43.Bölüm

yamanın anlatımıyla:

Fıratın sesiyle arkama dönmüştüm tek gördüğüm yamanın koşarak bize doğru gelişiydi.

"Ne oldu kardeşime yüzbaşı konuşacak mısın ,yoksa susmaya devam mı edeceksin ? açıklama bekliyorum senden "

Bilmiyorum neden böyle olduğunu birden yığıldı kaldı ben de onu hastaneye götürecektim, sen geldin hadi arabaya geçinde hastaneye gidelim dememle yaman arabaya binmişti ama asenanın amcası olan cengiz albay arabaya binmedi acıkçası bu duruma çok şaşırdım bayılan onun özbe öz yeğeniydi ama onun yüzünde en ufak bi endişe dahi yoktu .

Kendi düşüncelerimden sıyrılıp hemen arabaya direksiyon kısmına gecerek hastanenin yolunu tutum bi beş altı dakkika içerisinde varmıştık hastaneye .Arabadan inip asenanın olduğu koltuğun tarfındaki kapıyı açıp asenayı kucağıma alacaktım ama fırat buna engel olarak kendi almıştı . Hep birlikte acil kapısından içeri girdik fırat içerde ki hemşirenin yönlendirmesiye asernayı kapı tarafındakı yataklı bolümde ki yataklardan birine bıraktı .

Fıratın asenyı bırakmasıyla doktor da gelmişti ,doktor sağ tarafındaki perdeyi çekip çıkmamızı istemişti ,doktorun sözleri üzerine fıratla birlikte ordan uzaklaştık .Çok değil bi beş dakka sonra doktor perdeyi açmıştı .Gözlerim beni yanıltmıyorsa eğer asena uyanmıştı .Bunu sadece ben değil fıratta görmüştü .Her ikimizde hızlı adımlarla asenanın yanına gittik .Fırat önce doktora neden baygınlık geçirdiğini sormuştu doktor ise ,

"Hastamız soğuk almış sanırım buraya geldiğinde ateşi çok yüksekti neyseki düşürduk onun yanı sıra tansiyonu da olması gereğinden fazla düşmüştü .Bir kaç ilaç yazdım bunları kulanırsa hiç bir şeyi kalmaz şimdilik diyeceklerim bu kadar serumu bittince gidebilirsiniz "

dedikten sonra yanımızdan ayrılmıştı.Doktorun gitmnesiyle fırat asenanın yanına oturarak iki elliyle yüzünü avuclayıp konuşmaya başlamıştı.

"Abim iyimisin "

"iyiyim abi "

dedikten sonra ağlamaya başlamıştı gözünden düşen her yaş kalbime ok gibi saplanıyordu .Buna en olmak istesem de sanki yapamayacak gibiydim .

"Abim kurban olduğum niye ağlıyorsun anlat derdini sana söz ne ise ben çözücem ama ağlama senin her göz yaşın çiğerimi dağlıyor yapma böyle gel buraya sen benim tek varlığımsın,bu hayataki tek dayanağımsın ."

Demişti fırat sanki içimdeki sözlere tercüman olmuştu .

"Abi eve gidelim ne olur duvarlar üstüme üstüme geliyor size anlatacaklarım var çol önemli abi bi an önce eve gitmemiz gerekiyor " demişti asena

"Tamam abim serumun bitsin gideriz hem az kalmış biraz daha sık dişini ."

demişti fırat ,asena ise ondan sonra konuşmaıştı serumun bitmesini bekliyordu . Asena sakin bi şekilde uzanırken birden ne gördüyse yerinden sıçraması bi oldu .Yerinden kalkıp kolundaki damar yolu sökerek o yöne doğru koşmaya başladı ,bizde arkasından gitttik fırat ne kadar seslene de arkasınına bile bakmadan koşmaya devam etti .Koştu taraf hastanenin yoğun bakım taarfıydı .

Asenaın anlatımıyala :

Gözlerimi açtığım da beyaz tavlanla belli bi süre bakıştım , en son hatırladığım o adamla konüştuktan sonra yaman yanıma gelmişti tam konuşmak için ağzımı açıcaktım ki gözlerim kararmaya başlamış sonrası ise saf bi karanliktı ,ben düşünceler içerisindeyken ahsenin seini duymuştum .

"uyanmışsın iyimisin "

iyim bana ne oldu hiç bişey hatırlamıyorum .

"Bayılmışsın seni hastaneye getirdiklerin de ateşin cok yuksekti düşüre bildiğimiz kadar düşürduk onun dışında tansiyonun baya duşmuş serumuna ilaç koyduk oda düzelir birazdan serumun bitince gidebilirsin "

Andım bişey sorucaktım nehir nasıl

"Hala aynı durumu stabil baya bi hırpalamışlar kızı neyse sen dinlen ben diğer hastalarla ilgileneyim geçmiş olsun "

teşekür ederim demiştim ahsen perdeyi çekince abim ve yaman girmişti görüş açıma her ikisinin de gözlerindeki endişe ve korku okunuyordu .Abim ahsene bi şeyler sormuştu durumum hakında ahsende ateşim olduğunu ve tansiyonumun düştüğünü söyleyip gitmişti .

Abim ban doğru gelerek yatagın kenarına oturup iki eliyle yüzümü avuçlamış ve şu sözleri söylemişti .

"Abim iyimisin "

iyiyim abi dedim ama iyi değildim hemde hiç .Abimi görünce göz yaşlarıma hakim olamayıp ağladım .Abim ise neden ağladığıma anlam veremiyordu.

"Abim kurban olduğum niye ağlıyorsun söyle derdini sana sö ne ise ben çözücem ama ağlama senin her göz yaşın yüreğimi dağlıyor yapma böyle gel buraya sen benim tek varlığımsın ,bu hayataki tek varlığımsın " dedikten sonra bana sarılmıştı benim ağzımdan ise sadece eve gidelim abi sizinle konuşmam ereken çok önemli bi mesele var .Abim ise serumum bitince eve gide bileceğimizi söylemişti.bunun üzerine yatağa uznıp serumun bitmesini bekledim ama o sırada gözüme bişey çarpmıştı akşam evime gelen adam ağzında maske üzerinde doktor önlüğü ile yoğun bakıma doğru gidiytordu o an aklımdan geçen tek şey bu adam nehire zarar verecekti.

Hemen yatığım yerden kalkıp kolumdakı damar yolunu sökup yalın ayak koşmaya başladım abim ve yaman neden koştuğuma anlam veremiyorlardı ama arkamdan koşarak onlarda geliyor du abim arkamdan bi şeyler söylüyordu ama hiç bir sey anlamıyordum şuna tek düşündüğün adam nehire zara vermeden yoğun bakıma gitmem gerekiyordu .

Koşarak yoğun bakımının önüne geldiğimde kartımla kapıyı açınca neye uğradığımı şaşırmıştım o adam elin de yastıkla nehirin yüzüne baskı yapıyordu.

kestik simdilik bu kadar diğer bölümde görüşmek üzere