Coric kurtardı.

—Yemiyiceksen defol git odana.

—Giderim manyak

Odaya gittim. Kapıyı kapattım.

(Bir kaç gün önce):Coric bana bir telefon vermişti. Olduda bir şey olursa bundan ara zaten küçük farkedilmez. Diye vermişti.
Günümüz:

Aklıma Coric'in verdiği telefon geldi. Onun uyumasını bekledim. Uyuduğunda direk Coric'i aradım. Sessizce:

—Coric ben Emil nolur sessiz konuş bu manyak duyar yoksa.

—Tamam nerdesin Emily

—Bir dağ evindeyim nerede olduğumu bilmiyorum. Ama babam ben evden kaçınca benim takip yada diğer telefonumdan yerimi buluyordu. Bende şimdi telefonu köşeye felan saklıyıcam ve yerimi bulacaksınız.

—Aferim o zaman telefonun sesini kapat biz seninle konuşmuyucaz ve sende bizim gelmemizi bekliyiceksin merak etme hemen buluruz.

—Tamam

Telefonumu kenara sakladım. Lütfen farketmeyin diye dua ediyordum. Telefonu kenara sakladım. Ve yatağa uzandım ve uyudum.

Sabah erkenden kapı kırılma sesiyle uyandım. Kapıyı hemen açtım ve karşımda Coric ve polisler vardı. Arkada Sezen koş gibi bir

işaret yaptı. Bende tam koşacakken.......

(not:Ölmedim yaşıyorum hhjbguygboıgbyuyg)