33. Bölüm son pişmanlık neye yarar

Masaldan akşam olmuştu kareli odada oturmuş Bir şeylerle uğraşırken beni sevmeye hazırlayıp onu çağırmadan sadece oturup camdan şehri izlerim bazen kendi kendime düşünürüm ben neyin işine düşmüştüm bunu kendime hep söyleyip duruyordum ben neyin içindeydim ben kimdim ben karan Ali'den sonra kendimi tanımayacak hale getirdi beni kendini değiştirmişti ve şimdi beni de değiştirmek istiyordu sanki ama buna izin vermeyecektim onu 5 sene önceki karan Ali yani 5 sene önceki hayalleri olan mutluluk dolu adama döndürecektim ne olursa olsun ne yaşarsam yaşayayım ondan vazgeçmeyecektim ama şu an öyle bir şeyin içindeydim ki ne vicdanım el veriyordu ne kalbim ne de beynim çünkü öyle bir şeyi saklamıştı ki benden hayatımın en büyük şokunu yaşatmıştı bana ilk o gece düğün gecemizde hayatın mahvolmuştu aşık olduğum adam beni kandırmış bana oyun kurmuş ve beni sevmediğini söylemişti ben bir şekilde bunu kendime yedirip onu gerçek kendiliğine dönüştürmek için elimden gelen her şeyi yapıyordun ama benden o büyük sırrı saklayana kadar da her şey benden gerçek aileme ya da olmayan ailemi saklamıştı sırf onlardan intikam almak için beni kullanmıştı ne kadar inanmasam da onların benim ailem olduğunu ama düşünüyorum da gerçekten benim ailem olmasaydı bunca oyunu kurar mıydı diye kurmazdı ben daha evlendiğim adamı bile doğru düzgün tanımıyordum çünkü eskiden aşık olduğum adamdan başka bir kişiydi bunca şeyi düşünürken birden karan Ali'nin bana seslenmesi ile olduğum yerden ona doğru dönmüştüm "masal sen iyi misin" der bana endişeli bir tavırla ben ise koltuktan kalkıp "iyiyim ne olabilir ki yemek hazır istersen ben hazırlayayım sen masaya geç" derim bir süre sonra masaya oturmuştuk yemeğe başlayıp tam yemeğin ortasında "her şey yolunda değil mi" der ben ise elimdeki kaşağı masaya bırakarak ellerimi masaya dayayıp "neden zordun ki saten herşey çok güzel" dediğimde oflayarak oturduğu yerden arkaya yaslanır ve "neden ama herşey daha ne kadar güzel yolunda gide bilirki bundan iki haftaya kadar sevdiğim adamla evleniyorum diye havalara uçtum ama ne oldu sevdiğim adam dügün gecemizde bana gerçek yüzünü gösterdi ve hayellerimin içine etti ama her şeye rağmen aşık oldum adamdan vazgeçmeyip herkes değişir belki beni evlendikten sonra sever diye uğraştım ama ne öğrendim meğer babasını öldüren bir adamın canını yakmak için beni kullandığını daha ne olabilir ki daha bundan yolunda giden daha ne olabilir" dediğimde ayaklanmış cama doğru yürümüştü yine kaçıyordu yine gözlerimin içine bakacak cesareti yoktu ben ise ayaklanıp arkasından doğru konuşurum "bana daha ne ola bilir ki karan Ali daha nasıl canım yakmaya çalışabilirsin ki zaten canım yanıyor zaten ateşlerin içinde yanıyorum" daha fazla söylediklerime dayanamayıp odaya doğru gitmişti ben ise arkasından giderek odaya girip kendime çevirerek "bana bak bana bak neden hala oyun oynuyorsun benimle neden sana.. sana hala deli gibi aşık olan birinin kırılmış kalbine tuz basıyorsun neden benim ne hala oyun oynuyorsun bırak beni yoluma gideyim lütfen dayanacak gücüm kalmadı görmüyor musun halimi lütfen benimle oyun oynama" dediğimde gözyaşlarımı durduramayıp yüzüne karşı bunu söylemiştim yüzüne baktığımda dolu gözlerini fark ettim pişmanlık olan bir dolu gözlerine "ben ben böyle olsun istemedim" dediğinde yüzüne bakıp "ne" derim "ben evet ben babanın canını yakmak istedim ama senin yanacağını düşünmedim ben bir taraftan seni korumak istedim masal ben senin kıracağıma dair aklımı ucundan bile getirmedim ama ben ama ben en büyük zararı sana yapmışım en büyük zararı veren benmişim" dediğinde gözünden bir damla yaş düser ve bunu fark ettiğinde arkasına dönerek sildiğini görürüm ben ise izin vermeyeyim kendime çevirip sarılırım hem de sımsıkı sarılırım

