Nasıl Bulacağım?

Karnımda ki ağrıyla uyanmıştım ama gözlerimi açamıyordum. Göz kapaklarım da tonlarca yük varmış gibi hissediyordum. Bir ses geliyordu galiba bu biyolojik babaydı.

"Sen nasıl kullanırsın? Biriniz aşırı dozdan yatıyor bir diğeri de onu beklerken uyuşturucu alıyor. Başıma bela misiniz?" Diyordu. Hey o bana bela mı demişti? Birileri ona cevap verdi ama sesler silikleşmehe başlamıştı. Bir süre sonra da bilincim kapanmıştı.

...........

"Bu kadar uyuması normal mi?"

"Doktor ağrı çekmemesi için ilaç veriyormuş."

Sesler geliyordu ama kimin olduğunu anlayamıyordum. Kısa süre sonra tekrar uykuya daldım

...........

Bu sefer bilincim daha netti. Gözlerimi açmaya çalıştım ama çok zordu. Sonra birinin sesini duydum. "Uyanıyor." Diyordu. Sonunda gözlerimi açtığımda ışık gözümü acıttı ve hemen gözümü kapattım. Işığın azaldığını hissedince geri açtım. Ve uyuşturucu kullanan kişinin elini gözüme siper ettiğini gördüm. Herkes buraya doluşmuş resmen ya. Kafamı pencereye çevirinde Güneş'in battığını gördüm ya da doğuyordu emin değildim. Bağımlı olana döndüm ve konuşmamaktan garip çıkan sesimle konuştum.

"Ne oldu bana? Ne zamandır yatıyorum burada? Ayrıca saat kaç?" Dedim.

"Aşırı dozdan dolayı gece fenalaştın ve hastaneye geldik. Bir ara uyandın ama ağrın olduğu için doktor tekrar uyuttu." Dedi.

Ne! Hayır bunu yapmış olamam. Olamaz ya. Hayır. Olmaz. Bu kadarını yapamam. Hayır hayır hayır.

Ben söyledim ve kullandın. Düşünme. Hem o zevki hatırlıyormusun , onun nasıl bir his verdiğini. Muhteşemdi değil mi? Tekrar kullan. Sonra tekrar. Ve tekrar. Hayatın boyunca.

Evet, o hissi o zevki hatırlıyorum. Tekrar istiyorum. Ve tekrar. Kafamdaki o ses haklıydı. Hayatım boyunca onu kullanacaktım. Ama biraz daha dikkatli olmalıydım. Bu olaydan önce bulması kolay olmamıştı. Bundan sonra ise hiç bulamazdım. Yardım etmeliydi birisi. Kim ederdi ki? Kim uyuştur!cu almam için bir şey yapar ya da kim uyuşt!rucu alır? Evde ki tek Bağımlı ben değildim. Elbette diğeride ister. Ve kendi aldığı bir yer olmalı. Eve geçince onunla konuşmalıydım.

"Arya Arya" birisi bana sesleniyordu.

"Noldu?"Dedim

"İyi misin? Defalarca seslendik ama duymadın." Dedi. Bu kimdi be?

"Sen kimsin?" Diye sordum. O ise bana garip garip baktı. Ne yani o kadar insan vardı ve ben bunların kim olduğunu nasıl aklımda tutayım?

"Ben en büyük abin Kunt." Dedi. Bunların isimlerini öğrenmem lazım. Ya da boşver lakap takmak daha kolay. Bağımlıyı gösterdim.

"Şimdi sen bağımlısın."

"Evet. Ama-" Sözünü kestim ve Savcı'yı işaret edip konuştum.

"Sen savcısın." Başını evet anlamında salladı. Bu seferde doktoru gösterip konuştum.

"Sen doktorsun. Aslında sana çok bilmişte yakışabilir. Senden öyle bir hava aldım." Gülümsedi ve bu olmamış gibi başını salladı. Bana seslenen kişiye döndüm.

