19 bölüm

Gökçe den devam

Acaba atlarsam kurtulur muyum yoksa bu kaçış yolumu olur tam bir adım daha atacaktım ki vaz geçtim ben bana yapılanların intikamını almadan ölüm yok bana arkakımı döndüm uçurum dan uzaklaştım sonra beni kaçran adamlardan biri beni gördü

Adam; gel buraya kaçamazsın

Ben koşmaya başladım ama en son bir şeye takılıp düştüm ayağım çok kötü ağrıyor du kalkamıyorum adam yanma geldi kolumu tutu ve kaldırdı bana tokat atı

Gökçe: sen kim oluyorsun da bana vuruyor sun

Adam: kapat o çeneni yoksa daha kötüsü olur

Bir şey diyeme den beni sürüklemeye başladı ayağım çok kötü ağrıyor du üstüne zorla bakıyor dum en son yine o depo gibi olan yere geldik içeriye girdik beni yine sandalyeye bağladı sonra çıktı arada 10 dk geçti geri gedi bana vurdu

Gökçe: ne yapıyorsun be

Adam: ayar kaçarsayadın şu an o parlar bende olacak ti ve siz olmayacatınız

Gökçe: ne yapsaydım öylce beklesemiydim

Adam: evet bekleyecektin senin yüzden yaklanmak üzereyim

Gökçe: ne diyorsun be ben ne yaptım

Adam: ayar kalmasaydın ailen seni bu kadar erken bulamazdı bana zaman kaybettirdin baban olcak o adam kızımı görmeden para yok dedi hepsi senin suçun ayar kaçmasydın şu an parlar bende olacaktı

Diyip bana bir daha vurdu

Gökçe: lan sen malmısın ne yapsaydım geri zekalı

Bir daha bana vurdu bir kaç dk bana vurdu dudağım patladı burnum kanıyordu kısaca perişan bir haldeydim karşılık veremiyorum gözlerim yavaş yavaş kazanıyordu tam o sırada içeri biri girdi ama ben kim olduğunu göremeden karlığa teslim oldum

Yazarın anlatımı ile

Her yerde gökçeyi arıyordu yılmaz ailesi ama bulamıyorlar nerde diyorlardı nerde bizim kardeşimiz iyimi bilmiyorlar bile sağmı tam o sırada Kenan beyin telefonu çaldı o adam arıyordu

Adam: para hazırmı

Kenan bey; hazır

Adam: sana atacağım konuma gettir ama sadece sen geleceksin senden başka kimse gelmiyor yoksa kızın ölür

Kenan bey: kızımı göremeden vermem sana o parayı kızımı göster parayı al

Adam: bence benle pazarlık yapcak durumda değilsin 3 saat içinde para atğım konumda olsun

Kenan bey: kızım onu göster bana

Adam: paryı ver kızı al

Dedi ve kaptı herkes birine bakıyordu ne yapacaklar onlar için para önemli değil ya kızına kardeşime bir şey yaptıysa diye korkuyorlar

Kaan: gökçe yi göstermediğne göre Gökçe onunla değil ya kaçtı yada bu adam gökçeye bir şey yaptı ben yine ormana gidiyorum biraz daha arycam kerim sen babam ile gideceksin ama onu uzaktan izle Poyraz Polat siz benle gelin güney sizde sakın evden çıkmayın ve sakın itiraz etme o adam sizede bir şey yapa bilir kapıda korumalar var ama siz yinede burda oturun birinizden ayrılmayın bir şey olursa arasın

Diyip kapiya giti arkasından diğerleri geliyordu kaan kendi arabasına binidi ve yola koyuldu Poyraz ve Polat ta diğer arabada geliyordu ormana gelice

Kaan: siz bu tarafa bakın ve sakın ayrılmayın birinizden ben bu taraftan gidiyorum bir şey olursa bu telsiz den söyleyin telefon burda çekmiyor

Diyip gitti

Kenan bey konuma doğru gidiyordu arkasıda kerim onu uzaktan takip ediyordu Kenan bey hiç olmadığı kadar korkuyordu çocukları nın başna bir şey gelmesinden Kaan olmsa ne yapardım dedi içinden onu zamanında dinlemdi şu an çok pişmanım ama artık iş işten geçtti şuan tek derdim kızımı kurtarmak dedi konuma geldi adamın aramsını bekledi