Doğan sadece birbirimize sarılıp hüngür hüngür ağlamıştık ne kadar kendini gizlesede ağladığını biliyordum en sonunda birbirimizden ayrıldığımızda bedenlerimiz hala bir aradaydı tam gözlerinin içine bakarım sulu gözlerinin içine ellerini yüzüme koyarak gözyaşlarımı silip "sen ağlama olur mu hele de benim yüzümden hiç ağlama" dediğimde işte o an kalbimin attığını hissederim ilk defa gerçekten bana bu sözleri söylüyordu emindim oyun oynamıyordu gözyaşları sahte değildi gerçekti inanmak istiyordum ama artık inanmam sevmek istiyordum

Onu beklemeden ilk adımı ben yaparım hem de hiç beklemeden dudaklarına yapışırım dudakları dudaklarıma değdiği anda öyle tutuklu öyle hızlı öpüyordum ki bana karşılık vermekte zorlanmıştı ama sonra bir elini sırtına bir elimde belime koyarak kendine bastırıp öpüşme karşılık veriyordu ondan ayrılmak istemiyordum hem de istemiyordum onu o an o kadar istiyordum ki o an ikimiz de sanki yaralı bir kuş gibi birbirimize sarmak istiyorduk ben kırılmış kalbimle sarılmak istiyordum karan Ali beni öperken Bir taraftan da yatağa doğru bizi ilerletip oturmuştu eliyle beni yanına çağırdığında bir sürü ona bakıp yine kalbimi dinleyip kucağına oturmuştum ve oturduğum anda dudaklarımızın bir araya gelmesi aynı anda olur öyle bir öpücüktü ki bu susuz kalmış bir kızın çöldeki Susuz kalmış bir adamın çöldeki eziyet hayatı bittiğinin anının kavuşma anıydı sanki o susuzluğunu gidermek için diline kadar öperken ben ise susuzluğumu gidermek için elimle boynunu sabitleyip iyice tadına bakıp susuzluğunu gidermek istiyordum öyle ki birbirimize daha fgidereziyet etmeden artık kavuşmak istiyorduk karaneli bir taraftan öperken bir taraftan elleri sırtımdan aşağı gider. Bu sefer elleri kacamda geziyordu o an klacamı sıktıgı anda içimde bir fokanik bilmediğim duygular olmaya başlar öyle ki ellerini klaçamda gezinirken ona daha da kenetlen Memi sağlayarak ayağa kalkıp ayaklarımı beline sararak beni yatağa doğru götürmeye başlar o an hiç ara vermeden öpüşüyorduk cünkü onun nefesi bana nefes olurdu sanki ondan ayrılırsam nefesiz kalıp yaşayamayaçağımı hissediyordum. Beni yatağa yatırdığı da üstüme cıkıp daha derin öpmeye başlar tadını çıkara çıkara en snunda elleri gög9slerimi bulduğunda durup onu durdurarak "dur.. " derim karan Ali ise "sende istiyosun bunu ve bende istiyorum masal " der ve dudağıma yaklaşıp öptügünde yine kendimden iterek bana bakar ve üstümden kalkıp hızlıca odadan cıkıp kapıyı kapatıp gider ben ise "ben naptım ben yine beni kaldırıyordu" derim kendi kendime ve yatata oturup dizlerimi karnıma doğru çekip ağlamaya baslarım ama yapamazdık bunca şeyeen sonra ona yine kanıp yine kırılamazdım bana bunca şeyi yaptıltan sonra onu af edemezdim. Peki neden şimdi bu kadar çok canım yanıyordu neden şu anda kendimden bu kadar nefret ediyordum. Kafamda dönen yine binlerce soru ve suçluluk duygusu hüngür hüngür aglamay başdıgımda elimi agsıma koyarak karan Ali'nin duyamması için içimden aglıyordum.

Karan Ali'den

Kendime bir bardak içki doldurup salonun camına ilerleyerek şehre doğru baktıgımda heryer işil ışıldı bu kadar sonsuz mutlu dolu şehirde her yerde ısık yanarken neden içimde kocamna bir hayal kırlıgı ve öfke vardı neden olduğum yerin ışığı sönmüş. Ne bekliyordum ki kız haklı onca şeyden sonra buna izin vericeğını düşünmeme bile aptalıktı. Ama bunca şeyi bildiğim halde var olduğunu bile hissetmedigim kalbim neden çok acıyordu neden nefes aldıgımi hissetmiyordum

Elimdeki içkiyi bir kere içip masanın üstüne bırakıp cemimden masalın bana sahildeki anahtalı kolyesini cıkarıp şehre doğru döndügümde elimdeki kolyeye bakıp bir ekre daha kendimden nefret ediyordum.

Hadi yine iyisiniz bir bölüm daha atmayı başardım cuma günü kara gecenin kıyameti adlı kitabımın yeni bölümüyle görüsürüz sevgiler ve saygılar 🥺😢🥀🎶