6. Bölüm

Anlık gelen bir cesaret ile kapıyı açıp dışarıya baktım. Hicbirsey görememiş olmam ile birlikte arkamda garip bir tahtanın gıcırdama sesi gelmişti. Artık bir cesaret edip buradan çıkmam gerektiğinin farkındaydim ama nasıl yapacağım hakkında en ufak bir fikire sahip değildim. Bunun yaşattığı hayal kırıklığı ile birlikte etrafımda olup bitenler hakkinda da bir fikre sahip olmadığım için daha ayık olmam gerektiği konusunda kendime kızıyordum. Yatağıma geri dönüp tavanı izlemeye koyuldum.

Ne düşündüğümü bile bilmiyordum ama gözümden sebepsizce yaşlar geliyordu ve git gide daha da hızlanıyordu. Yüz üstü uzanıp ağlamaya başladım bu esnada bir ses duydum;

"Ağlamayı bırak artık güzelim, neye ağladığını sen bile bilmiyorsun neden ağlıyorsun?"

Bu sözü duyduktan sonra nerden geldiğini dusunmektense ağırlığı altında ezilmeyi adeta ben seçmiş gibiydim...