"Sen büyük boy olansın değil mi?" Ben susunca herkes gülmeye başladı. Gülünücek ne vardı ki?

"Niye gülüyorsunuz?" Sinan Bey kahkahasının arasında konuştu.

"Lakap takmaya gülüyoruz. Ne ara bizimkilere Lakap taktın. Ayrıca şu salağın bağımlı olduğunu nasıl anladın?" Dedi. Sorusunun cevabı aslında çok basitti.

"Tecrübe meselesi. İnsan uzun süre kullanınca bir insanın bağımlımı değilmi olduğunu anlıyorsun."

"Sen ne kadar süredir kullanıyorsun?"Diye sordu.

Buna cevap vermek istemiyordum. Bu soru beni rahatsız etmişti. Cevap vermedim. Bunun üstüne Sinan Bey bir daha sordu.

"Arya cevap ver. Kaç sene kullandın?"

"Çıkın odadan uyuyacağım." Dedim ve başımı yana çevirip gözlerimi kapattım. Sonra birinin nefes verişini duydum ve çenemde bir el hissettim. Gözümü açmak zorunda kaldım. Çenemi tutan Sinan Bey'di. Çenemi tuttu ve kendisine doğru çevirdi.

"Arya soruma cevap ver sonra uyursun."

"Cevap vermek istemiyorum."

"Ama cevap vermek zorundasın kızım."

"Hayır vermek zorunda değilim." Dedim ve serum olmayan elimle çenemde ki elini ittim.

"İyiliğin için yapamayacağım bir şey yok güzel kızım. Emin ol kendin isteyerek söylemek zorunda kalırsın. O yüzden şu an bir hiçbir şey yapmamisken söyle de tadımız kaçmasın."Dedi.

" Sen kimi tehdit ediyorsun? Ne hakla? Haddini bil değilse ben sana öğretirim."

Gülümseyip bana gururlu bir bakış attı.

"İşte benim kızım, benim varisim."

Bu adam deli mi ne. Adama laf söylüyoruz o da gurulanıyor mu?

"Deli misin?"

"Hayır sadece lafın altında kalmayacağını gördüm. O yüzden gururlandım. Aferin hiçbir lafın, tehditin altında kalma."

Vay be öteki olsa şu an ölmüştüm. Ama bu adam onu tehdit ettiğim için gurur duymuştu. Bu adamla iyi anlaşacaktık. Bu sırada Büyük boy konuşmaya başladı.

"Baba ne demek varisin? O daha reşit bile değil. Ayrıca onu neye bulaştırdığını biliyor mu?"

Bu sefer konuşmayı Savcı devraldı.

"Bizden biri kabul etmeyince bu sefer küçücük kızı mı varis yaptın? Sen naptın baba sen ne yaptın?"

Birden araya girme gereği duydum.

"Bir kere ben kabul ettim. Bu ikimizin arasında sizi ilgilendirmez. Ayrıca gayette güzel bir anlaşmaydı. Ve tekrar söylüyorum sizi ilgilendirmez."

"Duydunuz kızımın dediklerini. Sizi hiç alakadar etmez."

Cidden sevdim bu adamı.

..................

2 gün boyunca hastane de kalmıştım ve neredeyse kimseyle konusmamıştım. Sakindi yani. Şimdiyse sonunda eve gidiyorduk. Bağımlıyla konuşucaktım. Çok bile sabretmiştim. Gerçekten bir an önce o hapları almam lazımdı.

Bunu biliyorsan ne güzel. Şimdi eve gidince direkt konuş ve hapları al.

Bir süre sonra araba durunca eve geldiğimizi anladım. Araba da ben, Sinan Bey ve Sinem Hanım vardı. Diğerleri evdeydi. Arabadan indim ve evin kapısına geldim. Sinan Bey ve Sinem Hanım'ı bekledim. Onlar gelince de zile bastım ve kapı anında görevli tarafından açıldı. Kapıda mı bekliyordun teyze ya. Hosgeldiniz falan demişti ama ben dinlemedim. Daha önemli konularımız vardı. Salona geçince Bağımlı'nın burada olmadığını gördüm. Odasında olabilirdi. Yorgunum bahanesiyle yukarı çıktım. Tek tek bütün odalara baktım. En sonunda telefona bakarken buldum onu. Bir anda odaya girdiğim için şaşırmıştı.

