Wattpad hikayesidir

Hayalet senin rakibin, siz ikiniz her zaman her şey hakkında tartışıyorsunuz. Buna rağmen sahada şaşırtıcı derecede iyi çalışıyorsunuz ve görevlere birlikte atanmaya devam ediyorsunuz.

Bir öğretmen, işinin ilk haftasında okulunda olan patlama sonucu bir asker tarafından kurtarılır fakat öğretmenin bilmediği bir şey vardır; bu asker onun kış güneşidir. BU KURGUDAKİ HER ŞEY HAYAL ÜRÜNÜDÜR!

Türkiye Cumhuriyeti`nin en dişli savcılarından biri olan Gökçe Kayaalp ile Bordo Bereli Yüzbaşı Göktuğ Ata işbirliği yaparsa;

Evra `nin yaşamı boyunca çaresizliği tüm zorlukları

Asu babası gibi asker olmak isteyen bir kızdır. Arkadaşı Derya ile bu yola çıkan Asu, bu yolu arkadaşıyla bitirebilecek mi? Asu`yu beklenmedik olaylar karşılayacak. Yeni timinin ismi Börü Timi. Onlar kılıç kadar keskin, çiçek kadar zarif ve korkusuz yiğitler. Onlar Börü timi. ülkenin dört bir yanından bayraklarını ve vatananı, yanındaki arkadaşlarını sonu ne olursa olsun korumaya ant içmiş yiğitler.

Hakkari Derecik ilçesinde işlenen cinayetler ülkenin dilindeydi. Katili yakalamak için ülkenin en iyi üç profesörü eski öğrencilerine bir tain belgesi gönderir... Peki ya kaçan kovalayan, kovalayan kaçansa. Şeytanın duyguları olur mu hiç. Suâl: Ey velî, insan nasıl olmalı, söyle! Cevap: Son ânda nasıl olacaksa öyle... "NECİP FAZIL KISAKÜREK"

Çocukluğundan beri zorluklarala büyüyen sonra vatanına aşık bir kızın zorlu hayatı bu zotuluklarin yanında sevgi âşk ve daha birçok olayy...

Albay kızı olan aden bir gün görev dönüşü babası odasına çağırıp birin onu aradığını ve dna testi yapılması ister ... Umarım beğenirsiniz ona göre devam edicem...

"Reddettmek Çok Zarif Bir İntikamdır..."

"Ağayı tedavi edeceksen" yüzüme tükürerek verdiği emirle alayla güldüm. "Beni öldürseniz bile, öldürseniz bile vatanımı bölmeye çalışan bir şerefsizi tedavi etmem!" Bizler Türk çocuklarıydık. Her daim vatanı için canını vermeye hazır olan, Atatürk çocuklarıydık...

Barışa giden yolda birbirini vurdu, aynı Tanrı`nın çocukları... -- (!)Wattpad isimli uygulamada yayınladığım ancak buradan da devam edeceğim kurgumdur. Lütfen yorumlarınızı buna göre yapınız.(!) BU KURGUDA GEÇEN OLAYLARIN HİÇBİR KURUM KURULUŞ VE KİŞİLERLE ALAKASI YOKTUR. TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR.

bir gün emir gelir göreve gidiyorsunuz pençe timi. Bir kız çocuğnu kurtarmaya… o günden sonra time giren kız çocuğu timin kaderini tamamen değiştirir

Biraz daha bölüm sonra Texting ekleyeceğim yani o yüzden yarı texting bazı yerler mesajlaşma olacaktır!

Hakkaride Vatan Nöbeti Tutan Askerlerimiz ilgili Bir kitaptır, Allah Yardımcıları Olsun. “Bu topraklarda özgürce yaşıyorsak, bu onların sayesindedir.”

Büyük bir pişmanlık hikayesi... Aşık olmuştu Ömer. Bir bakış açısı bile değiştirememişti o gerçeği. Ömer`in bu zorlu yolda Eylül onun işini kolaylaştıracak mıydı? Karakterlerimiz kabuşabilecek miydi? _varmısınız bu yolda bizimle yürümeye_? Bakış açısı :pişmanlık _sizlerle..._

Siz : Aaa komutanım ? Siz : Siz o siz miydiniz ya Siz : Eee şey Siz : Nasılsınız komutanım ? Katıksız odun (dağ ayısı) : Ya ya komutanım Katıksız odun (dağ ayısı) : Yarın görüşürüz elfşnciğim Siz : Ananın- (silindi)

Askeri ve Gerçek Ailem kurgusuydu ama kitap silinip tekrar yazıldığından dolayı sadece ASKERÎ yapmaya karar verdim. _______ "Hızlanın yakınlarda bir mağara olması lazım." Gözlerim hepsinin üzerinde tek tek dolaştı. Eren yaralanmıştı. Yarasını her duruma göre Dursun dağlamıştı ama fazla dayanabileceğe benzemiyordu. "Komutanım." diyen zayıf sese döndüm. "N`oldu, Eren?" "Komutanım," dedi tekrardan ve derin bir nefes aldı. "Beni geri de bırakın. Ben size yük oluyorum." denmesiyle kaşlarım en derinden çatıldı. "Saçmalama, Eren! Asla böyle bir şey olmayacak." ______ "Komutanım, Vatan timinden haber alınamıyor ne yapacağız?" Albay Mehmet, arkasında kalan askere omzunun üstünden baktı. "Ne kadar zamandır haber alınamıyor?" "Komutanım bu günle beraber iki gün oluyor. İlk başta dağda sinyal çekmez diye düşünmüştük, ondan haber sağlayamıyoruz zannetmiştik ama hâlâ daha iletişime geçemedik." Albay derin bir nefes aldı. Karargâhın en başarılı timlerinden biriydi; Vatan timi. "Kasırga timine haber verin. En fazla yarım saat içinde yola çıkacaklar." ____ Bu hikayedeki kurum, kuruluşlar, karakter isimleri ve olay örgüsü tamamen hayal ürünümdür.

