49°Anlaşma Teklifi🃏🧩°

Biraz bölüm gecikti diye yapmadığınızı bırakmadınız Aaaaa!

Bunu beni çok sevdiğinize bağlamak istiyorum. Seviyonuz dimi İİİ

Sınır koymaya çekiniyorum ama Sınır olmayınca oy gelmiyor bu yüzden SİNİR: 35 OY 50 YORUM (DİĞER BÖLÜM İÇİN DEĞER)
​​​​​

"O kızı bir daha nasıl ikna etmeyi planlıyorsun."

Mourir göz ucuyla bana bakıp birkaç saniye düşündükten sonra "Buraya gelmeni ben sağladım, çıkmayı sen düşüneceksin."

"Saçmalama gidip anneme her şeyi anlatırsa nişanı falan bile iptal eder."

"Edemez, en olmadı çıkmadan kafasına sıkarı-" ben elimle ağzını kapatırken "Emanet o" diye de ne kadar istemesem de Ecrin'i savundum.

Yani teyzem emanet etti sonuçta, onun ölmesine izin veremem.

Mourir elini sırtımda gezdirip sonrasında bacaklarıma getirdi "Nişan iptal olamaz, olsa annen de seni kaçırabileceğimi gayet iyi biliyor." dedikten sonra beni kendine bastırıp boynuma ardı ardına birkaç öpücük bıraktı.

O gizli ama sözde oda olan yerin en başında duran koca sinema da oturuyorduk.

Başta film izlemek için geldiğimizi düşünmüştüm ama ondan sonra kıyafetlerimizin çoktan çıktığını fark ettim ve gözlerim ileride duran sinema koltuğuna takıldı ki artık koltuk olarak kullanılamaz çünkü Mourir benim üstümdeyken baş kısmını kırdı.

Sevişirken çok kibar olduğu söylenemez ki normalde de o kadar kibar olduğu söylenemez.

Şuan ise ben dizimde biten Mourir'in gömleğiyle onun kucağındayken o pantolonunu tekrar giymiş üstü bende olduğu için üstüne bir şey almamıştı.

O bugün sürekli bir şey düşünürken benim elime telefonunu vermiş tiktok da oyalanmamı istiyordu.

Elimi çenesine götürüp yüzünü kendime çevirdiğimde anlamsızca bakmaya devam etti "Eve git, ben yarın akşam gelirim, hazırlık falan varsa yaparsınız."

Bugün bir şey olmuş belli ki ama ne olduğu anlayamıyorum.

Genelde böyle davranmaz, üzgün durmuyor bir şeyi kafasına koyduğu belli ve yarım saat kadar önce böyle değildi, ben geldikten sonra böyle oldu.

Acaba ben mi bir şey dedim?

"Ne düşünüyorsun? "

"Genel" diye geçiştirdi ve benle beraber ayağa kalktı. "Yukarıdakiler uyanmak üzeredir." dedi ve eşyalarımı yerden aldı. "Ne olduğunu anlatmadan olmaz, gitmem."

"Maya'm sen şimdi gidiyorsun, bende birkaç işimi hallediyorum sonra ben akşam pencerene geliyorum."

Sonraki birkaç dakika da beni giydirip yukarı çıkardı ve yerde hâlâ baygın yatan Ecrin ve korumalar içinde başlarından aşağı birer bardak su döktü ve onlar aniden korkuyla uyandılar ve geri çekildiler.

Ben ise onların korkularını zevkle izledim.

"Aman canım sizde de ne uyku varmış" diye hiçbir şey olmamış gibi söylendiğimde Ecrin nefretle yüzüme baktı ve "Beni oyuna getirmenin bedelini ödeyeceksin." diye suratıma bağırıp saldıracağı sırada Mourir kolundan tutup "Kavganı çekecek durumda değilim. Eğer birine burada olanları öğrenirse... " masanın üstünde duran bıçağı alıp parmağını üzerinde gezdirdi ve gülümsedi "Sana zarar vermeyeceğine söz veremem." dedi ve ayağa kalktı.

