Özel Bölüm-2

Beş yaşındaki Linda okuldan erken gelmiş ve odasına kaçmış abisinin yanına gitmeye karar vermişti. Kafası da dahil bütün vücutunu bir sağa bir sola sallayarak merdivenlere ilerledi. Ağzında emziği vardı. Kaşları ise çatılmıştı. Kerim abisi nasıl yanına gelmezdi? Merdivenleri zar zor çıkarken yatağında sırt üstü uzanan Kerim zar zor duyulan merdiven seslerini duyduğunda dudağında minik bir tebessüm oldu. En büyük şansı küçük kardeşiydi. Ancak merdivenlerden gelen yüksek sesi duyduğunda kalbi korkuyla attı. Yerinden hızla fırlayıp odasının kapısını açtığında merdiven basamağına tutunmuş aşağı sallanan dolu gözlü bir Linda görmek onu endişelenmişti. Koşarak kardeşini kucağına aldığında minik elleri ile gözlerini ovuşturdu. Linda sessiz bir çocuktu. Kimsenin yanında ağlamazdı. Ancak abileri ona bu konuda ona çok kızıyordu. Bize ağla biz çözeriz diyorlardı. Kerim kardeşinin elini yüzünü incelerken düşenin emzik olduğunu anlamıştı. Titrek bir nefes verdi. Kendi odasına doğru yürürken kardeşini azarlamaya başladı.

"Neden böyle yapıyorsun ki abim? Seslensen ben gelip alırdım seni. Ne kadar korktum biliyor musun? " Linda kafasını salladı ve küçücük elini ağladığı belli olan abisinin yanağına koydu. Kerim kardeşinin bu tatlılığına daha fazla dayanamadı. Eğilip yanağına ve burnuna öpücükler kondurdu. Kardeşi bir süre sonra küçük elleri ile abisini durdurdu. Kerim geri çekilirken kardeşine baktı. Linda yeni yeni konuşmaya başlamıştı. Eksik veya yanlış söylediği şeyler oluyordu, buna rağmen akıcı konuşuyordu. Ailesi bu durum sayesinde çok mutluydu.

"Sen gelmedin. " Kerim bakışlarını kaçırdı.

"Biz ağlardık. " Dediğinde Kerim'in kalbi sıcacık olmuştu. Kardeşi o kadar tatlıydı ki dayanamıyordu.

"Özür dilerim abim. " Linda abisine dayanamadı. Kafasını ona doğru çevirdi ve başını salladı. Kerim kardeşinin bu haline güldü. Kucağındayken kız kardeşini bırakmadı ve çantasına doğru ilerledi. Kız kardeşi merakla ona bakarken bugün kentinden aldığı çikolatayı kardeşine uzattığında Linda gülümsedi. İşte Kerim ödülünü almıştı. Bugün olanlara değmişti. Kerim çikolatayı Linda'nın eline bıraktığında Linda sakince çikolatayı açmıştı. Açtığı çikolatayı düşünmeden ikiye böldüğünde Kerim bu haline gülümsedi. Kardeşinin uzattığı çikolatayı aldı ve ağzına attı. Çikolata Linda'nın dikkatini kısa bir süre dağıtmıştı. Kerim'in bir sorunu olduğunu anlamıştı. Linda ailesine çok değer veriyordu. Minik elini abisinin gözüne koydu. Kerim kardeşinin masumluğunu gördükçe daha da ağlamak istedi. Okulda zorbalık görüyordu ama bunu ailesine söyleyememişti. Bugün olan kavgada ise kardeşine de laf atmışlardı ve Kerim daha fazla dayanamayarak onlara vurmuştu. Karnı tekme yemekten morarmıştı ama ilk defa dövülmek zoruna gitmişti. Kardeşine laf etmişlerdi ama Kerim savunamamıştı. Linda'nın sevgisini hak etmediğini düşünüyordu.

"Abiş," Diyen kardeşi ile dolan gözlerini ona çevirdi. Linda'yı yere bıraktı ve yatağı oturdu.

"Abi," Dedi Linda tekrardan ama Kerim bakmadı. Linda yatağın örtüsüne tutunarak kendini yukarı çekti. Emekleyerek abisinin yanına gitti. Elini yüzüne koydu. Kerim dayanamayarak ağlamaya başladı. Linda ise masum bakışlarını sürdürdü. Abisinin canını yaktığını düşünerek ellerini çekti. Dudakları büzülmüştü ama ağlamadı. Abisini üzmek istemedi.

