55. Bölüm

Geçmiş yaralardan ibarettir ,daha doğrusu kimi insanlar için durum bundan ibaret .Koca yara izleri ,geçmek bilmeyen kabuk tutukça kanayan ,kanadıkça da büyüyen yaralar taşır insanoğlu .

"Geleceğe yön veren bir yoldur geçmiş ."

İKİ YIL ÖNCE .

Nehir'den

Ben hiç bir zaman tam anlamıyla yaşamak nedir bilmezdim ,her zaman bi engel çıkardı yoluma .Kendimi kandırırdım hep ilerde daha güzle günlerin olduğunu ve beni beklediğini sanardım .Şimdi düşünüyorumda tam anlamıyala aptalmışım ,ilerde herşeyin güzel olacağını düşünmek sadece koca bi saçmalıktı .Güzel günler yada şeyler anca filimlerde ve kitaplarda olurdu olmasına ama bazen onlarda bile kötü sonla biterdi , yani işin aslı güzel günler ve mutllu olmak artık filim ve kitaplarda bile çok zor gerçi hayatta ne kolaydı ki ,mutlu olmak kolay olsun yada bize altın tepside sunulsun .Bunlar çok zor şeylerdi tıpkı benim hayatım gibi , hayatım boyunca babamın benden neden nefret ettiğini düşünürdüm ,şuan neden benden nefret ettiğini anlayabiliyorum çünkü onun öz çocuğu değildim .Başta inanmak istemesemde düşününce taşlar yerine oturuyordu ,bana olan mesfesi ,nefreti,her an beni bı kaşık suda boğmak ister gibi durması daha nicelerini saya bileceğim bir çok nedenler vardı. .

Kendimi hep yanlız hisederdim annem ve babamın olduğunu düşündüğüm zamanlar bile ,şuan tam anlamıyla yapa yanlızdım gerçek anlamda yanlız bunu bilmek nedense canımı yakmıştı neden yanmıştıki canımı zaten hep öyle düşünmezmiydim ben yaznlızlık benim kaderimde vardı .

O gün babam buraya gelmiş bana yamanı kendime aşık etmem gerektiğini söylemiştti,bunu yapaömayacağımı söylediğimde ise anneme zarar vereceini söylemişti .Her ne kadar öz annem olmasada bana hiç bir zaman anne eksikliğini yaşatmamamıştı . Gerçek anlamda annemdi hayataki tek ailemdi o onu kaybetmek benim sonum olurdu .Bu nedenle kabul etmekten başka şansım yoktu mecburen kabul etmek zorundaydım bunu yapmaktan başka çarem yok malesefki yok .

Benim yamana aşık olma ihtimalim yoktu , onu her zaman bi abi olarak görüyordum ve onunda beni kardeşi gibi gördüğüne adım kadar emindim .Gidip her şeyi anlatsam ondan yardım istesem ,bana yardım ederdi ama babam olacak adam yani babam sandığım ama babam olmayan adamın yapacaklarından deli gibi korkuyordum çünkü her an herşeyi yapabilecek bi potansiyeli vardı ve bu neden beni engeliyordu konuşmam için şimdilik bunu saklamak zorundaydım en azından bi yol bulana kadar .Babama kabul ettiğimi söyleyecektim .Babam kabul etiğime çok mutlu olacaktı . O beni aptal sanacak kadar aptaldı , bunu ona öyle bi gösterecektim ki benden bunu istediğine bin pisman olacaktı .Dünyada var olduğu için ve yaptıklarının bedelini ödeyeceği için yaşamaktan nefret edicekti ve bunu ben yapıcaktım aptal yerine koyduğu ben ona dünyanın kaç bucaktan oluştuğunu ona öyle bi gösterecektimki mal gibi kalacaktı aptal herif .

