53°Fırtına Öncesi Kahkahalar☠️°

Evet, sırf oy yok diye burada kaç kişiyi bekletiyonuz ramazan ramazan kul hakkına giriyonuz. Günah!!

Neyse bu tatlı karı sizi düşünüp bölüm attı. Kısa oldu yorgundum üzgünüm 😔

SINIR: 40 OY💝💖💗/ 60 YORUM🎀💘🔥

BAŞLAYAK 💖💗🎀💘 ☠️

"Bizi aşk kurtaramaz, bizim kimsemiz yok, artık anla bunu!. İstediğin kadar bağır, çağır, kafayı ye, milyonları öldür ama bizim birbirimizden başka kimsemiz olmadığını anla."

Bunları söyleyen Burak ve onun karşısında Mourir duruyordu.

"Ben senden şüphe etmedim. Sen de saçmalamayı kes. " diye bağıran Mourir onun elinden silahı almaya çalıştı.

"Değil hayatını, sıfatını değiştirsen seni kabul etmeyecek insanlara yaranmaya çalışıyorsun." nefes alıp verdi.

"Senin bir ailen YOK!, Benim bir ailem YOK!, benim senden... Bizim birbirimizden başka sığınacak limanımız yok" dedi içinde biriktirdiği tüm isyanla.

Sonra ani bir hareketlenmeyle Mourir ona daha yaklaştı.

İkisi de silahı almaya çalışırken Mourir daha sakin davranıyordu çünkü karşısındakine zarar vermek istemiyordu, Burak ise göre hiçbir şey görmüyor gibi elini Mourir'in boğazına dayamıştı.

Ben araya girmeye çalıştığımda ise beni durduran yine Mourir olmuştu.

Boğuşmalarından sonra Burak yine elindeki silahla geri çekildi ve deli gibi kahkaha atmaya başladı.

Bir ara nefret dolu gözleri beni buldu ve bakışları beni anında yapmadığım bir şey yüzünden pişman etti.

Ben de Mourir de onun yaptığından şüphe etmedik sadece omzu... O kanı orada görünce şaşırmıştık.

"Sen çok bencil birisin. Kendinden başka birini hiç düşünüyor musun? " Bu soruları bana özeldi.

Yutkundum ama cevap veremedim, ben böyle biri değildim bunu en çok da o biliyordu.

"Son kez uyarıyorum saçmalama! " dedi Mourir ve yavaş adımlarla ona yaklaşarak kafasına dayadığı silahı almaya çalışıyordu.

"Burak lütfen dinle, bak kimse senden şüphelenmedi."

Beni duymuyormuş gibi gözleri Mourir'e kitlenmişti.

Mourir sert tarafını bırakıp elini silaha uzattı. "Sen benim kardeşimsin, sana bir şey olmasına izin veremem. Kimse senden şüphe etmedi, senden bir saniye şüphe etmedim. Ben yalan söylemem biliyorsun." Eli silaha çok yakındı ve Burak tepki vermiyordu.

İçimde anlam veremediğim bir his vardı ve bu his midemi bulandırıyordu.

Mavi kartları gönder kimse o böyle olacağını hesaba katmıştı. Nişan sabahı ben Burak'ı görmek istemesem onun intihar etme ihtimalini düşünmezdim, düşünemezdik.

Öğlen olmak üzereydi ve saatlerdir söylediğimiz tek şey "senden şüphelenmedik" sözüydü ama sanki şoka girmişti ve dinlemiyordu.

O kartları göndereni bulduğum anda tüm kartları ona tek tek yedirmeye yeminim var.

"Sen beni sattın. İhanet ile suçladın."

"Yapmadım. Burak yapmadım, sen benim ailemsin sana bunu yapmam. Hadi ver şu silahı! "

O an sanki bir daha hiçbir şey eski hâline dönmeyecek gibi içime bir his doğdu.

Burak ailesinden kimseyi tanımadan büyüyor ve Mourir ile tanışıyor ve onlar kardeş olurken bugün sanki benim yüzümden her şey bitmişti.

Ben bir şey yapmamıştım.

O düşüncelere daldığım birkaç saniye içerisinde Mourir silahı ondan alıp kapının önüne fırlattı ve Burak'ın suratını dağıtabilecek güçte bir yumruk attıktan sonra yere düşen Burak'ı kaldırıp sarıldı.