"Noldu?"

"Seninle bir şey konuşmamız gerek."

"Ne?"

Direkt konuya girdim.

"Bana uyuşturucu lazım. Bir de benim aldığım yer patladı. Sen nereden alıyorsun? Ayrıca şuan hap var mı çok ihtiyacım var."

"Sen deli misin? Daha yeni ölümden döndün bu yüzden."

"Sen desende demesende ben bulacağım zaten. Sana sadece kolaylaştırman için sormuştum. Ayrıca bana engel olamazsın."

"Ben olamam ama olacak kişileri biliyorum."

"Ne-"

Birden abi diye bağırmaya başladı. Onu susturmak için hareket ettiğim de beni ittirdi ve yere kapaklandım. Umarım duymamışlardı diye ümit ederken odaya dalan sürüyle yersiz bir ümit olduğunu anladım.

"Neler oluyor burada? Ayrıca Sen neden yerdesin?" Dedi kim olduğunu bilmediğim adam.

"Sana ne be." Dedim.

Bacağım çok acıyordu. Umarım dikişlere bir şey olmamıştır. Kalkmaya çalışırken canım daha çok yanmıştı bu yüzden yüzümü buruşturmuştum. Sonra belimde eller hissettim ve ayağa kaldırıldım. Başımı belimdeki ellerin sahibine çevirince bunun Savcı olduğunu gördüm.

"Çek ellerini."

"Ayakta zor duruyorsun bu yüzden uslu dur." Bunu diyen Büyük boydu.

"Arya benden uyuşturucu istedi." Diyerek Bağımlı bombayı pat diye ortaya bıraktı. Etrafta bir sessizlik oluştu.

"Sen akıllanmadın mi? Ölüyordun lan!"

"Size hesap vermek zorunda değilim. Benim hayatım. Kısacası sana ne size ne!"

"Belli akıllanmayacaksın."

Birden bana doğru yaklaştı. Elimi tutup başını altın geçirdi ve bir anda dünyayı tersten görmeye başladım.

"İndir beni."

"Aynen bak şuan indirdim. Ayrıca abiye sana ne denmez."

"Sana ne be! İstediğimi derim."

"Öyle mi?"

Elleri gevşedi ve yer Birden yakınlaşmaya başladı. Düşüyorum lan.

"Tamam bir daha söylemeyeceğim. Tut beni tut!"

Etraftan gülme sesleri geliyordu. Başımı kaldırıp bakmaya çalıştım ama bakamadım.

"Siz de gülmeyi kesin. Sinir etmeyin insanı."

Beni dinlemek yerine daha fazla gülmeye başladılar.

"Hadi bakalım. Yemek yiyeceğiz." Dedi Büyük boy ve sırtında benle yürümeye başladı.

"Kendim gidebilirim. Lütfen indirir misin beni?" Ne kadar da kibardım.

"Hayır."

Sırtına vurdum bende bu sefer.

"Tekrar düşmek mi istiyorsun?"

"Off. Tamam."

Aklıma birden bu adamdan rahatsız olmadığım geldi. Bu Arda dan sonra başka birinde ilk defa oluyordu.

Senin tek düşüncen haplar olmalı. Hap bul! Hemen!

Bulmalıyım ama nereden. Beni artık tek birakmazlardı. Bir gözleri hep bende olacaktı. Ne yapacaktım?

Bu bölüm biraz geç geldi. Üzgünüm, gerçekten. Bu bölüm umarım hoşunuza gider. Unutmayın seviliyorsunuz. Bölüm hakkındaki yorumlarınızı bekliyorum. Özellikle Arya'nın kafasındaki ses hakkında. Unutmayın seviliyorsunuz💗💖