1̤̮8̤̮.̤̮B̤̮ö̤̮l̤̮ṳ̮̈m̤̮

Yazma hevesim kalmadı galiba sağ olsunlar o kadar oy ve yorum gelmedi hevesim kaçtı

🥺 diğer oy verip yorum atanlardan özür diliyorum ama bölümler gecikebilir.

Sınır:20 oy/ Serbest yorum

🎀🎀🎀

~Barlas~

"Nazlı nerde kaldın ama yaa bir saattir seni bekliyorum kapıda" deyip Nazlı'ya doğru yürürken her zamanki çatık kaşları ile "Ezgi bırakmadı" diye söylenip ona uzattığım elimi sıkıp beraber içeri geçtik.

Nazlı, Ezgi'nin arkadaş grubunda ki o sessiz kız evet ama sorun şu ki benim de öz olmasada gerçek kardeşim gibidir.

Karma yetimhanede beraber büyümüştük ta ki ben kaçıp sokaklarda yaşamaya başlayana kadar, ondan sonra ise sokak kanunları geliyor.

Ya biri için çalışmaya başlarsın hırsızlığı, kavgayı öğrenirsin ya da kalabalıkta yalnızlık çekerek açlık ve pislik içinde ölürsün.

Bazen gerçekten merak ediyorum beni kimin yetimhaneye bıraktı ama sonra çokta önemli olmadığı aklıma geliyor.

Onları bulmak istemiyorum ya da hesap sormakta istemiyorum.

Nazlı beni dürtünce geldiğimizi fark edip kendime çeki düzen verdim.

İçimi her zaman ki gibi garip bir sevinç sardı kendimi yetimhanede yeni bir aileye verilecek çocuk gibi hissediyordum ama beni kimse istememişti o zamanlarda bu yüzden Ceylin benim için her zaman en değerli varlıktı.

İçeri girdiğimde elimde ki kalpli balonları Nazlı'nın eline tutuşturup çok yavaş adımlarla Ceylin'e yürüdüm.

Ceylin yine bana baktı gülümsemeye çalıştı ama başaramadı ve gözlerini battaniyesine çevirip öylece durmaya başladı.

Gidip yanına oturduğumda işaret diliyle bir şey söyledi ben çevirmesi için Nazlı'ya bakarken o da bana dönüp " 'Artık gelme, hayatını yaşamalısın' diyor" dedi.

Ceylin'in ellerini tutarken başta korkuyla titredi sonra da hüzün dolu masmavi gözleri beni buldu.

"Benim senden başka hayatım yok, biz beraber, el ele çıkacağız bu hastaneden."

Ceylin yeniden işaret diliyle bir şeyler yaptığında Nazlı "Ben sana acı veriyorum" diyerek söylediklerini bana çevirmeye devam etti.

"Sen bana hiçbir zaman acı vermedin."

Nazlı diğer yana oturup Ceylin'e sarıldığında deli gibi bende istedim ama Nazlı haricinde kimse ile yakınlaşamıyor.

Güzel kızım, güzel sevgilim.

Ceylin'im

Ondan başka kimseyi sevemeyeceğimi uzun zaman önce fark etmiştim ama Ceylin hiçbir zaman bana ait olmayacak.

Uzun zaman önce herkesten korkup içine kapandı ve ben onu uzaktan izlemekten başka hiçbir çarem kalmadı.

Hastalıklarla aram hiç iyi değildir bu yüzden tam olarak hastalığın adını bilmesem de isteğe bağlı olarak konuşamama gibi bir şey

Ben Ceylin'in benimle göz teması kurmasını beklerken saatler geçti, o korktu ben konuşamdım saatlerce yüzünü ezberledim.

Her santimini her gün yaptığım gibi ezberledim. Nazlı akşam saatleri olduğunda çantasını alıp kalkarken bende ayaklandım.

"Sen kal, Ezgi şüphelenirse her şey yine karışır. Seni görmese daha iyi olur."

Ceylin'im, Nazlı'ya bakıp onun çıkmasını beklerken ben sandalyeyi yanına daha da yakınlaştırıp ellerini tuttum, başımı dizinin üzerine bırakıp uykuya dalmaya başladım.

Ve o an dünyanın en güzel şeyi oldu; Ceylin'im saçlarımı okşadı.