Önyazı

Hoşgeldiniz. 68. Bölümün önyazısı

__________

Salih üstünü çıkarmadan yatağa uzanmış tavanı izliyordu. Kapı açılınca gözlerini kısarak kapıya bakıp yutkundu. Esila'ya, "Seni özledim." dedi acınası bir halde. "Beni telefonla çok aramışsın kusura bakma dönemedim." Gözlerini kaçırdı. "Seni burada bulacağımı biliyordum. Ne zaman senden uzaklaşsam en büyük sığınağımda yine seni buluyorum. Evimde..." Esila kapının pervazına yaslanmış onu izliyordu. Salih toparlanarak ayaklarını yere indirdi. Dirseklerini dizinin üstüne yatırıp başını avuçları arasına aldı. Yorgundu, içi daralıyordu ama bunu belli etmek istemedi. Odayı dolduran tek ses, pencerenin hafifçe sallanan perdesinden gelen hışırtıydı. Karşısında ayakta onu izleyen Esila, gözlerini ondan ayırmadan bekliyordu. Salih’in ne söyleyeceğini bilmese de kendini tutamayıp odasına girmişti.

Salih derin bir nefes aldı. Gözleri, zihninin ona oynadığı oyunlardan kaçmak istercesine Esila’nın gözlerinde huzur arıyordu. Konuşmaya nereden başlaması gerektiğini bilmiyordu, o yüzden direkt sordu. “Beni her halimle sever misin?” Esila, anlam veremediği bu soruya önce şaşkınlıkla baktı ama sonra yüzü yumuşadı. Bir an bile düşünmeden cevap verdi. “Sevmek için bir hal seçmem gerekmiyor. Seni seviyorum, hepsi bu. Seninle olan her şeyi de kabul ediyorum. Cefa'n da güzel gelir, sefa'n da.” Salih gözlerini kaçırdı. Esila’nın cevabı içini hem ısıtmış hem de acıtmıştı. Ağlasa durumun vahametini belli eder miydi? Çok belli olurdu Salih hiçbir zaman kolayca boşluğa düşmemişti. Düşse bile göstermemişti. “Peki ya ben… değişirsem? Bir gün katlanamaz hale gelirsem? Tanınmayacak biri olursam.” Esila hafifçe gülümsedi. Neden sorduğunu anlamadı düşünmekte istemedi. Sadece sevdiği adamın içini rahatlatmak istiyordu. Yavaşça ona doğru eğildi, parmaklarını Salih’in avuçlarına bıraktı. Parmakları soğuktu ama dokunuşu sıcaktı. “Herkes değişir, Salih. Ama ben seni sadece bugünkü halinle sevmiyorum ki… Seni geçmişinle, bugününle ve geleceğinle seviyorum. Ben senin her şeyini seviyorum. Ağzından çıkan bütün kelimeleri, sana ait olan her şeyi sevmeye küçükken başladım.” Salih, parmaklarının arasında Esila’nın elini hissetti. Sıkmadı ama bırakmadı da. Yutkundu, kelimeleri boğazında düğümleniyordu.

Esila’nın ne kadar içten konuştuğunu biliyordu ama ya bilmediği şeylerden sonra o aynı sevgi devam eder miydi? “Diyelim ki… bazen ben bile kendimi tanıyamıyorum. Kendi dünyama hapsoluyorum. Korkutucu oluyorum.”
Esila başını hafifçe yana eğdi. Gözleriyle onu süzdü, sanki içinde fırtınalar kopan Salih’in düşüncelerini çözmeye çalışıyordu. Sonra yavaşça, dikkatle sordu. “Kendini kaybolmuş gibi mi hissediyorsun?” Salih gözlerini kapattı. Öylece durdu birkaç saniye. Sonra başını hafifçe salladı. “Geçen gece İkbal annemi korkutmuş olmalıyım. Uykumda hareket halindeydim gözlerim açık biriyle konuşuyormuşum. Öyle dedi..." Salih hatırlamıyordu, ayakta kendini gördüğünde o da şaşırmıştı. Odasına gidip geri kalan saatlerde ağlamış sabahında hiçbir şey olmamış gibi işe gitmişti. Kendinden nefret ediyordu. Bu hale nasıl geldiğini bilmediği için çaresiz hissediyordu. "Bazen… evet. Kendimi kaybolmuş hissediyorum.” Esila, bir an bile tereddüt etmeden elini avucundan kurtardı, ama sadece daha sıkı tutmak için. Diğer eliyle Salih’in yüzüne dokundu, başparmağı yanağında hafifçe gezindi. “Kaybolduğunda seni bulurum,” dedi fısıltıyla. "Ya da ben seninle kaybolurum."

_______

Ben yine geldim. Ama bayrama kadar bölüm olmadığını söylemek için geldim. Sizi üzdüm ve kırdıysam kusura bakmayın. Sessiz, bir yıldıza dokunmaktan itina eden yorum yazmayı sevmeyen değerli okuyucularım beni çok yordunuz. Ben hep bölüm attım ama sizden istediğim küçücük isteği göz ardı ettiniz. Gerçekten yoruldum. Resmen Aşık'a bölüm yazma şevkim gitti. Beni yorum ve beğeni yaparak destekleyen arkadaşlarıma teşekkür ederim. Sayenizde bu kadar bölüm yazıp sizinle paylaştım. Bu benim için çok değerli. Bana hak vereceğinize inanıyorum. Hikaye final olmadan bırakmayacağım. Sadece nefes almaya ihtiyacım var.

Diğer hikayem SAHTE EŞLEŞME yazmaya ve yayınlamaya devam ediyorum. Arada buraya boş bölüm atarsam görmemezlikten gelin. Yeni okuyucuları haberdar etmek için atarım. Bayramda veya sonra duruma göre bölümler gelmeye başlar.