42. Bölüm FİNAL

HAYIR HAYIR BABAĞ BABA BIRAKMA BIZI BABAAAAĞ BABA GITMEE

BIRAKMA BENI BABA

GITME BABA

BENI BIRAKMA

BEN SENSIZ NASIL AYAKTA DURCAM

BABA BENI BABASIZ BIRAKMA

BENI BİZİ SENSIZ BIRAKMAA

4 AY İÇINDE OLANLAR

Nerden bile bilirdimki 4 ay sonra babamın gözümün önünde öldürüleyeceni

Sizin kaldınız yerden en son kuzenlerimle merdivenlerde karşılaşmıştık ve o gün artık bizimle okiyacaklarını öğrenmiştik bu kadarı artık çoktu onları görmek bile istemiyordum ama şimdi aynı sınıftayız şaka gibi

O gün rüya ile yaren yakınlaşmışlardı tabi biz bir şey anlamamıştık meğerse onlar planlarını yapmışlardı bile 1 hafta içinde mert ile beni ayırmayı başarmışlardı nasıl oldunu bende bilmiyorum Mertle sürekli kavga ediyorduk artık en son bana" seni istemiyorum hayatımdan defoll" diye okul kantininde haykırınca kalbim kırılmıştı gözlerim dolu bir şekilde ordan uzaklaşmıştım canım çok yanmıştı o gün fakat her acı elbet bir gün geçer demiştim içime atmıştım acımı dışa yansıtmamiştım ertesi gün hiç bir şey olmamış gibi geri okula güler bir yüzle gitmiş merti görmezden gelmiştim

Daha sonrasında ise Can ve umay sevgili olmuştu ben yine şok olmuştum umay gün geçtikçe bizden uzaklaşmaya başlamıştı kuzey ise bir garipti o günlerde anlayamamiştım kendi ailevi sorunlarım yüzünden derslerden bile geri kalmıştım beynim ailemi bir araya nasıl topliycamı kalbim ise mert diyordu hakan abim mardine gitmişti devrim hastaneden eve gelmiyordu Meriç abimi sadece sabahları görüyorduk egemen ise anneme destek oluyordu babamın nerde oldunu bilmiyordum sadece 1 kere eve gelmişti anıl desen ayrı alemdeydi

Gün geçtikçe umayın hareketleri çok değişmişti eski umay hep güler espri yaparken şimdiki canın yanından ayrılmayan asık yüzlü başı öne eğikti onunla konuşmayı denemiştim ama olmamıştı en son kantinde can umayı aşalıyordu "SENDEN SADECE SOĞUK SU İSTEDİM SEN İSE ILIK ALIYORSUN ILIK SU SEVMEDIMI BILMIYORMUSUNN" diyerek bağırıyordu o an ufaktan kuzeyle göz teması kurduk sonra ikimizde yerimizden kalkıp canın yanına had bildirmeye gittik fakat işler karıştı sinirimize hakim olamadık ve kantin birbirine girdi en son kuzey kantinden aldığı çubuk karakterleri ve bir kaç tane soğuk suyu cana fırlatıyordu kantinin masaları dağılmiştı bende yeri düşen cana tekme atıyordum o gün ailem benim için müdürle konuşmaya gelmemişti buna bile gelmemislerdi kalbim acımıştı

Üç buçuk ayımız hergün kavgalarda ve söz dalaşlarıyla geçti bu süre içinde ben bir kuzey iki defa uzaklaştırma almıştık okul tarafından

Son olaylara gelirsek eyer babam okula gelmişti aylardır görüyordum onu çömüs haldeydi hatta onu taniyamiycaktim nerdeyse sakalları uzamış saçları dahılmışti berbat görünüyordu benimle önemli bir şey konuşması gerektiği bu durumdan çok sıkıldını artık ailesinin bir arada olmasını istiyorduki bende bunu istiyordum babamla arabada gidiyordum babamı böyle görmek beni üzmüştü ben bir kaç saniyelik babama bakarken arka camızın karılmasıyla büyük bir çığlık attım korkuyla arkamı döndümde kırık camdan 2 araba gördüm bizim arkamızdaki arabadan yüzü maskeli biri camdan çıkmış elindeki silahı bize daha doğrusu tekerleme doğru sıkiyordu babamın bir elli benim başındaydı "asil ey kafanı asil eyilll " diyerek beni korumaya çalişıyordu

