İlk gün 2

Ares konuşmaya başladığında Ateşte şarabından bi yudum alarak citti bi hal takındı. İkimizde Aresin konuşmasını bekliyorduk.

-İlk öncelikle şunu söylemem gerekiyorki şu girdiyiniz iş hiç kolay deil. Ateş sen kendi kız kardeşini korumak için çok dikkatli olmalısın. Beria'sa kendi canını korumak için.-bunu söylerken doğrudan gözüme bakıyordu.

-Size bilgi verdiğim o adamın gerçekten kim olduğunu neden bunu yaptığımıysa 1 hafta sonra öyreniceksiniz. Bu iş benim için çok önemli. Sizi sadece okuyup gözlemlediğim kadarıyla biliyorum. Ama bide sizden duymak istiyorum. Aslında Ateşi çoğunlukla tanıyorum. Asıl seni tanımam gerek Beria.

Lafını bitirdiğinde küçümseyici bi bakışla göz devirdim. Bu onun hiç hoşuna gitmiyordu. Bunu beliginleşmeye başlayan yüz hatlarından anlamak çok kolaydı.

-Benden ne söylememi bekliyorsun?

Bacağımı bacağımın üstüne koyup bende onun gibi rahat oturdum.

-Kendinle ilgili herşey. Mesela nelerden hoşlanırsın, neleri seversin?

Aklım almıyodu,bunları bilince ne değişecekti.

​​​​​-Pekii. Mesela birinin evine girip casusluk yapmak gibi bi huyum yok.

Hala ifadesiz bi şekilde gözlerime bakıyordu. Derin bi nefes alıp - "En sevdiyin çiçek hangisi?" diye sordu.

Bunu sormasına çok şaşırmıştım. Yani ne yapacaktiki benim en sevdiyim çiçeyi?

-Beyaz zambak. Neden ki?

Anlamayarak ona baktığımda gülümsüyordu. Oldukca içten bi gülümsemeydi doğrusu.

-Dedim ya seninle alakalı her şeyi bilmem lazım diye.

-Peki. Ama söyliim anlatmaya başlarsam darlanırsın. Uyarmadı deme.- alaycı bi sesle onu uyardığımda gülümsemesi genişledi.

-Sendenmi?-ne demek istediğini anlamamıştım. Ama madem benim hakkımda bi şeyler bilmek istiyodu bende saklicak bişeyim yoktu zaten.

​​​​​​-Şimdii şöyle en sevdiyim renk siyah. Ee animasyon filmlerine bayılırım. Sakın dalga geçme- işaret parmağımı kaldırıp onu uyardığımda sesli bi şekilde güldü. Ateşe baktığımda Ares'i gözlerini kısarak kızgın bi şekilde süzdüğünü gördüm.

Aldırmayarak konuşmaya devam ettim. - "Hatta genel olarak müzik dinlemeyi ve film izlemeyi çok severim. Favorim korku filmleridir. Ve bilin istiyorum asla korkmam (iç ses:taabii canım. Ne demek. Zaten en son evde tek kalmamak için sokağa çıkıp köpekle yattın ya. Bide sokaktanda yalnız olduğun için korkup en sonunda Poyraza gitmedin kesin)

Şu iç sesle hiç anlaşamamaya başladık he. Tedavi olmam gereken konular var.

- Neyse. Ee bidee şey var. Müzik zevkim çok karışıktır. Her şey dinleye bilirim ama yeterki o anki mooduma uygun olsun. YEMEK! Yemek var bide. En sevdiyim yemeeek? - bunun için baya bi düşünmem gerekiyordu. Tüm bunları anlatırken tam bi çocuk gibiydim. Açıkcası bunun farkındaydım. Bazen o kadar ccitti ve güçlü görünmeye çalışıyordumki kendi çocukluğumu unutuyordum.

-Açıkcası yemek seçemem. Heleki aç olduğum zaman- her konuşmamın ardından ikide gülüyordu. Bi kaç defadan sonra sinir bozucu olmaya başlamıştı.

-Ne gülüyorsunuz be? - kaşlarımı çatıp dudak büzdüğümde dahada güldüler. Öldürücü bakışlarla Ateşe baktığımda hemen sustu ve iki elini teslim oluyomuş gibi havaya kaldırdı. -"Aman be. Siz dalga geçesiniz diyemi anlatıyorum ben?" - ayağa kalkıp çantamıda aldıktan sonra çıkışa doğru yürüdüm. Arkamdan gelen ayak seslerinden onlarında geldiğini anlamıştım. Arabaya bindiğimde onlarda geldiler...

Eve geldiğimizde hemen odaya çıkıp üstüme rahat bişeyler geçirdim. Balkona çıktığımda Aresin gördüğüm o koca pitbull'larla oynadığını gördüm. Yani ne bu cesaret böyle. Onlarda sadece biri adamı diri-diri yutmaya yeterdi. O'sa tek başına ikisiyle oyun oynuyordu resmen.

Beni farketmişti. - "Gelsene"

Dehşetle korkarak ona bakarken geri gittim. - "Benmi?" elimle kendimi işaret edip sorduğumda güldü ve kafasıyla onayladı.

Kafamı hızla iki yana salladığımda - "Merak etme benim yanımdayken jiç bişey yapmazlar" dedi kendinden emin bi şekilde.

-Hayır hayır. Asla olmaz. Onlar bişey yapmasalarda korkudan ölürüm zaten.- bunu söylediğimde eve girdiğini gördüm. Rahatça nesef alıp odamdaki kanepeye oturduğumda odamın kapısı açıldı. Gelen o'ydu. Sorgulayıcı bakışlarla ona baktığımda elimden tuttu - "Hadi gel"

-Ney? Nereye? - sakın düşündüğüm şey olmasın diye dua ettim içimden(iç ses: hassüttür be. Şimdi şıçtık işte.)

-Sana zararrız olduklarını göstericem.

Beni arkasından sürüklemeye başlağında avazım çıktığı kadar bağırıyordum. Merdivenlere geldiğimizde tüm gücümle ona karşı koydum.

-Ne inatçı şeysin ya. Bu kadar korkacak bi şey yok. (iç ses: tabi canım. İnandık. Salağız ya bizde. Son duanı et bacım. Senle son konuşmamız ola bilir.) bi anda beni kucağına alıp merdivenleri çıkmaya başladığında sırtını yumruklamaya başladım. Ama nafile. Kesin ölücektim.

Dışarı çıktığında köpekler önümüze koşmaya başladı. O an öle bi çığlık attımki ben bile şaşkındım. Köpükler ayağımız altına geldiğinde beni indirmek için hamle yaptı ama bu seferde ona koala gibi yapışıp gözlerimi kapatmıştım. Arkaya baktığımda kotumaların gülmemek için gö*ünü yırttıklarını gördüm. Sinirle onlara baktığımda kafalarını çevirdiler. Ares beni yere indirmeye çalışıyordu ama nafile. O kadar sıkı tutunmuştumki kendisi bile şaşkındı.

-Sakın bırakma lan. Korkuyom. - diye bağırdığımda gülmeye başladı. Elimi tutum öne doğru uzattığında gözlerim hala kapalıydı. Rezil olmak umurumda diyildi. (g*t korkusu srn neler yapıyorsun) birden elimin üzerinde ıslak bi şey hissetdim. Hemen oraya baktığımda köpeyin dili olduğunu gördüm. Bağırmak istediğimde Ares benden önce - "Sakın bağırayım deme. Elini seviyosun heralde.

*Kestiik. Kusura bakmayın yine tamamlayamadım ama erken atıcam. Byee🙃

​​​​​​​