"Pencereyi kapatma" diye kulağıma fısıldadıktan sonra korumaları kollarından tuttup küçük çocuk kaldırıyor gibi kaldırıp ayağa dikti.

🌺🌺🌺

Ben eve giderken bilin bakalım ne oldu?

Evet, doğru bildiniz kaçırıldım!.

Aslında kaçırılma denemez çünkü arabaya kendi isteğimle bindim ve merakla Ekrem beyin yani Mourir'in babasının söyleyeceklerini dinlemeye geldim.

Kafamda deli sorular ile onun konuşmasını kafamda canlandırmaya çalıştım.

Mourir buraya geldiğimi öğrenirse bir daha yüzüme bakmayacaktır ama kaçırıldım dersem benim tarafımda duracaktır ki hiçbir şeyden bahsetmezsem öğrenemez.

Nasıl plan ama bence işe yarar.

"Daha önceki tatsız tanışmayı unutalım ve tekrar başlayalım derim"

"Sizin bir kıza tecavüz ettiğiniz an mı? Teşekkür ederim ama kalsın aklımda böyle kalmanızı tercih ederim." dediğimde tıpkı Mourir gibi kaşları çatıldı ve karşımda duran koltuğa oturup rahatça ayaklarını üst üste attı.

Pislik, adi herif.

Şuan burada durarak bile ihanet ediyorum gibime geliyor.

"Seninle açık konuşmak istiyorum. Sen zeki bir kızsın, bana yardım eden herkes karşılığını aldı ve senin de bana yardım edeceğini umuyorum."

Ben o lafını bitirir bitirmez oluşan sinirle gülmeye başladım.

"Ekrem, yani Mourir seni bulduğu yerde öldürür bunun dışında eğer konuya onu dahil etmezsek benim bir tecavüzcü ile işim olmaz. Seninde benim yardımıma ihtiyacın yoktur. "

Ayağa kalktı masanın gözünden birkaç dosya çıkarıp önüme bıraktı. "Eskiler geride kalmaya mahkumdur. Önceydi unutalım da işimize bakalım."

Ben bana uzatılan kağıtlara uzandığımda elini üzerine bıraktı "Bu konuşulanların aramızda kalacağından eminim"

Hiçte emin olma çünkü çoktan ses kaydını açtım. Öğrenmeme değer bir bilgi yoksa Mourir'e dinletmekten çekinmem.

O elini dosyadan çektiğinde başta Mourir'in çocukluk fotoğrafları ile karşılaştım. "Beni ne kadar sevmese de onun için elimden gelenin fazlasını yaptım, güçlük acıdan doğar Maya."

Güçlük acıdan doğramış, onun çocukluğunu mahvettin demek istiyordum ama bunu başka bir ana saklıyorum.

Ağzının ortasına bir tane yapıştırırdım ama sayıca benden bayağı fazla adamı var.

Ölmeden buradan çıkmalıyım.

Birkaç sayfa daha çevirdiğimde DNA Testi yazan bir kağıdı çıkarıp aldım. "Mourir'in gerçek annesini tanımasını istiyorum. İğrenç şeyler yaptım biliyorum, her şeyi düzeltmek istiyorum ve bunun için yardıma ihtiyacım var."

Kağıt eğer gerçekse ölen Mourir'in annesi değil ve onun annesi yaşıyor.

"Ne olursa olsun, onun başka bir anneden olması sizi iyi yapmaz. O kadına ve Mourir'e yaşattıklarınız telafi edilemez." diye bağırdığımda tekrar gelip karşıma oturdu. "Aldatıldım, ama Mourir çoktan onu annesi olarak tanımıştı sırf o öğrenmesin diye eve kapattım, dövdüm belki daha da kötüsünü yaptım ama devam etti beni aldatmaya her eve gelenle aldattı. Mourir de yalnızca benim yaptıklarımı gördü, acıdı ona hiçbir zaman olaya benim tarafımdan bakmadı."

Ayy gerçekten şaka gibi bir adam.

