Bölüm 39

ASENADAN

silahın önüne geçmiştim bu yaptığımı kimse anlamamıştı silahı tuttum

"Asena çekil gel yanıma"

"Aras indir silahı"

"Asena gel yanıma dedim "

"Hiç bir şey bilmiyorsun indir silahı anlatıcam"

İndirdi silahı beline koydu diğerlerine döndüm

"Sizde belinize koyun silahları hadi cihan bakma öyle"

Bellerine koydular

"Ne olduğunu anlatacak mısın artık?" Dedi cihan

"Zarfı açtım ben DNA %99 çıktı"

"Yani gerçekten asena sensin ikizim sensin "

Mert bana sımsıkı sarıldı bende karşılık verdim aras rahatsız olmuş bir şekilde etrafta bir o tarafa bir bu tarafa gidip geliyordu emine hanım koşarak yanıma geldi sımsıkı sarıldı bana yada annemi demeliydim bilmiyorum bende karşılık verdim gözlerim dolmuştu

"ASENA NE OLUYOR DEDİM KONUŞSANA"

Geri çekildim arasa döndüm

"NE BAĞIRIYORSUN LAN KIZA?"

"SANA MI SORACAĞIM LAN?"

"BANA SORACAKSIN LAN BİR DAHA KARDEŞİME SESİNİ YÜKSELTİRKEN BANA SORACAKSIN "

Aralarına girip ayırdım

"YA TAMAM YETER Bİ SUSUN ARTIK "

"Asena anlat şu işin önünü astarını" dedi cihan

"Harbiden yenge ya" dedi yusuf

"Biz test yaptık DNA testi dün yaptırdık bugün de zarf geldi testte uyuşuyor DNAlarımız yani onlar benim ailem"

"NE?" Dedi yusuf

"yani ne kadar kabul etmekte zorlansam da bu gerçeği değiştirmiyor onlar benim gerçek ailem"

"Asena sen emin misin?" Dedi cihan

Hırkamın cebinden kağıdı çıkarıp onlara uzattım hepsi teker teker baktılar

"Asena senin zaten bir ailen vardı ya"

"Uzun hikaye sonra anlatırım da aras sen hiç şaşırmadın buna"

"Tamam şimdi evimize gidiyoruz hadi "

Dedi kolumdan tutarak emine hanım önüme geçti

"Ölürüm de vermem kızımı size"

"Asıl ben karımı burda bırakmam"

"Asena gitmeyeceksin bu herifle "

"Senden izin mi alacak lan he sen kimsin olum"

burağın üstüne yürüdü aralarına girdim

"YETER YA BAŞLAMAYIN YİNE"

"Asena bence de yeter bu kadar tantana eve gidiyoruz dedim bu evde 5 dakika bile durmayacaksın"

"Kızım seni bir kere kaybettim bir kere daha kaybedemem o konak denilen cehenneme göndermem seni"

"Ya ben şu an niye bir tercih yapmak zorunda kalıyorum "

"Güzelim ben sana söyliyeyim arasın niye şaşırmadığını"

"..."

"Beyefendi zaten en başından biliyordu bizim kardeş olduğumuzu oda bundan korkuyordu zaten bizim senin gerçekleri öğrenmenden ama görüyor musun Aras bak korkunun ecele bir faydası yok"

"NE NASIL YANİ NERDEN ÖĞRENECEK Kİ?"

"Asena yoksa babamızın katilinin kim olduğunu da mı bilmiyorsun?"

"Kim?"

"KES SESİNİ LAN "

"ARAS SUS SÖYLE BURAK"

"babamızın katili sevgili kocacığın "

"NE?"

elimi çektim

"Doğru mu bu Aras?"

"Açıklayabilirim"

"Neyi açıklayacaksın ya tamam sevmiyorum ama ne olursa olsun babam ya o benim neden yalan söyledin neden gerçeği benden sakladın?"

"..."

"Susma ya susma konuşsana "

"Gel konuşalım "

"Hiç bir yere gelmiyorum ben aras ne konuşacaksan burda konuş "

"..."

