6

Okul ciddi anlamda çok sıkıcı geçmişti. Oturduğum sıradan bile kalkmamıştım. Çıkış saatine yakın babamın kapıda olacağını ve beni piyano dersime götüreceğini söylediği kısa mesajını aldıktan sonra yanıma aldığım testleri çözmeye devam etmiştim. Tabii arada bir de Zorbama bakmaktan kendimi alamamıştım.

Teneffüslerde bile varlığımı hissetmemişti.
Hayalet olarak kalmaya devam etmiştim. Ama korktuğum şey başıma gelmemişti ona anonim olarak yazan, şarkılar söyleyen kişinin ben olduğumu anlamamıştı. Bu da bir şeydi.

Zorba'm: Alya?

Alya: Bulutttt

Zorba'm: Sana bir şey soracağım ama dürüst olmanı istiyorum.

Titreyen parmaklarım hızla klavyenin üzerinde gezindi. Kalbim küt küt atmaya başlamıştı. Erken mi konuşmuştum acaba...

Alya: Sana karşı hep dürüst olacağıma söz veriyorum!

Alya: Sor bakalım.

Zorba'm: Aynı okulda mıyız?

Neden bunu sormuştu ki?
Dürüst olacağım, sonuçta bu okulda olan tek kız ben değilim ya!

Zorba'm: ?

Alya: Bulut, şey

Alya: Evet, aynı okuldayız.

Alya: Düşündüğünden daha yakınız.

Zorba'm: Sen ciddi misin?

Alya: Evet Bulut, daha önce söylemediğim için özür dilerim ama utandım.

Zorba'm: Ben sormasaydım da söyler miydin?

Alya: Utangaçlığımı rafa kaldırdığım an dana bunu söylemek istedim Bulut.

Alya: Bana keşke aynı okulda olsaydık dediğin zaman sana söylemeyi çok istedim ama

Alya: Çekindim

Zorba'm: Sesin dışında hiçbir şey bilmediğimi fark ettim anonim kız.

Zorba'm: Aynı sınıfta mıyız peki?

Anlamış olabilir mi?
Nefes alamadım.