"Boşanabilirdiniz, Mourir'e acı çektirmekten başka bir şey yapmadınız ikinizde, iğrenç insanlarsınız. Mourir sinir hastası bir psikopatsa bu sizin yüzünüzden" ben bağırırken o sakince beni dinlemeye devam etti ve sonunda "Pişmanım" diye de kendini savunmayı da ihmal etmedi.

Buraya gelmem bile hataydı 30 yıldır düzeltmediği bir hatayı düzeltmeye çalışaması aptalca. Eskisi gibi yapamaz ama bu adam hâlâ kararlılıkla düzeltmek istediğini söylüyor.

Çantamı alıp kalkacağım sırada kolumu tutacağını bildiğimden izin vermeden ona doğru bir adım attım. "Maya, Oğlum gerçek annesini bilmeyi hakkediyor. Sana ihtiyacım var, onu yalnızca sen ikna edebilirsin sadece... Sadece bir kere... Oğlum benden nefret ediyor bu yüzden senin benimle konuştuğunu bile öğrenmesine izin vermem."

"Seni babası olarak görmüyor. Senden nefret ediyor. "

Gözleri hüzne büründü ve ellerimi tuttu. "Bana yardım et, ölmeden oğlum ile son kez konuşmak istiyorum."

Bende inatla karşısında durmaya devam ettim. "Sizi bulduğu yerde öldürücek ben bunu engelleyemem."

Yardım edebilirdim eğer Mourir benim işin içinde olduğumu bilmezse bana kızmaz ve gerçek annesini tanıyabilir.

Risk çoktu, Ekrem'e güvenemezdim ve en önemlisi Mourir ile her şey bitebilirdi ama o gerçekten annesini tanımak isterdi.

Benden hâlâ cevap bekleyen Ekrem'e döndüm. "Düşünürüm ama baştan söylemeden geçmek istemiyorum, Mourir'i kaybedeceğim hiçbir anlaşmaya girmem." dediğimde gözleri parladı ve ne yapacağını bilemez bir halde "Sana... Bende sana yardım edeyim. Karşılık olarak Büşra'yı hallederim."

Büşra olayını nerden biliyor? Benim söylemediğim kesin ki Yusuf ve Mourir'in de söyleyecek hali yok.

Ve bir seçenek daha eklendi mavi kartları gönderen kişi bu da olabilirdi. Ama Mourir yakınımızdan biri olduğunu ve her olaydan haberi olduğunu da dile getirmişti.

"O olayı nerden biliyorsun?"

Kaşlarını çatarak "Ne olayı? " diye sordu düz bir ses tonuyla "Büşra" dediğime gözlerini kısıp koltuğuna oturup dosyalar arasında bir şeyler aramaya başladı ve birkaç dakika sonra tekrar DNA testi sonucu çıkardı ve elime verdi.

"Hazar Büşra'nın oğlu, tıpkı Mourir'in kaderi gibi ikisi de gerçek annelerini tanımalı."

Büşra ve Hazar'ın DNA sonucu elimde duruyordu. Bu adam gerçekten tehlikeliydi bunu tahmin etmesi imkansız, biri ona ötüyor. Aramızdan biri ona ötüyordu.

"Abim oğlunu seviyor sizin aksinize"

"Bende oğlumu seviyorum ama sevgimi gösteremedim. Cevabını bekliyor olacağım karşılığında istediğin bir şey alabilirsin."

Düşünmeden söylediğim tek şey "Bana mavi kartları gönder kişiyi istiyorum. Onun kim olduğunu bul."

Ve yine aynı şey oldu sanki karşımda Mourir varmış gibi hissettim tıpkı onun gibi sırıttı ve gülümsemesi kahkahaya döndü.

Ben ne olduğunu anlamaya çalışırken "Oğlum seni neden sevdiğini şimdi anladım, o güzelliğine bakmamış, eğlenceli kızsın zaman kaybetmeyi sevmiyorsun" dedikten sonra sinir bozucu bir şekilde birkaç dakika daha güldü.

"Mavi Kartları gönder kişiyi tanıyorum ama ondan beklemiyordum, şaşırdım o ve sen ne alaksanız? Sen bana yardım et ben sana kim olduğunu söyleyeyim."

