Bölüm 13

Hava kararmıştı aşağıya indim baya bir karnım acıkmıştı Aras koltukta oturmuş film izliyordu beni görünce filmi kapatıp ayağa kalktı

"Bir şey mi oldu güzelim"

"Yok bir şey olmadı da benim baya bir karnım acıktı ya"

"Abla yok ama erken çıktı yarın da izinli dışardan söyliyeyim"

"Olur"

"Pizza uyar mı sana?"

"Uyar uyar"

"Tamamdır bı 15 dakikaya gelir"

Arasın yanına gidip karşısında ki koltuğa oturdum birlikte film izlemeye başladık daha sonra arasa döndüm

"Aras"

"Efendim"

"Sana bir şey soracağım"

"Sor bakalım " dedi filmi kapatarak

"Tek başına mı yaşıyorsun sen yoksa bir ailen var mı?"

"Nerden çıktı bu şimdi?"

"Bir yerden çıkmadı senin hakkında hiçbir şey bilmiyorum merak ediyorum "

"Annem ve kız kardeşimle yaşıyorum ama tabi onlar beni Amerika da çok büyük bir ihale için toplantı da olduğumu düşünüyorlar"

"Kız kardeşin demek?"

"Evet seda senle aynı yaşta gibi gibi"

"Baban peki ?"

"Babam bilmem yani ben babamı hiç görmedim tanımıyorum hayatta mı değil mi onu bile bilmiyorum "

"Nasıl yani terk mi etti sizi?"

Derin bir nefes aldı

"Evet annem büyüttü bizi bende işte bu işlerin başına geçtim öyle yani"

"Anladım peki yani zor olmadı mı?"

"Tabi kii oldu babasızlık en çok koyan şey oldu ama bir taraftan da iyi oldu kendim oldum resmen benden korkan saygı duyan insanlar babamın gücünden değil yada arkamda ki güçten değil ben olduğum için "

​​​​​​"Keşke benimde babam böyle yıllar önce beni terk edip gitseydi de kurtulsaydım ama o önce hayatımı mahvedip bana işkence çektirerek terk etmeyi seçti"

"Senin babanla neden aran bozuk?"

"Annemi bıçakladı"

"NE?"

Arasın yüz rengi değişmişti bunları arasa her ne kadar doğru bilmiyordum ama en azından biraz da olsa içim rahatlardı

"Annem öldükten sonra da beraber yaşamaya başladık tabi ona yaşamak denirse vurmalar bağırış çağırış en sonda sen çıktın işte senden aldığı parayla da defolup gitti"

Bana yaklaşıp göz yaşlarımı sildi ellerimi ellerinin arasına aldı

"Bir daha söz veriyorum değil baban hiç kimse sana dokunamayacak"

O sırada zil çaldı elimi çektim o sırada zil çaldı aras kapıyı açtı kurye gelmişti siparişleri alıp yanıma geldi beraber bir şeyler yemeye başladık

EFEDEN

gece kulübüne gelmiştim üst üste aralıksız içmeye başladım kafam baya bı iyiydi asenanın yanımda olmasını istiyordum o sırada telefonum çaldı bengüydü

"Efe nerdesin sen?"

"Oo bengü hanım beni arıyorsunuz"

"Ne diyorsun efe nerdesin?"

"Bilmem nerdeyim ben"

"Efe senin kafan mı güzel ne yaptın içtin mi"

"İçtim içtim daha da içeceğim "

"Efe nerdesin söyle geliyorum"

Elamana döndüm telefonu elimden alıp bengüyle konuştu daha sonra tekrar bana verdi umursamadan içmeye devam ettim

ASENADAN

Aşağıya indim aras bahçe de sandalyeye oturmuş bir yandan telefonuyla ilgileniyor bir yandan da sigara içiyordu arasın güvenini kazanmam gerekiyordu yanına gittim beni görünce sırıtmaya başladı ona döndüm

"Aras"

"Efendim güzelim"

"Ben kendime kahve yapacaktım da sende ister misin diye soracaktım"

"Senin elinden gelecek her şeye okeyim ben"

"Tamam o zaman ben yaparım "

"Tamam yavrum"

Mutfağa gittim kahve yaptım ikimize dolaptan uyku ilacını alıp arasın kahvesine bir kaç damla attım daha sonra yanına gittim elimden alıp bir yudum alıp içmeye başladı bende karşısına oturdum bi süre geçmişti aras yavaş yavaş gevşemişti

Bir anda kafasını arkaya doğru atıp uyumaya başladı yanına gittim emin olmak için uyandırmaya çalıştım ama uyanmamıştı başarılı ilerliyordum yani ama arası böyle burda bu şekilde burda bırakamazdım kolunu omzuma attım zorda olsa eve kadar düşe kalka taşımıştım Aras için üzgündüm o iyi bir insandı ama ben efeyi seviyordum buraya ait değildim arası koltuğa uzandırdım

"Çok özür dilerim Aras"

"Ne olur beni affet"

Bahçeye çıktım çitlerden atladım aras uyanmadan son hızla koşmaya başladım efenin evine gitmem gerekiyordu ormanın içinde nerde olduğumu bilmiyordum tek amacım bir an önce gitmekti son hızla yola çıkmıştım bana doğru bir tane araba geliyordu önüne atladım beni anlayışla karşılayıp gideceğim yere götüreceğini söylemişti ona güvenmekten başka hiçbir şansım yoktu

ARASTAN

Gözlerimi zorlukla açıyordum başımda adamlarım vardı hemen ayılıp ayağa kalktım ne olduğunu anlamaya çalışıyordum asena neredeydi en son kahve içiyorduk beraber ne olmuştu bana?

