Bölüm 32

Hemen olay yerine geldim o sırada ambulans aramıştım oda hemen geldi asenayı ve efe itini ambulansa aldılar bende asenanın yanında bindim elini tuttum

"Yavrum ne olur uyan bak geldim buradayım"

"Hadi asenam lütfen ne olur uyan yalvarıyorum güzelim"

"Lütfen müdahale etmeyin işimizi yapmamıza engel oluyorsunuz" dedi sağlıkçı kendimi geri çektim ama elini bırakmadım

Hastaneye geldik asenayı ameliyata aldılar içeriye girmeme engel oldular duvara tekme attım enes beni tutmaya çalıştı ne kadar kurtulmaya çalışsam da bırakmadı delirecektim asenayı düşündükçe kafayı yiyecektim

"LAN EĞER ASENAYA BİR ŞEY OLURSA KENDİMİ ASLA AFFETMEM"

"ABİ SAKİN OL SENİN HİÇ BİR SUÇUN YOK"

"BIRAK BIRAK LAN BENİ "

"HEMŞİRE HEMŞİRE YOK MU?

o sırada bir tane hemşire geldi

"SAKİNLEŞTİRİCİ ÇABUK SAKİNLEŞTİRİCİ"

"SAKİNLEŞTİRİCİ FELAN İSTEMİYORUM LAN BEN BIRAK ASENANIN YANINA GİDECEĞİM"

"BENİM YÜZÜMDEN DUYDUN MU BENİM YÜZÜMDEN "

o sırada hemşire geldi elinde sakinleştiriciyle engel olmaya çalıştım kıpkırmızı olmuştum nefesim kesiliyordu sürekli kesik kesik nefes alıp veriyordum kalbim sıkışıyordu hemşire iğneyi omzuma yaptı bağırıp çağırmak istiyordum ama sesimi çıkaramıyordum gözümü kapatmadan önce hatırladığım tek şey enesin sedye diye bağırışıydı daha sonrasıysa karanlık...

Gözümü açtığımda bir odadaydım bir an hiç bir şey hatırlamadım baş ağrım vardı elimi enseme koyup ovmaya başladım aklıma asenanın gelmesiyle hemen kafamı kaldırdım ayağa fırladım kolumda ki serumların verdiği acıyla yatağa düştüm serumları kolumdan atıp ayağa kalktım bir anlık baş dönmesiyle yere düştüm o sırada odaya enes geldi beni yerde görünce hemen yanıma gelip ayağa kaldırdı yatağa oturtmaya çalıştı ama oturmadım odadan zorda olsa çıkıp ameliyathaneye geldim

Kaç saat geçmişti kaç saat boyunca bu haldeydim bilmiyorum asenadan hiç mi gelişme yoktu cihan da buradaydı yanına gittim

"NE OLDU ASENADAN BİR HABER VAR MI?"

"yok bir haber falan "

"ANLAMIYORUM KAÇ SAAT OLDU NİYE HALA KİMSE BİR ŞEY DEMİYOR"

Ameliyathanenin kapısına vurup bağırmaya başladım

"BİR ŞEY SÖYLESENİZE NİYE KİMSE BİR ŞEY DEMİYOR"

"CEVAP VERİN ÇIKIN ŞU YERDEN"

bir tane hemşire çıktı kendimi geri çekip sakin olmaya çalıştım

"Beyefendi lütfen sakin olun burası bir hastane"

"Karımın durumu nasıl iyi mi?"

"Biz elimizden geleni yapıyoruz size bilgi vereceğiz"

"O ne demek ya karım iyi değil mi yaşayacak dimi?"

"Hayati tehlikesi devam ediyor "

Hemşire uzaklaştı

"KAFAYI YİYECEĞİM BEN YA NE DEMEK HAYATİ TEHLİKESİ DEVAM EDİYOR "

"TAMAM TAMAM SAKİN OL ASENAYA HİÇ BİR ŞEY OLMAYACAK DUYDUN MU?"

dedi cihan kalbim sıkışıyor göğsüm daralıyordu ben asenasız yaşayamazdım o sırada polis geldi ifade verdim o efe iti de ameliyattaydı o masada gebermezse ben gebertecektim kendi ellerimle yaptığı yanına kalmayacaktı

Yere düz çöküp ağlamaya başladım 2 saat sonra doktor çıktı ameliyattan hemen ayağa kalkıp yanına gittik

"NASIL DURUMU İYİ Mİ KARIM?"

"sakin olun lütfen öncelikle efe beyin yakını kimler?"

"Yok o itin yakını felan " dedi cihan

"Peki o halde ameliyatı gayet iyi geçti odaya alacağız"

"Onu ben öldürecem ben "

"Karıma gel doktor karım nasıl benim?

"Karınızın ameliyatı çok riskli geçti ama Asena hanım sandığımızdan çok daha güçlü çıktı kolunda çatlak var müdahale altına aldık karınızın durumu gayet iyi odaya alıcaz"

"Güçlü karım benim Allah'ım sana şükürler olsun peki görebilir miyim? "

"Fazla kalabalık olmayacak şekilde birde fazla yormayalım lütfen kendisini "

Cihanla sarıldık evet ağlıyordum ama bu sefer mutluluktan sevinçten daha sonra enese sarıldım aslan kardeşime asenanın odasına geldim

Odaya geldim asena uyanıktı direkt yanına koşup asenaya sarıldım oda bana karşılık vererek sımsıkı sarıldı yüzü vücudu her yeri yara içindeydi efeyi kendi ellerimle işkence ede ede gebertecektim beni öldür diye yalvaracaktı yanağına ve boynuna öpücükler kondurdum

"Çok korktum sana bir şey oldu diye ölüp ölüp dirildim"

"İyiyim ama bak bir şey olmadı bana "

"Ya olsaydı ya seni bir daha görmeseydim ne yapardım?"