Kaan ormada gökçeyi arıyordu en son depo gibi olan bir yere gedi kapıda 2 kişi vardı gidip onları bayltı sonra yavaşça kapıyı açtı bir kız sandalyeye bağlıydı bir adamda o kıza vuruyordu Kaan kalbi çok kötü acıdı çünki o kız onun kardeşi tek kız kardeşi ve o adam kardeşine vuruyordu hemen oraya gitti tam o anda kardeşi bayıldı ona bakmışti o güzel gözleri ile sonra bayıldı Kaan adam tutu vurmaya başladı hiç durmadan hemde

Kaan: sen kime vuruyorsun lan piç gücün bir kızımı yeti ha

Diye vurdu en son adam bayıldı Kaan sandalyede baygın olan kıza baktı yine kalbi ağrıdı çünki yüzü maf olmuştu her yeri kan içdeydi hemen gökçeyi çözdü kucağına aldı sonra telsiz den Poyraz haber eti

Kaan: poyaraz arabaların orya gel hemen gökçeyi buldum

Poyraz: abi hemen geliyoruz durumu nasıl

Kaan: baygın hemen gel çabuk

Poyraz: tamam abi

Kaan arabaların orya doğru koştu korkuyordu bir şey olmasından çok korkuyordu onu o halde görece maf oldu nasıl yapardı o adam bunu kardeşine arabaların olduğu yere gelice Poyraz ve Polat çoktan gelmişti Poyraz gökçeyi o halde görece biraz afaladı ama sonra toparladı hemen gökçenin nabzına baktı

Poyraz: nabzı çok yavaş hemen hastaneye gitmemiz lazım

Kaan gökçeyi kendi arabasına koydu Poyraz da bindi Kaan sürücü koltuğa geçti arabayı çalıştırıp yola koyuldu çok hızlı sürüyordu arabayı en son hastaneye geldi hemen sedye istedi Poyraz da girdi içeri gökceye müdahale ediyor du Kaan dışarı çıktı ben neden bu kadar endişeledim benim o kızdan nefret etmem lazım ama ben ona bir şey olcak diye korkuyorum bir ses geldi arkasından gelen babası annesi kerim Polat Güney ve Erdem di Polat onlara söylemiş olmalı

Leyla Hanım: oğlum kızımı nasıl

Kaan: Poyraz bakiyor

Kenan bey: durumu nasıl

Kaan: biliyorum onu bulduğum da baygın di

Leyla Hanım: Kenan kızım Ona bir şey olmasın ben yaşayamam

Kenan bey: olmayacak Leyla o çok güçlü bir kız o bizim kızımız olmayacak

Tam o sırada Poyraz çıktı

Poyraz: durumu şu an iyi uyanmasını bekleyeceğiz

Leyla Hanım; oh çok şükür

Kenan bey: ben sana dedim Leyla o bizim kızımız çok güçlü

Aradan bir saat geçti herkes gökçenin uyanmasını bekliyordu çıt bile çıkmıyor du ve en son Gökçe gözünü açmaya başladı

Gökçe den devam

Gözümü açtığım da bir ışık vurdu gözüme geri kaptım sonra o ışık kapdı tanımadığım bir ses gözünü aça bilirsin dedi bende gözümü açtım herkes buradaydı ama benim gözüm sadece bir kişiye bakıyordu bana çok benziyor du ama bu kim annem ona baktığımı fark edince

Annem: kızım o senin en büyük abin kaan seni o kurtardı

Şimdi hatırladım ben kaçırıldım demi hemde hepsi üvey ailem yüzden bana hala zarar veriyorlar kurtulamadım bir türlü onlardan

Kenan bey: iyimisin kızım

Gökçe: iyim

Poyraz: eminsin demi bir yerin ağrıyor mu

Gökçe: iyim ama çok üşüyorum

Poyraz: ateşin hala var birazdan düşer

O konuşmadan sonra konuşan olmadı en son

Annem: oğlum ne zaman çıkacak Gökçe

Poyraz: anne normalde bir kaç gün burda kalması lazım ama serum bitsin eve götürüp ben bakcam

Annem: tamam oğlum

Sonra yine sessizlik oldu ama benim gözüm hala Kaan daydı en büyük abim nerdeydi bu zamana kadar niye hiç gelmedi ve neden şimdi geldi kafam çok karışık onlara her şeyi anlatsamı yoksa biraz daha beklesem mi ne yapsam hiç bir fikrim yok öte yandan üvey aileme ceza çektirmek istiyorum bana yaptıklarını onlara yaştmak istiyorum ama bu bir yandan canice geliyor

