Gerçek Ailem 43💔

Hello arkadaşlarrr, nasılsınızz. Ben mükemmelimm.

Haftaya sınavlar daha yoğun olacağından bölüm yazmaya başladımm.

Başlayalımm

***

Ela

(Bölüm şarkısı Duman-HER ŞEYİ YAK, aynı zamanda tüm No.1 şarkıları:D)

Sesler geliyordu işitiyordum. Açmak istiyordum göz kapaklarımı fakat olmuyor izin vermiyor birisi. Ağızımı, gözümü eli ile sıkıca tutuyor gibiydi. Tutuşu dertti fakat her ne olursa olsun güvende hissediyordum kendimi. Bilincim yeni yeni kendine geliyordu...Ne olmuştu? Düne dair hatırladığım şey Ateş'in beni öperken bir anda bilincimin kapanması...Daha sonrasında bir şey yapacağını sanmıyordum öyle de olmuştu. İyiydim fakat fiziksel olarak yalnızca.

Kendime gelmeye başlamıştım, kımıldamaya çalışıyordum fakat her neyse izin vermiyordu. Sesler daha da netleşmişti artık. Aşağıdan bağırışlar, silah sesleri ve tanıdık bir ses geliyordu. Zorladım kendimi kim olduğunu düşündüm. En umutsuz hissettiğim anda umudum olan kişinin kim olduğunu düşündüm. Sonra Ela deyişini duydum yabancı fakat bir o kadar da tanıdık kişinin tanıdım hemen oydu...Baran.

Gelmişti bulmuştu beni, kurtaracaktı...

O kadar da emin olma bence, şuan seni kimin tuttuğunu bilmiyorsun bile.

Deyince iç ses farkına vardım, sağ sola kıpırdanıp bağırmaya çalıştım fakat olmuyordu gözümü bile çok az arayabilmiştim. O zaman bir şeyin daha farkına vardım ben yatakta değildim, beton bir zeminde yatıyordum sanırım. Aşağıda ki sesler anlığına kesilmişti bende durmuştum. Adım sesleri buraya doğru çıkmaya başlayınca tüylerim diken diken olmuştu bile. Biri geldi kapıyı aniden açtı ve "Kız burada değil mi? Ateş abim sıkı emir verdi bir sorun olursa depoya götürün, dedi!" Kaba sesle denilen şeye karşı," Kız bura da uyandı galiba, biraz eğlenelim." Dedi sonda pis pis gülerek o anda anladım ki güvende değildim beni tutan adamın amacı çok farklıydı. "Sessiz ol oğlum Ateş duymasın!" Deyip kapıyı çarparak çıktı odadan.

"Biraz eğleneceğiz o zaman seninle güzelim!" Deyince çırpınmaya bağırmaya çalıştım ellerini gözümden çekince görüşüm netleşmişti. Görüyordum yüzünü artık, sinsi sinsi sırıtıp bana yaklaşıyorken bir ses geldi çok tanıdık. "Hele bir yaklaş ş*r*fsiz herif!" Adamı üzerimden alıp yumruk alıp yere yapıştırması bir olmuştu. Ben tabii şoktan yarı açık gözlerimle bakıyordum öylece. Oydu ikinci babam...Ömer

Üzerine çıkıp yumruk atmaya devam etti. "Ulan p*z*nk herif sen kimsin de Ela'ya dokunmaya çalışıyorsun!",

Yattığım yerden hafif doğrulup duvara yaslandım. Üzerimde dünden kalma gecelik vardı, berbat hissediyordum hem korkuyor hem de utanıyordum. Korkak bakışlarla izledim Ömer'i adama yumruk atarak bayıltmasını. En sonunda durdu bana baktı elleri hep kan olmuştu onu ilk defa böyle ürkütücü ve sinirli görüyordum. "E-Ela?" Dedi tek kelime ile fakat içerisinde milyonlarca soru barındırıyorken.

Bana yaklaşmaya başlayınca başımı eğdim. Yok olmak istiyordum.

