42Bölüm

"Dediklerimi iyi düşün cengiz beni yakarsan sana dair toz bile bırakmam ortada aklını başına al ve sadece denileni yap en azından kendini düşünuyorsan sana söyleyeceklerim bu kadar ben şimdi gidiyorum yapackların sadece bizi değil seni de yakacağını unutma "

demişti amcamın konuştuğu adam onlar ayaklanınca ordan hemen uzaklaştım ne yapacağımı bilmiyordum az önce duyduklarımı sindirmeye çalıyordum ama nasıl yapacaktım ama ondan önce hemen askeriyeden çıkmam gerekiyordu . Askeriyeden çıktığım gibi direk lojmana gittim .Lojmana gelir gelmez kendimi odam kapatım ne düşüneceğimi ne yapacağımı bilmiyordum ama bunları abime ve yamana anlatmam gerekiyordu saklayamazdı

.Öyle bi çıkmaza girmiştimki hangi yöne dönsem karşımda sadece kocaman bi duvar vardı .Eve geldiğimden beri sadece evin içinde dönup duruyordum içimden sadece saatlerce ağlamak geliyordu .İçimdeki bu duyguyu daha fazla tutamıyordum bu yüzden kendimi duşa attım soğuk suyu açarak tüm bedenime işlemesine izin verdim.Artık daha fazla tutamıyordum göz yaşlarımı isyan ediyorlardı sanki bana düşmeye başlıyordu .Sol gözümden bi yaş düştü sağ tarafata ona eşlik etti

.Artık tamamen ağlıyordum göz yaşlarıma duş başlığından akan soğuk su sesi eşlik ediyordu ne kadar soguk suyun altın da kaldım bilmiyordum ama artık göz pınarlarımda yaş kalmamıştı .Saaatlrdir oturduğum yerden kalktım üzerimdeki ıslak kıyafetlerimi üzerimden çıkararak askıda duran bornozu üzerime giydikten sonra banyodan çıtım .Odama geldikten sonra üzerime eşofman takımı çektim ve kendimi yatağa attım . Üzerim yorganı çektim biraz uyumaya karar verdim ama düşüncelerim buna izin vermiyordu .Sanırım yamana söyleyecektim daha fazla içimde tutamazdım bu yüzden tlefonu elime alarak yamana mesaj yazmaya başladım .

siz: yaman bana gelebilirmisin lütfen biraz hızlı ol

yaman'm:yok hayatım senin şimdi uykun falan vardır ben senin uykunu bölmeyeimsen uyu sonra gelirim ben

. siz:yaman lütfen gel sana çok ihtiyacım var sonra atarsın tribini ama şun değil lütfen gel

. yaman'm:kötü bişeymi oldu sen iyi misisin? biseyin yok dimi güzelim ? ben hemen geliyorum.

yamanla konuştuktan sonra telefonu yanımdakı sehpanın üzerine koydum .Dilim damağım kurumuştu bi bardak su içmek için ayaklandığımda kapı sesini duymamla yönümü kapıya yöneltim sanırım yaman gelmişti .Kapıyı açtığımda karşımda yamanı beklerken başka birini gördüm .Bu adam oydu sabah amcamla konuşan adam burda ne işi vardı hiç bi fikrim yoktu ama ya sabah onları dinediğimi fark etilerse ben bu durumda ne yapacaktım adama neden geldiğini sorayım en iyisi .

Buyrun beyfendi ne için gelmiştiniz diye soru yöneltiğim sırada yamanı merdivenlerin girişinde gördüm onu görmek içimi rahatlatmıştı .Beni rahatlatan şey karşımdaki adamın nedense hiç hoşuna gitmemişti .Evet beyfendi sizi dinliyorum buyun ?

"Ben şey için gelmiştim sanırım nehirin doktoru sizdiniz onun hakında bilgi almak için geldim .Farkındayım gecenin bu saatin de rahatsız ettim ama nehiri çok merak ediyorum onun hakında bilgi verebilirmisiniz rica etsem."

kusura bakmayın hastam hakında herkese bilgi veremem buraraya kadar gelmişsiniz ama dediğim gibi siz kendisinin birinci dereceden akrabası olmadığınız için size bilgi vermemiz yasak ve evime bir daha gelmeyin eğer merak ediyorsanız hastaneye gelebilirsiniz .

" Anladım kusura bakmayın iyi günler "

dedikten sonra adam yamanın yanından geçerek merdivenlerden aşağıya inmişti. yaman bana doğru geliyordu beni görduğu için yüzünde gülümseme vardı ama gözlerimi görene kadar dı yüzündeki gülümseme saniyeler içinde solmuştu .

"Asenam ne bu senin gözlerinin hali " demişti tam ağzımı açıp konuşacaktım ama başım dönüyordu yamanın konuşmalarını boğuk boğuk duyuyordum .Gözlerim kararıyordu yer ayaklarımın altından kaydı sonrası yoktu sadece saf bi karanlık.

yamanın anlatımıyla :

asena bana mesaj atınca işin aslı cevap vermeyi duşunmuyordum ama attığı mesajda bana ihtiyacının olduğu yazıyordu bu da benim endişelenmeme yol açmıştı bu yüzden hemen onun yanına gitmem gerekiyordu ne olup bittiğine dair hiçbir fikrim yoktu ama ona kotu bişey olma olasılığı beni deli gibi korkutuyordu şuan ev değildim daha önce beraber görev yaptığım arkadaşım yüzbaşı Fatih Kılıçtı buraya yeni atandığı için onu otoğara alamaya gitmiştim

.Fatih bizim alt kataki dairede kalacaktı .omu alıp hızlı bi şekilde olabildiğimce hızlı bi şekilde lojmana gelmiştim fatihe acilen kendi daireme çıkmam gerektiğini söyleyim merdivenler yönelerek çıkmaya başladım zaten üçüncü kataydım bu yüzden asansoru kulanmaddım .

yukarı çıktığımda asena kapı ağzında bi adamal konuşuyordu adamın kim olduğuna dair hiçbi fiktim yoktu ama içimi rahatsız eden bişey vardı bu adanma karşı .Adam beni görunce nedense yüzü kireç gibi oldu asenaya bişeyler sorup yanımdan hızla gecerek merdivenlerden aşağıya indi .asenaya doğru yürümeye başaldım onu gördüğüm için yüzümde bi gülümseme peydah etti ama bu pek uzun sürmedi gözleri kıpkırmızıydı sanki saatlerce ağlamış gibiydi hızla onun yannına ilerledim ona soru yöneltmiştim ki asena sanki beni duymuyor gibiydi .

bi anda gözeri kapandı ve bayıdı hızla onu tuutum defalarca ona seslenmeme rağmen beni algılamıyordu cebimden teelefonu çıkrak fatihi arayıp araabayı çıkarmasını söyledim aseanyı kucağıma alıp açık olan kapıyı kapatı asansore binerek aşağıya indim tam asenayı arabaya koyacaktımki

"asena " diye bi ses duydum bu ses fırata aitti .sanırım fırat asenanın yanına gelmişti ve yanında da cengiz alabyım vardı.