Ben olduğum yere çöküp derin bir nefes alırken Burak hiç ses çıkarmadan ve Mourir'in sarılmasına karşılık vermeden kolları önüne düşmüş bir şekilde duruyordu.

Tıpkı... Yaşayan bir ölü gibi.

🌺🌺🌺

Aradan bir kaç gün geçti. Burak artık eski hâline dönmeye başlamıştı ama bana hâlâ kırgın olduğunu biliyordum.

Aslında diğerleri fark etmesin diye gizlemeye çalışıyor ve daha mutlu görünmeye çalışıyordu.

Bir de bir kart daha geldi.

"Yanlış Kişi ;) " yazıyordu ve bir de bir fotoğraf konulmuştu. Fotoğrafta da Burak'ın kafasına silah dayadığı o an çekilmişti.

Bunu Burak'a söylememiştik ama aramızda bir hain olduğu netleşmişti.

Başlarda korkmuyordum ama evlilik haberinden sonra sanki o piç kafayı yemiş gibi herkese zarar vermeye başladı.

Bizim kime ne kötülüğümüz olmuş olabilir?

Tamam, Mourir birazcık kaba bir insan olabilir ama ben sineğe bile zarar vermem, veremem.

Evlenmemizi istemeyecek sadece Ecrin var gibi, başka kim niye istemesin bizim evlenelim ayrıca Ecrin de o kartları gönderecek kişi olamaz.

Olabilir mi?

Evin kameralarına bağlanması, adam gönderip hafızamın silinmesi -ki muhtemelen kimse hafızamı kaybetmemi beklemiyordu-, ben ve Mourir kavga ettikten sonra kurşunlar yağdırılması -ki burada da bizim sahil de olduğumuzu nereden biliyordu soruları cevapsız kalıyor- ve her an ne yaptığımızı bilip ona göre kart hazırlaması

Ecrin olamaz diye düşünüyordum ama artık kimseye güvenemezdim.

Abim hariç tabi ki

Aşırı saçma bir bok bataklığında gibi hissediyorum.

Hazar hissetmiş gibi sürekli Burak ile dolaşıyor ve onu gerçek anlamda güldürmek için normalde yapmadığı şeyler yapıyordu.

Bir ara kafasının üstünde dönmeye çalıştı da Allah'tan abim onu engelledi.

Etrafımda duran herkese şüpheyle bakarken Hazar "Uno oynayalım diyerek merdivenlerde bize doğru koşuyordu.

Şuan ben, Mourir, abim, Burak, Can, Ecrin ve Adrien yuvarlak bir masanın etrafında dizilmiş Hazar'ın kart dağıtmasını bekliyorduk.

Çağla şuan eksikti burada ama o da olsa mutlaka ama mutlaka Kaan beni bırakıp yurt dışına müzisyen olamaya gitti diye ağlayacağı için bu ortamın onu kaldıracağını düşünmüyorum.

Kartlar dağıtıldıktan sonra Hazar da yerini aldı ve ilk kağıdı atıp " Baştan söylemek isterim ki ağlayacaksanız oynamayalım beyler" dedi ve onun ardından Adrien beni engelleyecek bir kart attığında, Can "Yenilen dayak yer" diye de yeni bir kural koydu.

Mourir oynamayı bilmediğinden bir tur geçene kadar sadece ona oyunu anlatmakla uğraştım ve o tam öğrendiğinde kartımı atıp "Şimdi çek 4 tane" diye bağırdım biraz beni süzdü sonrasında da yavaşça bir kart çıkarıp masaya benim kartımın üstüne yerleştirdi ve abime döndü "Çek 6 tane" dedi ve abim diğer turda olduğu gibi yine başa dönmemek için beklenmedik bir şekilde +4 kartı çıkarıp "çeken ben değilim" dedi.

+10 kart Can da patlarken "Hepinizle yavaş yavaş ilgilenmem gerekecek." dedi ima ile karışık sinirli ve o kartları çekerken Ecrin bir kart atıp "uno" dedi.

Ben kazanmalıydım ama dost düşman birleşip tüm kartları bana kitlediklerinden bitirmeye çok uzaktım.

