Bölüm 30

ARASTAN

elimde yüzükle kalmıştım öyle ama her ne olursa olsun asenadan vazgeçmeyecektim göz yaşlarımı silip ayağa kalktım yüzüğe baktım sıkıca tutup cebime koydum öylece kendi kendime yürüyordum kapıdan çıktım resmen içki içmeden sarhoş olmuştum hiç bir şey hissetmiyordum adamlar hemen yanıma geldi

"Abi şimdi ne yapacaz?"

"Yengenizi almaya gideceğiz ama önce yapmamız gereken bir şey var?"

Arabaya bindim miranı kapattığımız depoya geldim eneste peşimden geldi mirana vurmaya başladım yumruk üstüne yumruk attım asenanın gidişi o kadar yüreğimi acıtmıştı ki tüm sinirimi öfkemi hayal kırıklığımı mirandan çıkarmıştım enes bana engel olmaya çalıştı ama ona bağırıp kendimden uzaklaştırdım miranın her yerinden kan fışkırıyordu son nefeslerini veriyordu belimden silahı çıkarıp mirana döndüm yapmamam için bana yalvarıyordu ama gram umrumda değildi 3 el ateş ettim yere yığıldı gebermişti

silahı yere attım dizlerimin üstüne düştüm ilk defa beni böyle görüyorlardı haklılardı bende ilk defa kendimi böyle görüyordum hıçkıra hıçkıra ağlıyordum enes yanıma geldi ayağa kalktım silahı belime taktım

"Abi hiç iyi görünmüyorsun"

"İyiyim ben daha iyi olacağım"

"Abi ne yapacağız "

"Bizde gidiyoruz İstanbul'a çabuk uçağı hazırlatın gidiyoruz "

"Abi istersen biraz dinlen ondan sonra gidelim iyi gözükmüyorsun"

Enese baktım sinirli bir şekilde

"Sana ne dediysem onu yap "

"Tamam abi sen nasıl istersen"

Arabaya bindik uçağa bindik enese döndüm

"Cihanı bul bana"

"Nasıl yani abi?"

"Ne bileyim işte telefon numarası olsun adresi olsun hakkında her şeyi öğrenin özellikle adresini"

"Hemen "

ASENADAN

uçaktan inmiştim cihan karşılamıştı beni çantamı alıp arabaya bindik

"Ne oldu ?"

"Şu an konuşmak istemiyorum sonra konuşalım mı?"

"Sana zarar vermedi dimi?"

"Hayır cihan aras asla bana zarar verecek bir şey yapmaz bunu da en iyi sen biliyorsun "

"AĞLAMAKTAN GÖZLERİN ŞİŞMİŞ KIZIM NE YAPTI BU ADAM SANA"

"SEVİYORUM ÇÜNKÜ ALLAH KAHRETSİN Kİ HER NE KADAR UZAKLAŞMAYA ÇALIŞSAM DA HALA ÇOK AŞIĞIM ONA"

gözlerim dolmuştu ağlamaya başlamıştım cihan beni ağlarken görünce derin bir nefes verip sakinleşti

"Tamam tamam ağlama artık özür dilerim"

"Dileme özür "

Çenemden tutup havaya kaldırdı

"Kızdın mı bana?"

"Yok kızmadım moralim bozuk sadece"

Dedim gülerek

"Ha böyle gül ya ohh"

"Üff cihan ya ağlamama bile izin vermiyorsun sende olmasan ne yapacam ben?"

"Tabii kızım ne zannettin?"

Eve gelmiştik cihan tek yaşıyordu tek yaşamasına rağmen evi baya büyüktü ailesinin durumu da baya iyiydi eve girdik çantamı yere bırakıp koltuğa oturdum cihan da karşıma oturdu

"Ee anlat bakalım ne bu olay?"

"Sana bahsetmiştim ya cihan zeynep diye bir tane kadın geldi konağa diye"

"Evet"

"Cihanın eski nişanlısıymış"

"NE SENLE O KADINI AYNI EVE Mİ KOYDU?"

"evet"

"sonra ne oldu nasıl öğrendin Aras ne dedi sen öğrendiğin de "

"Ya bilmiyorum çok kez konuşmaya çalışsa da konuşmadım anlattığına göre kadını sevmiyormuş evlenmek zorunda kalmış artık ne olduysa evlilik bozulmuş bu salakta İstanbul'a gelme niyetiyle terk etmiş kızı "

"Ne sıkıntılı bir herif bu ya iyi en azından kıza aşık değilmiş evlenmek zorunda kalmış oda ne kadar doğruysa artık şüpheli "

"Beraber olmuş kızla"

"NE?"

diyerek ayağa sıçradı oda benim gibi öfke patlaması geçiriyordu bende onları duyduğum da aynı böyle bir tepki vermiştim

"NE DEMEK BERABER OLMUŞ KIZLA"

"BİLDİĞİN İŞTE SARHOŞLARMIŞ BİRLİKTE OLMUŞLAR"

"hey Allahım ya ama uyardım seni çok uyardım o heriften olmaz dedim en azından geç olmadan geri döndün"

"Sen haklıymışsın"

"Neyse yorgun gözüküyorsun gel ben sana odanı göstereyim "

"Olurr"

Çantamı alıp yukarı çıktı bende peşinden gittim çok yorgundum hemen uyuyup dinlenmek istiyordum cihan bana odayı gösterdikten sonra odadan çıktı bende duş alıp üstümü değiştirip yatağa uzandım uyumaya çalıştım her ne kadar aklım başka yerde olsa da bütün gece uyku tutmamıştı

