23 bölüm

Gökçe'nin Anlatımı

"Neden?" diye sordum Ege'ye.

Tam cevap verecekken hoca geldi. Ben de yerime geçecekken,

"Gökçe, senin velin geldi. Eşyalarını da al çık kızım," dedi Hoca.

"Tamam hocam," dedim.

Eşyalarımı toplamaya başladım.

"Gökçe, dersten çıkınca sana yazacağım, cevap ver," dedi Ege.

"Tamam, hadi görüşürüz," dedim.

"Görüşürüz," dedi Ege.

Sınıftan çıkıp aşağıya indim. Kaan bizi almaya gelmişti. Erdem de gelince Güney'i almaya gittik, onu da aldık.

"Abi, arabayla mı gideceğiz?" diye sordu Güney.

"Maalesef," dedi Kaan.

"Oooof," dedi Erdem.

"Ooooflama Erdem, ne yapalım? Annem korkuyor," dedi Kaan.

"Neyden?" diye sordum.

"Annemin yükseklik korkusu var," dedi Kaan.

Tamam anlamında başımı salladım.

Aradan zaman geçti. Güney telefonu ile oynuyor, Erdem öylece yolu izliyordu. Kaan zaten arabayı kullanıyordu, ben de kitap okuyordum ama sıkıldım. Bu yüzden çantamdan telefonu çıkardım. Tam kulaklık takacakken vazgeçtim.

"Erdem," diye seslendim.

Bana baktı.

"Ben film izleyeceğim, sen izlemek ister misin?" diye sordum.

Erdem bana şaşkın baktıktan sonra kabul etti. Bir film açıp izledik. Aradan zaman geçti, biz filme dalmıştık. Çok komik bir filmdi. Sonra bir telefon sesi geldi. Kaan telefonu açtı, konuştu, sonra kapattı. Biraz sonra araba bir yerde durdu. Ben Erdem'in dizine uzanmıştım, o da kapıya yaslanmıştı, film izliyorduk. Şu an o kadar rahattım ki yerimden kalkamazdım.

"Hadi kalkın, yemek vakti," dedi Kaan.

"Ben aç değilim," dedi Erdem.

"Ben de," dedim.

"Bir 'de' iki oldu. Yemek yiyecek misiniz diye sormadım, yiyeceğiz dedim. Şimdi inin şu arabadan. Zaten yol boyu saçma bir şey için güldünüz," dedi Kaan.

"Bir kere, çok iyi ve komik bir filmdi," dedim.

Kaan bana şüpheyle baktı, sonra gelip kapıyı açtı, telefonu aldı.

"Hey, telefonumu ver!" dedim.

"Yemek ye, öyle vereceğim," dedi Kaan.

"Tamam, ver biz yeriz ama sen telefonumu ver," dedim.

"Önce yemek," dedi Kaan.

Arabadan indik, yemek yiyeceğimiz yere girdik. Herkes buradaydı. Biz de bir yere geçtik. Yemek servisine başladılar. Önüme mantı gelince gülümsedim. Poyraz ile göz göze geldik. Herhalde o söylemişti. Mantıdan yemeye başladım. Sonra bir telefon sesi geldi, benim telefonumdu. Kaan cebinden telefonu çıkardı.

"Yakışıklım kim Gökçe?" diye sordu Kaan.

Annem hariç herkes bana çatık kaşlarla bakıyordu.

"Telefonumu alabilir miyim?" diye sordum.

"Dur bakalım, kimiymiş bu 'yakışıklım'," dedi Kaan.

Arayan Hasan'dı ama ben sırf sinir etmek için söylemedim. Kaan telefonu açtı ve hoparlöre verdi.

"Güzelim, ben sana küstüm, şimdiden söyleyeyim," dedi Hasan.

"Acaba ne yaptım ben yakışıklım?" diye sordum.

"Ben aramasam hiç arayacağınız yok," dedi Hasan.

"Haklısın yakışıklım ama ne yapayım, olanları biliyorsun," dedim.

