22. bölüm küçük leyla öldü

Askeriyedeydik

Son bir saattir ortalıklarda yoktu

- kaan nerede ? dedim

- bilmiyoruz telefonlarını açmıyor dedi deniz

bende hemen telefonumu çıkartıp aradım

hat meşguldü

Nereye gitmiş olabilirdi ?

Üstelik haber vermeden

- belki yürüyüşe çıkmıştır dedim " gidip arayalım"

Askeriyeden çıktık

o başını sallarken silahımı belime taktım ve hepimiz dağılarak onu aramaya başladık

yavuz ararken telefonu açtım

- buralarda yok gibi-

cümlemi tamamlayamadım çünkü bir çift el dudaklarıma kapandı ve telefonum yere düştü

çırpınıyordum ama beni tutan kişi sayısı üçtü

yavuzun bağırtıları benim duyduğum son şeylerdi

boynumdan giren iğneyle birlikte gözlerim kapandı ..

Yazarın anlatımıyla

Her yerde onları arıyorlardı tüm askeriye seferber olmuştu

ama onlar işte onlar

kaanın ellerinde ve ayaklarında kelepçeler vardı üstü açıktaydı ve yediği onca darbeye rağmen gözlerini açmamıştı çünkü onu zaptedebilmek için çok ağır bir ilaç kullanmışlardı ve uyanmamıştı ve tam karşısında Leyla vardı

leylanın da elleri yukarıdan bağlıydı yediği bilmem kaçıncı darbeydi ama hiçbir şey söylememişti

- söyle ! söyle ki seni burada gebertmiyeyim ! dedi adamlardan biri

Leylanın dudaklarından süzülen kan damlaları yere düşerken gözlerini açmaya çalıştı

ağzındaki kanı yere tükürdü ve konuşmaya başladı

- Gerçekten dedi " orospu çocuğuymuşsunuz "

adam telefonu açtı ve leylaya doğru tuttu

Albayın gözleri telefonda takılı kaldı

- Albayım dedi Deniz " ne yapacağız ? "

Albay cevap veremeyince Deniz hızla yanına gitti

Ve gördü

Kanlar içindeki iki komutanı gördü

- Abim dedi " Leyla "

Herkes hızla yanlarına gittiğinde gördükleriyle birlikte sarsıldılar

- Albayım ! diye bağırdı Derya " bir şey söyleyin ölecekler ! "

Terörist bıçağını Leylanın boynuna dayadığında hepsinden acı haykırışlar yükseldi Leyla başını kaldırarak teröriste meydan okudu

- Sen benim ölmekten korktuğumu mu düşünüyorsun ? dedi Teröristi çıldırtacak sesiyle " Biz şehit olmak için savaşıyoruz "

- Şimdi dedi Terörist " Konuştunuz konuştunuz " " Yoksa iki komutanınız heba olacak yazık "

- piç kurusu ! diye bağırdı Yavuz

Diğer terörist Leylanın tam önüne telefonu koyduğunda Leylanın saatlerdir işkence edilen bedeni ortaya çıktı

Leyla kanıyordu

Bedeninin neredeyse yarısı kanla kaplıydı

Gözünü kapatmamak için uğraşıyordu ama kolay değildi asla değildi karşısında baygın halde olan Kaan a baktı onun durumu daha iyiydi uyanmamıştı uyanırsa ona da işkence ederlerdi uyanmamalıydı kesinlikle uyanmamlıydı

- Komutanım diye fısıldadılar

- Kardeşim dedi Yavuz çünkü konuşamıyordu

- Karar sizin dedi terörist " Yoksa tek kurşuna bakar "

Leyla kahkaha attığında terörist hızla döndü

- Tek kurşun ha ? dedi alayla " Eminim öyledir "

- Bana bak ! dedi terörist " Kaşınma istersen ! "

- Zaten ölmeyecek miyim ? dedi Leyla " o zaman istediğimi yapıp öleceğim"

ama kaçırdıkları bir şey vardı

o telefondan konumu bulacaklardı

Herhangi bir koruma kullanmayı akıl edememişlerdi

ama o zamana kadar ikisi de ölecekti

- peki dedi terörist " Şu karşında ki ölürse ? "

- o ölsede istediğiniz tek bir şeyi dahi alamayacaksınız dedi leyla " ama" dediğinde adama kafa attı " ama onu öldüremeyeceksiniz !"

- Vurun ! dedi adamlardan birini

- Hayır !

- Hayır komutanım !

