30. Bölüm yoluma bakmak zorundayım ama kelbim izin vermiyor

Karan Ali den

Masalın gitmesiyle içinde daha önce oluş mayan bir his vardı pişmalık gibi ama degil de gibi ama. Bir şeyden çok emindim masal beni değiştiriyordu. Kim olduğum hakkımda beni kendimle tanıştırıyor du sanki ve her bir şey yaptığında karan sinirlense bile içimdeki diyer karan Ali ise ondan etkilendiğini söylüyordu. O sahile söyledikleri karşınsında şok kalmıştım ve bişey yapamıyordum cünkü dedikleri harfi harfiyen haklıydı. Ama bir şeyi atlıyordu ben onunla sadece gerçek babasının acı çekmesi için evlenmiştim ona sarar vermek gibi bir niyetim yoktu ama şu an anıyorum ki o beni bu kadar severken ben onu sevmediğim için kendi varlığımla ona en büyük sararı veriyordum.

Masal arkasına bile bakmadan gitmişti arkasından girmemistim cünkü bu günkü olaylar hem masal için şok verici hemde masalın bana söyledikleriyle kendi benliğimi yani karan Ali karahan kim olduğunu hatırlatmıştı.

MASALDAN

hiç bir şey demeden arkama dahi baktan gecenin vaktinde tanımadıgım İstanbul sokaklarından kendimi kaybetmiş sadece yürüyüp göz yaslarımın yüzüme deydiğini hissediyordum hiç kimse umrumda değildi hiç kimselerin bakışları umrumda degildi o an beynimde korkuç sahneler olurken yanımda olmasını istediğim tek kişi yine karan aliydi ama her olduğu gibi varlıgı olmasa bile elim kolyeye gidip yanız olmadıgımı hissetiriyordu.

Elim boynuma gittiğinde boynumda kolyemin olmadığını fark ettiğimde işte o an daha önce hissetmedigim en büyük acı olur içimde sanki dünyada yapa yanız kalmıstım ve artık bunu göz yaşlarımı dökmekten fazla hüngür hüngür ağlayarak elim boynumda gezdirerek sesimin çok cıktıgını fark edip elimle ağsımı kapatıp bir maka oturup sesizce ağlamay devam ederim ki bir arabanın gelme sesiyle kafamı cevirmem bir olur gelen karan Ali'nin arabası olduğunu fark ettiğimde yüzümde ıslak gibi olan yasları elimin tersiyle silip yerimden kalkarak yürümeye devam ederim karan Ali ise arabasını yavaş yavaş kullanmaya devam ederek bir anda arabasını onüme keserek ödümü koparmayıda becerir arabadan inerek yine dümdüz duvarla bakarken ben siniler elimle arabaya vurup.

"Napıyorsun sen he ne yapıyorsun manyak mısın karan Ali Şen delir-" sözümü bittirmeme için vermeden hiç bir şey demenden hızlıca ellerini boynuma koyarak beni kendine bastırıp dudaklarıma yapışarak öpmeye başlar öyle bir hızla öper ki benim karsılık vermemi beklemden elini belime koyarak dilini agsımın içine sokarak öpmeye devam eder o kadar hızlı öpüyordu ki çekilmem için beni belimden sıkıca tutuyordu en sonunda ayrılıp ona sertçe bir tokat atıp "bir daha asla oyununa düşmem karan karahan" dediğimde yüzünde sinir dahi yoktu sadiçe gözlerinde sanki bir kırıntı pismalık ve şok ile bir surat vardı içimde yanan ateş ile sınır vardı ama hala bitmeyen bir özlem vardı o an beni öptünde dünyada yanız olmadıgımı hissetmiştim ama herşey bir film şeriti gibi gözümün önüne geldiğinde asıl en büyük zararı dünyadaki sahip olduğum kişiden aldığımı hatırlamış ondan istemesem de ayrılmıştım arkama bakmadan yürümeye devam ettiğimde ne kadar içimde yanan ateş öfke hayal kırıklığı olsa bile kalbim onu istiyordu hem de deli gibi istiyordum ve o beni ilk defa gerçek yüzüyle öptüğünde ona bu şekilde karşılık vermem belki beni hayata karşı durdurmuştu bunu böyle karşılıksız bırakıp gidemezdim karşılıklı bir şekilde bitmesini istiyordum ve kararlıya dönerek hala yerinde bana baktığını gördüm şimdiden kendime küfür edip koşar adımlarla yanına giderek su hareketi ben yapıp dudaklarına yapışıp kutu bir şekilde öperken oysa vakit kaybetmeden karşılık verip ellerini yine belime sarıp sırtımda gezdiriyordu ben ise boynundan öyle bir tutuyordum ki sanki hiç ayrılmak istemiyordum o yerde öyle bir öpüyordu ki sanki aç kalmış bir kurdun yemek yer gibi bir öpüştü bu beni sev nefessiz kaldım o an nefesimi hissederek ağlamaktan ağzımda kurumasiyle suyumun tadını çıkarıyordum sanki nefes almak için ayrıldığımızda öfkem'in alıkoyduğu o an yine ellerim boynundan çekerek tam arkama bakmadan gidecekken karen Ali'nin elimi tutması bir olur "gitme" gözünden deli gibi gözyaşlarımın dökülmesi bir olur ağlama sesim çıkmasın diye dudaklarımın birbirine bakarak nefesimi tutup rahat bir nefes vererek elimi çekip yoluma devam ederek yine karan Ali'nin bana seslenmesi ile olduğum yerde durmam bir olur neden durdum neden onu dinlemeye hala devam ediyorum neden her dediğine inanmak için hala kalbim sonsuz ya açık neden kalbimi beynimi ele geçiriyor neden hala onu çok istiyorum.