"Biliyorum güzelim, şaka yaptım," dedi Hasan.

Şu an herkes bana değişik bakıyordu. İyi ki Hasan burada değil. Hasan olduğunu anladılar bence ama şu an konu bu değil. Kaan telefonu öyle bir tutuyordu ki, kırıldı kırılacak.

"Hasan, bir daha kardeşime 'güzelim' de bak ben sana ne yapıyorum," dedi Poyraz.

"Güzelim, o ses Poyraz abiye mi ait?" diye sordu Hasan.

"Hala söylüyor! Bak, oraya gelir senin kafanı kırarım, kuzen demem," dedi Poyraz.

"Senden önce ben kıracağım zaten," dedi Kaan.

"Güzelim, o ses sakın Kaan abiye ait deme," diye sordu Hasan.

Babam da dahil olmak üzere herkes, "Bak hala 'güzelim' diyor," dedi.

"Güzelim, ben kapatıyorum yoksa öleceğim. Seni sonra ararım," dedi Hasan.

"Tamam yakışıklım, görüşürüz," dedim.

"Görüşürüz güzelim," deyip telefonu kapattı Hasan.

Herkes bana çatık kaşlarla bakıyordu. Ben yemeğime geri döndüm. Bir dakika, ben az önce içimden babam mı dedim? Ama nasıl oldu bu şimdi? Neyse, içimden dedim, dışımdan değil.

"Bu sana neden 'güzelim' diyor?" diye sordu Kaan.

"Siz sevgili misiniz?" diye sordu Poyraz.

"Ben bu çocuğu gebertirim," dedi Kerim.

"Ben de senle geliyorum, gel birlikte gebertelim," dedi Polat.

"O kim ki benim ablama 'güzelim' diyor?" diye sordu Erdem.

"Yeter! Uzak durun ondan. Hatırlatırım, o sizin kuzeniniz," dedim.

"Olmaz olsun," dedi Poyraz.

"Anne, bir şey söyle şunlara. Bak, yeğenine laf söylüyorlar," diye sordum.

"Uzak durun. Gökçe haklı, size ne?" dedi Annem.

"O benim kardeşim," dedi Kaan.

"Biri kızım, biri yeğenim. Uzak durun. Hem ister sevgilisi olur, ister olmaz," dedi Annem.

"Abartma hanım, o kadar da değil," dedi Kenan.

"Kenan, bu kız er ya da geç evlenecek," dedi Annem.

"Yok, o benimle kalacak," dedi Kenan.

"Evet, bizle kalacak," dedi Kaan.

Ben onlara göz devirdim ve yemeğime döndüm. İndik bari arabadan yiyelim, değil mi?

"Telefonunun şifresi ne?" diye sordu Kaan.

"Kimin?" diye sordum.

"Seninki," dedi Kaan.

"Ne yapacaksın?" diye sordum.

"Sen söyle," dedi Kaan.

"Söylemiyorum," dedim.

"Abi, 1212," dedi Erdem.

"Sen nereden biliyorsun?" diye sordu Kaan.

"Şey, ben arada telefona bakıyorum. Ablam da bana söyledi, ondan biliyorum," dedi Erdem.

"Sen cezalı olduğun halde bir de ablanın telefonuna mı bakıyorsun? Ben de diyorum bu çocuk niye hiç söylemiyor," dedi Kenan.

"Baba, dur, bekle. Ben onunla ilgileneceğim ama önce şu telefona bakalım ne var," dedi Kaan.

Kaan yanımda oturduğu için ne yaptığını görüyordum. İlk WhatsApp'a girdi, bir şey yoktu. Sonra son aramalara girdi, orada bir tek Hasan vardı. Çatık kaşla bana baktı. Sonra galeriye girdi, resimlere baktı. Birkaç fotoğraf elbise ile çekilmişti ve biraz açıktı. Sonra biraz daha baktı. Oradan çıkıp telefona girdi, numarasını yazdı. Bu zamana kadar sadece annem ve Kenan'ın numarasını almıştım. Kendi numarasını yazıp 'en sevdiğim abim' diye kaydetti.

