1̤̮1̤̮.̤̮B̤̮ö̤̮l̤̮ṳ̮̈m̤̮

Yaralı olmasına rağmen kucağına aldı ve taşıdı.

Sabahtan beridir düşüne bildiğim tek şey bu.

Karakolun önüne geldiğimde tereddüt etsem de içeri girdim polis ne kadar onun yaptığına dair kanıt bulamamış olsa da onlara kanıt bulmak için hırsızın yanından ayrılmaya bilirim.

Deniz ile göz göze geldiğimde bana doğru yürüdü ve ve daha yanıma yetişmeden iyi olup olmadığımı sordu.

"Hırsız hakkında konuşmamız gerekiyor" dedim gönül rahatlığıyla hem telefonumda yanımda değil beni dinleyemez.

Deniz göz devirdikten sonra "Tamam, tamam onu yakalayacağız hem tüm mahalle kurtulur ama bana kanıt ver"

"Ben de bu yüzden buradayım"

Koşarak onun masasına geçip karşısına oturdum ve sevinçle çantamı da masaya bıraktım. "Bak ne yapalım biliyor musun? "

"Ne yapalım? "

"Ben onun yanından ayrılmam konuştuğu, yaptığı her şeyi sana anlatırım elimize kanıt geçince sen onu yakalayıp terfi alırsın bende kurtulurum. "

Tek nefeste söylediğim şeylerden sonra nefes alıp gülümseyerek Deniz'in ne tepki vereceğini merakla bekledim.

"Can güvenliğin yok. Bunu öğrenirse sana zarar vermeyeceği ne malûm? "

"Yaa Deniz sadece bizim mahalleden 158 kişinin telefonunu çaldı, diğer illerden daha çok şey çalmış bunu yakalarsak ben bile ödül alırım."

"Banka soygunu da yapmış tabi aradığımız adam oysa çünki kanıt yok." elindeki kalemi salladı ve biraz düşündü.

"Başına bir şey gelmesinden korkuyorum"

​​​​"Korkma ben kendimi gerçekten koruyabilirim."

Deniz biraz daha düşündü saçlarını karıştırıp "en ufak tehlikede beni arayacaksın? "

"En ufak tehlikede seni arayacağım"

Uzattığım elimi sıktıktan sonra direğini masaya dayadı yüzünü elleri arasına alıp beni izlemeye başladı.

Esmer, kahverengi gözlü, kemikli ama hoş bir yüz yapısı ve yapılı bir vücuda sahipti.

Hırsız ile karşılaştırıldığında doğrusu ikiside yakışıklı olmasına rağmen hırsız daha iyi ama birinde karakter yok.

"Ben kalkayım" dedikten sonra çantamı elime aldım ve hazırlanırken Deniz elimi tutup "biraz daha kal" dediğinde elimi kurtarıp ters ters ona baktım.

"Yanlış anladın, dosyayı açalım diye... Özür dilerim kendimi kaybettim."

İçten bir özür dilemeden sonra kendini toparlayıp bilgisayarına yöneldi.

"Tamamdır, bitti."

Ben ayağa kalktığımda "Kendine dikkat et ve hırsız ile fotoğraf çekmeye çalış, fotoğrafı bizde yok."

Başımı sallayıp arkamı döndüğümde elimi neden tuttuğunu düşündüm.

Hırsız haklı mı acaba? Bana mı yürüyor?

Yaa ben anlamıyorum ki böyle şeyleri, bir de ters ters baktık, onunda utandırdık.

Offf

🎀🎀🎀

Evin kapısını açtığımda başta yanlış eve geldiğimi düşünmeden edemedim.

Evde; yeni halılar, koltuk yenilenmiş, az da olsa kapıdan görünen mutfakta bozuk olan dolabımız yerine yeni bir dolap duruyor.

Ayakkabılarımı çıkarıp eve girdiğimde salonda bir de televizyon görmemle ufak bir baş dönmesi yaşayıp koşarak kendi odama koştum.

Yatağımda Hırsız ve küçük bir oda olmasına rağmen hırsızın karşısında başka bir yatak daha var.

"Senin burada ne işin var? Neden gitmedin? "

"Ev benim bee"

Bana göz devirdikten sonra yarasını tutup yataktan doğruldu ve oturdu.

