10. Bölüm Duygular benim düşmanımdı

Sabah 

Uyandım saçlarımı toplayıp aşağı indim

Görünüşe göre herkes gitmişti

Çünkü bu gün görev iptal olmuştu herkes ailesini görmeye gidecekti

Benim ailem bendim zaten

Yeni çalışan zeyneple karşılaştım

- Günaydın ! Leyla hanım

- Günaydın dediğimde bir şeyler atıştırmak için masaya oturdum

Bir şeyler yedikten sonra köpeği de alıp dışarı çıktım

Bir kaç saatim dışarda geçmişti

Eve geldiğim de köpeği içeri salıp bende içeri geçtim

Zeynep gitmişti

Koltuğa geçtiğim de içeriden kaanın geldiğini gördüm

Yazarın anlatımıyla

- İyi misin ? Dedi leyla kaanın kıpkırmızı olmuş yüzüne bakarken

- Evet dedi kaan

Kaan tamı tamına 10 dakika önce zehirlendiğini anlamıştı

Ama bunu leylaya belli etmemek için üstün bir çaba sarf ediyordu

- Kıpkırmızısın ? Dedi leyla elini tam onun yüzüne koyacakken Kaan hızlıca onun elini tuttu

Leylanın kaşları çatılırken elini çekti

Ayağı kalktı ve gitmek üzere bir hamle yaptı

​​​​"Gitme"

" Sen gittin Kaan "

Evet kaan gitmişti

Leylayı yalnızlığına mahkum edip gitmişti

Kaan ateşi olduğunu bildiği için leylanın elini tutmuştu

Kaan bir anda öksürmeye başlayınca Leylanın korkudan eli ayağına dolaştı ve hızla su getirdi

- Ne oluyor ? Dedi kaan suyunu içerken " Hasta mısın ? Doktora gidelim mi ?"

Kaan çoktan Denizi arayıp kötü olduğunu söylemişti ama leylanın bu kadar erken geleceğini hesaba katamamıştı

- Gerek yok ben iyiyim dedi kaan

Bünyesi her şeye alışıksın ama vücudundaki zehrin hafif bir zehir olmadığını anlamıştı

- Değilsin dedi " Ateşin mi var? "

- Yok hera-

Kaanın cümlesine izin vermeden elini kaanın alnına koydu

- Yanıyorsun diye fısıldadı

- Sakin ol tamam mı ? Dedi kaan hızla müdahele ederek " Denizleri aradım gelecekler "

- bir şey saklıyorsun dedi leyla

- Biraz daha beni sıkıştırırsan yukarı çıkacağım dedi kaan " tek ihtiyacım sakin kalman "

Leyla derin bir nefes aldı ve yanına oturdu

- Uyusan mı acaba ? Ne zaman gelirler ?

- Uyuyabilirim dedi kaan ama bilincini açık tutması lazımdı

Başını leylanın dizlerine koyduğun da gözlerini kapattı

- Kapatma ! Dedi leyla " Bak bayılırsan gerçekten vururum bir tane "

- Bayılmayacağım dedi kaan

Leyla ellerini kaanın yüzüne koydu

Kaan iyice mayışırken nefes almakta zorlanıyordu

- Seni sevdiğimi biliyorsun değil mi ? Dedi kaan

- Ne diye ölecekmiş gibi konuşuyorsun ? Dedi leyla

Kaanın dudakları arasından süzülen kaan leyla için son noktaydı

Bozkurt Timinin içeri dalması leylanın acıyla bağırması hepsi aynı anda oldu

2 saat sonra :

- Kim yaptı bunu? Dedi deniz hesap sorar gibi

Yavuzun uyarıcı bakışları onu bulurken leyla ona döndü

- Hesap mı soruyorsun sen ?

- Hayır komutanım dedi deniz " Ama bunu kardeşime kim yaptıysa cezasını çekecek"

- Tabiki çekecek dedi leyla " ama burada hesap sormanın kimseye faydası yok"

Doktorlar çıktığında hepsi ayaklandı

- Ağır bir zehirlenme geçirmiş dedi " Ama bağışıklığı kuvvetli olduğu için çok sorun olmadı birazdan görebilirsiniz "

Leylanın içinde fırtınalar kopuyordu

Kim buna cürret ederdi ?

