5

Ona ne hissedeceğimi bilmiyordum, belki de biliyordum...

Onu seviyordum ve, ne bileyim işte hayatımda olmasını istiyordum.

Peşi sıra okula girdiğimizde onu gören herkes selam vermeye başlamıştı. Yanın gelenlerin ardı arkası kesilmiyordu.

Ben ise başımı yerden kaldırmadan sınıfa doğru ilerlemeye devam ediyordum. Annemin zoruyla sayısal seçmiştim ve notlarım gerçekten iyiydi ancak ben şarkı söylemek ve kariyerimi böyle ilerletmek istiyordum. Bundan kimsenin haberi yoktu, annem, babam ve kuzenim dışında. Okulda ki hocalarımın hepsi bu yıl gerçekten güzel bir üniversiteye gideceğimden emindi.

Konservatuar kazandığımda hepsi şoke olacaktı.

"Melodi?" Bana seslenen sınıf arkadaşıma baktım. Boran gerçekten bana karşı fazla iyi biriydi ve proje gibi grupça yapılan etkinliklerde bana yardım eden tek kişiydi. "Selam." dedim. Matematik öğretmenimiz Serkan Hocanın içeri girmesiyle herkes yerlerine dağıldı. Biraz geç kaldığım için birçok yer dolmuştu mecbur arka taraflarda oturmam gerekiyordu. Sınıfa göz gezdirince cam kenarı dördüncü sıranın tamamiylen boş olduğunu gördüm. Asosyal olduğum bir kez daha netleşmişti.

Hızla yerime oturdum ve sınıfı izlemeye koyuldum. Gözlerim Zorba'mı buldu ve göz göze gelmemiz bir oldu. Ona bakmaktan daha doğrusu herhangi birine uzun uzun bakmak kızarmamak sebep oluyordu. Gözlerimi ondan ayırınca tırnaklarımı izlemeye devam ettim. Serkan hocanın ,tatilde neler yaptınız, sorusunu teğet geçerek umursamaz tavrımla çantamdan çıkardığım kitaplarla ilgilenmeye başladım.
Anlaşılan okulun ilk haftası böyle geçecekti.

Bulut duvar kenarı en arka sırada arkadaşlarıyla sohbet ediyordu.

Kimsenin bakmadığından emin olup telefonumu çıkardım.

Alya: Sanırım okuldan nefret eden tek kişi değilsin.

Alya: Buradan gitmek istiyorum!

Çok geçmeden mesajlarım okunmuştu. Fark edilmeden Buluta bakmak istedim ancak fazlasıyla çekindiğim için bunu yapmaktan vazgeçtim.

Zorba'm: Bu bir yardım çığlığı mı?

Alya: Sanırım...

Zorba'm: Alya, bana kendinden bahseder misin?

Zorba'm: Ne bileyim senin hakkında daha fazla şey bilmek istiyorum.

Alya: Ne bilmek istiyorsun ki?

Zorba'm: Seni

Kalbim örümcek ağına takılmış çekirge gibi zıplarken cesaretimi toplayıp Buluta bakmak için başımı kaldırdım. Ama o da bana bakıyordu ve bu bakış hayra alamet değildi.

Kim olduğumuzu mu anladı?

Umarım öyle değildir.

Bebişler selam. Böyle bir kurgu yazmak aklımın ucundan bile geçmiyordu ancak bu aralar fazla popüler bir tarz. Bende yazmak istedim.

Kitabimizin ismi değişti. Çünkü bu kitaba bence ZORBA'M ismi daha uygun gibi😎