Bölüm 45

Aras gözlerini yumdu hemen arasın kolundan tuttum cihanın yardımıyla sandalyeye oturtturdum ama oturmadı

"Aras bir şey mi oldu söylesene?"

Cevap vermedi daha doğrusu cevap verecek durumda değildi arasın telefonunu yerden alıp videoya baktım neresi olduğunu bilmiyordum ama asiye hanım yıldız feride seda felan konaktakiler vardı gizlice videolarını çekip atmışlardı

"Aras neresi burası ne demek oluyor bu video"

"Kadınlar var içerde zarar verecekler gitmem lazım"

"Bekle bende geliyorum" dedim peşinden giderek mert kolumdan tuttu

"Sen nereye kızım?"

"Sakın bana engel olmaya çalışma bu başka o başka"

Arasın arabasına bindim mert ve cihan da arkadan geliyordu

"Ya neresi orası konak değil belli"

"Bizim yazlık bugün oraya gitmişlerdi"

"Tamam tamam sakin ol hiç bir şey olmayacak"

"İnşallah "

Olduğumuz yere yakındık yoldayken ambulansı aradık hemen arabadan inip eve koştuk cihan ve Aras eve daldı mert ve ben kapının önünde durduk içerisi göz gözü görmüyordu her yer dumandı öksürmeye başladım nefes alınmıyordu içeri girecektim ama mert izin vermedi daha sonra aras ferideyi çıkarttı içerden bilinci açıktı kollarından tuttum feridenin ayakta duracak hali yoktu mert kucağına aldı ve dışarı çıkardık aras tekrardan içeri daldı öksürüyordu daha sonra mert ferideyi kucağından indirdi başı döndü mert hemen belinden tutup yere düşmesini engelledi

"Asena su felan yok mu?"

"Arabada olacaktı bekle getiriyorum"

Feridenin bilinci açıktı mert saçlarını geriye atıp nefes almasını sağladı bende koşarak arabadan su alıp götürdüm mert eliyle feridenin yüzüne sıçrattı feride az da olsa kendine gelmişti

"İyi misin?"

"İyiyim ben ama annem içerde"

Ayaklanmaya çalıştı ama mert bırakmadı

"Bak arasla cihan içerde hepsini çıkartacak sen sakin ol"

"Olmaz annem var olmaz"

"Tamam dur dur bak sen ben gidecem tamam mı anneni kurtarmaya gideceğim ama bana bir söz ver"

"Ne sözü?"

"Ambulans gelene kadar hareket etmeyeceksin ben getircem anneni "

Yavaşça kafasını salladı mert ayağa kalktı içeri gireceği sırada feride elinden tuttu mert ferideye baktı

"Ne olur dikkat et olur mu?"

Mert gülümseyerek onayladı feride mertin elini bırakıp geçecekti ama cihan çıktı ayşe hanımı çıkarmıştı

Ambulanslar ardı ardına geldiler sağlıkçıların yardımıyla çıkartmışlardı aras içerden çıktı annesiyle hemen yanlarına gittim

"İyi dimi nefes alıyor"

"Alıyor alıyor"

Asiye hanıma müdahale ettiler etrafa bakındım sonra arasa döndüm oda bana bakıyordu fark etmişti

"Seda yok" dedi aras zor konuşarak nefes nefeseydi konuşacak durumda bile değildi

Önüne geçtim

"Dur öleceksin cihan içerde"

"Asena ya ikisine de bir şey olursa"

"İçeri girersen bünyen daha fazla kaldırmaz aras o kadar sağlıkçı adam var burda sen girmeyeceksin

"Asena çık"

O sırada cihan çıktı içerden onlara döndük seda kucağında bilinci kapalıydı dışarı çıktılar hemen yanlarına gittik

Cihan kucağından indirip sedyeye koydu ambulansa bindirdiler cihan da yanındaydı bende uzaktan ne yapacağımı bilmiyordum cehennem gibiydi burası neyse ki seda gözlerini açmıştı ve ilk gördüğü yüz cihanın yüzü olmuştu ne olduğunu anlamadan ayaklanmaya çalıştı cihan engel olup uzandırdı

"Dur ayaklanma nefes al"

"Diğerleri diğerleri iyi mi?"