Çığlıklar acı haykırışlara dönüşürken albay bile ne yapacağını kestirememişti

Ve Leylanın şuan istediği üç şey vardı

Acı , kan ve intikam

atık leylanın yediği darbelerin sayısı yoktu

kaan ise hala ilacın etkisindeydi

leylanın karnı delik deşik olmak üzereydi

ama asla küçük bir inilti bile çıkarmıyordu bu onun için güçsüzlüktü

- bilgileri verin artık dedi adam " kadın ölecek" " adamda ölecek "

- adam ölmeyecek dedi leyla son nefeslerine yaklaştığını hissederken

kendisinin öleceğini kabul etmişti

- göreceğiz

- benim kurtuluşum yok dedi leyla yavuz bağırdı " ama kaanı kurtarın ilacın etkisinde hiç bir şey hissetmiyor"

- buraya gelin ve benim olduğum yeri patlatın bu benim size son emri-

Leylanın karnına öyle bir darbe indiki başı güçsüzlükle önüne düştü

bilinci kapanmıştı

- çok konuştun dedi terörist

Konumu bulmuşlardı tüm askeriye artık oraya gidiyordu

leylanın son emrini yerine getireceklerdi

ama son emri olması ihtimali onları kahrediyordu

kaan hala uyanmamıştı uyanması için her türlü işkenceyi uygulamışlardı ama tık yoktu

Dakikalar sonra

gelmişlerdi ordalardı

ama leyla ve kaan artık rehineydi

- gelmeyin ! ikisinide kurşuna dizeriz !

- kim kimi neye dizecek onu göreceğiz şerefsizler ! dedi deniz

- kadından kurtulun

Kaanın gözleri o an açıldı

- Kadından kurtulun mu ? dedi korkutucu bir sesle

- uyandı !

Kaan o an karşısında Leylayı gördü

Bu onun Leylası değildi

O leyla olmamalıydı

Kanlar içindeki beden leylaya ait olmamalıydı

tam o anda zincirleri kırdı

ama artık her şey için çok geçti

askeriye harekete geçemeden leylanın ve kaanın olduğu yer patlamıştı..

her şey bir anda oldu

suçlular vuruldu

Hepsi içeri daldı

içerisi yanıyordu

- Leylaya bakın ! diye gürledi kaan acıyla haykırıyordu " Leyla aç gözlerini ! "

yavuz ve aslan zincirleri kırdı ve aslan hızla onu kucağına aldı

onu dışarı çıkardıkları an işte o an

nefeslerin kesildiği an

Çünkü Leyla karahan nefes almıyordu

doktorlar son müdaheleleri yapıyordu

kaan ise ilacın etkisini tam atlatamadığı için yine bayılmıştı

herkes bağırıyordu ağlıyordu

- nefes alıyor ! hemen hastaneye sedyeye taşıyın ! dedi doktor

leyla karnına çok fazla darbe almıştı buda onun nefesinin çabuk kesilmesine yardımcı olmuştu

Ve Leyla patlamadan hemen önce vurulmuştu

iki saat sonra

hastanedelerdi

leyla ve kaan normal odalara alınmışlardı

leyla uyanmamıştı ama kaan uyanmıştı

- Leyla dedi " leyla iyi mi ?"

hepsinin ifadesinde çok kötü bir şey vardı

- kaan dedi deniz " sakin ol "

- ne var? dedi kaan " söyle !'"

- Leylanın anne olma ihtimali sıfırlandı dedi selin gözyaşları arasından

bu kaanın yediği son darbeydi

- Olmadı diyin dedi çaresizlikle "Hayır bu olmasın lütfen bu olmasın "

- kaan dedi deniz ama devamını getiremedi

- bu sefer onu nasıl kurtaracağım dedi " nasıl kurtaracağım onu bu sefer !"

doktorlardan biri içeri girdi

- uyandı dedi

ne diyeceklerdi ne diyeceklerdi

nasıl hesap vereceklerdi?

nasıl söyleyeceklerdi?

en büyük hayalin elinden mi alındı diyeceklerdi

hepsi ne diyeceğini bilemez bir şekilde gitti

Kaan ilk içeri giren olmuştu

- merak etmeyin dedi leyla " iyiyim ama siz değilsiniz ne oldu ? "

kaan yutkundu

- sen bile böyleysen dedi leyla kaana " söyleyin "

- leyla dedi kaan " yapamam "

- gamze dedi leyla " sen söyle "

gamze yutkundu

- leylam dedi kaan " ne olursa olsun seni çok seviyorum tamam mı ? " dedi

Leyla biliyorum anlamında başını salladı

- Leyla dedi ama korktu " Özür dilerim çok özür dilerim " dedi " Anne olma ihtimalin " dedi ve tam o an Leylanın göz bebekleri büyüdü