"Gitme ne olur yani ailemi bunu açıklayamam anneme bunu açıklayamam seni sorduklarında ne diyeceğim ben yani ailen ve ailen seni sorduklarında ne yapacağım ben" dediğinde bir kez daha hayal kırıklığına uğrayıp yine kendini düşünmesi beni o kadar sinir etmişti ki öfkeyle ona doğru dönüp omzuna yumruk çakarak "sen hala kendini mi düşünüyorsun ya sen ne diyorsun onca şeyden sonra bir de seni zor durumda bırakmamak için sevmediğim bir yere mi geleceğim sen beni nasıl olsun sen sen bunu bana nasıl yapabiliyorsun Karan Ali neden benimle hala oynamaya devam ediyorsun lütfen rahat bırak artık lütfen duyduklarım karşısında zaten dayanacak gücüm kalmadı bir de sen yapma olur mu rica ediyorum beni rahat bırak beni kendime bırak" diyerek hüngür hüngür ağlayarak koşar adımlarla oradan uzaklaşmıştım ne diyeceğini çok iyi tahmin ediyordum bir şey dememişti yine ne diyebilirdi ki ama anlıyorum beni sevmesen de hala içinde sevgi kırıntısı kaldığını biliyordum ama biraz önce beni öptüğünde yine oyun için miydi yoksa gerçekten içimden geldiği için miydi bilmiyordum ama bu sefer umuda tutunmayacaktım bu sefer aşık oldum adamın karşısında oyuna gelip yine ona kalmayacaktım çünkü düşünmem gereken başka şeyler vardı yıllardır anne baba abi kardeş abla bildiğim aslında ilim ailem olmadığı öğrendiğim gerçeğini kafayı yiyordum ama inanmıyordum böyle bir şeye inanamazdım ben Irak'ta doğmuştum ve benim ikiz kardeşim var bu nasıl olur bu imkansız inanmayacaktın ama yine de kafamı yiyip bitiriyordu Karan Ali'nin Halime yaptığı oyunun acısı gibi beynimi de etkiliyordu artık kalbimi dinlemeyecektim ne kadar beceremesem de aklımı dinleyip bir şekilde ben de yoluma gidecektim.

Herkese merhaba arkadaşlar ben sevgiliye yazarınız masal geç geldiğini biliyorum bunun için çok özür dilerim umarım bölüm beğenmişsinizdir eğer hatalarım varsa yorum yapmayı unutmayın lütfen bugün yayınlanacak efsane bölüm Kara gecenin kıyameti adlı kitabımın heyecan dolu bölümüne bakmayı unutmayın saat 9.00'da bölüm yayında olacak lütfen oradaki hatalarımla ilgili oradaki kitapların ve bölümleri ile ilgili oradaki yorumlarınızı söylerseniz çok sevinirim çünkü kitap bittikten sonra üstünden bir kez daha geçip yayınevine göndermeyi düşünüyorum hatta bayağı bayağı düşünüyorum ve kitap olması için elimden ne geliyorsa yapacağıma dair kendime söz verdim çünkü hayatımda daha önce hiçbir şey becerememiş bir kızım ne istesem elimde kalan bir kızım hayatımı insanlara dökmeyi sevmem ama sizi artık benim ailem gibisiniz ve beni dinleyen tek kişi sizsiniz o yüzden bir kez daha ailem olduğunuzu gösterebilir misiniz çünkü kitabımın çıkması için çok uğraşıyorum bir taraftan çalışıp bir taraftan hem burada hem bilgisayarda bölüm yetiştirmek inanın çok zor o yüzden sizi orada da görmek inanın en çok istediğim şeylerden biri sizi çok seven masaldan sevgiler ve saygılar ❤️‍🔥 🥰 🔐 😢🥺 KARA GECENİN KIYAMETİ