"Ev senin olabilir ama kirasını biz veriyoruz bırada duramazsın."

"Kira filan verdiğiniz yok 3 aylık borcunuz var istesem sizi çıkarırım da havalar soğumaya başladı. Acıyorum. "

"Pisliksin"

"Teşekkür ederim"

Karşı yatağa oturdum. Hırsız elindeki telefonu sallayıp "neden evde bıraktın?"

"Unutmuşum" deyip telefonumu aldığımda ablayla gülümseyip "seni dışarıda dinlememi istemedin."

"Evet istemedim. O ses cihazı mıdır nedir çıkaracaksın telefonumdan"

"Çıkardım"

Ayağa kalkıp odadan çıktı ve kapıyı sertçe suratıma kapattı.

Bir Hırsız'dan trip yemediğim kalmıştı.

Telefonumu götürmedim diye trip attı her halde yoksa başka atacak bir şey yok.

"Hırsızcım gelir misin?" arkasından bağırdığımda kapıyı yarım açıp tek kaşı havalanmış şekilde "Hırsızcım?"

"Yaa ben senden bir şey rica edecektim"

"Poliselere teslim olmam. "

"Ya-"

"Evden çıkmam"

"Bir sus bee, annemler evin eşyalarını getirmiş, yerleşiyorlar bende gidicem benimle gel diyecektim."

Şüpheyle beni süzdü, dudağının sağ kenarı yükseldi "Neden bilmiyorum ama bok kokusu alıyorum. Ne yaptın? Polisleri oraya mı dizidin ha eğer ki yapmışsan... "

Beni öldürecek kesin polis ile anlaştığımı öğrendiğinde

"Yapmışsam? "

"Ellerinde kanıt yok" dedi özgüvenli hâliyle ben tedirginliğimi saklamaya çalışırken "gidelim" dedi ve kapıyı kapattı.

Ona yakın durup yaptığı her şeyi polise bildirirsem bir yılı aşkın süredir aranan hırsızı yakalamış olucaktım ama içimde kötü bir his vardı.

Tıpkı onun "bok kokusu alıyorum" demesi gibi, çok zeki biri olduğu kesin ama ona yakın olabilmek için onu seviyormuş gibi davranırım.

🎀🎀🎀

Babam beni gördüğünde koşarak bana sarılırken annem arkasından "daha geçen ay beraberdiniz" dedi bizi ayırdı ve kendi bana sarıldı "avukat kızım benim" diye sevip benden ayrıldığında derin bir nefes alıp hukuk fakültesini yalnızca kesin bir işim olsun diye bitirdiğimi açıklamaya hazırlanırken babam arkadan "boş ver" diye fısıldadı.

Annem benden ayrılıp hırsız bey'e bakıp bana kaş göz yapmaya başladığında babam berk ile ayrıldığımı hissetmiş olacak ki yüzünde güller açtı.

"Barlas ben efendim"

Ben hırsıza bakarken o annemin elini nazikçe öpüp "sizin gibi güzel bir kadın bunları taşımamalı" dedikten sonra annemin elinde ki kutuyu aldı.

Barlas?

Eski türkçede hükümdar demek Barlas, gerçek ismi mi acaba

"Siz nereden tanışıyorsunuz? "

Annem az önceki hareketten memnun olmuş bir edayla aynı zamanda gözleri berki ararken sormuştu ama sözde Barlas "Ben onların ev sahibiyim"

Gıcık

Hem gel evi al bir de üstüne BeN oNlaRıN eV saHiBiyİm de

Derin bir nefes al Ezgi

Aaa! İç sesim sen neredesin bir haftadır

Bilme​​​​m beni çağırmadın ama sen beni bırak ve git Barlas'a yakın dur belki aşık olur bize zengin oluruz, hırsızların parası çok olur

İç sesimle beraber iki adımda sözde Barlas'ın yanında bittim.

Barlas "sende bir şeyler var dökül"

"Yok, bende ne olacak evime kadar gelip yardım ediyorsun bu yüzden kötü davranmıyorum."

"Sende başka bir şey var"

"Off ne alaka ne olacak bende"

"Bana aşık olmuş gibisin"