Önyazı

Diğer bölüm iki gün içinde 70 beğeni olursa hemen bölümü buraya atarım. Yoksa dolmasını bekleriz. Lütfen vermeyenler versin.

______

Esila, şirketteki odasında masasına yaslanmış, elindeki kalemi çevirirken gözlerini telefon ekranına dikmişti. İçinde tarif edilemez bir huzursuzluk vardı. Uygulayacağı planı aklına yattığı kadar onu endişelendiriyordu da. Ulviye Hanım, dışarıdan sadece hayvanlara karşı merhametli bir kadındı. Kendi ailesine karşı duvarlarını hiç indirmemişti. Murat'ı yönetmekten hoşlanıyordu bunu artık yapamıyordu ama Melek'i asla kabul etmemişti. İşin içine yalanda olsa torun girerse Ulviye hanımın değişeceğini Esila çok iyi biliyordu. Onlar evlenirse Salih'in hastalığı herkes tarafından anlaşılmadan o da evlenirdi. Kaos oluşturmak zorundaydı. Bu uğurda herkesi ateşe atıyordu ama başka çare aklına gelmedi.

'Melek'e söyledim. Kabul etmedi ama haberi var.' Derin bir nefes aldı ve telefonun numara çevirme tuşlarına dokundu. Bu iş bittikten sonra Melek ile büyük bir kavgaya tutuşsa bile niyeti kötü değildi. Kalbi hızlanmıştı. İlk çalmada açılmasını beklemiyordu ama Ulviye Hanım'ın soğuk sesi anında yankılandı. "Esila, ne oldu? Müsait değilim, restorana gidiyorum." Esila yutkundu, sanki boğazına bir düğüm oturmuştu. Ama konuyu geciktiremezdi.

Bir şeyler yapmasa Salih ile evlilikleri imkânsız hale gelecekti. Sesini mümkün olduğunca sakin ve ciddi tutmaya çalışarak konuştu. "Ulviye yenge bir şey söylemek zorundayım. Lütfen dikkatle dinle." Hattın diğer ucunda belli belirsiz bir sessizlik oldu. Ardından, kadının sesi biraz daha yumuşadı ama hâlâ mesafeliydi. "Çok önemli değilse sonra konuşalım. Sana da sinirliyim nasıl haber vermezsin. Zaten sinirim tepemde Melek olacak o aptal ile Murat nişanlanmış. Ve kimse beni insan yerine koyup aramadı. Ben sadece isteme olur diye düşünmüştüm. Yangından mal kaçırır gibi." Esila gözlerini kapadı, bir an için duraksadı. Şimdi pes ederse her şey mahvolurdu. Yalan söylemeliydi başka çaresi yoktu. "Melek... Hamile."