45. Bölüm MAFYAMI.. SON 8 bölüm

Beyin hiç yorulur mu ya da beden o gün bedenim yorulduğu için belki bayılmıştım ama beyin yorulursa dinlenmek için ne yapar beni bayılmaya teşvik mi eder yoksa beynimi durdurup kalbimi de mi durdurur hissettiklerim belki gerçekten hissettiğim şeyler değildir gördüklerin belki gerçek değildir belki ben bir rüya görüyorum ve uyandığımda her şey yalandan ibarettir bir şey olmamıştır belki hiç karın Ali'yi görmemişimdir onunla evlenmemişimdir böyle bir babalık da ortaya çıkmamışımdır siz ne yapardınız dur babanızı unutmak için aşkınızı hayatınızı geride bırakır mıydın unutmayı diler miydiniz her şey gibi bunun arasında kalmıştım her şey gibi yine arapta yapayalnız kalmıştı tek dileğim şu olurdu herhalde her şeyimi unutmak ama karameliği unutmak değildir her şeyi unutmak isterdim ama en büyük aşkımı unutmak istemezdim ne kadar acı çektiysen bile sadece benim için o kalsın isterdim bayıldığımda saçma bir rüya görerek uyanmam da o kadar bir korkutucu olur uyandığımda odada kimse yoktu kafamı kaldırdığımda başım hala deli gibi dönüyordu o an anlamıştım bedenim bu acıyı daha fazla kaldıramayarak bayılmıştım ve her şeyin rüya olduğunu anlamıştım rüyamda gördüğün beni arafta bırakmış seçeneğin olması ve uyandığımda gerçeğe dönmüştüm acı ama gerçek

Sar zor olsada yataktan kalmış bencerenin önüne giderek bahçeye bakmak oldu bahçede bir sürü adamlar geziniyordu siyah giyinmiş adamlar ve karan Ali onu gördüğümde hızlı adımlarla depoya gidiyordu daha önce gördüğüm ama girmeye bile korktum o büyük depo gerçi girmem de yasaktı karan Ali'nin dediğine göre orada fareler falan vardı biliyor ya benim hayvanlardan korktuğumu gerçi şu an hayvanlardan çok insanlardan korkulması gerek depoda ne işi vardı daha doğrusu neden bu kadar endişeli gözüküyordu belki de şimdi oraya gitmenin zamanıydı çünkü ne olursa olsun karan Ali ben bayıldıktan sonra beni uyanana kadar asla yanımdan ayrılmayacağım bir adamdır ama uyandığımda kimse yoktu yanımda neden hep yalnızlık beni üzüyordu neden hep yalnız kalmaktan korkuyordum belki de benim zayıf noktam buydu belki de her şeyden en çok korktuğum şey budur yalnız kalmak insan kendini bile tanımazken yaşadığı insanları babasını annesine ailesini bile tanıyamıyormuş aşık olduğum adamı bile zamanla tanıdım Zaman nedir bir insanı anlatan bir süreçti ama ben doğduğumdan beri doğduğum ailede abi bildiklerim kardeş bildiklerim anne baba diye seslendiğim insanlar hatta ve hatta aynı anda aynı saatte aynı günde doğduğumuz bildiğim ikizimden bile haberi olmadığım bir yalan da büyümüşüm ne kadar kabul etmeselerde gerçek ama acı Bir yalandı bu bence bu zamanla tanıma şekli de saçma bir yalandı çünkü zamanla kimseyi tanıyamazsınız ama evet karşınızdaki insanı anlamaktır ama tanımak değildir çünkü karşınızdaki insan nasıl davranıyorsa siz de ona öyle görürsünüz belki de zaman karşınızdaki insanın yıllar boyunca sizin yüzünüze baka baka yalan söylediği halde biraz bile olsa anlatmaktır ben aileme hiçbir zaman tanıyamamış şu an en korktuğum şey de aşık olduğum adama gerçek yüzünü dün gecemde öğrenip onu sevmeme rağmen beni sevmediği halde yanımda kalıp sabrederek bana dönmesini bekleyen bir kızdım en korktuğum şey de herkesin yalan söyleyip kocamın eskisi gibi bana bir daha yalan söylemesini ummaktı umarım karan Ali benden yine bir şeyler saklamıyordur umarım yoksa kaldıramam.