"Güzelim bana bak." Dedi çenemi kaldırıp titrek sesle. "Özür dilerim." Diye fısıldadı, "Geç kaldım..."

Aynı anda gözümüzden yaş aktı günün ilk kelimesini söyledim. "Sorun yok abi, ne de olsa geldiniz." Dedim sessizce. Sıkıca sarılıp ağlamaya başladı. "Özür dilerim...Özür dilerim...Özür dilerim." Bende ona sarılıp saçlarını okşamaya başladım, "Şşt sorun yok abi geçecek." Teselli veren yine bendim.

Cama birinin taş atmasıyla bakışlarımız oraya döndü, ilk bir durdu düşündü sonra anında ayağa kalktı. "Nereye?" Diye sordum titrek sesle. "Diğer kahramanların geldi." Dedi yarım ağız gülüşle. Anlamamıştım."

"Gel yanıma." Dedi camı açıp cılız bedenimle ayağa kalkıp yanına gittim aşağı bakınca gözlerim büyüdü. Göz göze geldik onunla sonra gözleri bedenime gitti hemen kendimi geri çektim.

"Ela? Ne oldu iyi misin?" Dedi Ömer abi. Hiç bir söylemeden yalnızca başımı eğdim ellerim ile geceliğin ucunu sıkıyordum. Bekledi biraz sonra anlamış gibi, "Ela utanmana gerek yok, Karandan mı çekiniyorsun?" Cevap vermedim anlamıştı. Çıkardı hemen ceketini verdi bana itiraz etmeden giydim üzerime. "Ela şimdi sen aşağı inceksin tutacak Karan seni gideceksin." Deyince hemen ona baktım, "Ne? Ama sen-"

"Beni düşünme sen in ve kurtul." Dedi güven verircesine. Aşağıya baktım tekrar Karan başını eğmiş moreli düşmüştü sanırım. "T-Tamam ama bu çok kısa." Dedim gözlerine bakarak. "Merak etme sadece Karan olacak eğer sıkıntı olur dersen bakmaz söylerim." Dedi mahcup şekilde. "İneceğim tamam."

O kadar da fazla yüksek değildi işime gelirdi bu. "Şimdi bir halat sarkıtacağız tamam mı güzelim?" Dedi kafamla onayladım. Bir halat sarkıttık aşağı. "Aşağı bakma in sen Karan tutacak güven ona güven mavi gözlü çocuğa." Dedi buruk bir tebessüm ile.

Ömer abiden yardım alarak halata tutunarak inmeye başladım çok utanıyordum aynı zamanda korkuyordum. En sonunda belimde sıcacık eller hissedince gevşedim. Geri, kendisine çekti beni. Bedenimi bedenine yaslayarak kollarını önden tutturdu. "Yavrum...Tamam bitti ben buradaydım." Dedi kafasını gömüp kokumu soludu. Gözlerimi kapatıp kendimi ona bıraktım. Ardından hemen beni kendisine çevirip sıkıca sarıldı. "Yavrum...Çok özledim seni." Geri çekildiğinde ikimizin de gözlerinin dolduğunu fark ettim. Elleri ile yüzümü avuçlayıp "Buradayım artık korkmak yok, mavi gözlü çocuk burada..." Bunu bekler gibi göz yaşlarım firar etti. Tekrardan sarıldık doya doya...

Bir süre sonra sakinleşmiştim artık göz yaşlarımı silmişti. Bir anda kucağına aldı beni. Sorgulamadım sadece göğsüne sindim. Bir arabaya getirdi oturtturdu beni. Kukla gibiydim o ne yapıyorsa ayak uyduruyordum. O da bindi sürücü koltuğa. Başım dönmeye başladım, aniden gelen istekle arabayı çalıştıran Karan'a dönerek yüzünü bana çevirdim şaşkın şaşkın bakıyordu bana. Hızımı alamayıp yapıştım dudaklarına şoktan herhalde karşılık vermedi bir süre dudaklarını ısırınca kendine gelip hızlı fakat bir o kadar da yumuşak bir şekilde devam ettirdi ta ki bir noktaya kadar...Evden silah sesi gelmişti ve de Baran abinin acı dolu çığlığı o an bende bir anı daha tazelendi. Timur abi... O da böyle ölmüştü değil mi? Kapanan bilincim, Baran abinin acı dolu çığlıkları Karan'ın endişe dolu sesi. Hepsi bir kabus olsaydı keşke.

