2 bölüm

Yanıma oturan adama baktım. Sabah hastanede gördüğüm adamdı.

"Ne işiniz var burada? Beni nasıl buldunuz?" diye sordum.

"Testin sonucu çıktı," dedi. "Sen benim kızımsın ve artık bizimle yaşamanı istiyorum. Bence güzellikle gel, yoksa polis zoruyla gelirsin. Daha reşit bile sayılmazsın."

"Siz kimsiniz ki beni tehdit ediyorsunuz? Adınızı bile bilmiyorum," dedim.

"Kenan Yılmaz," diye cevap verdi.

"Anladım," dedim.

"Şimdi yürü, gidiyoruz," diyerek kolumu tuttu. Kolumu hızla çekip, "Siz kim oluyorsunuz da beni zorla götürüyorsunuz?" diye çıkıştım.

"Gerekirse evet, zorla götüreceğim," dedi. "Hem sen daha reşit bile değilsin."

Tam cevap verecektim ki beni kucağına alıp arabaya götürdü. Kapıyı kilitledi, gidip bavulumu bagaja koydu ve sürücü koltuğuna oturdu. Arabayı çalıştırıp yola koyulduk. Ne diyebilirdim ki? Daha reşit bile değildim, polis zoruyla beni alabilirdi ve en önemlisi, kalacak bir yerim bile yoktu. Kafamı cama yaslayıp akıp giden yolu izledim.

Yarım saat sonra araba büyük bir evin önünde durdu. Arabadan inip eve doğru yürüdük. Kenan Bey zili çaldı. Kapıyı, kırklı beşli yaşlarında bir kadın açtı. Sanırım evin hizmetlisiydi. Kenan Bey içeri geçti, ben de arkasından girdim.

"Hoş geldiniz Kenan Bey," dedi kadın.

"Hoş bulduk Meryem. İçerdeler, değil mi?" diye sordu Kenan Bey.

"Evet Kenan Bey, herkes içeride sizi bekliyor," diye cevap verdi Meryem Abla.

Kenan Bey içeri doğru yürüyünce ben de peşinden gittim. İçeride bir kadın ve beş erkek vardı. Biz içeri girince kadın hemen bana sarıldı ve beni kokladı.

"Hoş geldin kızım, hoş geldin," dedi ve beni yanına oturttu. Bana gülümseyerek bakıyordu.

Derken birinin hapşırmasıyla bütün gözler ona döndü. Sonra kadın bana bakıp konuşmaya devam etti: "Kızım, ben annen Leyla. Bunlar da abilerin ve kardeşin," diyerek tek tek göstermeye başladı. "Bu abin Kerim, en büyükleri. Yirmi yedi yaşında, şirkette çalışıyor. Yanındaki diğer abin Polat, yirmi altı yaşında, savcı. Yanındaki ikizi Poyraz. Zaten hastanede gördün, doktor. Yirmi altı yaşında. Bu da diğer abin Güney, on dokuz yaşında, mimarlık okuyor. En yanındaki de kardeşin Erdem, on beş yaşında, liseye gidiyor."

Soluklandı. Hepsine tek tek baktım. Güney dışında hepsi bana tuhaf bakıyordu. Sonra Polat'ın olduğu yerden bir ses geldi.

"Anne, o bizim kardeşimiz değil," dedi Polat.

"Polat!" diye uyarıcı bir ses tonuyla seslendi Leyla Hanım.

"Yalan mı anne? Bu da aynı o kız gibi!" deyip çıktı Polat.

"Anne, ne olduğu belirsiz bir kız için bir daha sakın kardeşlerime bağırma," dedi Kerim ve o da gitti. Diğerleri de onları takip etti.

"Ben sana demiştim Leyla, demiştim ben sana," dedi Kenan Bey ve o da gitti.

Leyla Hanım üzgün bir ifadeyle bana bakıyordu. "Özür dilerim kızım," dedi.

"Ne için Leyla Hanım? Sizin bir suçunuz yok ki," dedim.

"Hanım" demem onu biraz üzmüş olmalıydı ama belli etmedi. "Seni koruyamadım kızım, affet. Hepsi benim suçum," dedi ve tekrar bana sarıldı.

Bir süre öylece kaldık. En sonunda, "Kızım, yoldan geldin, açsındır. Hadi bir şeyler ye sonra seni odana götüreyim," dedi ve ayağa kalktı. Ben de kalkıp, "Yemek yemeyeceğim, direkt odaya gitsem olur mu?" diye sordum.

Leyla Hanım bana bakıp başını salladı. Salondan çıkıp asansöre doğru yürüdü. Ama bir sorun vardı, ben asansöre binemezdim, korkardım. Leyla Hanım asansörün düğmesine bastı.

"Leyla Hanım, siz binin. Ben merdivenden çıkarım," dedim.

"Kızım, dört kat nasıl çıkacaksın? Bin hadi," dedi.

Kafamı salladım. Leyla Hanım binmeyeceğimi anladı ve kendisi de merdivenlere yöneldi.

"Kızım, birinci katta ben ve babanın odasıyla çalışma odaları ve kütüphane var. İkinci katta en büyük abin Kerim ve Güney'in odaları var. Bir de onlara ait çalışma odaları. Üçüncü katta Erdem, Polat ve Poyraz'ın odaları var. Bir de müzik ve spor odaları. En üst katta ise senin ve misafir odaları var. Şu anlık ikinci ve üçüncü katta oda olmadığı için seni buraya koyduk, sonra değiştiririz," diye anlattı.

Konuşurken zaten son kata gelmiştik. İlk odaya girdik. "Ben çıkayım, sen dinlen," dedi ve gitti. Oda çok güzeldi. İki kapı daha vardı. Sanırım banyoyla giyinme odasıydı. İlk kapıyı açtım, burası giyinme odasıydı. İkinci kapıyı açtım, burası da banyoydu. Girip elimi yüzümü yıkadım, sonra da yatağa geçip uyudum.