Bölüm 12

EFEDEN

asenayı nasıl bulabileceğim hakkında hiçbir bilgim yoktu çok yorulmuştum bunalmıştım ama asenadan da vazgeçemezdim çok seviyordum onu biliyordum oda beni çok seviyordu

Bahçeye çıkmıştım hava baya serindi tişörtle çıkmıştım o sırada kapı çaldı açtığım da bengü gelmişti içeri geçti bende kapıyı kapatıp yanına gittim

"Ne yapıyorsun bakalım tek başına"

"Düşünüyorum öyle "

"Asenayı mı?"

"Başka ne düşünebilirim ki?"

"Sende kendini harap ettin asena diye bir gelişme de yok"

"Yok yani bilmiyorum "

"Ee hadi yapta bir kahve içelim "

"Olurr şekerli dimi her zaman ki gibi"

"Tabi kii her zaman "

Mutfağa geçtim ikimize kahve yapıp içeriye geçtim bengünün karşısında ki koltuğa oturdum

"Ee cihan yok mu?"

"Yok yani biz ayrıldık efe"

"Nasıl ayrıldık derken?"

"Yani sana söylemedik bu kadar belayla uğraşırken"

"Tamam da ne oldu birdenbire?"

"Birdenbire olan bir şey değil ilişkimiz yetersizdi bende daha fazla ilerletme gereği duymadım"

"Anlaşıldı neyse ya sen canını sıkma "

"Yok be ne sıkacam"

telefonum çaldı cihan arıyordu telefonu açtım

"Efendim cihan"

​​​​​​"Efe ben bir şey öğrendim ama sakin olacaksın tamam mı?"

"Ne oluyor olum söylesene işte "

"Arasa kanadaya gideceğimiz haberini uçuran kişiyi buldum"

"Ne diyorsun lan kimmiş?"

"Hamdi amca"

"NE?"

"üzgünüm kardeşim ama durum bu"

"EMİN MİSİN BAK BİR YANLIŞLIK OLMASIN"

"bir yanlış yok "

"TAMAM KAPAT "

telefonu kapattım

"Efe ne oldu?"

"Bengü benim acil çıkmam gerekiyor sonra konuşuruz"

"Dikkat et"

hemen arabaya bindim babam nasıl böyle bir şey yapardı tamam biliyorum asenayla olmamı istemiyor asenayı sevmiyor ama bu kadarı çok fazlaydı gidip o herife haber uçarmak neydi ya her şeyi geçtim bir baba bunu evladına neden yapardı ya bana bir şey olsaydı o zaman vicdan azabıyla nasıl yaşardı bunları hiç mi düşünmemişti

Arabadan indim hızlı adımlarla kapıya yürüyüp kapıya sertçe defalarca vurdum bir süre sonra yengem kapıyı korkmuş gibi açmıştı amacım kimseyi korkutmak değildi ama hesaplaşmam gereken biri vardı yengeme tepki vermeden içeriye geçtim babam salon da koltukta oturuyordu abim beni görünce şaşırarak ayağa kalktı

"Ne oluyor efe?" Dedi abim

"Oğlum noldu sana bir şey mi oldu?"

"BABA SEN NASIL BÖYLE BİR ŞEY YAPARSIN YA"

"YAVAŞ LAN O NASIL KAPIYA VURMAK KARŞINDA BABAN VAR SENİN"

"KEŞKE BİRAZ DA BABALIĞINI GÖSTERSEYDİN BANA "

"NE OLUYOR LAN EV BASAR GİBİ"

"BİRDE BİLMİYORMUŞ GİBİ YAPMIYOR MUSUN HARBİDEN DELİRİYORUM YA"

"..."

" ARASA SEN HABER UÇURDUN DİMİ SEN SÖYLEDİN KANADAYA GİDECEĞİMİZİ"

"..."

"Ne diyorsun oğlum hamdi doğru mu söylüyor efe yaptın mı böyle bir şey "

"Baba gerçekten yaptın mı sen mi ele verdin kardeşimi " dedi abim

"YAPTIM LAN BEN SÖYLEDİM RAHATLADIN MI?"