"Yazıklar olsun gözümün içine baka baka yalan söyledin"

"Güzelim bak bir konuşalım böyle olmaz "

"Benim seninle konuşacak hiç bir şeyim yok defol git Aras"

"gereken yerden gereken cevabı aldıysan siktir git" dedi mert

Kulağıma yaklaştı

"Bu burda bitmedi konuşacağız seninle"

Geri çekildi

"Sizinle görüşeceğiz bu burda bitmedi "

"Hayde hayde "

Cihan yanıma geldi

"Ne olduğunu anlamadım ama arayacağım konuşacağız seninle"

"Tamam olur"

Konaktan zorda olsa arası çıkartmayı başardılar burak geldi yanıma

"Sen doğru olanı yaptın asenam ailemize hoş geldin"

Beni kendine çekti sımsıkı sarıldı bende karşılık verdim göz yaşlarımı sildim emine hanım ve mertte geldi hep beraber sarıldık konağa geçtik hep beraber oturduk emine hanım elimden tutup öpücükler kondurdu

"Biliyordum kızım bak yanılmadık seni ilk gördüğümde ki bakışlarından anladım"

"Annem tamam bırak kızı bir nefes alsın "

"Özür dilerim kızım çok mu sıktım seni"

"Yok hayır burak"

"Efendim "

"Telefonu mu alabilir miyim artık?"

"Asenam gözünü seveyim o çocuğu aramayacaksın dimi kuzum?"

"Hayır ya cihanla konuşucam "

"O çocukla da fazla samimi olma " dedi burak

"Allah Allah o nedenmiş"

"Tanımam etmem nereden bileyim o çocuğun niyetinin ne olduğunu "

"Sen ne ima etmeye çalışıyorsun ya kardeşim o benim siz hiç biriniz yokken o vardı yanımda yada sokakta kaldığım da o evini açtı bana "

"Senin değil o herifin yanında ama "

"Bak tamam sizi anlıyorum ama siz de beni anlayın daha dün tanıştım sizinle ya doğru düzgün tanımıyorum bile sıkmayın beni bu kadar yeter ya"

Diyerek odama çıktım istemsizce ağlamaya başladım ağlamamın sebebi telefon değil arastı böyle bir şeyi nasıl saklayabilmişti benden

ARASTAN

konağa geldim odaya geçeceğim sırada annem geldi yanıma tüm ev ahalisi toplanmıştı

"Nerde karın?"

"..."

"Karın nerde dedim?"

"Yok "

"Ne demek yok?"

"Gelmedi oldu mu gelmedi?"

"Ne demek gelmedi orda mı bıraktın karını "

"Ailesi olduğunu öğrenmiş benim önceden bildiğimi de öğrendi her şey mahvoldu bitirdi her şeyi "

"Bu kadarı çok fazla artık bir kere bırakıp gitti sesimizi çıkarmadık ama bu sefer göz yummam bırak orda kalsın"

"Ne demek bırak olda kalsın ana"

"Duydun oğlum boşanacaksın ondan yoluna bakacaksın "

"Ana sakın tamam sakın ben karımı alıp bu konağa getircem hepiniz susacaksınız"

"Getir Aras getirebiliyorsan getir sen ne ara böyle arsız oldun kız seni kaç kere terk etti kaç kere gitti ne bu sevda başka kız mı yok oğlum "

"YOK ANA YOK BEN ASENAYA SEVDALIYIM BAŞKA KIZ FELAN DA İSTEMİYORUM BU KONUYU BURDA KAPATIYORUM BİR DAHA DA KİMSENİN AĞZINDAN DUYMİCAM"

dedim diğer ev ahalisine dönerek daha sonra odaya geçtim

ASENADAN

kapı açıldı burak odaya daldı hemen göz yaşlarımı silip ayağa kalktım

"Kapıyı tıklatmayı akıl edemiyor musun?"

"Bakayım "

Dedi yanıma oturarak çenemden tutup yukarı kaldırdı

"Ağlıyor musun sen ?"

"Sence"

"Tamam farkındayım yaşadıkların kolay değil üstüne fazla geldim özür dilerim"

"Özür mü?"

"Evet özür diliyorum abicim "

Cebinden telefonumu çıkardı bana verdi

"Al bakalım"

Tam elimi uzattım alacağım sırada geri çekti ona baktım

"Bundan sonra burak değil abi anlaştık mı?"

Önüme döndüm

"Bakma öyle anlaştık mı diyorum?"

"Tamam tamam anlaştık"

"Aferin ha şöyle "

Telefonu elime verdi alnımdan öpüp sarıldı bu dünya da hep bir abim olsun istemiştim meğersem zaten yıllardır benim bilmediğim abim ve bir ikizim varmış ve annem en önemlisi alışması zor olacaktı ama atlatacaktım bunu da

Daha sonra burak yani abim odadan çıktı bende telefonu alıp cihanı aradım

"Cihan arasın yanındasın dimi?"

"Evet evet"

"Nasıl iyi mi?"

"Hiç iyi değil delirdi resmen çocuk sinirden her şeyi yakıp geçti kızım burda"

"Tamam sen sakın onu yalnız bırakma hep yanında ol tamam mı?"

"Tamam tamam ben yanındayım sen merak etme?"

"En ufak bir şeyde hemen bana haber veriyorsun "

"Sende öyle fazla güvenme sen yine de en küçük bir şey de hemen beni arıyorsun anlaştık mı?"