"'En sevdiğim abim'?" diye sordum.

"Evet küçük hanım, 'en sevdiğim abim'," dedi Kaan.

Sonra galeriye girdi, birkaç tane fotoğrafı kendine attı.

"Ne yapacaksın fotoğrafları?" diye sordum.

"Kardeşimin fotoğrafını ne yapabilirim?" diye sordu Kaan.

"Bilmem," dedim.

"Kızım, küçüklük fotoğrafın hiç var mı?" diye sordu Annem.

"Var," dedim.

"Bize göstersene," diye sordu Annem.

"Çoğu albümde. " dedim

"Tamam, hadi bu kadar yeter, gidelim. Daha çok yol var," dedi Kaan.

"Kaan haklı, hadi," dedi Kenan.

Yeniden arabalara bindik. Yine ben Erdem'in dizine uzandım. Film devam etti. Film bitince de biz uyuduk.

Birinin bana seslenmesi üzerine uyandım.

"Gökçe abicim, hadi kalkın, geldik," dedi Güney.

"Tamam," dedim.

Arabadan çıktım. Bir konağın önündeydik. İçerisi bayağı bir kalabalıktı çünkü sesler geliyordu. İki adam kapıdaydı. Kapıyı açtılar, sesler kesildi. Herkes bize, daha doğrusu bana baktı. Bir adam bize doğru geldi, yanında da bir kadın vardı.

"Bu deden, bu da babaannen," dedi Kenan bey.

Kenan'ı başımla onayladım. Gidip ikisinin de elini öptüm. Bu adam Mehmet Ağa olmalı, Ege'nin dediği adam.

"Hoş geldiniz," dedi Mehmet Ağa.

"Hoş bulduk baba," dedi Kenan bey.

"Bu mu?" diye sordu Mehmet Ağa.

"Evet baba, bu torunun Gökçe," dedi Kenan bey.

"Ben daha 'torunum' demedim," dedi Mehmet Ağa.

"Yapma baba, o kızın suçunu Gökçe çekemez," dedi Kenan bey.

"Bakalım ne olacak. İlk sınava girecek, ondan sonra zaman gösterecek," dedi Mehmet Ağa.

"Ne sınavı?" diye sordum.

"Görürsün şimdi," dedi Mehmet Ağa.

"Baba, daha yeni geldik," dedi Kenan bey.

"Orası beni ilgilendirmez, beni takip et," dedi Mehmet Ağa.

Biz Mehmet Ağa'yı takip ettik, bir alana geldik. Bir minder vardı.

"Hadi geç bakalım, görelim hünerlerini," dedi Mehmet Ağa.

Ben üstüme baktım, hâlâ okul üstü vardı ama sorun değil. Alana doğru yürüdüm.

"Dede, bari üstünü değiştirsin," dedi Kaan.

"Ben mi dedim öyle buraya gelsin?" diye sordu Mehmet Ağa.

"Baba, okuldan aldık, okul kıyafeti bu," dedi Kenan bey.

"Düzgün yap o zaman Kenan. Kıyafeti senin okulunun o," dedi Mehmet Ağa.

"Sorun değil," deyip alana girdim.

21 yaşlarında bir kadın vardı. Bir anda üzerime doğru koştu. Yana çekildim, çelme taktım, o da yere düştü. Ayağa kalktı, bana çelme atmayı denedi ama kurtuldum. Sonra arkadan bana sarıldı, ben yine kurtuldum. Sonra çelme atıp yere düşürdüm ama bu sefer sert düştüğü için kalkamadı. Ben alandan çıktım.

Mehmet Ağa bana şaşkın gözlerle bakıyordu.

Yazar Notu

Evet arkadaşlar, bir bölümün daha sonuna geldik. Biraz saçma oldu ama kusura bakmayın. Diğer bölüm heyecanlı olacak, takipte kalın.