"İyi iyi herkes çok iyi bak sağlıkçılar müdahale ediyorlar "

"Beni sen kurtardın çok teşekkür ederim "

"Kim olsa aynı şeyi yapardı sen iyi ol yeter"

Hastaneye gittik sağlık amaçlı aras yerinde duramıyordu sinirden arasın yanına gidip ellerimle kollarını tuttum

"Ya bir sakin ol bak herkes çok iyi"

"Asena ya onlara bir şey olsaydı kim yaptı bunu ya"

"Bilmiyorum ama bildiğim tek bir şey var senin canını yakmak istiyorlar "

Aras hızlıca yürümeye başladı önüne geçtim

"Nereye gidiyorsun bu halde "

"Bunu kim yaptıysa bedelini ödetmeye "

"Aras ne olur dur senin ailenin yanında olman lazım lütfen bir şey yapma"

Sinirli bir şekilde sandalyeye oturup ellerini saçlarına daldırdı mert yanıma gelip kolumdan tuttu

"Yeter bu kadar gitmemiz lazım"

"Onları bu halde bırakıp gidemeyiz"

"Kızım sen manyak mısın ya düşmanımızın zor gününde yanında olduk iyi gününde de altın takarız heralde "

"Sen düşman olabilirsin ama ben değilim "

"O konuyu da unutmadım sonra konuşacaz merak etme "

"Konuşalım ama şu an hiç bir yere gelmiyorum "

Abim aradı mert telefonu açtı bende arasın yanına oturdum doktor çıktı hepsinin durumu gayet iyiydi tedbir olarak bir kaç saat müşadele altında tutacaklar daha sonra taburcu olabilecekler bir saate yakın bir zamanda abim geldi hemen yanına gittim

"İyisin dimi güzelim bir şeyin yok"

"Yok benim bir şeyim"

"Ne yapıyorsunuz siz burda?"

"Abi lütfen tatsızlık çıkmasın hastanede"

"Durumları nasıl?"

"İyiler hepsi neyse ki zamanın da müdahale ettiler"

"Durumları iyiyse burda kalmamızın bir amacı yok"

"Abi siz gidin ben gelirim sonra "

"Oldu güzelim ya"

"Abi arası bu halde bırakıp hiç bir yere gelmem"

Durumun farkında olduğu için diretmedi arasın yanına gittik

"Geçmiş olsun" dedi abim evet beklemiyordum ama sevinmiştim

"Eyvallah" dedi Aras

"Kim yaptı biliyor musun?"

"Bilmiyorum video atmışlar bir tane numara"

Bir süre sonra aras taburcu işlemlerini halletmeye gitti daha sonra hastaneden çıkıp konağa götürdüler adamlar aras bana döndü abim ve mertten dolayı rahat konuşamıyordu ters ters bakışlar atıyorlardı arasa

"Teşekkür ederim bugün için çok yardımınız dokundu"

"Sıkıntı yok söz konusu aileyse konu değişir "

Dedi mert

"Görüşürüz" dedi bana

"görüşürüz" dedim abim derin derin nefes alıp vermeye başlamıştı sinirlenmişti arabaya bindik eve geldik salona geçtik

"Abi asenanın sana anlatacağı bir şey var"

"Kes sesini mert "

"Söyle bakalım " dedi abim

"Sen mi söylersin ben mi söylerim?"

Sessiz kaldım

"İyi ben söylüyorum o zaman "

"Söyleyin artık biriniz"

"Canımız kardeşimiz asena o arası affetmiş ve bizden saklamış "

Abim gülmeye başladı ikimizde hatta üçümüzde çok şaşırmıştık abimin şu an sinirlenip bağırıp çağırıp ortalığı yıkması gerekiyordu bu tavrı karşısında üçümüzde birbirimize bakıyorduk annem bile anlam verememişti buna

"Abi iyi misin sen?"

"İyiyim iyiyim"

"Niye gülüyorsun o zaman senin şu an ortalığı mahvedip bağırman gerekiyordu bu tavrın beni korkutuyor haberin olsun"

"Beni de korkutuyor abicim"

"Korkmanıza gerek yok"

"Ee oğlum niye bu kadar sakinsin o zaman kardeşin mertin ne dediğini duymadın mı?"

"Abi asenayla aras barışmış diyorum affetmiş diyorum "

"Biliyorum "

"Biliyorum mu?"

"Ne demek biliyorum abi?"

"Biliyorum işte her şeyden haberim var "

"Abi sen ciddi misin?"

"Evet haberim var ordan bakılınca salağa mı benziyorum güzelim "

"İyi de nasıl?"

"Olmuyor yok yani aşıksınız birbirinize ayıramıyorum sizi vazgeçmiyorsunuz o yüzden zorlamanın bir anlamı yok"

"Gerçekten mi abi sen ciddisin dimi?"

"Gerçekten"

Abimin boynuna atladım sımsıkı sarıldım rüya olamayacak kadar güzel ve gerçekti Allah'ım bu bir rüyaysa kaldırma beni ne olur diye geçirdim içimden sonunda abim de kabullenmişti artık bu durumu arasla kavuşmamız için hiç bir engel kalmamıştı önümüzde

Bugün en mutlu günümdü

*FİNAL yakın aşklarım*