"SANA İNANAMIYORUM BABA SANA İNANAMIYORUM "

"SANA O KIZDAN AYRIL DEDİM SEN NE YAPTIN ELİN KIZI İÇİN BENİ KARŞINA ALDIN TAKTIN PEŞİNE ADAMLARI KANADAYA GİDECEKTİN YAŞATIRLAR MIYDI OĞLUM SENİ"

"OFF BABA YA OFF"

evden çıktım abim peşimden geldi ama dinlemeyerek arabayı sürmeye başladım kafamın estiği yöne doğru gidiyordum artık bir bara gittim içmeye başladım

ASENADAN

aşağıya indim Aras evde yoktu masaya kahvaltıyı hazırlamıştı bende masaya geçip kahvaltı etmeye başladım masa da bir kuş sütü eksikti resmen yüzüm de bir gülümseme oluşmuştu o sırada içeri bir kadın girdi

"Günaydın Asena hanım"

"Günaydın sizi tanıyamadım "

"Melek ben efendim yeni yardımcınız"

"kahvaltıyı siz mi hazırlamıştınız ?"

"Hayır hayır kahvaltıyı aras bey özellikle hazırladı ben ev işlerini halletmek için geldim "

"Allah Allah bu böyle inceliklerden anlar mıydı?"

"..."

"Neyse tamam teşekkürler "

"Tekrardan afiyet olsun "

Kahvaltıya geri döndüm kahvaltımı bitirmiştim toplayacağım sırada melek geldi kendi toplanacağını söyledi bende koltuğa oturdum acaba yardım istesem yardım eder miydi?

Şansımı denemekten bir zarar gelmezdi bence sonuçta oda benim gibi bir kadın aynı şey onun da başına gelebilirdi yada onun kızının da başına gelebilirdi bir umut ayağa kalkıp mutfağa kadının yanına gittim beni görünce hemen irkildi bende rahat olmasını söyledim masaya oturtturdum kendim de karşısına oturdum

"Buyrun asena hanım bir sorun mu var?"

"Yok yok ben senden bir yardım isteyecektim"

"Tabii yapabileceğim bir şeyse neden olmasın?"

"Bak benim burdan kurtulmam kaçmam lazım bana yardım et ne olur?"

"Siz ne diyorsunuz Asena hanım ben ne yapabilirim ki "

"Telefonunu versen bana söz veriyorum kimseye bir şey demem"

"Olmaz yani Aras bey öğrenirse çok kötü olur ben bunu göze alamam"

"Ya lütfen hem nerden haberi olacak ki benim yerimde sende olabilirdin ne olur biraz empati yapsan "

"Üzgünüm ben Asena hanım " diye ayağa kalktı içeri geçti

Peki ya şimdi ne yapacaktım gider arasa da öterdi bu şimdi bir de bunla uğraşacaktım anlaşılan bu kadından da bana hayır gelmeyecekti Aras beyciği nasıl gözünü korkuttuysa artık kadının dili tutulmuştu resmen konuşurken bende odaya geçtim bir şey yapmam lazımdı ama ne o sırada kapı çaldı kadının konuşmasından anladığım kadarıyla Aras gelmişti hemen lavaboya girdim Aras odanın kapısnı tıklattı ses gelmeyince odaya girdi beni göremeyince lavabonun kapısını tıklattı ses vermeyince tekrar vurdu kapıya bu sefer bir öncekinden daha sinirli bir şekilde

Bir hışımla kapıyı açtım beni görünce yüzünde bir rahatlama olmuştu eli havada kalmıştı elini indirdi

"Ne var lavaboda da mı rahat yok?"

"Sen ses vermeyince bir şey oldu sandım "

"Kısacası kaçtım zannettin"

"Yani söz konusu sensen her şey mümkün "

"Eğer kaçabilseydim emin ol iki dakika bile durmazdım "

"Ona ne şüphe "

"Başka bir şey yoksa odadan çıkabilirsin"

"Yok ama daha sonra yine burdayım "

Göz kırpıp odadan çıktı hay Allah'ım ya çocuk gibiydi resmen bela gibi bir şeydi başıma

​​​​​​

​​​​​​​