdim ki
" Vatan sağ olsun "
Ellerimi tuttu
Dudaklarına götürdü
Gözünden bir damla yaş süzüldü
Kapı açıldı
Hepsi oradaydı
" Abla ! " dedi hayat ilk o sarıldı
Dolan gözlerimi gizlemeye çalışıyordum
" Komutanım " dedi derya
" deme " dedim " değilim artık komutanınız "
" Hayır " dedi derya " hep öyle olacaksınız "
Bana öyle bir sarıldı ki içimdeki kırılan parçaların bir bir yerine geri geldiğini hissettim
Ardından içeri Gamzenin elini tuttuğu sayem geldi
Bana doğru adımlar attı
" Annem "dedim " çok korktun mu ? "
Başını salladı
" Bitti " dedim " geçti "
" Anne çok korkuyorum ! "
" Korkma " diye fısıldadım onu kendime çekerken
Saçlarından öptüm
" Gel babam " dedi kaan sayeyi kucaklarken " sen şimdi teyzenle git biz biraz annenle konuşalım"
Hepsi çıktı
Kaan yanıma kıvırıldı
Başımı göğsüne yasladım
Ve hüngür hüngür ağlamaya başladım
" Sana söz veriyorum" dedi " bir daha böyle bir acı çekmeyeceksin"
" Kaan " dedim " Babasının ablasının dedesinin sevmediği hatta annesinin bile tacizcisine bıraktığı birini nasıl sevebildin sen ? "
" Onlar seni tanımıyorlar " dedi ve elini kalbime koydu " ben senin her şeyini biliyorum " dedi " seni biliyorum seni senden daha iyi tanıyorum"
" Senin sevgini haketmiyorum"
" Hayır " dedi " Tam tersi ben haketmiyorum seni sevgisiz büyüttüler leyla ama sen o sevgiyi bir şekilde bulup bana verdin beni sevginle büyüttün kızını sevginle büyütüyorsun sen mükemmelsin sevgilim her şeyinle tamsın"