Ben Divane. Resmiyette Türk Silahlı Kuvvetleri ve Millî İstihbarat Teşkilatı`nın ortak personeller ile eğittiği, vatanın birliği ve bütünlüğünü bozacak her türlü eylem ve söylem karşısında edindiğim donanımlar ile gerek savunmada gerekse saldırıda her türlü koşula ayak uydurabilecek düzeyde yetiştirilmiş üst düzey güvenlik personeliyim. Ben Divane. İşin özünde babasının gözünü dahi kırpmadan büyük bir gururla devlete eğiltimesi için teslim ettiği, çocukluğunu, ergenliğini, tüm hayallerini vatanı uğruna ölümünden sonrasına saklayan, bunların yanı sıra kendisi gibi başka çocukların da babasız kalmaması için her an savaşmaya hazır, oyuncakları mermiler, bombalar olan o çocuğum. Ben Divane. Sevdiklerimi ve sevdiklerinizi korumak için buradayım. 060723

Bir Türk Çocuğu ve Arap Kızı`nın hikayesi. Askeri kurgudur.

... Gözlerimin önünde uzayıp giden uçsuz bucaksız masmavi deniz, etrafımdaki çam ağaçlarının yapraklarına çarpıp ses çıkaran hafif soğuk rüzgar, cıvıl cıvıl öten kuşların sesi, ağaç diplerinde rüzgar esintisiyle sallanan papatyalar insana yaşama sevinci veriyordu. Yeşil, yumuşak çimenlerin üzerinde oturmuş, doğanın huzur veren sesini dinliyor, arkadaşlarımın gelmesini bekliyordum. Her hastane çıkışı buraya gelmeme rağmen burayı ilk kez bu kadar sessiz ve huzurlu görüyordum. Bazen burada çok fazla araba geçtiği için doğanın sesini duyamasam da yalnızca buranın görüntüsü bile beni rahatlatmaya yetiyordu.

Arkadaşlar hızlı yazdığım için düzeltmeye üşeniyorum isteyen okuyabilir.

`İnsanın içindeki deniz sadece birinin bakışıyla dalgalanır mı?`

HER ÖLEN KADIN DÜŞEN BIR GÜZ YAPRAGI GIBIDIR BIDAHA DOGAMAZ.

Herkes nefes almak için başını kaldırdığında bir gökyüzü ile karşılaşırdı değil mi ve bu gökyüzü hep mavi olurdu, bazen siyah bazense gri ama herkesle aynı olurdu lakin benim değildi. Ben Gökyüzü`me baktığımda aydınlığı görüyordum. Işığı görüyordum işte. Hayatımın tek ışık kaynağı oydu resmen. Ben bazen onda bir anne şefkatini görürdüm, belki bazen bir baba ya da var olan ablamın hissettirmediği bir abla, abi şefkati veya bir arkadaş ve çokça da bir sevgili. Benim için her şekle bürünen bir adamdı benim Koca Gökyüzü`m. Tüm acılarımı omuzlarına yüklemiş bir Gökyüzü. Her kızın arkasından en çok babası olurdu değil mi? Her hatasını affeden, her şeyiyle kabul eden. Benim babamdan çok Gökyüzü`m vardı. Sağımda, solumda, önümde ve arkamda... Acım acısı olmuştu. Acısı ise acım. Mutluluğu mutluluğum, mutsuzluğum mutsuzluğuydu. Özlemim özlemi, özlemi özlemimdi. Peki ya bir gün, Koca Gökyüzü giderse, bu Uzay Kızı ne yapardı? Bir daha bu acılara göğüs gerebilir miydi? Korkularına sağlam bir adım atabilir miydi? Ardına baktığında, her dediği şeyi onaylayan birini ya da ona güven verircesine gülümseyen birisini görecek miydi? Belki de Uzay Kızı, bu bahane ile Uzay`ın Kızı olmaktan vazgeçerdi ve kendi ayaklarının üzerinde durmayı öğrenmiş güçlü bir kadın olabilirdi. Gökyüzü`m benim güzel sevgilim, bana mutsuzluğumda geldin. Mutsuzluğunda geldin. Bazen yaralarımızı beraber sardık, bazen o yaraları tekrar deştik. Lakin tekrar saran ikimizden başkası olmadı. Yalvarırım, yalvarırım beni mutsuzluğumla, umutsuzluğumla, ihanetlerimle, şefkatsizliğinle ve senin yok olmanın bıraktığı acıyla bir başıma bırakma. Ve unutma, Uzay Kızı Koca Gökyüzü`nü hâlâ ilk gün ki gibi delicesine seviyor ve sevmeye de devam edecek...