Üstüme bir şeyler alıp. Bahçeye çıkarım kapı bira olsun acıktı içeriden bağırma sesleri geliyordu "seni kim yoladı lan" diyerek bağırıyordu karan Ali kapanım ücündan bakarak şok ile kalırım bir adam sandalyeye bağlanmış kanlar içinde boynu düsük bir şekilde baygın dı sankı cenk bir köse durmuş karan Ali'yi izliyordu sanki karan Ali ise elinde silah ile adamın sacından tutup kafasına silahı dayayarak "Sancar asizmi " dediğinden babam gerçek babam diye korku ile doldugumda izlemeye devam etim adam ise korku ile cevap veremeyecek durumda olmasına rağmen kafasını salamış tı karan Aişe küfür savurarak adamın sacını bırakıp sabır çekerek bir sağa bir sola gidiyordu ki sinirle dönüp adamı kalbimden vurdu silah sesi ni duyduğumda korku ile bağırmış elime ağsıma koyarak gözlerim dolmuştu bağırmamla karan Ali ile cenk fark edip bana baktılar "masal" der karan Ali dediğinde bana şok şekilde baka kaldı ben ise orada daha fazla dumamk için koşarak oradan ayrılıp eve odaya doğru koşarak giderim ve korku ile ağlayarak şok ile odaya girdiğim anda bir süre durup neler döndügünü anamaya calışıyordum karan Ali adam öldürdü hemde hiç düsünmeden hayal kırıklığı ile dizlerimin üstüne düsüp ağalama baslarım neden herkez yalancı sahntekar götü biri "NEden sende neden den" diyerek ağlamdım ve gözyaslarımı silerek derin bir nefes alıp "ben be.. n burda daha fazla duraram hayır " diyerek kalmış dolabı açarak önce valisi cıkartıp yatağa koyarım ve dolaptan hiç düsünmeden alıp valide tıkıştırırım telefonu alarak abime mejas atım hemen buraya gelmesini söylerim ve tam atıp valisi kapatacaken kapı aniden acılıp valisi kapatırım hizliça "masal napıyorsun masal bu da ne demek oluyor masal " dediğinde koluma dokunarak kolunu itip "DOKUNMA BANA DOKUNMA.." diyerek diyerek elini cekmiş ben ise valisi yerel koyarak tam gidiceken beni durduru ve "masal saçmalama dur sana herşeyi acıklaya bilirim" der ben ise sinirle valisi yere fırlatıp "NEYİ HE NEYİ SENDEN BANA YALAN SÖYLEDİN SEN SEN KİMSİN KARAN ALİ SEN HAYIR BEN BURDA BİR DAKİKA BİLE DURARAM ARTIK SEN KATİLSİN BEN AYLARDIR KİMİNLE EVLENMİŞİM BEN ASIK OLDUGUM ADAMIN ELİ KANLI OLDUGUNU BİLMEDİĞİM HALDE NASIL AŞIK OLDUM" diyerek tam godiçeken karnıma karnıma öyle bir ağrı girerki nefesimi keserek beni durduru ve elim karnıma gidip "ah.." dediğimde karan Ali kolumdan tutup bana bakar ve yüzümün sapsarı olduğunu görürü "masal iyimisin masal " dediğinde elimi çekerek "DOKUNMA BANA .." diyerek daha da acı bir sancı girmiş ve "ah.. ah.. allahım bu ne " diyerek ben karan Ali'nin elinden tutmuş karan Ali ise endiseli bir şekilde bnei kuçağına alarak "tamam haztaneye gidiyoruz tamam mısorun yok" diyerek beni odandan cıkarmış ve karan Alinin ailsei beni bu halde görünce endişeli bir şekilde hepsi haztaneye gelerek gitmiştik beni acile alarak sokmuşlardı karan Ali "lütfen burda bekleyin" der hemşire karan Ali ise titreyen ellerle "eşiyim ben izin verin bende gireryim" dediğinde cenk yanına giderek "abi taman bırak işlerini yapsınlar " der hemşire ize girmiş ve kapılar kapanmişti karan Ali ise gözünden bir damla yaş akıp girmişti ama hmene elinin tersi ile silerek yerek cökmüş ve kafasını yedek eyerek ellerini kafasına koyarak saklamıştı ve o son söz "hepsi benim. Yüzümden.."