"Deme öyle şeyler işte üzme kendini daha fazla bak beraberiz "

"Seni çok seviyorum sevgilim "

"Bende seni çok seviyorum sevgilim "

O sırada odaya doktor girdi

"Nasılsınız bakalım asena hanım kendinizi nasıl hissediyorsunuz?"

"Gayet iyiyim teşekkür ederim "

"Gerekli önlemler alındı asena hanım sizi iki günlük müşadele altında tutucaz daha sonra taburcu olabilirsiniz"

"Teşekkürler "

Dedi aras daha sonra odaya cihan girdi yanıma geldi sımsıkı sarıldık yanağımdan öpüp geri çekildi

"Allah'a binlerce şükürler olsun iyisin dimi?"

"İyiyim korkma iyiyim"

"Nasıl korkmayayım ya ya sana bir şey olsaydı "

"Düşünmeyelim öyle kötü şeyler bakın mutlu olun biraz ben iyiyim hep beraberiz mutluyuz"

"Doğru diyorsun güzelim "

Cihan bir yarım saat sonra odadan çıkıp eve gitti bana temiz giysiler getirecekti arasla baş başa kalmıştık koltuğu bana yaklaştırdı bana dönüp elimden tuttu öpüp geri çekildi o sırada yemek geldi aras tepsiyi alıp bana yaklaştı çorbayı eline alıp yavaşça içirmeye başladı çorba bittikten sonra peçeteyle ağzımı sildi narince tepsiyi masaya bırakıp yanıma geldi

"Sen affettin mi beni?"

"Konuşmayalım bence şu an"

"Belli affetmemişsin beni o zaman bir misafirimiz var"

"Kim?"

"Gel içeri " diye seslendi

Kapı açıldı o sırada içeriye zeynep girdi onu görmemle oturma pozisyonu aldım beklemiyordum zeynepi şaşırmıştım

"Zeynep senin ne işin var burda"

"Geçmiş olsun canım"

"Sağol "

"Seninle konuşmak için geldim"

"Hiç gerek yok"

"Bak evet biz arasla nişanlıydık ama aras hiç bir zaman beni sevmedi hatta seni sevdiği kadar kimse sevmedi"

"..."

"O günde ikimizde çok sarhoştuk aklımız yerinde değildi arasta çok pişman oldu zaten"

"Özür dilerim sizden ama asena aras seni gerçekten çok seviyor belli sende onu çok seviyorsun ziyan etmeyin kendinize "

Odadan çıktı

"Şimdi inandın mı bana affettin mi?"

"Beni yanıltmadığın için ne kadar teşekkür etsem az sevgilim sana"

"Asla seni utandıracak kafanı öne eğecek bir şey yapmam"

Sımsıkı sarıldım arasa karşılık verdi kolumda ki çatlak acımıştı ağzımdan bir inleme çıkmıştı aras hemen geri çekildi

"Özür dilerim bebeğim çok acıdı mı?"

"Yok Yok şimdi iyiyim"

Hava kararmıştı uykum gelmişti aras yanıma gelip yatağa uzandı arasa sarıldım

"Bir daha beni terk etme olur mu?"

"Sende bir daha benden bir şey saklama olur mu?"

"Sadece seni kaybetmekten korktum "

"Böyle de kaybediyordun beni"

"O zaman bir daha birbirimizden bir şey saklamıyoruz yalan söylemiyoruz anlaştık mı?"

"Anlaştık "

Saçlarıma öpücük kondurup okşamaya başladı beraberinde sarılarak uyuya kalmıştık sabah olmasıyla güneş ışığıyla gözlerimi açtım yanında arası görünce duraksadım hala uyanmamıştı o kadar tatlıydı ki yaklaşıp dudağına öpücük kondurdum gülümseyerek uyandı

"Günaydın güzeller güzeli bir tanecik karıcığım günümü aydınlattın"

"Günaydınnn aşkım çok tatlı uyuyordun uyandırmak istemedim"

"Allah Allah bu tatlılığı yakından görmek ister misin acaba?"

"Saçmalama istersen hastanedeyiz"

"Tamam tamam sen bir iyileşte evimize geçeriz o zaman kimse kurtaramaz senden"

Alnımdan öpüp yataktan çıktı ayağa kalktı camın önüne geçip etrafı incelemeye başladı vücudunu gerdi telefonuna mesaj geldi keyfi yerine gelmişti bana döndü

"Ne seni bu kadar mutlu etti?"

"Efe itini tutuklamışlar"

"Ohh çok şükür rahatladım"

"Merak etme aşkım bir daha asla sana yaklaşamayacak inan bana"

"Sen yanımda olduğun sürece ben kimseden ve hiç bir şeyden korkmuyorum"

"Bir daha kimsenin sana zarar vermesine izin vermeyeceğim "

Kafamı göğsüne yasladı saçıma öpücük kondurdu onunla olduğum her an içimi huzur kaplıyordu gerçekten insan insanı böyle sever miydi?

Aşklarımm bol bol yorum yapar mısınız lütfen yorumlar çok az geliyor hikaye hakkında ki fikirlerinizi yorumlara yazabilirsiniz görüşürüz bebeklerimm