Önyazı

Selam arkadaşlar kota dolmadı ama önyazıyı yayınlamak istedim pazar günü yeni bölümü yayınlamak için, kota dolarsa pazar günü yeni bölüm yayında olacak, dolmazsa da pazartesi salı yayında olur. Ben size güveniyorum, hikayeyi çok güzel bir şekilde hep birlikte tamamlayacağız. Yorumlarınızı fikirlerinizi çok merak ediyorum.

Yeni bölüm en uzun bölümümüz oldu. Yazdıkça yazdım, hikayenin içine o kadar girdim ki yarısını diğer bölüme aktarmak zorunda kaldım. Kitappad'deki en uzun bölüm bile olmuş olabilir. 9300 kelime yani 37 sayfaya denk düşüyor. Sakince atlamadan okuyun. Bol bol yorum ve beğeni yaparak destek olursanız sevinirim. Bölümün içinde çok eğlenceli çok ağlamalı yerler olacak. Ağlamalı yerden küçük bir kesit koydum. Bu çok küçük bir yeri bölümü okuduğunuz da hem şaşıracak, üzüleceksiniz hem çok mutlu olacaksınız.

_______

Mektup bittikten sonra buruşturup Salih'in yüzüne attı.
"Ne hakla sana bu kadar aşık olur? Bu hakkı ona kim verdi?"
"Güzel karıcığım çoktan beni unutmuştur." Sakinlikle gülümsemeye çalıştı. Çıldırmamak elde değildi. Çocuğu odada yeni uyumuştu. Korkarak kalkmasını istemiyordu ama mümkün değildi. Karısının hastalığı ağırdı kullandığı ilaçlar aklını bulandırıyordu. "Tamam gel yatalım uyumak iyi gelecek. Akşama doğru temiz hava almaya çıkarız."
"Hayır... Tek dileğim ölene kadar acı çek Salih Saraç! İnim inim inle Salih Saraç!"

İrkilerek geçmişten sıyrıldı.
Bir saattir Yasemin'in mezarına buğulu gözlerle bakıyordu. Soğuk rüzgarın uğultusu genç adamın titreyerek taşa oturmasına neden olmuştu. Önünde durduğu kuru toprağı eliyle eşeliyerek üstünde biten çalı çırpıyı temizledi.
"Nihayet bugün geldim. Bir aydır ne diyeceğimi bilmediğimden gelmeye cesaretim yoktu. Çok içten ettiğin duan kabul oldu. Acı çekiyorum... Artık bana görünüp acıyan gözlerle bakmanı istemiyorum. Seni hep beni seven benim sevdiğim, çocuğumun annesi olarak hatırlamak istiyorum. Belki diyeceksin benim ne suçum var diye! Bu hastalık seni benden uzaklaştırmasaydı ben senden geçmezdim." Ayağa kalkmasıyla rüzgar yüzünü yalayıp esti. Ağaçların ötesinde bir gölge onu izlediğini o anda görmüştü. Birkaç adım yaklaşarak dikkatli bakmaya uğraştı. Mezarda yatan birinin yakını mıydı diye içinden geçirmeden edemedi. Aklına farklı şeyler getirmek istemiyordu. Biraz daha oyalanıp yine izlendiğini düşünüp başını çevirdi.

İzliyordu... Yüzü belli olmasa da ağaçların arkasından, yaprakların arasında izliyordu. Siyah, tiril tiril bir elbisenin içinde saçları dağılmış göz ucuyla ona bakan kimse merak etmişti. Merakına söz geçiremeyip adımlarını oraya yöneltti. Ağaçların yanına yaklaştıkça rüzgarın sesi kulakları sağır edecek gibi hızını arttırıyordu.
"Kimsiniz?" dedi ses yoktu. O yaklaştıkça ağaçlar uzaklaşıyor gibi his veriyordu.
"Kimsiniz?" dedi, yine ses çıkmadı ama saçları yüzünden çekilmeye başlamıştı.

_______

​​​​​​Önceki bölümün kotası dolarsa pazar günü yeni bölüm yayında olacaktır. Kendinize iyi davranın. Yorumlarınızı fikirlerinizi bekliyorum beğeni yapmayı unutmayın 💞