Geldik Yüze, Çıktık Düze

Esin: Allah’ım benim bir günüm kazasız belasız geçmeyecek mi?

Yıldız: Ne oldu Esin?

Leyla: Ayy kesin kötü bir şey oldu.

Esin: Nedir bu başıma gelen ya!

Alya: Esin ne oldu anlat merakta bırakma insanları.

Esin: Çok kötü bir şey oldu, çooook kötü...

Rüzgar: Bir konuşabilse neler anlatacak ama, kurban olduğum Rabbim onu da böyle yaratmış, artık bunu da böyle kabul edeceğiz.

Levent: ODJWOSJA

Esin: Ojem en sevdiğim elbiseme döküldü. Lekeyi çıkarayım derken iyice elbiseyi batırdım.

Kaan: O zaman başka bir şey giy, dünyanın sonu değil.

Esin: Ama o benim en sevdiğim elbisemdi, yıllardır saklıyordum onu. Özel olarak diktirdiğim elbise bir günde mahvoldu... Mahvoldu benim canım elbisem. Gitti.. gitti gitti...😫

Rüzgar: Başın sağ olsun.

Sinan: Rahmetliği minnetle anıyoruz.

Leyla: Üzülme Esin, ben sana daha güzelini dikerim.

Esin: Gerçekten mi?

Levent: Lan Leyla’nın diktiği elbiseden hayır mı gelir insana!

Leyla: Niye öyle diyorsun Levent kötü bir tasarımcı mıyım ben!

Levent: Eğer Esin, senin bana diktiğin ceketin hâlini bir görseydi o zaman daha çok ağlardı.

Leyla: Sen modadan zerre anlamıyorsun Levent! Mis gibi ceketti işte, sen giymedin!

Levent: Lan ben o ceketi nerede giyinseydim sanat güneşi Zeki Müren miyim ben? Ya da onu giyip millete konser mi vereceğim, söylesene Leyla, nerede giyineyim ha?

Leyla: Tamam, o da zaten günlük bir ceket değildi, hem ondan önceki takım elbiseyi gayet güzel dikmiştim, hiç boşuna bahane bulma, sana da kıyafet beğendiremiyoruz!

Levent: Ya ne demezsin! Onu giyip gittiğim partideki adamlar üzerimdekine gülüp ‘bunu diken terzi kör mü’ dediler, sen bu işi beceremiyorsun boşuna beni vitrin mankeni gibi kullanıyorsun!

Leyla: Sevimsizsin başka da bir şey demiyorum! Küstüm seninle bir daha sakın benimle konuşma. 😬

Sinan: Onu kendi hâline bırakın yarım saat sonra kendi kendine barışır.

Leyla: Neyim ben ya, pembe dizilerdeki şımarık çocuk mu!

Sinan: Yorum yaparak zaman kaybetmek istemiyorum.

Bilge: Yahu ota boka küsme be Leyla, gerekirse git Levent’i boğ ama küsme.

Levent: Kızım, insan akıl vermeden önce karşındakinin ruhsal durumunu göz önüne alarak konuş, gelir beni boğarsa azmettiricisi sen olursun.

Leyla: Akıl sağlığım yerinde çok şükür.

Levent: Bu grupta bunu yapma potansiyeli olan iki kız daha var: Esin ve Ceren.

Kaan: Musibet ikili.

Levent: Bir de buna Leyla eklenince Bermuda Şeytan üçgeni gibi takılıyorlar.

Rüzgar: Bu arada hâlâ Ceren ortalarda yok.

Sinan: Gelir birazdan.

Erdem: Abicim saatlerdir odanda ne yapıyorsun çık dışarı. Yüzünü göreyim.

Leyla: Abuk subuk konuşup kızı küstürdünüz mutlu musunuz!

Kaan: Kötü de olmadı biraz kafa dinleriz.

Levent: Dünkü kız sana cevap verdi mi Kaan?

Kaan: Tabii ki başka bir ihtimalin olmasına imkan yok.

Leyla: Kıza yazık olacak desenize...

Esin: Kardeşin benim yanımdaydı Erdem.

Erdem: Ne zaman geldi senin yanına, benim niye haberim yok?

Esin: Beraber kahvaltı ettik sonra işe gitti, ondan sonra ben de görmedim kendisini.

Erdem: Açmıyor, telefonu kapalı.

Yıldız: Belki yalnız kalmak istiyordur.

Leyla: Mesajlara da bakmıyor. Dün geceden beri hiç girmemiş gruba.

Rüzgar: Nereye gitmiş olabilir ki?

Kaan: Ceren bu, canı nereye isterse oraya gider. Kimseye haber falan vermek aklına bile gelmez.

Ceren: Öyleyimdir huyum kurusun.

Rüzgar: Geldi.

Erdem: Niye telefonun kapalı senin, bir daha o telefon kapalı olmayacak Ceren.

Ceren: Toplantıdaydım abicim.

Erdem: Olsun bu bahane değil.

Ceren: Bazen abisi olmayan kızlara ne kadar çok özeniyorum bir bilsen abicim.