ARASTAN

uçaktan indim adamlar aldı beni İstanbul da ki eve geldim duş alıp üstümü değiştirdim eşofman giyip aşağı indim bahçeye çıktım gecenin bir körüydü sabah olmasını bekledim asenanın beni dinlemesi lazımdı bütün gece kahve ve sigarayla ayakta duruyordum uykusuzluktan gözlerim kızarmış şişmişti yerimden kalkıp odaya çıktım üstümü değiştirdim siyah bol bir gömlek ve siyah bol bir kumaş pantolon giydim evden çıktım enes yanıma geldi

"Abi cihan denen herifin evini numarası hakkında her şeyi öğrendim"

"Evine gidiyoruz"

"Abi dinlenmek iyi gelmiş bakıyorum dünkü hâlinden eser yok"

"Dur oğlum daha bir şey yapmadık bir gidelim de"

Arabaya bindik bir yarım saatlik bir mesafeden sonra arabadan indik kapıyı çaldım yanımda enes vardı adamlar uzakta bekliyordu o sırada kapı açıldı asena kapıyı açtı beni görünce hemen kapıyı kapatmaya çalıştı ama araya ayağımı koyup kapatmasını engelledim kapıyı açıp içeri geçtim

"NE İŞİN VAR SENİN BURDA YA NERDEN BULDUN BENİ"

"SEVGİLİ KOCACIĞINI HİÇ TANIYAMAMIŞSIN KARICIMM"

"DEFOL GİT BU EVDEN"

"önce seninle konuşacağız"

"Seninle konuşacak bir şeyim yok cihan polisi ara hemen"

Diyerek içeri geçti peşinden gittik cihan polisi arayacağı sırada enes silahını çıkarıp cihana doğrulttu

"İndir o telefonunu"

Telefonu cihanın elinden aldı

EŞKIYA MISINIZ OĞLUM SİZ " dedi cihan bağırarak

"ENES İNDİR O SİLAHI"

ama beni dinlemedi arasa dönüp göğsüne vurdum

"YA MANYAK MISIN SEN SÖYLE İNDİRSİN SİLAHI"

"KONUŞURSAK CİHANA ZARAR VERMEYECEK YANİ BU SENİN ELİNDE"

"BAKIYORUM DA FABRİKA AYARLARINA GERİ DÖNMÜŞSÜN "

"nasıl?"

"DİYORUM Kİ EV BASMALAR ZORLAMALAR ESKİ HALİNDEN HİÇ BİR FARKIN YOK"

"doğru evet öyle oldu biraz baktım ki her türlü sana yaranamıyorum o zaman olduğumdan farklı biri gibi davranmama gerek yok"

"Olduğundan farklı biri gibi ben mi seni farklılaştırdım"

"İstersen bunu yalnız konuşalım "

"tamam tamam konuş "

"ASENA GİTMİYORSUN SAKIN NE KONUŞACAKSA BURDA KONUŞSUN "

"merak etme cihan geleceğim "

"SEN ÇOK KONUŞMA LAN" diye cihana çıkıştı Aras

Arasa döndüm sinirli bir şekilde oda bana döndü elleri cebinde sırıtarak bana baktı göz devirerek bahçeye çıktım arasta peşimden geldi

"Ne konuşacaksan konuş sonra defolup git"

"Bak biliyorum büyük hayal kırıklığı yaşadın ama sana her şeyi anlattım sen ise bana inanıp anlamak yerine terk etmeyi seçiyorsun"

"Ne hayal kırıklığından bahsediyorsun ya beni nasıl bir duruma düşürdün farkında mısın sen?"

"Özür dilerim tamam mı çok özür dilerim Allah belamı versin benim ama ne olur herkes ikinci bir şansı hak eder "

Ellerimi tuttu öpücükler kondurdu

"Ne olur sevgilim biliyorum sende bana aşıksın yazık etme bizi be "

Derin bir nefes verdim

"Olmaz Aras olmaz"

Ellerimi çektim anlamamış gözlerle bana bakıyordu

"Git lütfen git"

Gözlerimden bir kaç damla akmaya başlamıştı

"Yapma ne olur"

"ARAS GİT DİYORUM YA GİT YALNIZ BIRAK BENİ GÖRMEK İSTEMİYORUM SENİ DAHA FAZLA"

eve geçtik ikisini de dışarı aldım kapıyı kapattım aras kapıyı tekmeleyerek bağırmaya başladı

"NE YAPARSAN YAP VAZGEÇMEYECEĞİM"

"DUYDUN MU VAZGEÇİRTEMİCEKSİN KENDİNDEN"

"ÇÜNKÜ SENİ ÇOK SEVİYORUM DELİLER GİBİ AŞIĞIM SANA BU GERÇEĞİ KİMSE DEĞİŞTİREMEZ "

kapıya yaslandım derin derin nefes alıp vermeye başladım her ne kadar göz yaşlarımı silsem de ağlıyordum ve engel olamıyordum cihan geldi yanıma kapıya yaslanıp yanıma oturdu kafamdan tutup omzuna koydu saçlarımı okşadı oturup saatlerce ağlamıştım o yerde

Asenanın sözleri o kadar canımı yakmıştı ki kalbim sıkışıyordu elimi kalbime koyup derin derin nefes alıp vermeye başladım gözlerim dolmaya başlamıştı apar topar kendime gelip arabaya bindim göl kenarı kimsenin olmadığı bir yere gelmiştim da sandalyeye oturup manzaraya doğru yayıldım ve sigara yaktım her nefeste asena geliyordu aklıma ilk defa birine böyle bağlanmıştım onun hayatımdan çıkacak düşüncesi bile korkutuyordu beni ömrüm boyunca onunla geçirmek istiyordum