Leyla tepki veremedi

Anlamıştı tabi ki anlamıştı

Bir kez daha nefesinin kesildiğini hissetti

Ama o an dik durdu

Ne yaşadıysa içinde yaşardı

Vatana feda olsun dedi içinden

- Vatan sağ olsun dedi ve başını geriye yasladı

Ortama ölüm sessizliği çöktü

- yapma dedi kaan

- neyi kaan? dedi

- Fısıltılarını duyamıyorum Leyla çığlık at

- Ben konuşamıyorum Kaan sesim çıkmıyor

Dört gün sonra

Eve gelmişlerdi normalde yarın taburcu olacaktı ama serkan onlara geldiği için çıkabilmişti

- ben yalnız kalmak istiyorum dedi leyla ve zorlukla odasına çıktı

- gamze dedi hayat " o iyi olacakmı "

- bilmiyorum dedi gamze bilmiyordu

- oğlum kalk bir su iç dedi deniz kaana

- yavuz abi dedi ceren " leyla ablamın nesi var babam ona üzülmemesini söylemişti halbuki"

- ceren dedi yavuz " bana bir kere sarılır mısın "

herkes yavuzun dediğiyle birlikte şaşırmıştı

ama ceren ona sımsıkı sarılmıştı

- üzülme baba dediğinde selin elini dudaklarına kapattı

- ben neden onları koruyamıyorum? dedi yavuz

- ama senin gücün yetmeyebilir dedi ceren

- hiç yetmiyor hiçbirini koruyamıyorum dedi yavuz

tam o anda yukarıdan bir şeylerin kırılma sesleri ve leylanın çığlığı geldi

hepsi koşarak yukarı çıktı

kaan içeri daldı

leyla yere çökmüştü kanayan ellerine ve etrafına bakarak ağlıyordu

kaan hızla gidip başını göğsüne yasladı ve ona sarıldı

- Yapma ! diye haykırdı " Sevgilim yapma ! yaşama sebebim yapma ölüyorum yapma ! "

Bir acı ikiye bölünebilir miydi ?

Bölünebilirdi

Çünkü acılar paylaşılabilirdi

Bu ise onların hayatları boyunca paylaşacağı bir acıydı

ikisi yerde oturmuş birbirlerine sarılıyordu

Kaan saçlarından öptü ve iyice sardı onu

Kaan kandemirin gözleri doldu

İlk ağlayışı babasının ölümündeydi

Bu sefer gözleri dolmuştu çünkü o acıyı ikisi paylaşıyordu

leylanın bağırtıları ağlaması tüm evi inletiyordu

etraf dağılmıştı sanki leyla kriz geçirmişti

kendini daha fazla tutamamıştı

o ilk defa böyleydi

ilk defa bağırarak ağlıyordu ilk defa gözyaşları bu kadar hızlı akıyordu

Kaan konuşmadı zaten kelimeler yetseydi çığlıklara gerek kalmazdı

Kaan Kandemir o an Leylaya sarıldı ve onu güvende hissettirdi

iki saat sonra

leyla verilen uyku ilacından dolayı uyuyordu kaanın göğsünde uyuyordu

şebnem yatakta oturmuş ikisine bakıyordu

- oğlum dedi şebnem " ne zaman uyanacak "

- birazdan uyanır dedi kaan " ama uyanınca ne yapacağını bilmiyorum ama bildiğim tek şey var anne "

- nedir

- duygusuzlaşacak tüm duygularını kaybedecek anne aşkıda kaybedecek merhametide babasının vermiş olduğu soyadın hakkını verecek anne sadece benim bildiğim yüzünü herkese gösterecek

şebnem yutkundu

içeri yeliz girdi

yatağa oturdu

tam elini uzattıki kaan onu durdurdu

- sakın ona dokunmaya kalkışma dedi

- oğlum anne o dedi şebnem

- anne olsaydı leyla bunları yaşamazdı dedi kaan büyük bir duygusuzlukla

- sadece elini tutmak istiyorum dedi yeliz

- sesini duymayı bile haketmiyorsun ben onun titreyen sesine bile canımı verecekken sen kimsin dedi ve tekrarladı" sen kimsin "

şebnem yelizi dışarı çıkarttı

içeri gamze girdi

- o bunların hiçbirini haketmedi neden hep olan ona oluyor dedi leylanın elini tutarak

-asla haketmemişti

leyla gözlerini yavaşca açtı

- ne konuştunuz ama dedi " ölmedim sonuçta " dedi

- leyla dedi gamze

- sorun yok dediğinde ayağa kalktı

- dur dedi kaan " başın dönebilir " dediğinde hemen koluna girdi

birlikte aşağı indiler

- abla !

- leyla !

hayat hemen ablasına sarıldı

leyla dudaklarını onun saçına bastırdı

- Kendinize gelin ben ölmedim küçük Leyla öldü onun benim kalbimde işi yokmuş

OY VERMEYİ UNUTMAYINN