"Anlaştık "

Telefonu kapattım bir kaç saat geçmişti aşağıya indim tek emine hanım yani annem ve yardımcılar vardı yardımcılar masayı kurarken bende yanına gittim

"Kuzum bir şey mi oldu?"

"Yok hayır öyle sıkıldım odada yanınıza geldim"

"Gel tabii güzel kızım burası senin evin istediğini yapabilirsin "

"Diğerleri yok mu?"

"Çıktı onlar 1 saat önce gelirler birazdan "

"Anladım onlar gelene kadar bizde yemeğe geçelim mi beraber?"

"Olurr birtanem sen istersin de gelmez miyim?"

Masaya geçtik birlikte yemek yemeye başladık yemek eşliğinde sohbet ettik gastronomi okuduğumu hatta İstanbul da bir restaurantım olduğunu sonra buraya gelince devretmek zorunda kaldığımı anlattım çok sıcak karşılamıştı aşçı olduğumu duyunca çok mutlu olmuştu masadan kalktım koltuğa oturduk beraber o sırada telefonuma bir mesaj geldi arastandı mesajı açtım

"Kapının önündeyim gel konuşalım"

"Konuşacak bir şey yok hemen git burdan"

"Sen mi gelirsin yoksa ben mi konağı basıp alayım seni?"

"Sakın böyle bir şey yapmıyorsun "

"5 dakikan var yavrumm"

Telefonu elimden bırakıp emine hanıma döndüm

"Ben çok bunaldım ya 5 dakika dışarı çıkıp hava alsam çok iyi olacak"

"Hava karardı kızım istersen bahçeye çık"

"Çok geç kalmam ya uzaklaşmam konaktan kapıda korumalar da var zaten"

"İyi tamam kızım ama fazla uzaklaşma "

"Teşekkür ederim"

Evden çıktım kapının önüne geçtim adamları atlatıp yürümeye başladım etrafıma bakındım ama aras yoktu arkadan belime sarıldı biri bakmadan arasın olduğunu anlamıştım kollarını tutup ayırmaya çalıştım ama ayırmadı

"Aras bırak "

"Özledim seni"

"Bırak dedim aras lütfen"

Belimi bıraktı ona döndüm

"Ne konuşacaksan konuş sonra git görmesinler seni"

"Görsünler umrumda mı sanıyorsun?"

"Ya sen hala utanmadan hangi yüzle konuşuyorsun"

"Beni bir dinlesen anlayacaksın yavrum"

"Ne dinlicem ya anlat hadi"

"Bak ben tamda bunun olmasından korktuğum için anlatamadım işte seni benden uzaklaştırcaklarını bildiğim için "

"Bu bir bahane değil aras sen gözümün içine baka baka yalan söyledin bana"

"Tamam tamam ama çok pişmanım herkes ikinci bir şansı hakeder"

"Aras ben zaten sana ikinci şansı verdim sen onu bile haketmedin"

"Onlara istediğini vermicem senden vazgeçmem güzelim bunu en iyi sen biliyorsun "

"Geçeceksin aras geçeceksin duydun mu ben çok sıkıldım aras bana sürekli yalan söylemenden gerçekleri saklamandan doğruları senden değil de sürekli başkalarından öğrenmekten çok sıkıldım bıktım "

"..."

"Ben senden dolayı niye hayal kırıklığına uğruyorum sürekli he aras konuşsana ya cevap versene "

Kafasını eğdi hiç bir şey söylemedi

"Ya ben sana bu kadar dürüstken senin sürekli beni aptal yerine koymadan çok bunaldım"

"Güzelim çok haklısın çok haklısın özür dilerim"

"Ya her şeyi geçtim babamı öldürmüşsün ya hemde sırf bana gerçekleri anlatacağı için benim bundan ne zaman haberim olacaktı eminim bugün öğrenmeseydim bir ömür saklayacaktın benden"

"Yavrum ben sadece"

Lafını bitirmesine izin vermedim

"Yeter aras daha fazla dinlemek istemiyorum seni bitti"

"Ne demek bitti ya"

"Duyduğun gibi işte bitti"

Yüzüğü parmağımdan çıkardım bir bana bir yüzüğe bakıyordu arasın elini tutup yüzüğü avucuna koydum bana yalvarır gibi bakıyordu ikimizin de göz yaşları sel olmuştu

"Bir daha sakın karşıma çıkma aras sakın" dedim ağlayarak

Koşarak uzaklaştım bir süre sonra durdum elimi kalbine koydum duvardan destek aldım daha sonra yere çömelip ağlamaya başladım aras ise öylece kalmıştı ağlayarak elinde yüzükle arkamdan bekliyordu