"Abiş," Dedi tekrardan. Kerim ağrıyan eklemlerini boş vererek içindeki öfke ile kardeşine döndü. Linda ilk kez abisinden korktu. Oysa başka bir evrende sonradan kavuşuyorlardı ve Kerim, Linda'yı üzüyordu. Kerim öfkeyle gözünden akan yaşları sildi.

"Linda beni sevme, ben hak etmiyorum." Bunu öyle büyük bir öfke ile söylemişti ki Linda'nın gözünden bir damla yaş akmıştı. Kerim anında suçlulukla yanıp tutuşurken Linda minik elleri ile yataktan inmiş sessizce odadan çıkmıştı. Kerim kardeşini üzmenin verdiği üzüntüyle daha çok ağladığında herkes odasına doluşmuştu.

"Abim ne oldu?" Kıvanç kardeşinin bitik halini gördüğünde endişe ile yanına ilerlemişti. Ama Banu oğlu ile konuşmak için hepsini dışarı çıkarmıştı. Kerim bacaklarını kendine çekmiş iç çekerek ağlamaya devam ediyordu. Banu oğlunun yanına oturarak saçlarını okşadı.

"Annem, kınalı kuzum neyin var? Söyle de çözelim bitanem." Kerim annesinin göğsüne sığındı ve her şeyi anlattı. Banu, oğlunun yaşadıklarını duydukça kahroldu.

"Bir de," Dedi Kerim gözünden akan yaşı silerken.

"Linda bana küstü anne, ben çok kırdım onu." Banu ağladığını belli etmemeye çalışarak nefeslendi.

"Konuşursun oğlum. Affeder o seni." Kerim umutla dikleşti.

"Affeder değil mi?" Annesi gülerek kafasını salladı ve yanaklarına öpücük kondurdu.

"Eder tabii." Banu bu evrende iyi bir anneydi ama izim gerçekliğimizde yeterli değildi.

Kerim akşam yemeğine kadar odasından çıkmadı. Ne yaparsa kardeşinin onu affedeceğini düşündü. Linda o sırada odasında oyuncakları ile oynuyordu. Karan minik kızını görme isteğiyle odasının önünde durmuş oynamasını izliyordu.

"Babam," Dedi gidip Linda'yı kucağına alırken.

"Baba," Dedi kafasını babasının göğsüne sürterken. Karan gülerek kızının sapsarı saçlarının arasına bir öpücük kondurdu. Linda'da kafasını babasının göğsüne yaslamıştı. Karan kızıyla kısa bir oyunun ardından eşinin sesiyle ayaklandı.

"Karan yemeğe!" Sırıtarak kızını kucağına aldı ve yemek masasına ilerledi. Kerim dikkatle Linda'nın yüzüne bakarken Linda yere bakıyordu.

"Evet bugün sıra kimde?" Dedi Karan oğullarına bakarken. Her gün aileden biriyle yemek yiyordu ve Kerim tüm şansını burada kullanmış olmalıydı.

"Bende." Dedi kısık çıkan sesiyle. Karan kızını oğlunun kollarına bırakıp yerine geçti. Linda abisine bakmak yerine masaya bakıyordu. Sessizdi ve bu Kerim'i üzüyordu. Sessizce kardeşinin kulağına eğildi.

"Civciv," Kısık sesini duyan kardeşi bakışlarını sonunda ona çevirmişti. Kerim heyecanla okşadı kardeşinin ipek saçlarını.

"Abiş," Linda'nın kendisine sesleniş biçiminden affettiğini anlayan Kerim kocaman gülümseyerek kardeşini öpücüklere boğdu. En sevdiği şeyleri fazlaca yedirdi ve gizlice çikolata yemesine izin verdi. Linda eğer onlarla büyüseydi işte her şey masal misali akar geçerdi. Ama her evrende olduğu gibi bu evrende de Berkay, onu bulurdu. Çünkü Linda, Berkay'ın kalp melodisiydi. Her kalbin bir melodiye ihtiyacı vardır, melodini bulduğunda her şey daha anlamlı gelir. Melodinizi bulmanız dileğiyle.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Selamlar, kavuştuğumuz için çok mutluyum🤍 Berkay ile bir bölüm beklediğinizi düşünmekteyim ama bu zaten taslaklarımdaydı ondan devam ettirdim. Başka özel bölüm yazmayı düşünmüyorum 🥹 Lütfen üzülmeyin başka maceralara görüşmek üzere. Ve unutmayın, onlar ne olursa olsun her evrende beraberler🩵

İnstagram-tiktok:kitapkolik948