50. Bölüm kıyılmıştı bir kalp atışına SON 3 BÖLÜM

Bir hastane odasında uyanmıştım yanımda kimse yoktu kendime geldiğim anda elim karnıma gider ve içeri hemşire girer "bebeğim bebeğim.." derin ağlayarak hemşire ise yanıma gelerek beni tutuyordu "sakin olun masal hanım " der ben ise "bebeğim nasıl yaşıyor dimi he bir şey desenize " derin o ise sadece bakar "BİR ŞEY SÖYLESENİZE BEBEĞİM NASIL YAŞIYOR DİMİ.." bağıracak demiştim tabi gözlerimden akan şelale bile umrumda değildi en sonunda doktor içeri girer ve "masal hanım lütfen sakin olun " der ben sadiçe bebeğimin yasamsını duymak istiyordum elim karnımdaydı "merak etmeyin bebeğinizde sizde kaydet iyisiniz" der üstümden büyük bir yük klakmıştı adeta öyleki gözyaşlarım artık sevin göz yaşlarıydı sonra içeri bugün en son göreceğim tek kişi girmişti karan Ali ve Dilan ağlamayı kesip karlı mısın sıkı tutarak yerimden doğrulup derin bir nefes alıp sinirli bakışlarımı ona çevirmiştim "ne işin var senin burada NE HAKLA GELİYORSUN" derim bağırarak o an yerimden o kadar kuvvetli ve sert bir şekilde doğrulmuştum ki karnıma giren ağrıyla ah diyerek uzandım yere geri düşmüştüm o sırada karan Ali endişe ile yanıma gelip elimi tutmuştu benim sesini bile elimi çekerek "DOKUNMA.. sakın bir daha bana dokunma defol git buradan senin yüzünden bebeğimi kaybediyordum git buradan senin yüzünü daha görmek istemiyorum defol defol dedim" derim karan Ali ise "masal hiçbir şey bildiğin gibi değil İnan bana hiçbir şey bilmiyorsun ne olur bir dinle beni ne olursun ne olursun sevgilim" der her aldatan kişinin dediği gibi ne olursun dinle her şey yanlış anladın ama ben annem olmayacaktım en azından annem bildiğin kişi olmayacaktım ben babamın şerefsizliğine annem bu kadar dayanmışken ben annemin durumunda olamazdım ben aldatılmaya göz yumamam hiçbir kadınıyımamazsın ama annem uyumuştu annem birçok şeye yummuştu göz "öyle dinlemek istemiyorum siz sen ve Ece düşündükçe deliriyorum deve huzurdan yüzünü görmek istemiyorum git buradan git" derim o sırada hemşire doktor içeriden çıkmıştı Dilan ise abisinin kolundan tutarak "abi hadi lütfen " karamelinin gözünden bir yaş damlamış ve yaşını silerek kardeşinin sözünü dinleyerek odadan çıkmıştı ben ise karnımı tutarak gözyaşlarına boğulmuştu neden bunu bana yapmıştı her şeyden herkesten beklerdim ama ondan beklemezdim ondan birçok şeyi beklemezdim o birçok şey yapmıştı ve ben hep hep affetmeye hazır biriydim ama bunu affedemezdim bir şeye bir şekilde affedemezdim çünkü herkesin basılmaması gereken bir damar vardır ama kararlılığı öyle bir basmıştı ki adamlara artık bu damarda kokmuş aramızdaki bağda kopmuştu Allah kahretsin ki ne kadar kalbimi onun için atsa da hala

Karan Ali

Masal'ın durumunu öğrendim anda hastaneye gelmiş ve korku ile ona bir daha yeni öğrendiğim ve sevindiğine doyamadığım bebeğimin öleceğini düşünmek beni delirtiyordu ama çok şükür ki ikisine de bir şey olmamıştı öyle şeyler olmuştu ki öyle şeylerle uğraşıyordum ki masalın neden bu hale geldiğini öğrenince delirdim çünkü ben onun aldatmayı dahi düşünmem sen onu aldatmadım şerefsiz gerçek babası yine bir oyun oynadı ve aramızı bozdu eğer bebeğime ve karıma bir şey olsaydı onu kendi ellerimle öldürecek şimdi yine öldüreceğim ama tabii önce benim yerime bana benzeyen kişiyle masalın yıllardır kardeş bildiği ece'yi bulup ortadan yok etmek öldürmek tek hedefim dışarı çıkarak doktor dışarıdaydı ve bana bakıyordu ben ise gözyaşlarımı elimin tersiyle silip doktora döndüm "doktor hanım karın ve çocuğum iyi değil mi" derim "içerde karınıza çocuğunuzla ve siz de iyisiniz dedim ama bilmeniz gereken bir şey var sizin aslında biz çocuklarınız olacaktı" der "olacaktı derken" derim "maalesef yaşadığı üzgünlük ve stres olayından ikizlerden birini almak zorunda kaldık diğeri için ise 24 saat gözetim altında kalacak " dediğinde kalbime sanki bir ok saplanmış o konu öyle bir acımıştı ki daha önce hissetmediğim acılardan daha büyüktü doktor hanıma bir şey diyemeden gözümden yaşlar akıp gitmişti doktor gitmişti Dilan ise ağlayarak bir köşede beni sanki sakinleştirmeye çalışır ki elimi sımsıkı tutuyordu penisi bir sağa bir sola giderek sessiz ama içimden bağırarak ağlıyordum gözlerimden ne kadar yaş Aksa da bunu çıkarmam gerekiyordu O şerefsizi öldürecektim bu nasıl bir babadır nasıl kendi kızının kendi torununun yanına kıyabilirsin nasıl böyle bir plan koyabilirim şerefsiz köpek duvara gidip elimi bağırarak vurmuştu daha sonra yere düşüp dizlerimi kendime çekerek ağlamıştım öyle bir ağlamıştım ki Dilan yanıma gelip sarılmıştı bana

Masal

Bİr süre sonra odaya sanki gizlice bir hemşire girer ve "masal hanım babanız sizi bekliyor" der ben ise "ne sacmalıyorsun" derin "babanız nevzat bey sizi aşağıda oto parkta bekliyor " der ve kapının ucundan bakarak bana döner ve "bir dakika bir dakika sen kimsin beni neden O şahıs benimle görüşmek istiyor neden beni otoparkta bekliyor" derim "bakın babanız bana dedi ki kızma söyle diğer çocuğuna da ölmesini istemiyorsa babasının yanına gelsin dedi" der ben ise şok içinde "diğer çocuğum derken benim ikiz çocuklarım mı var ve ve bir tanesini öldü mü söylesene öldü mü" derim sinirli ama ağlayarak da dilimden dökülürüm bağırarak "bakın diğer çocuğunuza da zarar gelmesini istemiyorsanız kocanız gelmeden hemen buradan çıkmamız gerekiyor" der ağlayarak cevapsız kalmıştım benim ikiz çocuklarım olacaktı benim 2 tane kalp atışı vardı karnımda ama şimdi bir tanem var ya bunun sorumlusu benim aşık olduğum adam mı aşık olduğum adam kendi evladığına mı kıymıştı