13. Bölüm dügün hazırlıkları

O sigarasını yudumlarken ben bir köşede ona bakıp gitmiyordum şu an biz resmen Allah katında helal olmuştuk yani nişanlanmıştık ama o sadece sigarasını içip gökyüzünü seyrediyordu O bir şey demeden ben bir şey dedim

"Bir şey söylemeyecek misin yani şu an biz nişanlandık" derim yarı utanarak yarı gülerek kararlı ise sigarasının son kez yudumlayıp bana döner ve"ne demem gerekiyor" der ben ise kalmış bir vaziyette kafamı sallamakla yetinirim oysa gülüp"yani evet nişanlandık hatta seninle bunu da konuşacaktım hazır yalnızız düğünün gelecek hafta olması için işlemleri yarın halledelim diyorum" dediğimde ben utanmış bir vaziyette indirdiğim yüzümü şaşkınlıkla kararlıya dönerim "bir hafta mı yani bir hafta çok erken değil mi yetişemeyiz" "yetişiriz yarın seni almaya geleceğim oradan daha dün organizasyonun yanına gideceğiz sonra istediğin her şeyi anlatacaksın O da senin hayaline göre bir düğün yapacağık" der ben ise "hayalime göre bir düğünde ama o Bizim düğünümüz yani ben düşünmüştüm ki ikimiz karar veririz. Hem sence erken değil mi yani birbirimizi tanımamız gerekmiyor mu" derim o ise bana yaklaşarak elini anıms koyar ve o kadar yaklaşmıştı ki bana nefesimi hissedebiliyorum baş parmağıyla yanağımı koşarken Bir taraftan da gözlerimin içine bakıp sanki kalp atışı oluyordu çünkü ben hayatta değildim dona kalmıştım yüzümde saçma bir gülümsemeyle karan Ali'ye bakıyordum tam gözlerin içine keşke gözlerinin içine girip orada kendine bir yuva yapabilseydim. "Sen beni seviyorsun ben de seni seviyorum neden bekleyelim ki evlendikten sonra birbirimizi tanırız saten" der ben ise sadiçe gülerek karsılık verip kafamı salarım o sırada Ece gelir ve "pardon bölmek istemezdim ama enişte seni çağırıyolar " der Ece karan Ali ise son kez bana bakıp gider ve Ece yanıma gelip " ne o yoksa ben geldim diye bir şeyi mi bozdum" der ben ise gülerek "saçmalama" derim ve hızlıça karan Ali'nin arkasından giderim akşam olur artık kimse kalmamaıştı karan Ali benimle vedalaşmadan gider çok garip davransada bana ilk defa beni sevdiğini söyelmişti bürün gece karan Ali'yle evlendiğimizde nasıl bir ahaytımız olur diye diye düşünmüştüm.

Sabah olur karan aliyle bu nikah tarihi için işlemleri haletmek için gidiçektik hazırlanıp evden çıkarim kapıp önünde arabayla beni bekliyordu her günde başka bir arabayla geliyordu. Koşarak arabaya gidip binerim.

Arabaya biner binmez yürek iyerek karan Ali'ye yaklaşıp yanağından öperim ve "hişgeldin" derim o ise donara kalarak "hoşbuldum" der ben ise yüzüne bakmaya bile utanırken önüme doğru bakarak utanırım o ise sırıtarak arabayı çalıştırır ve nikah dairesi gideriz karan Ali benim elimi tutar diye düsünürken ben koluna girerim o sie bana bakıp yürümeye devam eder. Nikah dairesi e girip işlemleri tamamlamak için nikah dairesinden çıkarız bu sefer koluna girmem onun benim elimi tutmasını beklemidtim ama arabaya foğru geldiğimizde tutmuyacağını anamıştım . Ve üzülerek arabaya binip otururum karan Ali kemerini takarken benim yüzümün tüştügünü anar ve "bir şey mi oldu" der ben ise ona doğru dönerek "hiç hiç bir şey yok" derim karana ali ise bir şey demeden arabayı çalıştırıp sürmeye başlar hastaneden durur ve "neden hastaneye geldik bir şey mi oldu he iyimsin sen " diyerek korku ile sorarım karan Ali ise "tamam sakin kan veriçez " der ben ise rahat bir nefes alarak kan veriçeğimi anayıp korku ile "kan.. mı" diyerek arabadan ineriz bu sefer yine beklemeden karan Ali'nin koluna girerek sanki sarılıyormuşum gibi karan Ali'nin kolunu iki elimle tutarım. "Sen iyimsin " der ben yürümeye devam ederek "hı.iyim" derim ve hastaneye doğru girip danışmaya kan verme neresinin olduğunu sorarız ve yerini göstereke gideriz kan verme tebelasını göreügümde bedenim gerilerek adımlarım yavaşlar ve ikimizde durdururuz neden durdugumuzu anamak için karan Ali'ye baksrım o ise bana baıyordu "sen kan vermekten korkuyor musun"der ben ise biraz uzaklaşarak kendimk tooarlayıp "yo.." derim karan Ali ise fiş alıp sıramızın gelmseini bekleriz sıramız geldiğinde içeri gireriz önce karan Ali oturur ve ben elini tutarak hrmşireye bakarım karan Ali ise güler ve "ben çocuk değilim masal" der ve elimi çekerim hemşire oturur iyneği hazırlar ken karan Ali kolunu açıp "elinisi sıkın lütfen" der ve şıkar o an elindeki kasları görünce gözüm bayram eder. Ve gülerim ama takı iynenin uçunu gördügüm anda yüzümdeki gülümseme kay bolur ve kalbim hızlı atmaya ve elimin karan Ali'ye gidemediği an anahtarlı kolyeye gider.gözümü kapatığımda karan Ali korktuğumu anayıp güler o sırada hemşire karan Ali'nin eline iyneyi batıtıp kanını alır ama karan Ali sanki hiç bir şey olmamış gibi bana bakarak güler sanki açı çekmem hoşuna gidiyordu. Ve sıra bana gelir karna Ali kalkıp yerine ben otururum hemşire ise benim için iyneyi hazırlıyordu

"Allahım" diyerek derin nefes alıp gözlerimi kapatırım o sırada karan Ali elimi tutar ve

Kara gecenin kıyameti adlı birinci kitabım bu hafta bölüm atamıyorum cünkü onun için çok uğraşıyorum ve sadiçe hafta bir bölüm yetişiyor ama ona rağmen hiç kimse beyenmiyor o yüzden bu sefer bölüm biraz daha uzun oluçak için hafta geliçek

Sevgili yazarızdan sevgiler ve saygılar ❤️‍🔥🔐🥰