Hepsi kaanın olduğu odaya girerken leyla en son girdi

- İyi misin ? Dedi leyla

- iyiyim dedi kaan leylanın bembeyaz olmuş suratına bakarken

Nasılda korkmuştu

- Ne zaman çıkabileceğiz?

- yarına kadar buradasın

....

Leylanın anlatımıyla

Sabaha karşı kaanı Taburcu edip eve götürdük

Herkes büyük bir seferberlik içinde kaanın önüne bir şeyler koyuyordu

- Yemeyeceğim dedi kaan

- Ne demek yemiyeceğim ? Dedi deniz

- Yeni zehirlendi her şeyi yemesini bekleyemezsin dedim " Ölmeyecek kadar yese yeter"

Kaanın bunun kimin yaptığına dair kendi içinde sorguda olduğuna emindim

Bir şeyler atıştırdıktan sonra ben bahçeye çıktım

Bahçede sigaramı üflerken birilerinin dışarı çıktığını duydum ama başımı çevirmedim

Kaan yanıma oturduğun da onunda sigarasını yaktığını hissettim

- Şüphelendiğin biri var mı?

- Babamın yakını olan biri olabilir dedim " Ama benim bildiğim babamın yakını yok "

- O adam babanın yarım bıraktığı işi tamamlamak için burada dedi sesi öylesine ürkütücü çıkıyordu ki benim bile kalp atış hızım iki katına çıktı " Senin için burada leyla "

Biliyordum

- Önce bize zarar verip bizden uzaklaşmanı sağlayacak ve sonra da sana saldıracak Dedi " Ama böyle bir şey olmayacak sana karşı yaptığı tek hamlede ona yapabileceklerimin bir sınırı yok "

- Uzaklaşmam lazım kaan dedim " Size daha fazla zarar gelmesine katlanamam "

- Kimseye zarar gelmeyecek dedi kendinden emin bir şekilde " Sen hiç bir yere gitmiyorsun"

Gitmeliydim ama gidemezdim

- Öyle olsun dedim " Ama birine daha zarar gelirse durmam kaan etrafımda ne varsa yok ederim kendimi bile "

onu orada derin düşünceleriyle yalnız bıraktım

İnsan bazen böyle olurdu işte

Hayat bir şekilde insanın sevdiklerine ulaşmasına engel olurdu

Bazıları o engelleri geçebilirdi

Bazıları ise o engellere takılır pes ederdi

Pes etmek benim fıtratım da yoktu

Ama bir kişiye daha zarar gelirse olabilecek şeyleri durduramazdım

Korkuyor muydum ?

Asla

Ben Leyla hiç bir şeyden korkmadım

Ama kendimden korkuyordum

Kendime hakim olamamaktan yıkıp dökmekten ve arkama bakmadan gitmekten korkuyordum

Benim arkamda hep kaan olurdu çünkü hep önünden gelecek halleden koruyabilirsin ama arkanı koruyamazsın kontrol edemezsin derdi

Ben önümü göremiyorum kaan

Ben bir tek kendime inanırdım

Bir tek kendime güvenirim

Çünkü güvenim her zaman boşa çıkarılmıştı

Babama güvendim

Beni öldürmeye çalıştı ben onun yıllar boyunca yenmeye çalıştığı düşmanıydım kızı değildim

Anneme güvendim

Beni terk etti

Kaana güvendim

Beni yalnızlığıma mahkum etti

Ama kendime güvendiğim de sadece kendimi terk ettim

Artık leyla değildim

Leyla karahandım

Babamın kızıydım

Gücünü başkasının acısından değil kendi acısından alan Leyla karahan

İşte ben bu yüzden güçlüydüm

Acılarım beni duygusuz bir canavara dönüştürüldü

Aslında bizi güçsüz yapan duygularımızdı

Ben ne zaman duygularıma güvensem pişman olmuştum

Duygular benim düşmanımdı

Güvenmek kaybettirirdi ama kaybetmek bazen ölmek demekti

Ve ben Komutan Leyla karahan kazanacağım

Her zaman kazanırım

Oy verip yorum yapmayı unutmayınn