6

Kesilmeyen öksürüğüm herkesin dikkatini çekmiş olmalı ki Adem ve Ali sıkmaktan kızarttıkları ellerini birbirinden ayırmış ve bana bakıyorlardı.

Gizem telaşlı bir şekilde ikisinin arasından onları ittirerek geçmiş ve benim yanıma gelerek sırtıma vurarak " Helal kızım helal " diyordu.

Benim kafam eğik bir şekilde biraz da olsa kendime gelmişken gizem önüme geçmişti. Vücudum eğik bir şekildeyken kafamı kaldırıp gizemin ne yaptığına baktım. Önüme geçtiği için onlar beni göremiyordu. Tabiki bende onları!

Gözlerim öksürmekten yaşla dolmuştu. Resmen bulanık görüyordum !

"Napcaz kızımm?" Gizemin sessizce sadece benim duyabileceği şekilde ağlamaklı konuşmasıyla olmayan özgüvenim daha da çökmüştü.

Kendime biraz daha gelince belimi düzeltmiş ve dik bir şekilde durmuştum. Etraf bir anda sessizleşmişti. Tabi ikide bir boğazımdaki gıcığın gitmesi için garip garip çıkardığım o sesleri saymazsak .

"İyimisin ? " Ali'nin sorusuyla gözlerim onu bulmuştu.

"İyiyim iyiyim ." Dedim cılız sesimle

Ortamda yeniden garip bir sessizlik oluşunca herkes birbirine bakmaya başlamıştı.

Bu sessizliği bozan tabiki de Ademdi " Adın neydi senin kardeş ?" İnsan bir iyimisin diye sorar hödük! Ne bu sorgu sual hemen?!

"Ali "

"Güzel isim Ali sen gizemin nesi oluyorsun?" diye sormasıyla sabır çektim. Biraz takıntılı bir insan mıydı bu adam ?

"Arkadaşım !" diyerek yüksek sesle cevap veren gizem ile hepimiz garipçe ona bakmıştık . Niye bağırıyorsa ? Tamam anladık en çok sen korkuyorsun bu adamdan !

"Biz gizemin arkadaşlarıyız. Hayırdır siz bi çok sorguladınız bir sıkıntımı var açıkça konuşsanıza ?" demiştim bende en sonunda dayanamayıp.

Gözlerini yavaşça bana çevirip beni baştan aşağıya doğru süzmüş ve beni takmadan gizeme yönelik konuşmuştu. "Arkadaşlarını bir gün bizim mekana getir de bir şeyler ısmarlıyayım. Hayırlı akşamlar. " demiş ve kimsenin cevap vermesini umursamdan ellerini cebine koymuş ve ıslık çalarak bizden uzaklaşmıştı.

"Bu adam az önce beni görmezden mi geldi?" dedim sinirli sesimle acayip uyuz olmuştum!

"O hep öyledir kanka salla takma kafaya . " demiş ve geçiştirmişti beni gizem.

"Onu bunu boşverin de iyi yırttık. Aliyi mesaj atan zannetti ! Yemin ederim bir ara bayılacaktım. "

"Abartma ! " dedim hala geçmeyen sinirimle. Beni görmezden gelmek neymiş ona gösterecektim. Pis mahlukat!

"Yarın onun dediği mekana gideceğiz !" demem ile ikisi de aynı anda şok geçirip "Ne !" diye bağırmışlardı.

"Saçmalama kanka ne istiyorsun sen uğraşmasana şu adamla artık!" diye isyan eden tabiki de gizemdi

"Ya benimle gelirsiniz ya da tek giderim !" demiş ve gizemin evinin yolunu tutmuştum.

Beni kimse görmezden gelemezdi!

...

Eve geldiğimde üstümü değiştirmiş ve vakit kaybetmeden kendimi yatağa atmıştım. Elime telefonumu aldığımda hala akşamki öfkem geçmemişti.

Ademe mesaj atmak için tıkladığımda ondan gelen mesajları es geçerek ben yazmaya başladım.

Ela: Selam kinci çocuk ! (12.30)

Kinciadem: kinci çocuk ?

Sen bir de bana lakap mı takıyorsun ?

Ela: Noldu zoruna mı gitti aslan parçası ?

Bugün beni arkadaşlara sordurmuşsun hayırdır. Çok mu merak ediyorsun beni ?

Sorsaydın ben sana kim olduğumu söylerdim.

Kinciadem: Sen geç dalganı seni bulunca da böyle karşımda şakayacak mısın bakalım ?

Ela : Adem kardeş şu sözü bilir misin ?

Kinciadem: Kesin saçma sapalak bir sözdür ama söyle bakalım .

Ela : Deme öyle harbi güzel söz tam sana layık.

Özü boş olanın sözü de boştur!

Hani sen atıp tutuyorsun ya bulucam edicem diye çok hayal kurma .

Kinciadem: Sen neyine güveniyorsun bu kadar ?

Ela: Kendime güveniyorum ve bugünki tavrından sonra Sen bana değil ben sana taktım oğlum!

Benden sana tavsiye ayağını denk al.

Kinciadem: yazıyor...

Ela: çevrimdışı.