"NE OLUYOR LAN?"

"Abi yenge yok"

"NE DEMEK YOK LAN NE ANLATIYORSUNUZ OLUM"

"Abi geldiğimizde sen baygındın evin bahçenin her tarafına baktık yenge yok kaçmış galiba"

Damarım tutmuştu yakasına yapıştım öfkeden gözüm hiç bir şey görmüyordu artık ama öfkem adamlara değil asenayaydı hatta sorun benim ona bu kadar güvenip kendimi kaptırıp sonra böyle mal gibi ortada kalmamdı

"BEN ANLAMAM OLUM GEREKİRSE TÜM İSTANBULU TÜM DÜNYAYI KARIŞ KARIŞ ARAYACAKSINIZ AMA BULACAKSINIZ BANA O KIZI"

"tamam abi" dedi kafasını öne eğerek

yakasını bıraktım adamlar evden çıkıp aramaya başlamışlardı masaya tekme atıp devirdim sinirden deliye dönmüştüm nasıl bu kadar aptal olabilirdim ki vazoyu alıp televizyona fırlattım aynaya baktım kendimi tanıyamıyordum ben bu değildim ilk defa birinin yanında kendim olmuştum oda beni aptal yerine koyup terk etmişti tıpkı BABAM gibi

Elimi yumruk yapıp aynaya yumruk attım ayna paramparça bir şekilde yere düştü elim kanlar içinde kalmıştı ama umrumda değildi yere düştüm oturmaya başladım ağlıyordum ilk defa bir kız için ağlıyordum en son babam bizi terk edip gittiğinde böyle ağlamıştım şimdi sevdiğim kız terk etti diye babamdan sonra ilk defa bu kadar bağlanıp güvenmiştim

ASENADAN

adam beni istediğim yere bıraktı teşekkür edip arabadan indim kalbim duracak gibiydi başarmıştım efeye gelmiştim onu o kadar çok özlemiştim ki gördüğüm an koşarak sımsıkı boynuna sarılmak istiyordum eve gireceğim sıra efenin arabası durdu önce bengü inmişti arabadan daha sonra efeyi indirdi ne alakaydı hem efenin bu hali neydi o beni kurtarmak yerine gece kulüplerinde takılıp sarhoş mu oluyordu?

Neyse Allah'tan bengü yanındaydı ona yardımcı oluyordu cihanın da arabadan inmesini beklemiştim ama yoktu efe kolunu bengünün omzuna atmıştı bengü de yürümesin de yardımcı oluyordu daha sonra durdular bir şeyler konuşuyorlardı mesafeden dolayı seslerini duyamıyordum daha sonra hiç beklemediğim bir şey olmuştu ihanet mi? Hemde en yakın arkadaşımla!?

Efe bengünün dudaklarına yapışmıştı bengü de karşılık vermişti gözümün öpüşüyorlardı içeri geçmişlerdi onlara gözükmeden arka bahçeye geçtim camdan izlemeye başladım gözümün önünde birbirlerini yiyorlardı resmen kalbim sıkışmıştı koşarak oedan uzaklaştım peki ya şimdi ne yapacaktım Aras haklıydı efenin ki sadece çocukça bir hevesti

ARASTAN

Oturduğum yerde hala aynıydım saatler geçmişti ama her şey aynıydı değişen hiçbir şey yoktu delirecektim hala bir haber yoktu nasıl bir iz bile bırakmadan kaçmış olabilirdi ama biliyordum kime gittiğini o çocuğun yanına onun evine gitmişti bu sefer gerçekten öldürecektim o çocuğu kimse alamayacaktı elimden neyi bekliyordum ki hala

bir hışımla ayağa kalktım başım dönmüştü bir iki adım sendeledikten sonra duvardan yardım alarak kendimi toparladım hızlı adımlarla kapıya yöneldim kapıyı açtığımda gördüğüme inanamamıştım karşımda asena vardı bana geri dönmüştü evine geri dönmüştü

"Asena?" Dedim şaşkınlıkla

"Sen haklıydın" dedi sadece ama yetmişti bana iki kelime o yanımdaydı bana geri dönmüştü ya hiç bir şeyin önemi yoktu artık benim için

​​​​​​Kollarını boynuma dolayıp sımsıkı sarıldı bana bende karşılık verip beline sarıldım onu kendime çekip sımsıkı sarıldım beline bir daha bırakmamak üzere