Poyraz: gökçe iyimisin

Gökçe : iyim

Poyraz: tamam ben serumu çıkartıyorum sonra eve gideriz

Gökçe: tamam

Poyraz serumu çıkartı beni kucağına aldı merdivene doğru gidiyordu

Gökçe: kaçıci kattayiz

Poyraz: 10 da ne oldu

Gökçe: 10 katan aşağı kadar benimi indireceksin

Poyraz: evet zaten hafifsin

Biraz mutlu olmuştum ama bunu ona yapamaz dım zaten yorgun görmüyordu

Kaan: niye merdivenden içiyorsun asansöre binin

Poyraz; abi Gökçe kapalı alan dan korkuyor

Kaan: siz inin bana ver sen gökceyi biz diğer asansör ile ineceğim

Poyraz: ama abi

Kaan: vee dedim poyaraz sözümü dinle siz inin ben gökçe yi getirecem zaten aynı yere gideceğiz

Poyaraz bana baktı sonra beni Kaan verdi üstümde hala okul formam olduğu için etek biraz açldı Kaan bu fark etti bir şey dedi ama anlamdım sonra Poyraz tam gideceken

Kaan: Poyraz ceketini gökçenin dine koy hayır bu etği niye böyle kısa alıyorsunuz

Poyraz çekti dizimin üstüne serdi sonra asansöre bini ve gitti Kaan diğer asansör bastı

Gökçe: sen beni bırak ben yüreye bilirim ve ben asansör binmem

Kaan: çok konuşma bu halde yüreyemsinin ayğın burkmusun üstüne basamsın birkaç gün kaplı alan korkusuna gelice onuda yenmen için ilk adımı bu olcak korkular zayıflık tir ve yenmez sen o seni maf eder bu yüzden sus

Bir şey diyemedim korkuyordum çünki daha tanımıyorum bana ne yapcak onuda bilmiyorum kerim olsa bu kadar korkmam en azdan onu tanıyorum ama kaanı tanımıyorum

Kaan: korkma seni yemem

Gökçe: korkmuyorum bir ker

Kaan: eminim öyledir şu an titriyor sun

Gökçe; normal degilmi kaplı alan korkum var ve şu an asansördeyiz

Kaan: yenmen için buradayız

Gökçe : sen nerden bileceksin ki zaten boş ver

Kaan; inan bana senden daha iyi biliyorum şimdi sus ve derin derin nefes al yosa yine bayılacak sin

Dediğin yaptım tam o sırada kapı açldi biz indik ve 10 yıl sonra ilk defa bindim asansöre küçükken babam beni döver sonra bir yer kaptırdı işte bu korkuda o zaman ortaya çıktı dışarı çıktık Kaan beni kendi arabasına bindirdi kendide bindi sonra arabayı çalıştırdı

Kaan; o adamı tanıyormu sun

Gökçe: hayır

Kaan: peki senden ne istedi

Gökçe: şu an zamanı değil ben kendimi hazır hissedince anlatsam

Kaan: peki küçük hanım

Gökçe: ya siz bana neden durmadan küçük hanım diyorsunuz ben küçük değilim

Kaan: başka kim diyor

Gökçe: Poyraz

Kaan: Poyraz mi

Gökçe: evet

Kaan: abi nerde o senden büyük

Gökçe: ben henüz daha kimseye abi demdim

Kaan: niye

Gökçe: ilk geldiğmde Annem dişda bana kimse iyi davran madı ondan onada zaten çok olmadı anne diyli

Kaan: peki neden sana öyle davran dılar

Gökçe: Hazal yüzden onun yaptığını ben ödedim hala da ödüyorum

Kaan; hala derken sana kötümü davranı yolar yoksa hala

Gökçe: hayır ama neyise boş ver eve gidice anlatacam zaten

Kaan: neyi

Gökçe: evde öğrenirsin bende o zaman kadar düşünecem

Kaan: neyi düşünecek sin

Gökçe: evde anlatacaklarımı nasil anlatsam diye ve daha fazla soru sorma evde duyarsin zaten

Kaan başını saldı ve arabayı çalıştırıp yola koyulduk

evet arkadaşlar bir bölümün daha sonuna geldik nasil oldu bilmiyorum sizce bundan sonra ne olcak oy verip yorum yapıp takip edrmisiniz diğer bölüm bugün gelcek sizi seviyorum