Korkuyla yerime sindim ve gözlerimi sıkıca kapattım babamın elli hayla benim başındaydı en son tekrar bir silah sesi duydum gözlerim kapalıydı ama olanları algılaya biliyordum şahsen ne oldunu o an anlamadım bir sıvı elimi sıçramış babam araba kontrolünü kaybetmiş olcaktıki araba savrulmaya başladı babamın kafamda olan elli tam dizimin üstüne düştü o an gözlerimi açtım

 KAN 

KAN 

KAN

Babamın kanı değildi babamın olamazdı titreyen gözlerle kafamı sola çevirdim " baba" diye bilmiştim sadece çünkü babam vurulmuştu

O anda benim naptımı Bile hatırlamıyorum ama aileme ulaşmış olmalıydım

7 şubat 2024

haberi alan dedemler buraya gelmiştiler babanem evlat acısıyla tutuşuyor amcalarım ise aralarından ayrılan kardeşlerini mezarın içine yerleştirip içine tahta koyuyordu anneme bakmak bile istemiyordum ayakta zor duruyordu gökalpe güney yardım ediyor koluna girmişti egemen sessizce bir yerden durup ağlıyordu herkes sessizce ağlıyordu babamın üstüne son tahtada koyulunca hakan abim devrim Meriç anıl egemen Gökalp Polat ve özkan amcam ve kuzenlerim tek tek babamın üstüne toprak arttı ...

O an iki kadınından ağzından

" OĞLUMA TOPRAK ATMAYIN ÖLMEDI O

"BIRAKIN KOCAMI ATMAYIN ÜSTÜNE TOPRAK NAPIYORSUNUZ YAPMAYIN"

annem ve babanemin bağışları tüm mezarı yerinden kaldırmaya yetiyordu yengem ise anneme yardım etmeye çalışıyordu

Artık Babamı tamamen TOPRAK almıştı

Babam bu gün hayata gözlerini kapatmıştı benim yaptım tek şey ise mezarı başında ağlamaktı hıçkıra hıçkıra saatlerce ağlamıştım Meyer bu kısa sürede ne kadar bağlanmışım ona daha babam diyerek bir kere doğru düzgün sarılamamiştık bir kere beraber uyuyamamıştık belki beraber göz altına alınmıştır ama beraber dışarı çıkıp bir dondurma yiyememiştik kalbimin ortasında bir hançer vardı ve ben her ağladıkça mezar taşının soğuk zeminine her elimizi sürdümde babamı içine alan toprağı her avuçlarımda dahada derine saplaniyordu

Onunla olan tüm anılarım gözlerin önünden geçerken Anılın gelip" artık gitmemiz lazım asil "diyince mezara dahada sokuldum bunca zaman babama sarılmaya hep korkmuştum daha yeni yeni aileme alışmışken artık en değer verdiklerinden biri yanımda olmiycaktı

O eve gitmek istemiyordum bu şehrin sokaklarını istemiyordum babamın işyerini memleketi babamın anilarinın olduğu yerleri görmek istemiyordum bu kadar acıyı kaldıramamıştım "gelmiycem babam burda tek kalmasın abi onu nasıl bırakcaz abi gitmeyelim nolur babamı birakmayalım"dedimde gözlerimdeki yaş dahada aktı sadece ben değil dim dik duran namına tüm şehre salan ümit dedemin bile omuzları düşük bir şekilde ağlıyordu abilerim ağlıyor annem bayılmak üzereydi yere çökmüştür kafası önünde agliyordu babam hepimize büyük bir yara bırakmıştı

Dahada kötüsü biz bunu yapanları hayla bulamamıştık

Olan bize olmuştu hayatımızdaki en büyük destekçimiz babamızı kaybetmiştik o her zaman bu aileyi bir arada tutmaya çalışmıştı ve yine ailemizi bir arada tutmak için benimle konuşcaken ölmüştü ....

Hayatın sonundaydım ölsem ne yaşasam ne fark eder

EVET HER HIKAYENIN HER KITABIN BIR SONU VARDIR ASİLİN SONUDA BOYLE BABASININ OLUMUNE KATLANAMADI

UMARIM AGLAMAIŞSINIZDIR

KITABIN SONUNUN BIYLE OLCANI HIÇ DÜŞÜNDÜNÜZMÜ

YENI KITAPLARDA GÖRUŞMEK ÜZERE

💫💫💫💫💫💫💫💫💫👋🏻👋🏻