"Belki de sizsiniz? Nerden bilebilirim? "

"Ben istediğimi gidip alırım, saçma sapan mektuplar göndermem."

Karekter dışında Mourir ile aynı olduğunu rahatça söyleyebilirim.

🌺🌺🌺

Eve döndüğümde artık akşam olmak üzereydi ve içimden hiçbir şey yapmak gelmiyordu.

Sırayla Hazar oynamak için yukarı çıktı onu gönderdim, annem yemeğe çağırdı onu da zorda olsa gönderdim, abim de bir sorun olup olmadığını öğrenmek için için odama gelmişti ama onu da göndemeye gücüm yetmiyordu.

Başta o da oyun oynadı, "Sabah niye arıyordun" diyerek eğlendirmeye çalışıyordu ama ben yapamıyordum.

"Kavga mı ettiniz" diye ciddileştiğinde elime aldığım yastığı yüzüne fırlattım. "Yok öyle bir şey, kötüyü çağırma"

Bazen içimden annem çıkıyor.

"Ne oldu sana o zaman gerizekalı, sabahtan yüzünü gören yok." dedi ve eline aldığı yastıkla beni dövmeye başladı. Ben ondan kurtulmaya çalışırken kafamı koltuk altına alına alıp zar zor nefes alırken bir yandan kafama yastıkla vurmaya devam ediyor bir yandan da gülüyordu.

Ben onu gıdıklamaya başladığım sırada "Benim takım olmadığını 24 yıldır öğrenemedin" deyip bu sefer yastıkla bozmaya çalışıtı ve ben boğulurken yumruk atmaya çalışıyordum.

Bir süre sonra ona olanları anlatıp anlatmama arasında gidip geldim.

Mavi kartları kim yazıyor olabilirdi ki? Tanıdığımız, bildiğimiz bizimle oturup kalkan kim olabilirdi? Kimseye de bu suçu atamıyordum örneğin kartları Burak'ın gönderdiğini düşünün çok saçma geliyor kulağa, Mourir'in kardeşi bana saçma aşk, tehtid mektupları gönderecek, kesinlikle saçma geliyor.

Bunu düşünmekten kafayı yemek üzereyim.

Yazı tarzı hiç değişmeyen ama tanıdık gelen biri? Hayatımda abimden ve Mourir'den başka kimsenin yazısına dikkat ettiğimi hatırlamıyorum mektupta ki kişi ikiside değil ve hâlâ yazı tanıdık geliyor.

"Anlat "

Ben gülümseyerek abime bakıp sadıldığığımda bu sefer "Iyy mikrop" diyerek beni kendinden ayırdı ve olayların tamamını anlatmamı istedi ve bende onun istediği gibi ayrınıtlara girmeden anlattım.

Başta şok oldu, sonra kızdı ve ben o kızdı diye dayak yedim, sonra birkaç yerde hak verdi ve en sonda da Mourir'in adına üzüldü.

Görüyorsunuz 10 dakika bir insana her duyguyu yaşatabiliyorum. Harikayım.

"Ekrem zekidir ama korkaktır Mourir'i de hesap edersek sana o mektupları o göndermez" derin bir nefes alıp saçlarını karıştırdı. "Gidip şu yazı işini çözücem gerekirse evdeki herkese Kenan Bey'e dâhil yazı yazdırıp onu bulmaya çalışırım ama sen Büşra'yı artık buradan göndermenin bir yolunu bul. "

Ben odadan onu çıkarmak için ayağa kalkarken "Clara zorlamaya başladı hissediyor sanki hâlâ Türkiye de olduğunu onun üzülmesini istemiyorum." dediğinde ben onu ite ite kapıdan çıkardım ve kapıyı kilitledikten sonra derin bir nefes alıp kapıya yaslandım.

Ekrem ile anlaşmayı yapıcam ama önce Mourir'in ağzını aramalıyım.

Bölge gecikti biliyorum hatta biraz FAZLA gecikti ama birkaç sorun vardı tekrardan özür dilerim.

buraya da tekrar o kartları göndere bileceği mi yazınız.

Sizleri çok seviyorum, öpüyorum ve kaçıyorum 💋💋💋😝😝😝