Onun benden istediği gibi yamanı kendime aşık ediyormuş gibi davranacaktım ,onun gideceği yerlere gidecektim ve aptal adamda yamanı kendime aşık etmek istediğim için onu takip ettiğimi düşünecekti .O öyle düşünürken bende onun hakkında bilgiler toplayacaktım , hakkında onu bittirebileceğim çok şey olduğuna adım kadar emindim çünkü bişeyler çeviriyordu, bunun farkındaydım ama ne olduğunu bilmiyordum örendiğimde ise onu bitirecektim ne pahasına olursa olsun bunu yapcaktim sonunda ölüm bile olasa.

Kafamda ki düşünceleri ölçüp tartıktan sonra plan yapmaya karar verdim ama şuan hiç bir şey düşünecek durumda değildim, kafam o kadar dolu ki taşırken bile bana ağırlık yapıyordu . Düşüncelerime bi son vermeye karar verip soğuk bi duşa girdim .Beni sakinleştirecek tek ihtiyaç buydu bide fatih vardı benim fatihim .

Onu çok seviyordum kalbim ona aiti onun kalbide bana .Ondan ayrılmak zorundaydım ama bunu nasıl yapacağımı bilmiyordum onda yaratacağım yıkım çok büyük olucaktı ama benim yıkımım daha fazla .Keşke ona anlata bilsem ama bunu yapamazdım en azından şimdilik , o adamı ifşalamadan olmazdı yapamazdım sırf kalbim için başkalarını tehlikeye atamazdım bu benciliği yapamazdım .O adam çok tehlikeliydi , bi gün telefonla konuşurken tesadufen teklefon konuşmlarına kulak misafiri olmuştum . Duyduğum tek şey onun oğlunu bulduk babasının bize yaptığı herşeyin bedelini oğlundan çıkarıcaz .Bize yaptıklarına bin pişman edicem ondan sonrda onu ssatli bir bombaay balayıp meydandaki sembololik olan büyük bit testi var içine yerleştirip havaya uçuracağız .demişti o an şok olmuştum ne yapacağımı bilmiyordum aklıma gelen tek şey ordan hızla ayrımakltı .Kimden bahsetiğinden hiç bir fikrim yoktu ama şuan taşlar yerine oturmaya başlıyordu ,o bahseti kişi yamandı ,o adamın oğlu dediği kişi yamandı buna emin olmuştum .

Şimdi dahada ağır gelmişti omumzuma yüklediğim yük .

Duştan çıktıktan sonra teklefonu elime aldım ve fatihe mesaj yazmaya başladım.

"ayrılalım " yazdıktan sonra gönder tuşuna basıp fatihi engelemiştim.

Bi mesajla onu terk etmiştim ,canım çok yanıyordu şuan ölmek istiyordum yerin yedi kat altına girmek istiyordum .

göz yaşlarım artık ağırlık yapıyordu göz çerçevelerime ,isyan eder gibi akmıştı biri arkasından da diğrleri .Bu hayatan nefret ediyordum beni bu duruma düşüren her şeyden .Göz yaşlarıma engel olmak istemiyordum artık benim gerçegim gibiydi sürekli ağlama bi parçam yapmıştı göz yaşlarımı .

hayatımı bi şarkıyla anlatmak istesem o modelden sarı kurdeleler olur çünkü tam olarak beni anlatıyordu .

" Bak burada küçük bir kız ölmüş

Ruhu büyüyüp kadın olmuş" özelikle bu iki dizesi tam olarak bendim .

şarkıyı mırıldanmaya başladım .

"Kimse yeni yara açamaz artık

Çok canım yandı acımaz artık

Bugün düşerse yarın kalkar

Bu kız kendine acımaz artık"

bu kız kendine acımar artık ,kendime bile acımayan ben bu saaten sonra hiç kimseye açımayacaktım kalbi kötülükle dolu insanlara acımayacaktım.

DEKESTİK ŞİMDİLİKBU KADAR DİĞER BÖLÜM GÖRÜŞMEK ÜZERE OY VE YORUM ATMNAYI UNUTMAYIN