Baran

"İşte burası." Dedi eli ile bir evi gösteren Işık.

Gelmiştik artık son perdeydi bu bu iş burada bitecek Ela'yı alıp çıkacaktık.

Konumu öğrendiğimiz andan itibaren bir plan yapmıştık, tek çare Ateş'i oyalamaktı başarmıştık onu da. Şimdi yaptığımız plan ile beraber içeri girip Ela yı alıp çıkacaktık.

Plan aynı, Ömer sen odaya sızıyorsun Karan sen arka bahçedesin ben önden Polat ile gireceğim.

***

Yazar

"AÇ LAN KAPIYI AÇ (SİLAH SESİ)!"

Ateş dışarıdan gelen seslerle kaşlarını çattı, tanımıştı hemen sesinden Baran bulmuştu onları. Sessizce küfür mırıldandı. Silahını beline takıp kapıyı açtı. "Baran bey hoş geldiniz demek isterdim fakat hiç hoş bir-"

"BAŞLATMA LAN GİRİŞİNE SÖYLE! ELA NEREDE?"

"Biraz sakin mi olsak? Gel şöyle oturup konuşalım." Dedi alaylıca sırıtırken.

"S*KTİRTME SAKİNİNİ SÖYLE NEREDE ELA HE!"

Yakasından tutup duvara yasladı Baran. "Ben sakince konuşmak istedim sen reddettin bundan sonrasında ben sorumlu değilim." Dedi Ateş.

"NEYE GÜVENİYORSUN LAN, O ADAMLARINA MI GÜVENİYORSUN LAN! HEPSİ BİR PARAYA BAKAR NE SANIYORSUN? HAA DUR ERAY VAR DEĞİL Mİ? O ÇOK GÜVENDİĞİN ADAMIN ERAY VARYA ŞUAN DEPONDA VE ARACINDA GPT OLDUĞUNU BİLEMEYECEK KADAR SALAK." Dedi Baran tükürürcesine. Anında yüzü düştü Ateş için bu beklenmedik bir şeydi bu.

"Ne anlatıyorsun sen lan! Kimseye güvendiğim falan yok benim. İstersem hepinizin üstesinden gelebilirim!" Dedi nefret dolu bakışlarla. "Öyle mi ya? Gelsene hadi he çok merak ettim ne yapacaksın?" Dedi alaylıca gülüp silahı ileri geri salladı." Çok mu merak ediyorsun?" Dedi Ateş onun gibi. "Evet hadi."

"Yalnız sende o adamlarına çok güvenme odaya sızmaya çalışan Ömer'i görmediğimi sanma." Dedi pislik bir şekilde. Yüzü değişmişti Baran'ın bunu hesaba katmamıştı. "Ela'yı asla benden alamayacaksınız." Dedi kahkaha atarak. "Ela'nın kılına bile dokunamayacaksın it herif!" Dedi üzerine doğru atılarak. Ateş yakasından kavradığı gibi duvara yasladı Baran'ı sonra kafasına silah dayadı, "Çok istedin olacak." Demesiyle Baran ileri atıldı yere düştüler altta kalan Ateş iken ani bir hamle ile Baran oldu boğuştular bir süre en sonunda silah Baran'ın tam kalbinde durdu. "Buraya kadar Baran efendi..."

"PAT(SİLAH SESİ)"

Hayır arkadaşlar psikolojim yerinde merak etmeyin

sjdksjdks

Evet değişik bir son oldu bende tahmin etmemiştim bir anda oldu yani dandjnajdnw sanırım dinlediğim şarkılar yüzünden böyle oluyor.

Yorum ve oylamayı unutmayınnn.