Hazar'a yine joker çıkmamış gibi ayağa kalkıp minik elleriyle kartları tuttu. Kart seçmeye çalışırken aşırı profesyonel poker karıştırma hareketleri yaparak ve "Bugün şanslı hissetmiyorum ama riske gireceğim" gibi nereden duyulduğunu bilmediğimiz on yıllık kumarcı gibi cümleler kurmaya başladı.

Can'a bakıp "Sana da heeç güvenmiyim" dedi ve en sonda bir kart seçip yerine oturdu.

Joker alamamış olacak ki "Baba gelmiyor" diyerek abime bağırırken diğer yandan masatı yumruklamaya başladı.

Şimdi burada ki herşey normal gelmiş olabilir ama hatırlatmam gereken bir şey var; Hazar henüz 4 yaşında ve okuma yazmayı öğrenmesi yetmiyormuş gibi kumar oynar gibi uno oynuyor. 4 yaşında, evet, yanlış duymadınız.

Dâhi olduğu her hâlinden belli çünkü bana benzemiyor, abime benziyor. Ben liseyi zor bitirip bir sene sınıf tekrarı yapmışken abim en yüksek notlarla geçer üstüne birde 2 üniversite bitirdi.

Hatırlatma bittiğine göre oyna geri dönersek Adrien yine beni engelledi ve Mourir ona ters ters bakarken bir kart daha atıp "Uno" dedi bir an olsun bakışlarını çocuktan çekmeden çocuğu korkutmaya devam etti.

Adrien da dövüşmeyi falan biliyor ama biraz korkak, masum bir çocuk gibi duruyor.

Burak kart attığında sırf Hazar mıtlu olsn diye ellerindeki kağıtları değiştirdi ve Hazar "Amcam" diye bağırarak gidip onun boynuna atladı.

İkisi o kadar tatlı durdular ki Mourir'i onlara ittim ve onu da sarılmaya dahil ederken ben de gidip kocaman kollarımı açıp sarıldım ve arkadan da abim beni sardı.

Son kez sarılıyor gibi çok içten sarıldım. Kötüyü çağırmak istemesem de kötü bir his vardı içimde.

Geriye kalan Adrien, Can ve Ecrin ise birbirlerine baktılar bi' süre ve sonra kartları masaya koydular.

Burak hepimizi uzaklaştırıp "Ben bu oyunu kazanmaya geldim, eğlenmeye değil!” diye bağırdıktan sonra herkesi yerine gönderdi ve oyunu tekrar başlattı.

Gerçek oyun başlamıştı.

Hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağı bir oyuna girmek üzereydim ve farkında değildim.

🌺🌺🌺

Oyunu tahmin ettiğinizi gibi yeni öğrenmesine rağmen birincilikle Mourir, ikincilikle Hazar ve üçüncülükle Bura sonrasında ben ve abim gelirken tim oyun boyunca Can'ın hile yaptığı ortaya çıktı.

Ayağa kalktığı sırada tüm sakladığı kartları birer birer dökülmeye başlamıştı.

Ve telefonum bilinmeyen bir numara tarafından arandı ardından ise onun Ekrem olduğunu anladığımda tereddüt etmiş olsam da Mourir ile göz göze geldim ve gerçek annesini bulmak için " Kabul ediyorum" dedim.

Sonunda ne olursa olsun Mourir mutlu olabilirdi.

Onun mutluluğu herşeyden daha değerli geliyordu ve ben onun arkasından iş çevirmek istemesem de yapmak zorunda hissediyordum.

Yapacaktım. Yapmak için ilk adımı atmıştım.

Artık çok geçti.

BÖLÜM SONU

😁😁😁

Nasıldı bölüm? Olayyyy dimii💅🏻💅🏻💅🏻💅🏻💅🏻

Biraz aksiyonlu bölümler bekliyor olacak bizi

Hain tahminlerinizi de buraya alayım.

ayrıca Whatsapp grubuna katılalım çünkü alıntıları, duyuruları kaçırmanızı istemiyorum.

WhatsApp'ta Kızarmış Kestanelerle Bugün kanalını takip edin: https://whatsapp.com/channel/0029Vb2qjA505MUdjFdXHb1T

​​​​